To Καρναβάλι του Νότινγκ Χιλ Είναι το Καλύτερο Υπαίθριο Πάρτι του Λονδίνου

O Ντόκτορ Ρατ, ήταν ο παλιός αρχηγός των διαβόητων Renegades, μιας εκ των πιο παλαιών steel bands του Τρινιντάντ. Ήρθε στην Αγγλία και θεμελίωσε ένα παράρτημα της μπάντας μαζί με τον συνεργάτη επί σειρά ετών, Ντάρκους Χαοου. 1977

Υπάρχουν διάφοροι λαϊκοί μύθοι που περιστρέφονται γύρω από το καρναβάλι του Νότινγκ Χιλ. Υπάρχουν ακόμα οι διαμάχες σχετικά με το ποιος το ξεκίνησε. Η ιστορία που θέλει τους Pink Floyd να έχουν παίξει την πρώτη χρονιά του καρναβαλιού. Ο μύθος για τα αναρίθμητα σαγόνια έσπασαν, εκείνη την φορά που το “Next Hype” ακούστηκε στο Rampage. Κι όμως, για κάποιο λόγο που κανείς δεν ξέρει, κανένας δεν έχει προσπαθήσει ποτέ να ξεδιαλύνει την ιστορία και να σκιαγραφήσει την πραγματική χρονική του πορεία. Έτσι λοιπόν ο Ισμαήλ Μπλάγκροουβ Τζούνιορ -συγγραφέας, ο άνθρωπος πίσω από την Rice N Peas Films και μια μόνιμη παρουσία του Speaker’s Corner- και η εκδότης Μάργκρετ Μπάσμπι, αποφάσισαν να κάνουν ακριβώς αυτό.

Το νέο τους βιβλίο με τίτλο Carnival: A Photographic and Testimonial History of the Notting Hill Carnival, βουτάει στην ιστορία ενός εκ των μεγαλύτερων street party του κόσμου, με την βοήθεια των ανθρώπων που ζουν στην τοπική κοινότητα του καρναβαλιού από την αρχή της ζωής τους. Ελπίζοντας να μάθω περισσότερα για την ιστορία πίσω από όλο αυτό, μίλησα στον Ισμαήλ για τις φυλετικές συγκρούσεις του Νότινγκ Χιλ, τις πρώτες χρονιές του καρναβαλιού και το πώς αυτός και η Μάργκρετ έφτιαξαν το βιβλίο.

VICE: Γεια σου Ισμαήλ. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ποιες είναι οι πρώτες αναμνήσεις σου από το καρναβάλι;

Νομίζω είναι αυτές που έχω με τους γονείς μου, το 1974. Θυμάμαι σαν μικρό παιδί να παρακολουθώ τις παρελάσεις και τα φανταχτερά κοστούμια. Δεν ήμουν τότε ιδιαίτερα αφοσιωμένος στα soundsystems.

Το καρναβάλι του Νότινγκ Χιλ. Αύγουστος 1979

Ας μιλήσουμε για τις πρώτες μέρες του καρναβαλιού, που καλύπτονται και στο βιβλίο.

Αρχικά, να πούμε ότι το βιβλίο δεν ασχολείται με τα φανταχτερά κοστούμια και τα χρώματα. Σκοπός μας ήταν να ακολουθήσουμε την ιστορία του καρναβαλιού από το 1958 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ‘80 και εξετάζει τις φυλετικές συγκρούσεις του Νότινγκ Χιλ, την δολοφονία του Κέλσο Κόκραν και τις ομάδες που προέκυψαν από όλα αυτά. Υπήρχε ένα κομμουνιστικό κόμμα ας πούμε, που περνούσε μέσα από το Νότινγκ Χιλ κρατώντας πλακάτ και αντιτίθονταν στις φυλετικές διακρίσεις. Ήταν η εποχή του Όσβαλντ Μόουσλη και υπήρχαν πολλές ομάδες που ήθελαν να ενημερώσουν τον κόσμο για αυτές τις φυλετικές εντάσεις.

Αναφέρεις ότι το καρναβάλι απέκτησε μια πολύ πιο στρατευμένη οπτική λίγα χρόνια μετά την θεμελίωσή του.

Κοίτα, υπήρχαν πολλές πιέσεις προς την μαύρη κοινότητα. Οι έλεγχοι, η αστυνομική παρενόχληση, οι συλλήψεις. Υπήρχε μάλιστα ένας θρυλικός αστυνομικός της περιοχής που σου έβαζε ναρκωτικά στην τσέπη και μετά σε συλλάμβανε. Φαντάσου ότι υπήρξε μια διαμαρτυρία το 1969, όταν και έκαψαν ένα ομοίωμά. Από εκεί και πέρα, από τον Ιούνη του 1969 μέχρι τον Ιούλη του 1970, υπήρξαν 12 με 13 αστυνομικές έφοδοι στο εστιατόριο Μάνγκροουβ, που είχε μόλις ανοίξει ο Φρανκ Κρίτσλοου, ο αγωνιστής για τα πολιτικά δικαιώματα των κατοίκων από το Τρινιντάντ.

Η μαύρη κοινότητα το εξέλαβε ως επίθεση. Στήθηκε μια διαμαρτυρία εκείνον τον Αύγουστο, λίγο πριν την έναρξη του καρναβαλιού και ακολούθησαν ταραχές. Ο Ρόουν Λάσλετ αποσύρθηκε από την διοργάνωση του καρναβαλιού λίγο μετά από όλο αυτό και από εκεί πέρα απέκτησε έναν πιο στρατευμένο χαρακτήρα, όσο αυτό είχε να κάνει με την θεμελίωση της ταυτότητας, της αντίστασης και της έννοιας της μαύρης υπερηφάνειας.

Καρναβάλι του Νότινγκ Χιλ 1979. Οι τέσσερις νεαροί που κάθονται στην σκεπή του φορτηγού που κουβαλάει το soundsystem, είναι μέλη της ρέγκε μπάντας Aswad

Ποια η γνώμη σου για την παρούσα αντιμετώπιση του καρναβαλιού από το κράτος;

Νομίζω ότι το κράτος νιώθει ότι απειλείται από αυτό και καταλήγει να το διαχειρίζεται με τρόπο πλήρως αντιπαραγωγικό όσο αυτό αφορά την αφομοίωση της μαύρης ταυτότητας στο Βρετανικό τοπίο. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τα μέσα ενημέρωσης. Όποτε δείχνουν ρεπορτάζ για το καρναβάλι, ουσιαστικά ενημερώνουν για τα στατιστικά στοιχεία εγκλήματος γύρω από αυτό. Είναι λες και κρατάνε σκορ για εκείνες τις δύο ημέρες. Λένε κάτι τα μέσα για το θέαμα της πολυπολιτισμικότητας, για το πώς το καρναβάλι ενώνει τους ανθρώπους, για τους χορούς, για την θαυμάσια δουλειά που γίνεται από ανθρώπους που έχουν ιδρώσει για αυτό το γεγονός; Όχι, δεν ασχολούνται με αυτό, απλά σε ενημερώνουν για το πόσοι συνελήφθησαν για κατοχή ναρκωτικών.

Καρναβάλι του Νότινγκ Χιλ, Αύγουστος 1979

Ποια η γνώμη σου για τον εξευγενισμό του Νότινγκ Χιλ και πως νομίζεις ότι αυτό έχει επηρεάσει το καρναβάλι;

Πολύς κόσμος μετακόμισε στην περιοχή επειδή είδαν την ταινία Νότιγνκ Χιλ ή επειδή η περιοχή έγινε μοδάτη.

Και μετά, όταν έρχεται η περίοδος του καρναβαλιού κάνουν παράπονα για τον ήχο. Είναι σαν να πάει κάποιος να αγοράσει ένα σπίτι δίπλα σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου και μετά να κάνει παράπονα για το ποδόσφαιρο που παίζεται κάθε Σάββατο! Ο κόσμος γνωρίζει ότι όλο αυτό είναι κομμάτι της περιοχής για δύο ημέρες τον χρόνο και είναι το στοιχείο που έχει αποτυπωθεί στους κατοίκους του Νότινγκ Χιλ. Δεν ήταν η ταινία που «έφτιαξε» την περιοχή, ήταν το καρναβάλι. Ήταν οι μποέμ τύποι και οι επαναστάτες της κοινότητας που δημιούργησαν την ταυτότητα της περιοχής που τόσοι ήθελαν να αποκτήσουν.

Καρναβάλι του Νότινγκ Χιλ, 2013

Σχετικά με το βιβλίο τώρα, είπες πως το δημιούργησαν τα μέλη της κοινότητας, ότι εσύ απλά το οργάνωσες.

Ζούσα μέσα στην κοινότητα του Νότνγκ Χιλ και ήξερα όλους τους χαρακτήρες, ήξερα τις ιστορίες, τις φήμες, ήξερα τα «στρατόπεδα» που είχαν επιλεγεί, οπότε το ζήτημα ήταν να εναρμονίσω τις διάφορες εκδόσεις των ιστοριών που υπήρχαν γύρω από το καρναβάλι. Ήμασταν ανοιχτοί προς όλους, οπότε ο κόσμος μπορούσε να έρθει και να πει την ιστορία του, να κοιτάξει το φωτογραφικό υλικό, να αναγνωρίσει τα πρόσωπα και από εκεί και πέρα αναλαμβάναμε να ενώσουμε όλα τα κομμάτια.

Υπήρχαν πολιτικοποιημένες ομάδες, όπως αυτές που ανέφερα γύρω από το Μάνγκροουβ για παράδειγμα, οι οποίες φορούσαν στολές που εκπροσωπούσαν απόψεις γύρω από ένα σωρό ζητήματα. Το 1978 ας πούμε, στήθηκε το «Η ζωή και το έργο του Εμιλιάνο Ζαπάτα», προς τιμήν του Μεξικάνου επαναστάτη. Αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις, ο κόσμος δεν θυμόταν πότε ακριβώς είχε γίνει τι, αν ήταν στις αρχές ή τα τέλη του ‘70, οπότε μας βοήθησε στο να δημιουργήσουμε ένα συνολικό αρχειακό υλικό.

Και όλη αυτή η προσπάθεια γίνεται για να βοηθηθεί και η κοινότητα;

Ναι. Αποφασίσαμε να δοθεί το 20% από τις εισπράξεις σε μια τοπική ομάδα που ασχολείται με τις τέχνες του καρναβαλιού και άλλο ένα 25% στους ανθρώπους των οποίων χρησιμοποιήσαμε τις φωτογραφίες. Η τοπική κοινότητα έπαιξε έναν μεγάλο ρόλο σε όλο αυτό, σε αυτόν τον πειραματικό τρόπο που πλευρίσαμε την κατασκευή και την πολιτική που υπήρχε πίσω από αυτήν την έκδοση και είμαι πολύ περήφανος για αυτό.

Σε ευχαριστούμε Ισμαήλ.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.