Έτσι Κατάφερα να Πάρω τα Email της Κλίντον

Όλα ξεκίνησαν αθώα.

Στις 4 Νοεμβρίου του 2014, ακριβώς πριν από δύο χρόνια, στο πλαίσιο του νόμου περί ελεύθερης διακίνησης των πληροφοριών (Freedom of Information Act - FOIA), υπέβαλα αίτημα στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ ζητώντας πρόσβαση σε όλα τα emails της Clinton κατά τη διάρκεια της τετραετούς θητείας της ως υπουργού Εξωτερικών. Όπως εξήγησα στον αρχισυντάκτη μου, υπέβαλα το αίτημα FOIA καθώς ήταν ξεκάθαρο ότι η Clinton θα ξεκινούσε την προεκλογική εκστρατεία της για την προεδρία και ένιωσα ότι ο καλύτερος τρόπος για να καταλάβει ο κόσμος πώς θα ήταν μια προεδρεία με την Clinton θα ήταν αν αποκαλύπτονταν εμπιστευτικές πληροφορίες σχετικά με τις επιδόσεις της ως υπουργού Εξωτερικών.

Εκείνη την περίοδο δεν είχα ιδέα ότι η Clinton χρησιμοποιούσε αποκλειστικά έναν ανοιχτό ιδιωτικό διακομιστή (server) ηλεκτρονικής αλληλογραφίας που βρισκόταν στην προσωπική της κατοικία, στο Chappaqua της Νέας Υόρκης, για τη διεξαγωγή υπηρεσιακών υποθέσεων ενώ υπηρετούσε ως κορυφαία διπλωμάτης της χώρας – μια αποκάλυψη που ήρθε στο φως τέσσερις μήνες αργότερα. Δεν είχα, λοιπόν, ιδέα ότι το αίτημά μου θα τροφοδοτούσε ένα σκάνδαλο που θα έπληττε την εκστρατεία της Clinton χωρίς σταματημό για περισσότερο από ενάμιση χρόνο.

Οι αναλυτές του Στέιτ Ντιπάρτμεντ απάντησαν στο αίτημά μου δύο φορές, πρώτα στις 20 Νοεμβρίου 2014 κι έπειτα στις 8 Ιανουαρίου 2015. Με πληροφόρησαν ότι ήταν «πολύ ευρύ», «μη διαχειρίσιμο» και ότι θα έπαιρνε «χρόνια για να ολοκληρωθεί». Μου ζήτησαν να περιορίσω το αίτημά μου και να το εξειδικεύσω σε «ένα συγκεκριμένο αντικείμενο ενδιαφέροντος και σε ένα συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο που ανταποκρίνεται σ' αυτό το αντικείμενο».

Αρνήθηκα.

Όταν έγινε ξεκάθαρο ότι δεν υπήρχε καμία περίπτωση να μου δώσει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ τα emails χωρίς διαμάχη, κατέθεσα μήνυση εναντίον της υπηρεσίας στο Περιφερειακό Δικαστήριο των ΗΠΑ στην Ουάσιγκτον. Η καταγγελία, η οποία συντάχτηκε από τον δικηγόρο μου Ryan James, συνόψισε επιμελώς το κίνητρό μου.

«Ο τρόπος με τον οποίο ένας υπουργός Εξωτερικών εκτελεί τα καθήκοντά του είναι πάντα ζήτημα δημοσίου ενδιαφέροντος», έγραψε ο James. «Αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο στην περίπτωση της υπουργού Clinton, λόγω των διαδεδομένων φημολογιών ότι θα θέσει υποψηφιότητα για πρόεδρος των ΗΠΑ το 2016. Ως εκ τούτου, ο τρόπος με τον οποίο η υπουργός Clinton διοικούσε το προσωπικό, ασκούσε εξωτερική πολιτική, έθετε προτεραιότητα σε στόχους και διαχειριζόταν αντικρουόμενα συμφέροντα τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό κατά τη θητεία της στο τιμόνι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ έχει μεγάλο ενδιαφέρον για τον αμερικανικό λαό».

Περίπου πέντε εβδομάδες αργότερα, στις 2 Μαρτίου 2015, η κυβέρνηση ανταποκρίθηκε στη μήνυση που κατέθεσα για παράβαση του νόμου FOIA, αν και στην απάντησή της απλώς αναγνώριζε ότι είχε λάβει το αρχικό μου αίτημα. Ο James μου είπε ότι το επόμενο βήμα θα ήταν να αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις για ένα χρονοδιάγραμμα μέσα στο οποίο θα πραγματοποιούνταν η σταδιακή κοινοποίηση των emails. Ήμουν χαρούμενος που τα πράγματα προχωρούσαν, ακόμα κι αν αυτό γινόταν με τους αργούς ρυθμούς της κυβέρνησης των ΗΠΑ.

Εκείνο το βράδυ, οδηγούσα στη λεωφόρο Santa Monica, στο δυτικό Hollywood, ενώ βρισκόμουν καθ' οδόν για το κλαμπ Whisky a Go Go για να δω τις Barb Wire Dolls, μια punk μπάντα από την Ελλάδα, όταν σταμάτησα σε ένα κόκκινο φανάρι (αλήθεια λέω) και τσέκαρα το κινητό μου. Τότε είδα ότι οι New York Times είχαν βγάλει έκτακτη είδηση.

«Τι λες τώρα», μουρμούρισα.

Οι Times ανέφεραν ότι η Κλίντον χρησιμοποιούσε αποκλειστικά έναν προσωπικό λογαριασμό ηλεκτρονικού ταχυδρομείου για τη διεξαγωγή υποθέσεων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, κατά τα τέσσερα χρόνια που διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών. Τους προηγούμενους μήνες, οι δικηγόροι της Κλίντον είχαν αποφασίσει μόνοι τους ποια email θεωρούσαν ότι ήταν επαγγελματικά, τα οποία και παρέδωσαν στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Διέγραψαν όλα τα υπόλοιπα- περίπου 30.000 email- ισχυριζόμενοι ότι ήταν προσωπικά μηνύματα.

Οι αποκαλύψεις πυροδότησαν το σκάνδαλο με τα email της Κλίντον. Όμως υπήρχε ένα προφανές ερώτημα στο οποίο οι Times δεν είχαν καταφέρει να απαντήσουν.

Τι υπήρχε στα email;

Τρεις μέρες αφότου έγινε γνωστή η είδηση από τους Times, η Κλίντον έγραψε στο Twitter, «Θέλω να δει o λαός τα email μου. Ζήτησα από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να τα δημοσιοποιήσει. Είπαν ότι θα τα εξετάσουν και θα τα ετοιμάσουν για δημοσιοποίηση το συντομότερο δυνατό».

I want the public to see my email. I asked State to release them. They said they will review them for release as soon as possible.

— Hillary Clinton (@HillaryClinton)March 5, 2015

Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ συμφώνησε να δημοσιοποιήσει τα emails και είπε ότι αυτό θα το έκανε με διαδικασίες που υπάγονται στον νόμο περί ελεύθερης διακίνησης πληροφοριών, πράγμα που σήμαινε ότι θα εξέταζε την αλληλογραφία για τυχόν ευαίσθητες, εμπιστευτικές και απόρρητες πληροφορίες, θα την αναθεωρούσε και στη συνέχεια θα προχωρούσε στη δημοσιοποίησή της.

Εγώ ανησυχούσα για το πώς θα επηρέαζαν όλα αυτά τη μήνυσή μου. Στο κάτω-κάτω, φαινόταν πως η Clinton χρησιμοποιούσε το προσωπικό της email σε μια προσπάθεια παρακώλυσης των αιτημάτων που σχετίζονται με τον νόμο FOIA, όπως το δικό μου. Σύμφωνα με τον ομοσπονδιακό νόμο, τα επαγγελματικά emails της θα θεωρούνταν κυβερνητικά αρχεία, πράγμα που σημαίνει ότι θα έπρεπε να διαφυλαχτούν στους διακομιστές του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, σύμφωνα με τον νόμο περί ομοσπονδιακών αρχείων (Federal Records Act). Αυτό θα γινόταν ώστε να επιτραπεί στους δημοσιογράφους, τους ιστορικούς και στο κοινό να έχουν πρόσβαση σ' αυτά μέσω του νόμου FOIA.

Σε ακρόαση που διεξήχθη στις 27 Μαρτίου, οι κυβερνητικοί δικηγόροι είπαν ότι το αίτημά μου ήταν «εξαιρετικά επαχθές» και «ευρύ» και πρότειναν μια «εναλλακτική» λύση. Ήθελαν να περιμένω να εξετάσουν 52.000 σελίδες με emails, τα οποία το Στέιτ Ντιπάρτμεντ σχεδίαζε να δημοσιεύσει σε μια ειδική ιστοσελίδα, σε χρόνο δικής του επιλογής. Μετά την ανάρτηση των emails θα μπορούσα να τα ελέγξω και να δω αν ικανοποιούσαν το αίτημά μου.

Ο James απέρριψε την πρόταση εκ μέρους μου, καθώς δεν περιλάμβανε ό,τι είχαμε ζητήσει. Εκτός από τα emails, είχα ζητήσει, επίσης, ένα ευρύ φάσμα εγγράφων, όπως για παράδειγμα τα πρακτικά από συναντήσεις στις οποίες παρευρέθηκε η Clinton ή οποιοσδήποτε από τους κορυφαίους συμβούλους της. Επιπλέον, αυτό θα σήμαινε ότι δεν θα μου δινόταν η δυνατότητα να αμφισβητήσω τις αναθεωρήσεις ή να ζητήσω από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να δώσει εξηγήσεις για το τι απέκρυψε και γιατί – και μετά, φυσικά, θα προσπαθούσα να δημοσιοποιηθούν αυτές τις πληροφορίες έτσι κι αλλιώς.

Μερικές εβδομάδες αργότερα, ο δικαστής Rudolph Contreras επέπληξε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ επειδή απέτυχε να καταλήξει σε μια συγκεκριμένη ημερομηνία στην οποία θα ολοκληρωνόταν η εξέταση των emails της Clinton. Αποκάλεσε την πρόταση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ «αβάσιμη». Μου άρεσε αυτό.

Ο Contreras διέταξε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να προτείνει μια προθεσμία για τη δημοσιοποίηση όλων των emails της Clinton. Και στην ακρόαση της 19ης Μαΐου, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ το έκανε: 15 Ιανουαρίου του 2016, δύο βδομάδες πριν από τις εκλογές ανάδειξης υποψηφίων της Iowa και τις προκριματικές εκλογές του New Hampshire.

Σε μια δήλωση 13 σελίδων, ο John Hackett, επικεφαλής του FOIA στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, είπε ότι το «εντατικό» και χρονοβόρο έργο της αναθεώρησης των emails της Clinton θα ολοκληρωνόταν στο τέλος του επόμενου χρόνου. Και, για πρώτη φορά, η κυβέρνηση αποκάλυψε ότι τα emails της Clinton είχαν παραδοθεί στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ σε «έντυπη μορφή, μέσα σε δώδεκα κούτες αρχειοθέτησης» τον Δεκέμβριο του 2014, περίπου ένα μήνα αφότου κατέθεσα το αίτημά μου.

Ο Hackett είπε ότι η αναθεώρηση των emails θα απαιτούσε από την ομάδα του πρότζεκτ Clinton να επεξεργαστεί διά χειρός και να σαρώσει και τις 52.000 σελίδες, «για να διασφαλιστεί ότι δεν θα ξεφύγει καμία πληροφορία κατά τη διαδικασία της σάρωσης». Αυτό θα συμπεριλάμβανε βήματα που «είναι χρονοβόρα και απαιτούν επίπονη εργασία».

«Πήρε πέντε εβδομάδες στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ να προχωρήσει στην διαδικασία σάρωσης, η οποία ολοκληρώθηκε πρόσφατα, τον Μάιο», είπε ο Hackett. «Απαιτείται περαιτέρω εργασία για να τα φορτώσουμε σε μια αναζητήσιμη βάση δεδομένων, η οποία θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι τα μέσα Ιουνίου».

Ώρες αργότερα, ο Contreras απέρριψε την πρόταση της κυβέρνησης. Αντ' αυτού, έδωσε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ διορία μίας εβδομάδας για να προτείνει ένα νέο χρονοδιάγραμμα για την ολοκλήρωση της αναθεώρησης και τη σταδιακή δημοσιοποίηση των emails.

Αυτή ήταν η στιγμή που το αίτημά μου έγινε ο φορέας της κοινοποίησης όλων των emails της Χίλαρι Clinton. Ή σχεδόν όλων˙ περίπου μια εικοσάδα θα αξιολογούνταν ως άκρως απόρρητη.

Όμως εγώ τα ήθελα όλα, κι έτσι έδωσα μάχη και για εκείνα. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, παρ' όλα αυτά, ήταν ανυποχώρητο. Είπαν ότι αυτά τα emails ήταν τόσο απόρρητα που θα διέτρεχε κίνδυνο η εθνική ασφάλεια σε περίπτωση αποκάλυψης οποιουδήποτε μέρους τους.

Έτσι, έκανα μια συμφωνία. Ο James είπε στους κυβερνητικούς δικηγόρους ότι δεν θα αμφισβητούσα τις παραλείψεις στις 52.000 σελίδες με emails αν το Στέιτ Ντιπάρτμεντ συμφωνούσε να παραδώσει αυτό που είναι γνωστό ως πίνακας Vaughn. Ο πίνακας θα περιέγραφε, σε γενικές γραμμές, το περιεχόμενο των απόρρητων emails (π.χ. «αυτό το email αναφέρεται σε ένα απόρρητο πρόγραμμα drone», «αυτό το email αναφέρεται σε κινήσεις στρατευμάτων» και ούτω καθεξής). Η συμφωνία θα γλίτωνε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ κυριολεκτικά από χρόνια δουλειάς.

Είπαμε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ ότι θέλαμε τον πλήρη πίνακα πριν από το Εθνικό Συνέδριο των Δημοκρατικών. Μας είπαν ότι θα τον παίρναμε στις 22 Ιουλίου, τρεις μέρες πριν.

Όταν έφτασε, παρ' όλα αυτά, κατάλαβα απευθείας πόσο κορόιδο είχα πιαστεί.

Ο πίνακας Vaughn δεν περιείχε καμία από τις πληροφορίες που μου είχε υποσχεθεί το Στέιτ Ντιπάρτμεντ – ούτε καν τις ημερομηνίες που εστάλησαν τα emails. Αν και κατάφερα να κάνω αποκλειστικό ρεπορτάζ πάνω στην ανταλλαγή απόρρητων emails μεταξύ της Clinton και τριών εκ των κορυφαίων συμβούλων της το 2011 και το 2012, δεν μπόρεσα να πω τίποτα για το περιεχόμενό τους.

Λίγα λεπτά αφότου το Στέιτ Ντιπάρτμεντ μου έδωσε τον πίνακα, η Clinton ανακοίνωσε ότι το πρόσωπο που είχε επιλέξει για αντιπρόεδρο ήταν ο γερουσιαστής της Virginia, Tim Kaine.

Και αμέσως ύστερα από αυτό, ο James είπε στους δικηγόρους της κυβέρνησης ότι αποχωρούσα από τη συμφωνία.

Μία εβδομάδα αργότερα, οι δικηγόροι της κυβέρνησης είπαν ότι το Στέιτ Ντιπάρτμεντ θα μπορούσε να αρχίσει να αναρτά έναν άγνωστο αριθμό emails στην ιστοσελίδα του μέχρι το τέλος του Ιουνίου και θα συνέχιζε να το κάνει κάθε δυο μήνες μέχρι τις 31 Ιανουαρίου του 2016 (στη συνέχεια, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ζήτησε και πήρε παράταση δύο φορές, προκειμένου να ολοκληρώσει τη δημοσιοποίηση των emails. Σε μία εκ των περιπτώσεων, για την καθυστέρηση κατηγορήθηκε μια χιονοθύελλα).

«Δεν πιστεύω ότι οι δημοσιεύσεις ανά 60 μέρες παρέχουν ροή με επαρκή συχνότητα που θα επιτρέψει στον κόσμο να συμμετάσχει σε μια πλήρως ενημερωμένη συζήτηση γύρω από την ηγεσία της Clinton και τις αποφάσεις που έλαβε όσο βρισκόταν στο τιμόνι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ», ήταν η επίσημη απάντηση του James.

Η ανεπίσημη απάντησή μου ήταν ότι η πρόταση της κυβέρνησης ήταν αίσχος. Έτσι, ζητήσαμε να γίνεται η κοινοποίηση των emails της Clinton ανά δύο βδομάδες. Ο Contreras πρότεινε μια μέση λύση και διέταξε την κυβέρνηση να δημοσιοποιεί τα emails κάθε μήνα.

Στις 30 Ιουνίου και ώρα 21.00 ανατολικών ΗΠΑ, η πρώτη παρτίδα emails, συνολικού μεγέθους 3.000 σελίδων, δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ σε αναζητήσιμη μορφή. Επιτέλους, άρχισαν να αποδίδουν οι έξι μήνες αρχειοθετήσεων, ακροάσεων και διαπραγματεύσεων.

Στις 21.02 ώρα ανατολικών ΗΠΑ, το Ίντερνετ στα γραφεία του VICE News L.A. έπεσε.

Σπεύδοντας για το σπίτι του αρχίσυντακτη μου, έβρισα τους πάντες˙ από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ μέχρι την Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας –ίσως αυτοί να είχαν κόψει το Ίντερνετ!– και το τμήμα τεχνικής υποστήριξής μας. Όταν όμως το ίντερνετ επανήλθε, έπεσα με τα μούτρα στη δουλειά. Το cache κάλυπτε το 2009, την πρώτη χρονιά της Clinton ως υπουργού Εξωτερικών και άγγιζε διάφορα καυτά θέματα που αντιμετώπισε η Clinton εκείνη τη χρονιά, όπως τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ιράν και το κέντρο κράτησης στον Κόλπο του Guantanamo.

Τους επόμενους δέκα μήνες, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ δημοσιοποίησε χιλιάδες ακόμα σελίδες που παρείχαν πρωτοφανείς πληροφορίες για τις εσωτερικές λειτουργίες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και αποκάλυπταν πώς θα μπορούσε η πρόεδρος Clinton να αντιμετωπίσει ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Και τα emails ήταν δημόσια, επιτρέποντας όχι μόνο στο VICE News, αλλά κυριολεκτικά σε οποιονδήποτε να τα διαβάσει.

Ένα email έδειχνε ότι η Clinton δεν μπορούσε να αποφασίσει αν έπρεπε να στηρίξει την ενίσχυση των στρατευμάτων στο Αφγανιστάν στα τέλη του 2009, καθώς και ότι συμφώνησε με αυτή την ιδέα μόνο όταν ο πρώην σύμβουλος της εκστρατείας της της είπε ότι η καταψήφιση αυτής της πρότασης θα ήταν πολιτική αυτοκτονία. Άλλα emails αποκάλυπταν ότι ήταν αποδέκτης εκατοντάδων αναφορών από τις μυστικές υπηρεσίες και αυτόκλητων συμβουλών από τον παλιό έμπιστό της, Sidney Blumenthal, ο οποίος είπε στην Clinton σε ένα αξιοσημείωτο email να «αποφύγει να κάνει σχόλια πάνω σε οποιαδήποτε πτυχή» του προγράμματος βασανισμών της CIA.

Η Clinton φάνηκε, επίσης, ότι υποστήριξε σθεναρά το κλείσιμο του Guantanamo και ότι εξήρε τους συναδέλφους της που εξασφάλισαν την απελευθέρωση ενός διάσημου κρατουμένου, ονόματι Omar Khadr.

Συχνά, η ιδιορρυθμία των συνομιλιών της έγινε είδηση, όπως συνέβη με ένα email στο οποίο ρωτούσε έναν σύμβουλο πώς να στείλει μια φατσούλα που γελάει από το BlackBerry της και ένα άλλο στο οποίο ζητούσε οδηγίες για το πώς να χρησιμοποιήσει μια συσκευή φαξ.

Ωστόσο, πολλές από τις απαντήσεις της Clinton περιείχαν απλώς οδηγίες στους βοηθούς της: «Παρακαλώ εκτυπώστε».

H προσπάθεια του VICE News να οπλίσει τον κόσμο με πληροφορίες για το έργο της Clinton «πνίγηκε» δικαιολογημένα από τον πάταγο που προκάλεσε η χρήση ιδιωτικού διακομιστή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και οι μεταβαλλόμενες εξηγήσεις ως προς το γιατί τον χρησιμοποίησε: ήταν βολικό, την απάλλασσε από το να έχει δύο τηλέφωνα, της είπαν ότι μπορούσε να το κάνει, το έκανε και ο Colin Powell, ήταν ένα λάθος.

Λίγο καιρό μετά την κοινοποίηση της πρώτης παρτίδας emails από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, οι γενικοί επιθεωρητές της κοινότητας Υπηρεσιών Πληροφοριών και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ υπέβαλαν παραπεμπτικό στο λεγόμενο «Τμήμα 811» του FBI ώστε να διερευνήσει αν «διέρρευσαν» απόρρητες πληροφορίες εθνικής ασφαλείας μέσω των emails της Clinton και αν αυτά μοιράστηκαν με «ξένη δύναμη ή πράκτορα ξένης δύναμης». Σε σημειώσεις που κοινοποίησε πρόσφατα το FBI, το γραφείο είπε ότι «οι έρευνες και οι εγκληματολογικές αναλύσεις του Τμήματος 811 δεν βρήκαν στοιχεία που να επιβεβαιώνουν ότι οι λογαριασμοί ηλεκτρονικής αλληλογραφίας ή οι κινητές συσκευές της Clinton τέθηκαν σε κίνδυνο μέσω του κυβερνοχώρου».

Πριν από δύο μήνες, το FBI είπε ότι παρέδωσε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ επτά DVDs που περιείχαν emails και υλικό που ανακτήθηκε από τους διακομιστές ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της Clinton, τα οποία δεν είχαν παραδοθεί αρχικά στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ – τα 30.000 emails που διέγραψε η ομάδα της έχοντας αποφασίσει ότι ήταν προσωπικής φύσης. Τουλάχιστον ένα από αυτά τα DVDs περιλάμβανε επικοινωνίες που χαρακτηρίστηκαν απόρρητες.

Αυτά τα email άρχισαν να κοινοποιούνται τον Οκτώβριο, όμως τα περισσότερα ήταν αντίγραφα αυτών που είχε δημοσιοποιήσει νωρίτερα το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Αυτήν την εβδομάδα, Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ θα προχωρήσει στην τελευταία κοινοποίηση πριν τις εκλογές της 8ης Νοεμβρίου, που πρόκειται για ένα cache περίπου 1.250 σελίδων. Και αυτές μοιάζουν να είναι αντίγραφα, αν και υπάρχουν μεμονωμένα email που ξεχωρίζουν, συμπεριλαμβανομένων των πρώτων, στα οποία φάνηκε η προσωπικότητα της Κλίντον.

Η Οδύσσεια των email δεν έχει τελειώσει. Είτε γίνει πρόεδρος η Κλίντον, είτε όχι, η κυβέρνηση έχει τη νομική υποχρέωση να εξακολουθήσει να κοινοποιεί τα email της στο VICE News τουλάχιστον για έναν χρόνο ακόμα. Και ειλικρινά, δεν είμαι ενθουσιασμένος· ο αρχικός μου στόχος να παρέχω στους ψηφοφόρους περισσότερες πληροφορίες για το τι πρόεδρος θα γινόταν η Κλίντον μπορεί να μοιάζει να επιτεύχθηκε. Παρ' όλο που δεν θα πάψω να κάνω ρεπορτάζ πάνω στο θέμα μέχρι να ολοκληρωθεί, θα ήθελα να αφήσω πίσω μου την ιστορία με τα email όσο και η ίδια η Χίλαρι.

Ή μάλλον, σχεδόν.

Περισσότερα από το VICΕ

Άνθρωποι που Έχουν Σκοτώσει Μιλούν για το Συναίσθημα να Αφαιρείς μια Ζωή

Η Σύγχρονη Ελληνική Ιστορία Όπως την Έζησαν Ένας Παππούς και μια Γιαγιά

Aπό Πρωταθλητής του Muay Thai, Πολεμιστής του ISIS: Η Ζωή και ο Θάνατος του Valdet Gashi