Ο Παράξενος Κόσμος της Φωτογραφίας στην Πλαστική Χειρουργική

FYI.

This story is over 5 years old.

Διασκέδαση

Ο Παράξενος Κόσμος της Φωτογραφίας στην Πλαστική Χειρουργική

Οι φωτογράφοι μπορεί να είναι αναπόσπαστο κομμάτι ενός ιατρείου όπως ένας αναισθησιολόγος.
Scout MacEachron
Κείμενο Scout MacEachron

Όταν η φωτογράφος άρχισε να εργάζεται για έναν πλαστικό χειρουργό, έμαθε ότι οι πριν και μετά φωτογραφίες μιας επέμβασης μπορεί να είναι κάτι πολύ περισσότερο από το να δείχνουν ωραίες.

Mia Berg

Την πρώτη μέρα της, στην πρώτη αληθινή δουλειά μετά το κολέγιο, η Mia Berg βρέθηκε να ζητάει από μια γυναίκα να βγάλει τα ρούχα της έτσι ώστε να μπορέσει να την φωτογραφίσει. Η γυναίκα στάθηκε με τα πόδια σε διάσταση πάνω σε ένα διάγραμμα τύπου πεντάλφα που ήταν κολλημένο στο πάτωμα. Τα πόδια της έπρεπε να είναι σε διάσταση 30 εκατοστών ακριβώς, έτσι ώστε να κρέμεται το λίπος που είχε από την εσωτερική πλευρά των μηρών της. Η γυναίκα γύρισε έτσι ώστε η Berg να μπορεί να φωτογραφίσει το σημαδεμένο από την κυτταρίτιδα δέρμα της μαζί με τους γοφούς και την πίσω πλευρά της. Η Berg τέλειωσε και ζήτησε από τη γυναίκα την επόμενη φορά που θα τη φωτογράφιζε να φορέσει το ίδιο ζευγάρι εσώρουχα.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Μήνες αργότερα, η γυναίκα επέστρεψε. Είχε ξεχάσει να φορέσει το ίδιο εσώρουχο αλλά δεν υπήρχε πρόβλημα· η Berg είχε περισσότερη αυτοπεποίθηση αυτή τη φορά. Σκηνοθετούσε τις στροφές της γυναίκας χρησιμοποιώντας χρωματιστά τετράγωνα που είχε τοποθετήσει στον τοίχο. Η γυναίκα, ντροπαλά στάθηκε με τα πόδια ανοιχτά κι αυτή τη φορά. Το λίπος είχε φύγει, το ίδιο και το δέρμα με την κυτταρίτιδα. Η Berg ανέβασε τις φωτογραφίες στον υπολογιστή της και χρησιμοποίησε το Photoshop για να αλλάξει το χρώμα του εσώρουχου της γυναίκας για να ταιριάζει με τις παλιότερες φωτογραφίες. Εκτύπωσε τη φωτογραφία, την κόλλησε δίπλα σε αυτή που είχε τραβήξει παλαιότερα και την έβαλε σε ένα φάκελο με το όνομα της γυναίκας. Η Berg είναι καλλιτέχνης, και τα τελευταία έξι χρόνια η φωτογράφηση ανθρώπων με τα εσώρουχά τους για την τεκμηρίωση της αποτελεσματικότητας της πλαστικής επέμβασης που έκαναν είναι η εργασία της.

Η Berg που αποφοίτησε από το Parsons το 2007, σερφάριζε στην Craigslist όταν έπεσε πάνω σε μια διαφήμιση που ζητούσε ένα φωτογράφο με εξοικείωση στο γυμνό και το Photoshop. Έκανε αίτηση. Την επόμενη μέρα έδωσε συνέντευξη στον δρ John E. Sherman, έναν πλαστικό χειρουργό στο Upper East Side, ο οποίος μπαίνει στη λίστα με τους «Καλύτερους Γιατρούς» του New York Magazine κάθε χρόνο από το 2000.

Ο δρ Sherman εντυπωσιάστηκε που η Berg είχε εργαστεί για την Annie Leibowitz. Η Berg σκέφτηκε ότι η δουλειά θα ήταν ενδιαφέρουσα και δεν την ενοχλούσε η προοπτική να φωτογραφίζει ανθρώπους πριν και μετά το γεγονός.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

«Είμαι σούπερ άνετη με τη γύμνια και τους ανθρώπους. Μου αρέσει να δουλεύω με κόσμο» λέει η Berg. «Έκανα αίτηση σε ένα εκατομμύριο δουλειές, αλλά θυμάμαι να σκέφτομαι "Ουάου, αυτή είναι διαφορετική"».

Η Berg είναι μία από τους λίγους φωτογράφους που εστιάζει αποκλειστικά στην πλαστική χειρουργική. Είναι επίσης η μόνη φωτογράφος πλαστικής χειρουργικής στη Νέα Υόρκη. Οι περισσότεροι πλαστικοί χειρουργοί τραβάνε τις δικές τους φωτογραφίες πριν και μετά ή βάζουν τη νοσοκόμα να το κάνει. Από τους περίπου 40 πλαστικούς χειρουργούς που συμμετείχαν ανεπίσημα στην έρευνα, οι 37 βάζουν το προσωπικό να τραβάει φωτογραφίες τους ασθενείς. Τους υπόλοιπους τους στέλνουν στα στούντιο Don Allen στο κέντρο.

Το Don Allen Studios είναι το παλιότερο και ένα από τα λίγα στούντιο φωτογραφίας πλαστικής χειρουργικής επέμβασης στη Νέα Υόρκη. Ιδρύθηκε από τον Allen τη δεκαετία του '40, το στούντιο άλλαξε χέρια μια φορά, το 1985, μόνο για να πάνε στο νυν ιδιοκτήτη, τον Wayne Pearson. Ο Pearson, ένας μεσήλικας που καταπολεμούσε τις ρυτίδες «παίρνοντας κάνα δυο κιλά» ήταν ο προστατευόμενός του Allen. Άρχισε να συχνάζει έξω από το στούντιο μετά το σχολείο, στις αρχές της δεκαετίας του ΄70 και δεν έφυγε ποτέ.

«Σκέφτηκα ότι είχε πλάκα, ήταν ενδιαφέρον, ήταν διαφορετικό» λέει ο Pearson. «Μεγάλο κομμάτι όλου αυτού έχει να κάνει με την προσωπικότητά σου και αυτό μου ταιριάζει πραγματικά καλά. Πήρα πολλά κοπλιμέντα όσον αφορά το πώς χειρίζομαι τους ανθρώπους».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Πράγματι, η επαφή με τους πελάτες μπορεί να είναι ένα από τα πιο περίπλοκα πράγματα όταν είσαι φωτογράφος ιατρικών θεμάτων. Η Berg παραδέχεται ότι στην αρχή ένιωθε ανασφαλής.

«Είναι λίγο περίεργο γιατί ζητάς από κάποιον που γενικά είναι κάπως νευρικός να βγάλει τα ρούχα του και να εκτεθεί σε αυτό το αληθινά δυνατό φλας» λέει η Berg. «Στην αρχή είχα άγχος για αυτό. Πάντα είναι λίγο αστείο να ζητάς από τους άλλους να βγάλουν τα ρούχα τους. Είναι μια γλώσσα που έπρεπε να μάθω, δηλαδή ποιος είναι ο λιγότερο προσβλητικός τρόπος να το ζητήσεις σε κάποιον».

Για να μάθει πώς να συμπεριφέρεται με τους ασθενείς, η Berg έδωσε προσοχή σε αυτό που την έκανε να νιώθει άνετα στο γραφείο του γιατρού –«μια φιλική εχεμύθεια»- και προσπάθησε να το μιμηθεί. Συνειδητοποίησε ότι δίνοντας στους ανθρώπους συγκεκριμένες οδηγίες, όπως το πού να βάλουν τα ρούχα ή την τσάντα τους, τους βοηθάει να αισθάνονται άνετα.

Αλλά είναι αναπόφευκτη κάποιου είδους δυσφορία ή αμηχανία.

Ο κόσμος συχνά κάνει παρατηρήσεις αυτο-αποδοκιμασίας ή ζητάει συγγνώμη στην Berg που «έπρεπε να το δει αυτό». Ορισμένοι ενοχλούνται και θέλουν να φύγουν από την αίθουσα. Άλλοι ασθενείς σχολιάζουν το πρόσωπο και το σώμα της Berg, ρωτώντας εάν έχει φτιάξει κάτι. Η Berg είπε ότι αυτή η δουλειά άλλαξε τον τρόπο που βλέπει τον εαυτό της.

Είναι πιθανώς η λιγότερο ντροπαλή γυμνή φωτογραφία που μπορείς να βγάλεις.

«Είμαι ευγνώμων που έχω αυτή τη δουλειά, μιας και δημιουργεί περισσότερη αυτοπεποίθηση» λέει ο Berg. «Σε εμπνέει να βλέπεις τις σχέσεις των ασθενών σου με τα σώματά τους. Έχω θέματα με το σώμα μου, αλλά το εκτιμώ περισσότερο από ποτέ άλλοτε. Αυτό με έκανε να καταλάβω πως οτιδήποτε θέλω να αλλάξω στο σώμα μου, δεν είναι άξιο λόγου».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Η Berg, που θεωρεί τον εαυτό της φεμινίστρια, έχει επίγνωση του επιφανειακού του πράγματος που μπορεί να παίξει η δουλειά της. Οι ασθενείς που φωτογραφίζει οι οποίοι χρειάζονται τις επεμβάσεις, οι καρκινοπαθείς ή τα θύματα εγκληματικών ενεργειών που καταπραΰνουν την ενοχή της.

«Περιστασιακά είχα πρόβλημα στο να συμφιλιωθώ με το ό,τι παίζω μικρό ρόλο στο να βοηθήσω γυναίκες να πετύχουν κάτι το οποίο δεν είναι δίκαιο να νιώθουν πεπεισμένες από την κοινωνία πώς πρέπει να κάνουν στον εαυτό τους» λέει η Berg. «Αλλά κάνουμε τόση πολλή επανορθωτική εργασία για θύματα εγκλημάτων και καρκινοπαθείς που νιώθω ότι η δουλειά μου είναι πολύ πιο σημαντική. Το να προσπαθώ να προωθήσω μια φεμινιστική ατζέντα με το να μη φωτογραφίζω μια μερίδα ασθενών μας που ενδιαφέρονται αυστηρά για τον αισθητικό "καλλωπισμό" θα ήταν μια αρκετά αναποτελεσματική δήλωσε σε ένα ευρύτερο σύστημα. Υπάρχουν πολύ πιο σημαντικοί τρόποι να προσπαθήσεις να διαμορφώσεις την κοινωνία προς μια καλύτερη κατεύθυνση για τις γυναίκες. Νιώθω ικανή για αυτό σε προσωπικό επίπεδο».

Στο στούντιο Don Allen, η οπτική του Pearson για την επαφή με τον ασθενή είναι περισσότερο κλινική, αν και αναγνωρίζει επίσης την ανάγκη για ένα ελαφρύ άγγιγμα.

«Είσαι απλά ευαίσθητος» λέει. «Το κάνουμε πολύ καιρό. Αυτό που τείνουμε να κάνουμε είναι να είμαστε πολύ γρήγοροι, πολύ αποτελεσματικοί στις κινήσεις μας. Θα φωτογραφήσουμε έναν αρκετά μεγάλο αριθμό γυναικών που έκαναν μαστεκτομή ή κάνουν αναδόμηση ή θα έρθουν σε εμάς πριν από την μαστεκτομή. Μερικές θα μας πουν. Προσπαθούμε να είμαστε πολύ προσεκτικοί στο πώς θα τους συμπεριφερόμαστε γιατί δεν γνωρίζουμε τι τους συμβαίνει. Είναι απλά πολύ μεγάλη εμπειρία».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ωστόσο, ανεξάρτητα από το πόσο δύσκολο ή εύκολο μπορεί να είναι για τους ασθενείς να ποζάρουν για την Berg ή τον Pearson, οι πριν και μετά φωτογραφίες είναι σημαντικές για τη διαδικασία ενός πλαστικού χειρουργού. Το πιο σημαντικό είναι πως χρησιμεύουν ως νομική τεκμηρίωση. Εάν μία δυσαρεστημένη ασθενής αμφισβητήσει το αποτέλεσμα, οι φωτογραφίες είναι το μόνο αποδεικτικό στοιχείο που έχει ένας γιατρός για να δείξει ότι η διαδικασία ολοκληρώθηκε όπως ζητήθηκε.

«Εάν χειρουργήσεις κάποιον και μετά πει "Λοιπόν, τώρα είμαι ασύμμετρος" μπορείς να βγάλεις τις φωτογραφίες και να αποδείξεις ότι πάντα ήταν ασύμμετρος» λέει ο Pearson. «Πιστεύω ότι αυτός μπορεί να είναι ένας από τους σημαντικότερους λόγους που υπάρχουμε· για νομικούς λόγους».

Η Berg σημειώνει επίσης ότι μερικές φορές ένας ασθενής θα εμφανίσει σημάδια διαταραχής δυσμορφικού σώματος. Σε περιπτώσεις σαν κι αυτή, το μόνο που μπορεί να κάνει το γραφείο είναι να παραπέμψει σε ψυχίατρο, αλλά οι φωτογραφίες της Berg είναι σημαντικές ως αποδεικτικό στοιχείο ότι η παραμόρφωση είναι στο μυαλό του ασθενή και όχι αποτέλεσμα της δουλειάς του δρ Sherman. Οι φωτογραφίες πριν και μετά, χρησιμεύουν επίσης ως εκπαιδευτικά εργαλεία, επιτρέποντας στους γιατρούς να καταγράψουν πολύπλοκες διαδικασίες ή να εξηγήσουν τις μεθόδους τους σε φοιτητές και συναδέλφους. Οι φωτογραφίες της Berg και του Pearson μπορεί να εμφανιστούν σε ιατρικά εκπαιδευτικά βιβλία, ερευνητικές εργασίες και παρουσιάσεις.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Καταλήγω να λειτουργώ ως θεραπευτής με τους ασθενείς

Ωστόσο, η πλέον συνηθισμένη χρήση των φωτογραφιών της πλαστικής χειρουργικής σήμερα, είναι για δημόσιες σχέσεις. Όλοι οι γιατροί έχουν χαρτοφυλάκιο, ένα κλασέρ με φωτογραφίες πριν και μετά, τις οποίες δείχνουν στους νέους ασθενείς που σκέφτονται να υποβληθούν σε επέμβαση. Οι γιατροί χρησιμοποιούν, επίσης, τις φωτογραφίες στις ιστοσελίδες τους και σε έντυπες διαφημίσεις.

Όταν το στούντιο Don Allen ξεκίνησε για πρώτη φορά, στην προ-ίντερνετ εποχή, με επιτυχία μονοπώλησαν την αγορά. Παρήγαγαν διαφάνειες για γιατρούς για να τις χρησιμοποιήσουν σε διαλέξεις και εκτυπωμένες εικόνες για σχολικά βιβλία. Έβγαζαν φωτογραφίες στα χειρουργεία στη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης. Παρείχαν ένα επίπεδο εμπειρίας και εμπιστευτικότητας που ήταν δύσκολο να το βρεις αλλού. Ο Allen έκανε μεγάλα βήματα για να διασφαλίσει ότι οι φωτογραφίες λαμβάνονταν, εμφανίζονταν και εκτυπώνονταν επιτόπου. Έστησε σκοτεινό δωμάτιο και επένδυσε σε βιομηχανικούς εκτυπωτές. Οι φωτογραφίες παραδίδονταν από ένστολη υπηρεσία ταχυμεταφορών ή από το ίδιο το προσωπικό του στούντιο.

Για σχεδόν 40 χρόνια, το στούντιο τσούλησε παράγοντας τυποποιημένες φωτογραφίες υψηλής ποιότητας. Αλλά με την άνοδο της ψηφιακής φωτογραφίας τη δεκαετία του '80, η δουλειά έκοψε. Οι γιατροί μπορούσαν εύκολα τώρα να τραβήξουν και να εκτυπώσουν φωτογραφίες μόνοι τους χωρίς να φεύγουν από το γραφείο.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

«Η τεχνολογία έχει αφαιρέσει πολλά πράγματα» λέει ο Pearson. «Συνηθίζαμε να παράγουμε μια τεράστια ποσότητα διαφανειών για παρουσιάσεις, αλλά τώρα και τα παιδιά της Ε' Δημοτικού μπορούν να κάνουν παρουσίαση στο PowerPoint. Συνηθίζαμε να πηγαίνουμε στα χειρουργεία και να φωτογραφίζουμε τις διαδικασίες αλλά τώρα αυτά είναι αυτοματοποιημένα.»

Ένα άλλο πρόβλημα είναι οι ασθενείς που πρέπει να πληρώσουν τις φωτογραφίες μόνοι τους, είτε πάνε στον Don Allen, είτε μείνουν στο γραφείο του δρ Sherman.

«Συνήθως στέλναμε τους ασθενείς στον Don Allen. Χρέωναν 600-700 δολάρια για ιατρικές φωτογραφίες συμπεριλαμβανομένων και των απεικονίσεων μετά την επέμβαση» λέει ο δρ Sherman. «Αφού προσέλαβα την Berg, κανένας δεν πήγε ξανά στο κέντρο για μετεγχειρητικές φωτογραφίες, [αφού το γραφείο μου είναι εκτός κέντρου]».

Ο δρ Sherman προσπαθεί να ενθαρρύνει άλλους χειρουργούς να σκεφτούν την πρόσληψη εσωτερικών φωτογράφων. Προσφάτως έβαλε την Berg να δώσει διάλεξη με θέμα τη φωτογραφία σε ασθενείς που είχαν υποβληθεί σε πλαστική επέμβαση, στο ιατρικό κέντρο Weill Cornell στο νοσοκομείο Presbyterian της Νέας Υόρκης όπου διδάσκει.

«Για μένα είναι προφανές» λέει ο δρ Sherman. «Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν το κάνουν όλοι αυτό».

Η τυποποίηση και η συνέπεια είναι δυο από τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά της ιατρικής φωτογραφίας και η φωτογραφία στην πλαστική χειρουργική δεν διαφέρει. Τόσο ο Pearson όσο και ο δρ Sherman αναγνωρίζουν ότι υπάρχει ένας βαθμός δυσκολίας και ότι χρειάζεται λίγος χρόνος για να γίνεις καλός.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

«Ένα από τα προβλήματα που έχουν τα γραφεία των γιατρών, όταν το κάνουν μόνοι τους, είναι πώς όποιος τραβάει τις φωτογραφίες μπορεί να φύγει και να έρθει κάποιος άλλος στη θέση του» λέει ο Pearson. «Τώρα υπάρχει κι ένας νέος βαθμός δυσκολίας και η συνέπεια σου στο αποτέλεσμα της δουλειάς είναι πότε έτσι, πότε αλλιώς.»

Η Berg το έχει βιώσει και προσωπικά.

«Ήταν δύσκολο να καταλάβω πώς να διαχειριστώ το υλικό» λέει. «Είχα άνεση με τον εξοπλισμό αλλά το να μάθω να τραβάω φωτογραφίες των θεμάτων με ακρίβεια, σε συγκεκριμένες γωνίες ήταν κάτι καινούριο για μένα».

Τελικά η Berg έμαθε και μετά από λίγες εβδομάδες παρήγαγε τις υψηλής ποιότητας, τυποποιημένες φωτογραφίες που ο δρ Sherman έψαχνε. Χρησιμοποιεί την IntelliStudio, μια φωτογραφική μηχανή ειδικά σχεδιασμένη για φωτογραφίες πλαστικής επέμβασης και με εξειδικευμένο λογισμικό επεξεργασίας. Ο δρ Sherman περιγράφει την Berg ως αναπόσπαστο κομμάτι του γραφείου του, όπως είναι ένας αναισθησιολόγος ή μια νοσοκόμα.

Η δουλειά της Berg για τον δρ Sherman επηρεάζεται από την τέχνη της, αλλάζει τις αντιλήψεις που έχει για τα σώματα και οξύνει το τεχνικό μάτι της. Η Berg φιλοδοξεί μια μέρα, με την άδεια των ασθενών, να χρησιμοποιήσει μερικές από τις φωτογραφίες που έχει τραβήξει στο γραφείο του δρ Sherman για να κάνει έκθεση τέχνης.

«Νομίζω ότι είναι μια όμορφη και αποκαλυπτική στιγμή» λέει η Berg, αναφερόμενη στις μετά την επέμβαση φωτογραφίες. «Είναι πιθανώς, η λιγότερο αμήχανη γυμνή φωτογραφία που μπορείς να τραβήξεις».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Η Berg δεν είναι η μόνη καλλιτέχνης που αναγνωρίζει την έντονη φύση -που σε στοιχειώνει- των φωτογραφιών πριν και μετά. Η φωτογράφος Ji Yeo, με έδρα τη Νέα Υόρκη, το 2008 τράβηξε μια σειρά φωτογραφιών με τίτλο «Recovery Room Beauty» που πραγματεύεται το θέμα γυναικών στη Νέα Κορέα οι οποίες αναρρώνουν από πλαστική επέμβαση. Από το 2008-2010, ο Βρετανός φωτογράφος, επίσης με έδρα τη Νέα Υόρκη, Phillip Toledano τράβηξε μια σειρά φωτογραφιών που ονομάζεται «A New Kind of Beauty» και απεικονίζει ανθρώπους οι οποίοι υποβλήθηκαν σε «ακραία» πλαστική επέμβαση.

«Έχουμε την τάση της γενικής αντίδρασης ή έχει συχνά ο κόσμος, όταν βλέπουν τις φωτογραφίες που έχω τραβήξει» λέει ο Toledano. «Για παράδειγμα, 'Ωχ, είναι τρομακτικό'. Νομίζω ότι είναι άδικο και ειλικρινά όχι πολύ έξυπνο. Καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι το κάνουν αυτό, αλλά πιστεύω ότι είναι ενδιαφέρον να βλέπουμε το ταξίδι που έχουν κάνει αυτά τα άτομα».

Ο Toledano περιγράφει τη δουλειά με τα θέματα πλαστικής χειρουργικής ως εκπαιδευτική και πρόκληση της σκέψης. Η ψυχολογία της εικόνας του σώματος και ο τρόπος που η πλαστική χειρουργική μπορεί να την επηρεάσει είναι ισχυρή. Οι ματιές που έριξε η Berg στη νοοτροπία των ασθενών πριν και μετά από την επέμβαση -και τις συνέπειες που είχαν οι σχέσεις με τα σώματά τους σε όλη τους τη ζωή- ήταν τόσο έντονη που η εμπειρία την έχει εμπνεύσει να εξετάσει το ενδεχόμενο μιας τρίτης καριέρας στον τομέα της ψυχικής υγείας ή της κοινωνικής εργασίας.

«Καταλήγω να λειτουργώ ως ενός είδους θεραπευτής με τους ασθενείς» λέει ο Berg. «Πιστεύω πολύ στους μεγάλους και μικρούς τρόπους μέσω των οποίων μπορούμε, ως κοινωνία και ως άτομα να βοηθήσουμε ανθρώπους να αισθανθούν πιο άνετα και πιο ασφαλής με αυτό που είναι».

Για καλλιτέχνες όπως οι Toledano και Berg, η φωτογράφηση της πλαστικής χειρουργικής παρέχει ένα παράθυρο σε έναν παράξενο, ενδιαφέρον και συχνά όμορφα θλιβερό κόσμο όπου η προσωπική εικόνα είναι εύπλαστη. Για το ευρύ κοινό, οι φωτογραφίες είναι αντιαισθητικά σαγηνευτικές, για τα προγράμματα περιήγησης στο διαδίκτυο είναι μια πιθανότητα του τι μπορεί να είναι, για τους ασθενείς είναι ένα χρονικό της αλλαγής και για τους γιατρούς είναι ένας οδηγός, ένα αρχείο και μερικές φορές ένα τρόπαιο.

Για τους ίδιους τους φωτογράφους, αυτοί είναι επιχείρηση. Για την Berg, ένας φωτογράφος που διασκελίζει το δημιουργικό και το ιατρικό, είναι ένας μεγεθυντικός φακός.

«Μερικές φορές εκπλήσσομαι από αυτό που βλέπω» λέει. «Είναι αστείο να πρέπει να φωτογραφίσεις ένα άτομο, να αντιμετωπίσεις ένα ιατρικό θέμα όπως αυτό ενώ έχεις συζήτηση με το άτομο. Είναι αστείο να αλλάζεις από φωτογράφος ιατρικών θεμάτων σε απλό άτομο που μιλάει σε έναν άλλο άνθρωπο».

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.