Mια Ματιά στο “20.000 Days On Earth” του Nick Cave

Όλες οι φωτογραφίες είναι ευγενική παραχώρηση της Drafthouse Films

Στις 22 Σεπτεμβρίου ο Nick Cave γίνεται 57 χρονών, που σημαίνει ότι θα έχει ξοδέψει 20.805 μέρες στον πλανήτη γη. Μέσα από τα 30 και βάλε χρόνια της καριέρας του (χοντρικά 11.000 μέρες), «οδηγώντας» μπάντες όπως οι Bad Seeds και οι Grinderman, o Cave έχει θεμελιώσει τον εαυτό του ως μια από τις πιο γνωστές φιγούρες του ροκ, έστω και αν είναι πλέον δύσκολο να χωρίσεις την πραγματικότητα του ατόμου από την φήμη και την μυθολογία που τον περιβάλει. Αυτό ακριβώς το σημείο, εξετάζει το 20.000 Days On Earth, μια ταινία που βρίσκεται κάπου μεταξύ ντοκιμαντέρ και δράματος, η οποία παρακολουθεί μια ημέρα στην ζωή του Αυστραλού ρόκσταρ.

Σκηνοθετημένη από τον Iain Forsyth και την Jane Pollard, η ταινία όχι μόνο ρίχνει μια ιμπρεσιονιστική ματιά στο μυαλό του καλλιτέχνη, αλλά εξετάζει και σημαντικά θέματα σχετικά με την τέχνη και την δημιουργικότητα. Στο νέο ντοκιμαντέρ του The Creators Project σχετικά με το 20.000 Days On Earth, το οποίο περιλαμβάνει ένα αποκλειστικό απόσπασμα της ταινίας με τίτλο “Mongolian Psychopath” καθώς και μουσική του Cave, η Pollard μας εξηγεί πως αυτό το «κάτι σαν ντοκιμαντέρ» επέτρεψε στους σκηνοθέτες του να συνεργαστούν με τον Cave σε μια δουλειά που όχι μόνο σκιαγραφεί το «που βρίσκεται το μυαλό και τι τον σπρώχνει να παράγει την δουλειά που παράγει», αλλά και που «εξερευνεί την φύση του δημιουργικού πνεύματος, της φλόγας που υπάρχει μέσα σε όλους μας και πως ξοδεύουμε τον χρόνο μας στην Γη».

Για να υλοποιήσουν τους στόχους τους, οι σκηνοθέτες δεν μπορούσαν να φτιάξουν ένα απλό ντοκιμαντέρ, κάνοντας χρήση της κλασσικής συνεντευξιακής φόρμας. Στην θέση του, κατασκεύασαν μια δομή πολύ κοντά σε αυτήν των  μυθιστορηματικών ταινιών, αλλά δεν έγραψαν κάποιο σενάριο. «Ό,τι έγινε, έγινε ζωντανά, οργανικά», εξηγεί ο Forsyth σχετικά με τις αυτοσχεδιαστικές σκηνές στις οποίες ο Cave μιλάει στην γυναίκα του, στους συνεργάτες του και στην ψυχολόγο του.

Επιπλέον, ενώ η ταινία εξετάζει τις κατασκευασμένες οντότητες και την ανθρώπινη ζωή, οι σκηνοθέτες ήθελαν να ρωτήσουν «τι είναι αυτό που έχει ο πολιτισμός και του επιτρέπει να καταναλώνει το παρελθόν του; Υπάρχει μια πολιτισμική στροφή προς την επανάληψη, το να παίζεις το ίδιο κλασσικό άλμπουμ ξανά, από την αρχή ως το τέλος του». Προσπαθώντας να συνδεθεί με ιδέες σχετικές με την πολιτισμική μνήμη και την προσωπική ιστορία, η ταινία εστιάζει «σε εκείνα τα αντικείμενα που λειτουργούν σαν συσκευή μνήμης στην ζωή σου, παρέχοντάς σου την δυνατότητα να ξεκλειδώσεις την ανάμνηση ενός ατόμου ή ενός τόπου ή μιας περιόδου».

Στην ταινία, βλέπουμε τον Cave να μελετά τα ενθύμιά του και τους νοσταλγικούς θησαυρούς του. Ο Forsyth βέβαια μας λέει πως ο τρόπος που ο Cave περιγράφει αυτά τα αντικείμενα δεν είναι τόσο ευχάριστος.

«Όλα σκατά είναι. Αλλά υπήρξαν σημαντικά για μένα σε κάποια στιγμή».

Από τότε που τελείωσαν την ταινία, οι σκηνοθέτες συνεχίζουν να εξερευνούν αυτήν την θεματική, σχεδιάζοντας ένα κάτι-σαν-μουσείο με την βοήθεια του Film Forum. Κρατώντας την σύνδεση με τον Cave, θα λέγεται The Museum Of Important Shit και θα είναι ένα εικονικό, διαδικτυακό project το οποίο θα «αρχειοθετεί τα σκατά όλου του κόσμου, όποια και αν είναι αυτά».

Αρχικά, σκοπεύουν να συμπεριλάβουν την τσίχλα της Nina Simone (η οποία αναφέρεται στην ταινία), τα αντικείμενα του ίδιου του Cave, ενώ εν τέλει θα απευθύνουν μια ανοικτή πρόσκληση στον οποιονδήποτε θέλει να καταθέσει και τα δικά του «σκατά». Χιουμοριστικό ή όχι, το project θα εγγυηθεί πως το 20.000 Days On Earth θα συνεχίσει να αναπτύσσεται.

Οπότε ναι, μπορεί τελικά να μην μπαίνουμε πραγματικά στον εσωτερικό κόσμο του Nick Cave, αλλά η ταινία διαφυλάττει το κομμάτι εκείνος της ταυτότητάς του που ενημερώνει την θρυλική του κληρονομιά. «Αυτές οι περσόνες, ο Cohen, o Dylan, o Cave”, λέει η Pollard, «είναι εύθραυστες. Θεωρώ πως πρέπει να τις προστατεύσουμε. Η κουλτούρα μας αλλάζει μορφή και στο μέλλον δεν θα υπάρχουν τέτοιες περσόνες, γιατί πλέον βλέπουμε πάρα πολλά». Αλλά με το 20.000 Days On Earth, βλέπουμε τον Nick Cave που ο ίδιος θέλει να μας δείξει.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter,  Facebook και Instagram.