Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Australia.

Περπατάς στο σούπερ μάρκετ και έχεις τα χάλια σου, όταν ξαφνικά βλέπεις το πρόσωπο που έκανες add στο Snapchat μια φορά που είχες πιει τα κέρατά σου σε ένα πάρτι. Δεν θυμάσαι το όνομα, αλλά σε αναγνωρίζει και έρχεται προς το μέρος σου. Τώρα πρέπει να προετοιμαστείς για τη μικρότερη ψιλοκουβεντούλα του κόσμου. Θα είναι απαίσια.

Παρά τη συνεχή εξέλιξη των κοινωνικών μας προσδοκιών, υπάρχει κάτι που δεν έχει αλλάξει: η αμηχανία της ψιλοκουβεντούλας. Τα social media μπορεί να έχουν ρίξει τα τείχη ανάμεσα στους ανθρώπους, αλλά η αυξανόμενη οnline αυτοπεποίθηση δημιουργεί αυξανόμενο άγχος για την επαφή στην πραγματική ζωή. Μπορεί να το παίζεις άνετος όταν στέλνεις μήνυμα, αλλά τι γίνεται αν γνωριστείτε αυτοπροσώπως; Σε καμία περίπτωση δεν είσαι τόσο βλάκας που να το αναφέρεις.

Καθώς σε όλη μας τη ζωή ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον κίνδυνο να γελοιοποιηθούμε, αποφασίσαμε να ρωτήσουμε δυο σοβαρούς ειδικούς – τη Miriam Meyerhoff, κοινωνιογλωσσολόγο στο Πανεπιστήμιο Victoria, και τον συγγραφέα του Talk Your Way to Happiness, Barrie Leslie– πώς να λειτουργείς κατά την ψιλοκουβεντούλα. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα μας ρουφήξει η δίνη του «Πρέπει οπωσδήποτε να τα πούμε». Ακολουθούν τα καλύτερα tips.

Η ψιλοκουβεντούλα είναι μικρή γιατί είναι ένα σκαλοπάτι πριν από τη «σοβαρή κουβέντα». Το να κάνεις ερωτήσεις χωρίς να σε ενδιαφέρουν οι απαντήσεις («Τι κάνεις;») διευκολύνει και τους δύο συνομιλητές στη συζήτηση και θέτει τις βάσεις για τη δημιουργία πραγματικής επικοινωνίας. «Οι ψυχολόγοι το παρομοιάζουν με το ξεψείριασμα που κάνει το ένα ζώο στο άλλο», εξηγεί η Meyerhoff. «Δημιουργεί εμπιστοσύνη».

Τόσο ο Leslie όσο και η Meyerhoff λένε ότι ο σκοπός τού να μιλάμε με άλλους είναι γιατί θέλουμε να πάρουμε κάτι από αυτούς, οπότε αν ο στόχος σου είναι να κάνεις μια πιο ουσιαστική συζήτηση, δυστυχώς θα πρέπει πρώτα να περάσεις από την κουβεντούλα. Αλλά δεν είναι εύκολο να μεταβείς από το ένα στάδιο στο άλλο. Μπορούμε αμέσως να εντοπίσουμε κάτι που μοιάζει «βαρύ» ή «βαθύ» γιατί αυτό βρίσκεται έξω από τη σφαίρα των προσδοκιών μας – οι πραγματικά ουσιαστικές συζητήσεις με κάποιον δεν είναι μια καθημερινή εμπειρία.

Ο Leslie παρομοιάζει την κουβεντούλα με την οδήγηση με πρώτη ταχύτητα. Θα κινηθούν οι τροχοί, αλλά δεν πρόκειται να φτάσεις από το Auckland στο Wellington.

Ανάλογα με το περιβάλλον, η αμηχανία της κουβεντούλας μπορεί να είναι πολύ διαφορετική. Είναι πιο εύκολο να τη διαχειριστείς στα πάρτι, γιατί έχεις βρεθεί εκεί προσδοκώντας να κάνεις κοινωνικές επαφές. Όταν όμως φεύγεις από το γυμναστήριο καταϊδρωμένη και ημιλιπόθυμη δεν περιμένεις να συναντήσεις έναν κούκλο που ήταν παλιός συμμαθητής σου. Υπό αυτές τις συνθήκες υπάρχει η πίεση να αποχωρήσεις από τη συζήτηση γιατί δεν είναι φυσιολογικά κοινωνική. Παρ' όλα αυτά, σε αυτή την περίσταση αντλείς μεγαλύτερη ικανοποίηση αν καταφέρεις να κάνεις μια κουβέντα που δεν είναι επιφανειακή.

Όπως εξηγεί ο Leslie, δεν υπάρχει κάποιος ασφαλής τρόπος να ανοίξεις μια συζήτηση. Το καλό ξεκίνημα εξαρτάται εξ ολοκλήρου από τον στόχο σου – τι θέλεις από το συγκεκριμένο πρόσωπο. Θέλεις μια στενότερη σχέση; Τότε πρέπει να έχεις έντονη επαφή με τα μάτια και να χρησιμοποιήσεις πολλές φορές το όνομα του άλλου. Σύμφωνα με τον Leslie, οι περισσότεροι απορροφώνται αμέσως στη συζήτηση αν συμπεριλάβεις το όνομά τους σε μια πρόταση. Το να «καθρεφτίζεις» τη γλώσσα του σώματός τους με τη δική σου είναι επίσης χρήσιμο.

Μπορεί όμως να παιχτεί μαλακία και να συναντήσεις κάποιον που κάποτε ήξερες καλά (έναν πρώην σύντροφο/πρώην κολλητό) και τον οποίο ήλπιζες να μην ξαναδείς ποτέ. Σε αυτή την περίπτωση μπορείς να απομακρυνθείς κάνοντας λιγότερη επαφή με τα μάτια, χρησιμοποιώντας πιο ψυχρό τόνο στη φωνή σου και κάνοντας περιορισμένες κινήσεις με το σώμα σου, έχοντας τα χέρια κοντά στο στήθος – ή ακόμα και κρατώντας τα σταυρωμένα.

Ο Leslie συμβουλεύει, επίσης, να επιλέγεις ασφαλή θέματα συζήτησης που δεν θα αναστατώσουν κανέναν από τους δύο. Και το πιο σημαντικό: ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΣΥΝΤΟΜΟΣ. «Οι έρευνες δείχνουν ότι οι άντρες έχουν την τάση να παρουσιάζουν τον εαυτό τους ως πετυχημένο και να κρύβουν τα τρωτά τους σημεία, ενώ οι γυναίκες τείνουν να κάνουν το αντίθετο», λέει. Γι' αυτό, αγόρια, μην αναφέρετε την παρτούζα που κάνατε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, και, κορίτσια, προσπαθήστε να αποφύγετε να περιγράψετε την τελευταία σας αποτυχημένη σχέση με τον μαλάκα από το γυμναστήριο.

Και οι δύο ειδικοί αναγνωρίζουν πόσο δελεαστικό μπορεί να είναι το να καλύψεις τις παύσεις με φλύαρους μονόλογους. Αν θέλεις να έρθεις πιο κοντά με κάποιον, προσπάθησε να κάνεις ανοιχτές ερωτήσεις που δεν μπορούν να απαντηθούν με ένα απλό ναι ή όχι. Πώς σου φάνηκε η παράσταση; Πού τους ξέρεις αυτούς που διοργάνωσαν το πάρτι; Ποια είναι η άποψή σου για τις γεωπολιτικές συνέπειες της πτώσης της τιμής του πετρελαίου; Ή οτιδήποτε, τέλος πάντων.

Παρόλο που οι γυναίκες, κατά τον Leslie, έχουν την τάση να δουλεύουν πάνω στο επικοινωνιακό πλαίσιο κάνοντας ερωτήσεις και γελώντας με τα αστεία του άλλου, οι σύγχρονες γυναίκες είναι πιο πιθανό να αποζητούν την ισότητα, κάτι που περιλαμβάνει κάποια σημαντικά κριτήρια. Με βάση την εμπειρία του Leslie, πολλές γυναίκες πιστεύουν ότι αν ένας άντρας δεν τους κάνει ερωτήσεις και δεν γελάσει με τα αστεία τους, τότε δεν ενδιαφέρεται. Εναλλακτικά, αν υπάρχει μια αμήχανη παύση και θέλεις να βάλεις ένα τέλος, διάβασε παρακάτω.

Σ' αυτό το σημείο ο Leslie και η Meyerhoff διαφωνούν. Και οι δύο προτείνουν να αλλάξεις τον τόνο της φωνής σου για να μπορέσεις να αποχωρήσεις καθώς αναφέρεις τι είναι αυτό που πρέπει να κάνεις (να λουστείς, να επιστρέψεις στη δουλειά, να κοιμηθείς νωρίς). Η Meyerhoff πιστεύει ότι το να προτείνεις να συνεχιστεί η συζήτηση (να «τα πείτε» σύντομα) είναι λιγότερο τυπικό από το να «την κάνεις», ενώ ταυτόχρονα κάνεις τον άλλο να νιώσει ότι τον εκτιμάς. «Αν ζητήσεις σε κάποιον να συνεχίσετε την κουβέντα σας στο μέλλον, είτε το θέλεις είτε όχι, είναι προφανές ότι σκέφτεσαι τα συναισθήματά του», λέει. Ο Leslie διαφωνεί και πιστεύει ότι το να «την κάνεις» σημαίνει ότι απέφυγες το αναπόφευκτο. Αν προτείνεις να «τα πείτε», απλώς μεταθέτεις την παρούσα αμηχανία σε μια μελλοντική αμηχανία.

Αν η σκέψη ότι θα ξαναβρεθείς με τον συνομιλητή σου για ποτό για να πείτε τα νέα σας σε κάνει να θέλεις να αυτοκτονήσεις, ο Leslie λέει να κάνεις παύσεις, πολλές παύσεις. Να αποφεύγεις τη ματιά του άλλου. Ακόμα και ο πιο επίμονος «να τα ξαναπούμε» τύπος θα έχει συνειδητοποιήσει, σε αυτό το σημείο, ότι δεν πρόκειται να δεχτείς αυτή την πρόταση.

Η παύση την ώρα που «το σκέφτεσαι» θα προειδοποιήσει αυτόν που κάνει την πρόσκληση ότι θα την απορρίψεις. Στη συνέχεια πρέπει γρήγορα να πεις ευγενικά (λέξη-κλειδί) ότι έχεις πολλή δουλειά.

Αν επιλέξεις να ρίξεις τους ρυθμούς της μέρας σου και να κάνεις συζητήσεις με ανθρώπους κατά τη διάρκειά της, και οι δύο ειδικοί συμφωνούν ότι αυτό μπορεί να είναι πολύ αναζωογονητικό. Η Meyerhoff λέει ότι η ψιλοκουβεντούλα δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να αποφεύγεις, αλλά κάτι από το οποίο μπορείς να μάθεις πράγματα. Η επαφή αυτή, όσο επιφανειακή κι αν είναι, μπορεί να σε κάνει να νιώσεις ότι έχεις πετύχει κάτι. Ούτως ή άλλως, όλοι οι άνθρωποι για την επαφή ζούμε, σωστά;

Άρα την επόμενη φορά που θα πετύχεις εκείνη την κοπέλα που κάνατε μαζί μια εργασία στο πρώτο έτος στο πανεπιστήμιο, παρότι ενστικτωδώς μπορεί να θέλεις να κρυφτείς πίσω από το χαρτόνι με τη μορφή του Jamie Oliver, αφιέρωσέ της λίγο χρόνο και κάνε κουβεντούλα. Μπορεί να αξίζει τον κόπο.

Περισσότερα από το VICE

Aυτή Είναι η ΛΕΠΕΝ που Θέλει να Πάρει τη Θέση της Χρυσής Αυγής

Κριτική για το Suicide Squad

«Πέρασα ΤΕΙ Διατήρησης Ουράς ΟΑΕΔ»