Κείμενο: Νιόβη Αναζίκου
Το βράδυ του περασμένου Σαββάτου τα περισσότερα τα βλέμματα στην Ελλάδα ήταν στραμμένα στο γήπεδο της Λεωφόρου και στο ντέρμπι ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό. Όμως λίγα λεπτά πιο μακριά, στο An Club, ο κόσμος ζούσε ένα άλλο «ντέρμπι», μουσικό.Αν είσαι από τους πιστούς της ελληνική underground metal σκηνής, το 4ο Metal Guesthouse, είναι από τα festival που όταν ανακοινώνεται, σκέφτεσαι να κλείσεις άμεσα εισιτήρια. Εστιάζει τις προσπάθειές του πάντα με έμφαση στην εγχώρια σκηνή του εναλλακτικού, σκληρού ή και ακραίου ήχου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ξεκίνησε στις 21.30 με λιγότερο κόσμο από τον αναμενόμενο αλλά γρήγορα ενσωματωθήκαμε στην ατμόσφαιρα του live αναμένοντας τα καλύτερα από τα τέσσερα συγκροτήματα.
Με το προσωπικό τους ύφος στον φωτισμό και λιγομίλητοι οι Mock The Mankind το τριμελές αθηναϊκό σχήμα που εδώ και τρία χρόνια μας γεμίζουν με την μινιμαλιστική ψυχεδέλεια τους, ανέβηκαν στην σκηνή έχοντας μόλις κυκλοφορήσει το ντεμπούτο full length άλμπουμ τους "Ruination". Ο instrumental post/doom ήχοι τους μας μαγνήτισαν και το κοινό με τις μπύρες ανα χείρας αρκετές φορές έκαναν την κίνηση- υπόκλιση "στην υγεία σας" προς την μπάντα. Με την σκοτεινή μουσική τους ατμόσφαιρα και αραδίδοντας συνεχώς ατμοσφαιρικά riffs και μελωδίες, πετυχαίνουν αυτό που λίγες φορές συμβαίνει στα instrumental σχήματα, να σου κρατάνε αμείωτο το ενδιαφέρον. Βέβαια δυνατή ήταν και η κιθαρίστρια που ξεκίνησε με στεγνό μαλλί και έφυγε με wet look απο το headbanging. Ενδιαφέρουσες συνθέσεις και καλή συνοχή του σχήματος.Σειρά είχαν οι Heavier Than God. Ένα σχήμα που ανάστησε το μικρόφωνο και άλλαξε το mood της βραδιάς. Έχουν δημιουργηθεί πάνω από δεκαετία ενώ μόλις κυκλοφόρησαν την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά "The Self-Titled Album". Σίγουρα άξιζε η αναμονή, του εκρηκτικού συνδυασμού από sludge/ doom και punk-hardcore ήχους. Σε κάθε κομμάτι που εκτελούσαν μάζευαν όλο και περισσότερο το κοινό στο κάγκελο της σκηνής ενώ ο τραγουδιστής, ο Zak, σε πώρωνε από την άψογη εκτέλεση των δύσκολων φωνητικών. Μας ευχαριστούσαν πολλές φορές που είμασταν εκεί, είπιαν στην υγειά μας και το κλείσιμο τους έγινε με την εκτίναξη του μικροφώνου στο πάτωμα συνοδεύοντας την θεατρική υπόκλιση του Zak προς το κοινό. Για τέτοιες μπάντες σίγουρα θα είμαστε περήφανοι που υπάρχουν και θα μας απασχολούν για πολύ καιρό.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Την σκυτάλη πήραν οι doom/black metallers Θεσσαλονικείς Agnes Vein. Υπάρχουν δυνατά εδώ και 13 χρόνια και συχνά τους συναντάμε σε events, σε σημαντικά opening act ενώ είναι από τις αγαπημένες επιλογές του doom χώρου. Το set τους βασίζεται στο ισοπεδωτικό "Soulship" και οι συνθέσεις τους περιπλέκονται σε doom/sludge και black metal στοιχεία. Δεμένη μπάντα και το κοινό τους γουστάρει αφού το πλήθος διπλασιάστηκε όταν εμφανίστηκαν, ενώ φαίνεται ότι ξέρουν, όπως περιγράφονται τα live τους, να μετατρέπουν έναν συναυλιακό χώρο σε νεκροταφείο ψυχών. Οι συνθέσεις τους σε μυούν απο αργούς και μελωδικούς ήχους σε black metal εκρήξεις. Συνδυάζουν αρμονικά δυο φαινομενικά διαφορετικά μουσικά είδη το black και doom metal χωρίς να κουράζουν το κοινό τους. Σίγουρα είναι μπάντα για εκπαιδευμένα "αυτιά".
Λίγο μετά τις 00.00, ήταν η στιγμή που περίμενα. Είχα περιέργεια να δω το ντουέτο live που έχει απασχολήσει το κοινό και όχι άδικα όπως φάνηκε.Οι Omega Monolith απο τα backstage κιόλας διασκέδαζαν με τις υπόλοιπες μπάντες και είχαν "ζεσταθεί" αρκετά μέχρι να έρθει η ώρα να παίξουν.Μέχρι τη 1.00 π.μ. οι συνθέσεις τους ήταν σαν μυσταγωγία, ο περίτεχνος συνδυασμός post/doom/sludge και οι μακρόσυρτες ψυχεδελικές λουπ νότες σε οδηγούσαν στον δικό τους μουσικό τόπο. Απολαυστικός ο drummer που κέρδιζε τις εντυπώσεις στις κορυφώσεις. Ένα περίεργο ηχοτοπικά χάος που χαρακτηρίζεται από την εσωστρεφή και διαβρωτική τους σύνθεση που μας παρουσίασαν το νέο υλικό τους από τις δύο δισκογραφικές τους κυκλοφορίες. Κλείνοντας, το κοινό φαινόταν εκταστιασμένο και γύρω μου σχολίαζαν πόσο επαγγελματίες ήταν- αυτό που προσδοκά κάθε μπάντα από το κοινό της.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Από τις καλύτερες διοργανώσεις στον χώρο, όπως μας συνηθίζει η Trailblazer Records που μετά απο αυτό ετοιμάζομαι με περισσότερη διάθεση για το επόμενο Metal Guesthouse (revisited) vol V στις 11 Δεκεμβρίου. Σε όλη την συναυλία έπιανα τον εαυτό μου να "κολλάει" στις μουσικές συνθέσεις και είναι από τις φορές που ενώ ξέχασα τις ωτασπίδες μου και μετά άκουγα με δυσκολία, δεν γκρίνιαζα.
