Η Δασκάλα που Συνελήφθη στα Επεισόδια της Νέας Σμύρνης Μιλά στο VICE

Το απόγευμα της 7ης Μαρτίου, άνδρες της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. έφτασαν στην πλατεία της Νέας Σμύρνης έπειτα από αναφορές που υπήρχαν για συνωστισμό. Σύμφωνα με μαρτυρίες πολιτών, οι αστυνομικοί άρχισαν να γράφουν πρόστιμα σε οικογένειες για παραβίαση των μέτρων κατά της διασποράς του κορονοϊού. Αυτό προκάλεσε αναστάτωση και αντιδράσεις που οδήγησαν τελικά σε επεισόδια και συλλήψεις.

Σε βίντεο που κυκλοφόρησαν στα social media, αστυνομικοί φαίνεται να χτυπούν πολίτη ο οποίος φώναζε «πονάω» προκαλώντας αποτροπιασμό, ενώ η ΕΛ.ΑΣ. σε ανακοίνωσή της ανέφερε πως αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ δέχθηκαν επίθεση από 30 αγνώστους κατά τη διάρκεια ελέγχων για την εφαρμογή των περιοριστικών μέτρων, απομακρύνθηκαν με γκλοπ και έγιναν 11 προσαγωγές.

Μεταξύ των συλληφθέντων ήταν η Νιόβη Καλοκύρη, δασκάλα δημοτικού σχολείου της περιοχής και ο σύντροφός της Φίλιππος Καλογρίδης οι οποίοι ζουν μόνιμα στη Νέα Σμύρνη και εκείνη την ημέρα είχαν βγει στο άλσος για άσκηση στέλνοντας το απαραίτητο μήνυμα. Μιλώντας αποκλειστικά στο VICE, η Νιόβη Καλοκύρη περιγράφει τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στην πλατεία, εξηγεί πώς έγινε η σύλληψή της αλλά και ποια ήταν η στάση των αστυνομικών απέναντί τους.

VICE: Το μεσημέρι της 7ης Μαρτίου αστυνομικοί συνέλαβαν εσάς και τον σύντροφό σας στην πλατεία της Νέας Σμύρνης. Όπως ισχυριστήκατε, βρισκόσασταν εκεί για άσκηση αφού προηγουμένως στείλατε το απαραίτητο μήνυμα. Θέλετε να μας πείτε τι ακριβώς συνέβη;
Νιόβη Καλοκύρη: Μπορώ να σας πω τι δεν συνέβη, σίγουρα. Εμείς δεν είχαμε καμία αίσθηση ή πληροφόρηση για τα επεισόδια. Ήμασταν σε άλλο χώρο και χρόνο. Κάναμε γυμναστική στο άλσος. Πρόκειται για μια ρουτίνα, που στην καραντίνα μάς κρατά ενεργούς. Όπως κάθε μεσημέρι Κυριακής, έτσι εκείνη την ημέρα, στις 7 Μαρτίου, στις 13.30 πήγα μαζί με τον Φίλιππο στο άλσος της Νέας Σμύρνης αφού πρώτα έστειλα το SMS στο 13033 με τον κωδικό 6. Εκεί παίξαμε ρακέτες. Αυτό το κάνουμε χειμώνα-καλοκαίρι. Αφού ολοκληρώσαμε την προπόνησή μας, γύρω στις 15:00, φύγαμε από το άλσος. Στον δρόμο για το σπίτι θέλησα έναν καφέ. Έτσι αποφασίσαμε να τον πάρουμε από την πλατεία, που ούτως ή άλλως είναι στον δρόμο μας. Φτάνοντας στην πλατεία διαπιστώσαμε ότι υπήρχε ασυνήθιστα μεγάλη αστυνομική παρουσία και η πρώτη σκέψη που πέρασε από το μυαλό μας ήταν ότι κάτι είχε συμβεί. Ρωτήσαμε περαστικούς αν γνώριζαν κάτι, αλλά κανείς δεν ήξερε να πει με σιγουριά. Άπαντες βρίσκονταν σε σύγχυση, όπως κι εμείς. Η συγκεντρωμένη αυτή αστυνομική δύναμη είχε αποκλείσει τον πεζόδρομο που οδηγούσε συντομότερα στην πλατεία, οπότε τον παρακάμψαμε. Έτσι, ανεβήκαμε στην πεζογέφυρα που συνδέει το άλσος με την πλατεία γύρω στις 15:10 και όταν κατεβήκαμε, βρεθήκαμε έξω από την Tράπεζα Πειραιώς, στον δρόμο μας για να γυρίσουμε σπίτι. Εκεί ακριβώς μας σταμάτησε ένας αστυνομικός.

Όταν σας πλησίασαν οι αστυνομικοί, τι σας είπαν; Πώς προχώρησαν σε σύλληψη;
Περνώντας, λοιπόν, μπροστά από την τράπεζα και με τις ρακέτες στην πλάτη, ένας αστυνομικός πλησίασε τον Φίλιππο και του ζήτησε να τον ακολουθήσει, λέγοντάς του «Εσύ, έλα μαζί μου». Μόλις το άκουσα αυτό, έκπληκτη προσπάθησα να παρέμβω και ρώτησα τι έγινε. Αντί απάντησης, ο αστυνομικός με ρώτησε αν ήμασταν μαζί. Εγώ προφανώς απάντησα θετικά και μου είπε «έλα κι εσύ μαζί μας», χωρίς όμως να μας εξηγήσει τα πώς και τα γιατί. Και οι δύο ακολουθήσαμε χωρίς δεύτερη κουβέντα τον αστυνομικό. Δεν είχε πάει ο νους μας στο κακό, μέχρι τότε. Μας οδήγησε -μπροστά περπατούσαμε εμείς, πίσω ο αστυνομικός- στο πλάι της πλατείας και εκεί μας ζήτησαν να βγάλουμε τις ταυτότητές μας, τις οποίες δεν έλεγξαν ποτέ εκεί. Περιμέναμε μαζί με δύο αστυνομικούς, καθώς όπως ανέφερε ένας άλλος, περιμέναμε να φέρουν ένα τρίτο άτομο από το πλήθος. Τελικά, δύο λεπτά μετά, μας πέρασαν χειροπέδες. Μας τις «μοίρασαν», όπως μας είπαν, επειδή είμαστε ζευγάρι – ένα χέρι δικό μου, ένα χέρι του Φίλιππου. Πάθαμε σοκ. Μέχρι εκείνη τη στιγμή θεωρούσαμε πως είχαν κάνει λάθος κι ενδεχομένως θα έκαναν εξακρίβωση στοιχείων και θα μας άφηναν. Μας έβαλαν σε ένα τζιπ και μας πήγαν στη ΓΑΔΑ. Δεν είχαμε καταλάβει πού μας πήγαιναν, φάνταζε όλο σαν κακόγουστη φάρσα, δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε τι μας συνέβαινε. Θέλω ξανά να τονίσω ότι είχαμε παντελή άγνοια του τι είχε συμβεί στην πλατεία, δεν ήμασταν καν υποψιασμένοι για τα γεγονότα που είχαν ήδη λάβει χώρα. Πληροφορηθήκαμε σχετικά με το τι συνέβη το μεσημέρι στην πλατεία μας, αργά το βράδυ από τον δικηγόρο μας, μόλις μας άφησαν. Και ήταν λογικό, διότι εμείς φτάσαμε στην πλατεία ένα τέταρτο μετά την ένταση και τα γεγονότα που είχαν συμβεί, δεν είχαμε δει τη σκηνή να εκτυλίσσεται, οπότε είχαμε πλήρη άγνοια κινδύνου. Μέχρι και σήμερα απορούμε και προσπαθούμε να καταλάβουμε γιατί μας συνέβη όλο αυτό, γιατί ζήτησαν από τον Φίλιππο να τους ακολουθήσει. Έχουμε σκεφτεί μέχρι και ότι συνέβη επειδή είχε το μακρύ μαλλί του πιασμένο κοτσίδα ή ίσως επειδή μας είδαν νέους στην ηλικία.

VICE Video: Aντιεμβολιαστές, Σκεπτικιστές και ο Κίνδυνος για την Ανοσία της Αγέλης

Άσκησαν σωματική βία επάνω σας;
Σωματική βία δεν μας ασκήθηκε. Βιώσαμε, όμως, την αυθαιρεσία του όλου συστήματος και τεράστια ψυχολογική πίεση, με άμεσο αντίκτυπο και στην υγεία μας. Για σχεδόν εννέα ώρες που μας κρατούσαν στη ΓΑΔΑ προσπαθούσαμε να καταλάβουμε τι συνέβαινε, όμως κανείς δεν απαντούσε στις ερωτήσεις μας. Μέσα σ’ όλα τα άλλα, μας έκοψαν και κλήσεις για παράνομη κυκλοφορία, παρόλο που ήμασταν καθόλα νόμιμοι. Μάλιστα τα πρόστιμα κόπηκαν ώρες μετά την άφιξή μας στη ΓΑΔΑ παρά το ότι στην κλήση αναγράφεται η ώρα που ακολουθήσαμε τους αστυνομικούς. Η αίσθηση αποστέρησης της ελευθερίας χωρίς εξηγήσεις, η πλήρης έλλειψη συνεργασίας και η προσαγωγή μας ήταν βία. Ενδεχομένως όχι σωματική, αλλά σίγουρα ψυχολογική. Εμείς τουλάχιστον το σωματικοποιήσαμε. Όσο περνούσαν οι ώρες, άρχισα να μην αισθάνομαι καλά και όλο αυτό κλιμακώθηκε με την πρώτη κρίση πανικού που πέρασα. Πνιγόμουν, ζητούσα βοήθεια, δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Μέχρι να συνέλθω, που πέρασε αρκετή ώρα, δεν επέτρεπαν στον Φίλιππο να είναι μαζί μου. Ακούγαμε και τους υπόλοιπους συλληφθέντες εκείνου του μεσημεριού να ρωτούν ήρεμα και ευγενικά τι συνέβαινε, αλλά κανείς δεν μας απαντούσε. Τελικά, πριν τις 21:00, μας ανακοίνωσαν ότι πρόκειται για σύλληψη και ότι έχουν απαγγελθεί κατηγορίες σε όλους μας, για αδικήματα που πρώτη φορά ακούγαμε. Εκείνη τη στιγμή έπαθα και τη δεύτερη κρίση πανικού, και ευτυχώς που αυτή τη φορά είχα μαζί μου και τον Φίλιππο. Και πάλι δεν μπορούσα να αναπνεύσω, ένιωθα να σβήνει ο κόσμος.

Έπειτα από τις καταθέσεις αστυνομικών, αντιμετωπίζετε τις ίδιες κατηγορίες με όλους τους συλληφθέντες - βία κατά υπαλλήλων και δικαστικών προσώπων από κοινού, απλή σωματική βλάβη τετελεσμένη από κοινού, εξύβριση κατά συναυτουργία, παραβίαση των μέτρων για την πρόληψη ασθενειών και αντίσταση κατά της αρχής. Εσείς τι καταθέσατε στις Αρχές;
Εμείς δεν είμαστε νομικοί. Ήταν αδύνατο να καταλάβουμε τι ακριβώς συνέβαινε, εκ των πραγμάτων. Παραπλανηθήκαμε, μας ζήτησαν να καταθέσουμε χωρίς δικηγόρο σε καθεστώς ακραίας ψυχολογικής πίεσης και αποστέρησης στοιχειωδών δικαιωμάτων. Για να καταλάβετε, την ώρα που μας απαγγέλθηκαν οι κατηγορίες, μας είπαν ότι δε χρειάζεται να έχουμε μαζί μας δικηγόρο, ότι δεν είναι απαραίτητο. Ένιωσα ότι κάτι δεν πάει καλά και αφού ζήτησα το κινητό μου, επικοινώνησα με έναν οικογενειακό φίλο. Αυτός μας έστειλε δικηγόρο.

Όταν έφτασε ο δικηγόρος μας, δεν τον άφηναν να μπει και να μας δει. Επομένως, καταλαβαίνετε πως σε όλη την διάρκεια της εξέτασής μας από τους αστυνομικούς, ο καθένας ήταν μόνος του, χωρίς παρουσία δικηγόρου. Παρόλα αυτά, αρνηθήκαμε κατηγορηματικά όλες τις κατηγορίες και ζητήσαμε αντίγραφα της δικογραφίας. Η κατάσταση ήταν τόσο ξένη για μένα που έφτασα στο σημείο -τώρα το αντιλαμβάνομαι ως αφέλεια- να πω στους αστυνομικούς ότι κανονικά θα έπρεπε να μας ζητήσουν συγγνώμη καθώς και να εγγυηθούν την ασφαλή μου μεταφορά μέχρι το σπίτι μου. Το σοκ για μένα έγινε ακόμη μεγαλύτερο όταν μας ζήτησαν να δώσουμε τα δακτυλικά μας αποτυπώματα. Αντιλαμβάνεστε ότι δεν είχα ανάλογες εμπειρίες, ούτε και ψυχολογική προετοιμασία. Εμείς είχαμε πάει για γυμναστική. Τελικά, καταφέραμε να δούμε τον δικηγόρο μας όταν έφτασε η ώρα που μας έπαιρναν φωτογραφίες. Τότε μας ενημέρωσαν ότι αν και η διαδικασία ήταν αυτόφωρη, εμείς δεν θα διανυκτερεύαμε στη ΓΑΔΑ λόγω του Covid. Έτσι, λοιπόν, βγήκαμε από τη ΓΑΔΑ λίγο μετά τα μεσάνυχτα συνοδεία του δικηγόρου μας.

Σε ποιο στάδιο βρίσκεται η διαδικασία;
Περιμένουμε να μάθουμε ημερομηνία για το δικαστήριο. Δεν γνωρίζουμε ακόμα πότε θα γίνει, ούτε τι έγινε με τους αστυνομικούς που μας συνέλαβαν, οι οποίοι, από όσο έχουμε καταλάβει, ελέγχονται. Εμείς χάσαμε τον κόσμο κάτω απ’ τα πόδια μας. Κοιτάμε συνέχεια πίσω μας περπατώντας στον δρόμο, έχουμε κυριολεκτικά εφιάλτες από αυτό που ζήσαμε και ακόμα δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει. Βιώνουμε τρομερό άγχος και ψυχολογική πίεση από όλο αυτό, δεν έχουμε συνέλθει κι ούτε ξέρουμε αν θα συνέλθουμε ποτέ. Να σκεφτείτε, ακόμα δεν έχουμε στα χέρια μας το σύνολο της δικογραφίας. Έχουμε όμως διαβάσει αποσπασματικά καταθέσεις που πραγματικά μας σοκάρουν.

Περισσότερα από το VICE

Ελλάδα: Ένας Χρόνος Lockdown

Δέκα Eρωτήσεις που θα Ήθελες να Κάνεις σε Μία Δικηγόρο για τη Σεξουαλική Παρενόχληση

Unplugged: Άκουσε το Podcast του VICE Greece

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.