Η παρακάτω ιστορία είναι του Mr.YO, όπως τη διηγήθηκε στον Παύλο Τουμπέκη.Mε λένε Γιώργο ή Mr. YO. Είμαι 24 ετών, γεννημένος τον Αύγουστο του 1995.Μεγάλωσα στα βόρεια προάστια της Αθήνας: Τα πρώτα μου χρόνια, μέχρι τα 5-6, εγώ και η οικογένειά μου μέναμε στο Πολύδροσο Αμαρουσίου. Αργότερα μετακομίσαμε στα Μελίσσια όπου εκεί έζησα τα εφηβικά μου χρόνια, ξέρεις γειτονιά-φάσεις. Τώρα πια, μένω στο κέντρο της Αθήνας, σε ένα δυάρι όπου έχω και το στούντιο της Mix.Sound Records και παρέχω υπηρεσίες ήχου, πέρα από το ραπ κομμάτι.
Η αλήθεια είναι πως όταν άρχισα να μπαίνω πιο βαθιά στη φάση της ραπ μουσικής και να αγαπώ αυτό το είδος, είδα πως κάποια πράγματα που έλεγαν κάποιοι ράπερ δεν μου άρεσαν - παρόλο που μπορεί να είχα ταυτιστεί με στίχους τους. Έτσι και αποφάσισα ότι θα γράψω κι εγώ, με τον τρόπο και με τις λέξεις που θέλω.Οι πρώτες απόπειρες να «πιάσω στιλό» έγιναν το 2010, ενώ είχε ξεκινήσει με άλλα παιδιά αυτή η φάση του freestyle, στους δρόμους και σε κάθε στενό. Θυμάμαι πως το ευχαριστιόμασταν πιο πολύ τότε. Πλέον έχω σταματήσει να κάνω freestyle στους δρόμους. Μερικοί μου το ζητάνε όταν με βλέπουν, αλλά τους λέω «όχι, να έρθεις στο show, εκεί θα χώσω». Το κάνω αυτό, διότι κι εγώ δουλεύω πολύ σκληρά για να φέρω αυτό το αποτέλεσμα στα αυτιά σας και περιμένω ο κόσμος να έρθει να με δει σε live show και να γουστάρει.Από ό,τι θυμάμαι, πρώτη φορά άκουσα ελληνικό ραπ γύρω στα 10 μου. Ήταν το CD «Γυναικολογίες» από τα Ημισκούμπρια και είχα φάει τρελό κόλλημα. Αργότερα, στα 12 μου, έπεσε στο αυτί μου ο Τάκι Τσαν και η «τρέλα» που έχει η μουσική του. Είναι απίστευτο το πόσες γενιές έχει επηρεάσει ή έχει συντροφεύσει, αν θες.
Έχω κρατήσει μια φράση του Τάκι Τσαν: Όλοι σε αγαπάνε, όσο έχεις λεφτά και συμφέρεις.
Μετά ήρθαν οι Βήτα Πεις, τα Βόρεια Αστέρια και πολλά ακόμη παιδιά με τρελά skills - από το θέμα ραπ, μέχρι το κομμάτι της παραγωγής. Τώρα που έχω μεγαλώσει λίγο, μου αρέσει που γνωριζόμαστε έστω και φυσιογνωμικά μεταξύ μας. Είναι παιδικοί μου ήρωες αυτοί οι άνθρωποι, μαζί με πολλούς ακόμη που δεν ανέφερα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ύστερα άρχισα να ακούω ξένο ραπ πιο φανατικά. Γουστάρω πολύ Onyx, Wu Tang, eMc, Public Enemy, Mobb Deep και πολλά ακόμη crew. Από solo artists στο εξωτερικό, γουστάρω Eminem, Ice Cube, Snoop Dog, Masta-Ace, Travis Scott, Cardi B και άλλους.
Όπως ανέφερα και παραπάνω, τον Τάκι Τσαν τον γνώρισα στα 12 μου, χωρίς να με ξέρει ακόμα ο ίδιος, μέσα από τη μουσική του. Τον Ιανουάριο του 2018 αν θυμάμαι καλά, πήγα και τον βρήκα από κοντά να τα πούμε, μιας και πολλοί γνωστοί μου έλεγαν ότι του μοιάζω. Γνωριστήκαμε και τελικά μου το είπε κι ο ίδιος ότι όντως μοιάζουμε. Γελάσαμε και η χημεία μεταξύ μας ήταν πολύ καλή, με αποτέλεσμα να κάνουμε όμορφα πράγματα μαζί. Από τότε είμαστε κολλητάρια, τον αγαπώ και με αγαπά πολύ, νιώθω πως το σύμπαν με έχει ανταμείψει για την προσπάθειά μου, δίνοντας μου έναν τόσο σημαντικό άνθρωπο στο πλευρό μου. Όλα έγιναν επειδή πίστευα ότι θα τα καταφέρω.Για να είμαι ειλικρινής, ο κάθε διάλογος που κάνουμε με τον Τάκι είναι πολύτιμος. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω μόνο μία η σημαντική συμβουλή του, αλλά έχω κρατήσει μια φράση του: Όλοι σε αγαπάνε, όσο έχεις λεφτά και συμφέρεις.Σίγουρα τα αγαπώ όλα τα κομμάτια μου το ίδιο, διότι είναι «παιδιά» μου. Αλλά αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιο, αυτό θα ήταν το «Crazy Trap» το οποίο είναι κομμάτι από το άλμπουμ που κυκλοφόρησα το 2019, με τίτλο «God» και υπάρχει το music video στο YouTube, στο κανάλι της Mix.Sound Records, καθώς και σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η ραπ σκηνή της Ελλάδας είναι μια μεγάλη κουβέντα. Θα ξεκινήσω από ό,τι δεν μου αρέσει, ώστε να καταλήξω στα καλά στοιχεία της. Δεν μου αρέσει η αντιμετώπιση που έχουν κάποιοι καλλιτέχνες, προς άλλους ανθρώπους και θαυμαστές. Επίσης, πολλοί δεν έχουν διάθεση να βοηθήσουν κόσμο. Δεν αναφέρομαι μόνο σε ράπερ. Είναι κι άλλοι άνθρωποι στον χώρο, όπως ηχολήπτες και παραγωγοί, που έχουν την απαίτηση να πληρωθούν για τη δουλειά τους και πολλές φορές την κάνουν τσαπατσούλικα. Αυτό νομίζω ότι προκύπτει από τη φήμη που έχουν και έτσι εξαπατούν/εκμεταλλεύονται νέα παιδιά που προσπαθούν να μπουν στη φάση.Μου αρέσει, από την άλλη, η ποικιλία των ράπερ που έχουμε και τα τόσα διαφορετικά στιλ. Ένα ακόμη θετικό είναι πως είμαστε πολύ παραγωγικοί και υπάρχει γρήγορη εξέλιξη, κάτι που ανεβάζει τον πήχη και για τους υπόλοιπους. Είναι πολύ σημαντικό που υπάρχουν διοργανώσεις και ομάδες ανθρώπων που τρέχουν τα gigs, με ασφάλεια και επαγγελματισμό. Για παράδειγμα, δίνω respect σε Noiz Productions και Dynasty, για όλο αυτό το τρέξιμο που έχουν ρίξει. Βέβαια, respect και σε όλα τα παιδιά που παλεύουν μόνα τους και στήνουν πιο low budjet event, γιατί μην ξεχνάς πως όλους η αγάπη για τη μουσική μάς ώθησε να τα κάνουμε όλα.
Εδώ και έναν χρόνο, έχω ξεκινήσει να γράφω κάποια κομμάτια στα αγγλικά κι έχω κυκλοφορήσει ορισμένα. Θέλω να το εξελίξω και να βγω προς τα έξω.
Είναι γεγονός, πάντως, πως η ελληνική ραπ μουσική έχει εξαπλωθεί σε ολόκληρη την κοινωνία κι αυτό είναι σημαντικό, διότι όλα τα παιδιά που είμαστε στη φάση, αυτό θέλουμε: Να το πάμε παραπέρα.Δύο αρνητικά μου είναι ότι είμαι απόλυτος και εγωιστής - ίσως να είναι και μια φάση που περνάω. Από την άλλη, στα θετικά μου είναι ότι είμαι αυθόρμητος και οργανωτικός. Και νοικοκύρης.Στο μουσικό κομμάτι τώρα, ας μιλήσει ο κόσμος. Εγώ αφήνω τη μουσική μου να μιλάει.
Το 2020 είναι μια πολύ σημαντική χρονιά για εμένα, διότι θα κυκλοφορήσω το album μου, με τίτλο «Μωρό Παιδί», με 10 ολόφρεσκα κομμάτια σε δικές μου παραγωγές και έχω μαζί μου στην κιθάρα τον Απόλλωνα Χαραλάμπους, στο μπάσο τον Γιώργο Δημόπουλο και δυο κομμάτια με γυναικείες φωνές, τη Σεμέλη Παπαβασιλείου και τη Νεφέλη Πούλη. Εδώ και έναν χρόνο, επίσης, έχω ξεκινήσει να γράφω κάποια κομμάτια στα αγγλικά κι έχω κυκλοφορήσει ορισμένα (πχ. Real Franky, Reloop), αν και δεν πιστεύω ότι είμαι τόσο καλός όσο στο ελληνικό. Θέλω όμως να το εξελίξω και να βγω προς τα έξω. Να περιμένετε πολλά. One love.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
