FYI.

This story is over 5 years old.

Tonic

Έπρεπε να Κάνω Επέμβαση Χωρίς Αναισθησία για να Καταλάβω ότι Δεν Χρειαζόμαστε τα «Ναρκωτικά»

Πρέπει να σκληρύνουμε λιγάκι.
JC
Κείμενο Justine Caffier
Φωτό: Ulrich Baumgarten 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Tonic.

Ένα πρωί, έκανα ποδήλατο στο πανέμορφο νησί Ναοσίμα της Ιαπωνίας, όταν ξαφνικά συνάντησα μια μικρή, απομονωμένη παραλία. Δεν μπορούσα να αφήσω την ευκαιρία να δραπετεύσω για λίγο από την υγρασία να μείνει ανεκμετάλλευτη. Μετά από μια βουτιά, που εύκολα συγκαταλέγεται στις πέντε καλύτερες της ζωής μου, πήρα τα παπούτσια μου και την τσάντα με τα ρούχα στο χέρι και κατευθύνθηκα προς τα αποδυτήρια, για να ξεπλυθώ και να ντυθώ.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Λίγο προτού φτάσω στην πόρτα, ένας έντονος πόνος διαπέρασε το δεξί μου πόδι. Σηκώνοντάς το, είδα ότι ένα σκουριασμένο τσιμπιδάκι για τα μαλλιά είχε καρφωθεί περίπου δύο εκατοστά μέσα στη φτέρνα μου. Χωρίς δεύτερη σκέψη, το τράβηξα έξω και το εκσφενδόνισα εκνευρισμένος, λες και αυτό το άψυχο αντικείμενο είχε πάρει επίτηδες αυτήν την κλίση στην άμμο, με σκοπό να τρυπήσει τη σάρκα μου. Καθώς το αίμα ξεκίνησε να ρέει από τη μικροσκοπική πληγή, αναστέναξα και το πήρα απόφαση ότι έπρεπε να αλλάξω τα σχέδιά μου για τη μέρα.

«Όπως φαίνεται, θα χρειαστώ αντιτετανικό ορό», είπα στον φίλο μου με τον οποίο είχαμε ταξιδέψει παρέα.

Προτού προλάβω να καταλάβω ότι δεν θα μου έκανε γενική ή τοπική αναισθησία, ένιωσα το νυστέρι του να με ανοίγει.

Ένα λεωφορείο, ένα φέριμποτ, δύο νοσοκομεία και αμέτρητες συζητήσεις μεταφρασμένες από το Google Translate αργότερα, βρέθηκα επιτέλους στο γραφείο ενός χειρουργού που κατανόησε την ιστορία του τραυματισμού μου και το αίτημά μου για αντιτετανικό εμβόλιο. Ο γιατρός με πληροφόρησε ότι, στην Ιαπωνία, τα κρούσματα τετάνου, όπως το δικό μου, δεν αντιμετωπίζονται με εμβολιασμό, αλλά με μικρή χειρουργική επέμβαση, κατά την οποία οι γιατροί ανοίγουν το τραύμα, το καθαρίζουν, τοποθετούν γάζα εμποτισμένη με αντιτετανική ανοσοσφαιρίνη (αντισώματα, δηλαδή) και στη συνέχεια το δένουν. Έπειτα μου είπε ότι, αν ήταν στη θέση μου, θα απέφευγε την επέμβαση, καθώς «αυτή η διαδικασία είναι πολύ ακριβή».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

«Πόσο ακριβή;», ρώτησα. «Περίπου 100 αμερικανικά δολάρια».

Όταν σταμάτησα να γελάω, έδωσα το πράσινο φως στον χειρουργό και εκείνος μου είπε να ξαπλώσω μπρούμυτα σε ένα κρεβατάκι στη γωνία του δωματίου, που με έκανε να νιώθω ότι είμαι στον παιδίατρο. Χάρη στην έλλειψη αμερικανικής γραφειοκρατίας, τηλεφωνημάτων σε ασφαλιστικές και τσουχτερών τιμών, η μικροεπέμβασή μου προχωρούσε με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Τα ηχεία έπαιζαν smooth jazz, μια νοσοκόμα μπήκε μέσα και κρυφογέλασε που ένας ξένος κατέληξε στο νοσοκομείο της μικρής τους πόλης και είμαι βέβαιος ότι ο γιατρός δεν φορούσε γάντια.

Ο γιατρός πλησίασε την καρέκλα με τα ροδάκια προς το κρεβατάκι, ακούμπησε το πόδι μου σε έναν μεταλλικό δίσκο και ξεκίνησε να αποστειρώνει την πληγή με ιώδιο. «Μην κουνηθείς», είπε και προτού προλάβω να καταλάβω ότι αυτό σήμαινε πως δεν θα μου έκανε γενική ή τοπική αναισθησία, ένιωσα το νυστέρι του να με ανοίγει. Ούρλιαξα μέσα από τα σφιγμένα μου δόντια, όμως λίγα λεπτά αργότερα, το χειρότερο είχε περάσει.

Καθώς ο χειρουργός ολοκλήρωνε την επέμβαση, συνειδητοποίησα πόσο σουρεαλιστική ήταν η κατάσταση. Τα ηχεία του δωματίου έπαιζαν smooth jazz, μια νοσοκόμα μπήκε μέσα και κρυφογέλασε που ένας ξένος κατέληξε στο νοσοκομείο της μικρής τους πόλης και είμαι βέβαιος ότι ο γιατρός δεν φορούσε γάντια. Η (ακόμη μεγαλύτερη πλέον) πληγή μου πονούσε πολύ, καθώς κατευθυνόμουν στη γραμματεία, για να πληρώσω τα σχεδόν ασήμαντα έξοδα της επέμβασης, όμως την ώρα που σκεφτόμουν τα χρήματα που μου είχε εξοικονομήσει ο πόνος μου, ένιωσα ευγνώμων που τον αισθανόμουν. Αν και ήταν από τις πιο επώδυνες εμπειρίες που είχα ποτέ σε νοσοκομείο, ταυτόχρονα ήταν και από τις πιο ευχάριστες, λόγω της απλότητάς της.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

[VICE Video] Οι Γονείς που Ανησυχούν για το Αντιεμβολιαστικό Ρεύμα

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.


Πώς έφτασα/φτάσαμε στο σημείο να μας κάνει εντύπωση η μη χορήγηση αναισθησίας για μια τέτοια επέμβαση; Λίγος πόνος δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Βάζοντας στην άκρη τη λανθάνουσα τοξική αρρενωπότητα και τους ρόλους των φύλων που κρύβονται πίσω από αυτήν την ερώτηση, προσπαθούσα να βρω έναν καλό λόγο που οποιοσδήποτε –άνδρας, γυναίκα ή παιδί– θα χρειαζόταν αναισθησία για κάτι τόσο απλό.

Όπως φαίνεται, η σχέση που έχω με τα παυσίπονα ως Αμερικανός είναι περισσότερο η εξαίρεση, παρά ο κανόνας. Στην Ιαπωνία, η αναισθησία αποφεύγεται, ακόμη και σε πολύ σοβαρότερες επεμβάσεις από τη δική μου. Το Ίντερνετ είναι γεμάτο από ιστορίες για επώδυνες επισκέψεις στον οδοντίατρο, αν έχεις όρεξη να ψάξεις λίγο. Επιπλέον, σύμφωνα με άρθρο των Japan Times του 2012, «μόνο 10% των γυναικών της Ιαπωνίας λαμβάνουν αναισθησία κατά τον φυσιολογικό τοκετό, σε αντίθεση με το 90% των Αμερικανίδων που την προτιμά».

Οι σημαντικοί κίνδυνοι της γενικής αναισθησίας είναι ευρέως γνωστοί.

Φαίνεται ότι η αναισθησία είναι μια πολυτέλεια, που η Αμερική δεν μπορεί να αποχωριστεί. Η χρήση της, μάλιστα, έχει αυξηθεί σε περιοχές όπου κάποτε σπάνιζε. Χάρη σε κάποιους περιφερειακούς ασφαλιστικούς φορείς, που αποφάσισαν να καλύψουν το κόστος, τα περιστατικά χορήγησης γενικής αναισθησίας στη διάρκεια κολονοσκόπησης –κάτι που δεν είναι απαραίτητο για την πλειοψηφία των ασθενών– αυξάνονται διαρκώς και από το 14% το 2003, ανήλθαν στο 30% το 2009.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Δεν είναι ότι δεν γνωρίζουμε τους κινδύνους. Οι σημαντικοί κίνδυνοι της γενικής αναισθησίας είναι ευρέως γνωστοί, ωστόσο οι Αμερικανοί παραμένουν τόσο εθισμένοι στην καταπραϋντική δράση των αναισθητικών, που η ζήτηση για αναισθησιολόγους ξεπερνά την προσφορά, γεγονός που προκαλεί ελλείψεις, οι οποίες, όπως ισχυρίζεται το ιατρικό προσωπικό της Onyx MD, «αποκτούν με γοργό ρυθμό διαστάσεις κρίσης».

Φυσικά, υπάρχουν περιπτώσεις όπου η αναισθησία είναι απαραίτητη και οι ελλείψεις σε αναισθησιολόγους μπορούν να κοστίσουν ζωές χωρίς λόγο. Αυτό φαίνεται ήδη στον αναπτυσσόμενο κόσμο, όπου ορισμένες χώρες δεν διαθέτουν κανέναν αναισθησιολόγο, για να περιθάλψει τους ασθενείς. Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του NPR, σε κάποιες αφρικανικές περιοχές νότια της Σαχάρας, «οι άνθρωποι έχουν χίλιες φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν από επιπλοκές που σχετίζονται με την αναισθησία», λόγω της έλλειψης κατάλληλα εκπαιδευμένων αναισθησιολόγων. Καθώς, όμως, η πλούσια Αμερική ξεπερνά κατά πολύ τον στόχο που έχει θέσει ο Παγκόσμιος Σύνδεσμος Αναισθησιολόγων, με βάση τον οποίο πέντε αναισθησιολόγοι θα πρέπει να αντιστοιχούν σε 100.000 ανθρώπους, ίσως οι Αμερικανοί θα πρέπει μάθουν να υπομένουν λίγο περισσότερο τον πόνο.

«Αν θέλω να ναρκωθώ, θα πιω μια μπίρα» - David S. Howes, γιατρός

Ευτυχώς, μια μέση λύση, ανάμεσα στη θανατηφόρα έλλειψη και την υπερβολική προσφορά, ίσως να είναι εφικτή. Παρόλο που κατέληξα να κάνω τη μικροεπέμβαση χωρίς αναισθησία κατά τύχη, πολλοί Αμερικανοί αποφεύγουν πλέον τη νάρκωση, ακόμη και για πολύ πιο δύσκολες και επώδυνες επεμβάσεις, επιλέγοντας να τους χορηγηθεί τοπική αναισθησία για χειρουργεία που κάποτε η γενική αναισθησία αποτελούσε τον κανόνα. Σε πρόσφατο άρθρο των New York Times για αυτό το νέο είδους συνειδητοποιημένου ασθενούς, ένας γιατρός στα Επείγοντα ονόματι David S. Howes, ο οποίος είχε τις αισθήσεις του κατά τη διάρκεια δύο επεμβάσεων στο γόνατο και, ναι, μιας κολονοσκόπησης, εξέφρασε άψογα την απαραίτητη στροφή που πρέπει να κάνουν οι Αμερικανοί, λέγοντας: «Αν θέλω να ναρκωθώ, θα πιω μια μπίρα» (επίσης, παραδέχτηκε ότι η επέμβαση χωρίς αναισθησία δεν είναι για τους φοβητσιάρηδες).

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Όταν άλλαξα τις ματωμένες γάζες στο πόδι μου, μία μέρα μετά την επίσκεψή μου στο νοσοκομείο, εξακολουθούσα να νιώθω πόνο, όμως ήταν διαχειρίσιμος. Σίγουρα δεν βοήθησα το τραύμα, περπατώντας 25 χιλιόμετρα μετά την επέμβαση, όμως τι άλλη επιλογή είχα; Ήμουν σε ταξίδι. Αφού έβαλα καθαρές γάζες στην πληγή, αντιμετώπισα τον πόνο με τον ίδιο τρόπο που θα το έκανε και ο Howes. Ήπια μια μπίρα.

Περισσότερα από το VICE

Οι Δημιουργικοί Άνθρωποι της Αθήνας

Άνδρες που Αφαίρεσαν τους Όρχεις τους Λόγω Καρκίνου Μιλούν για Αυτήν την Εμπειρία τους

«Εγώ Πληρώνω μια Ζωή και Έρχεται ο Πρόσφυγας και μου Παίρνει τη Σειρά»

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.