Πρόσωπα

«Δεν σας Χάλασε Κωλόγαυροι» - Ο Μονόλογος του Χάρη Φραγκούλη για τον Πανιώνιο

Plus μία συνέντευξη.
Othello-Kursk2
Ο Χάρης Φραγκούλης στις πρόβες του Οθέλλου, σε σκηνοθεσία του ίδιου, στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν - Υπόγειο.Φωτογραφίες: Εβίτα Σκουρλέτη ©

Τον Χάρη Φραγκούλη τον συνάντησα ένα μεσημέρι για ένα καφέ και μία μηλόπιτα στην Πλάκα, λίγες ώρες πριν πάει στο Θέατρο Τέχνης για την παράσταση Οθέλλος, την οποία σκηνοθετεί. Θα λέγαμε ότι είναι από αυτές τις συνεντεύξεις που δεν ξεκινούν και πολύ καλά, αφού πριν καν πατήσω record είχαμε προλάβει να τσακωθούμε για το ότι εγώ είμαι Ολυμπιακός κι εκείνος φανατικός Πανιώνιος. Αφού είπαμε κάποια πράγματα γι' αυτόν, για την πολιτική ορθότητα που απεχθάνεται και για την παράσταση Οθέλλος, μου πήρε από τα χέρια το κινητό που ηχογραφούσε και άρχισε να απαγγέλει τον μονόλογο που ακολουθεί για τον Πανιώνιο. Του υποσχέθηκα ότι θα τον δημοσιεύσω, όπως και κάνω:

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

«Φέτος, ενώ όλη η διαιτησία σε όλο το ματς μας κατασφάζει, στο '78 ο Μασούρας -που πάνε να τον κάνουν τώρα "γαύρο" και λένε και καλά ότι ήταν πάντα γαύρος γιατί όλοι γαύροι είναι πάντα- βάζει γκολ στο '78, το ακυρώνουν, μετά γίνονται επιθετικά φάουλ, κτλ. Πέρυσι, στο 3-1, στο ημίχρονο παίρναμε μηνύματα ότι είμαστε τσιράκια των "γαύρων". Τα παιδιά εκεί πάλευαν 3-2, 3-3, ψεύτικο πέναλτι του Φορτούνη, όλη η διαιτησία κατά, πέναλτι του Χατζισαφί καθαρό υπέρ μας που δεν δίνεται - πριν από τρία χρόνια που νικήσαμε μέσα στο Καραϊσκάκη 0-1 με τον Μασούρα. Δεν σας χάλασε κωλόγαυροι. Λοιπόν, αυτά είναι τα τρία τελευταία χρόνια, για να μην πω και πιο παλιά για κάτι πέναλτι από το κέντρο. Ας πούμε για τα τρία τελευταία χρόνια. Πάνω σε αυτούς τους αγώνες θα μας πουν εμάς ότι είμαστε τσιράκια του γαύρου λόγω τάτσι μίτσι κότσι με την διοίκηση. Λοιπόν, αφήστε τους παίκτες μας και τους Πάνθηρες ήσυχους κωλόγαυροι με τις διαιτησίες, εμείς παίζουμε σαν σκυλιά. Δεν είμαστε ούτε Ξάνθες ούτε Γιάννενα, ούτε τίποτα. Κι αυτά που λένε οι ΠΑΟΚτζήδες ότι είμαστε τσιράκια των "γαύρων", όπως λένε οι ΑΕΚτζήδες ότι είμαστε τσιράκια του ΠΑΟΚ, κανενός τσιράκια δεν είμαστε οι Πανιώνιοι. Κατάλαβες; Γιατί δεν είμαστε ερωτευμένοι ούτε με την εξουσία ούτε με τα πρωταθλήματα. Κωλόγαυροι μια ζωή, γαμώ το ΠΑΣΟΚ σας και τη Χρυσή Αυγή.

Στον Οθέλλο υπάρχει μία στιγμή που αναρωτιέται η Αιμιλία τι να κάνει με το μαντήλι, γιατί το αγαπάει πολύ η κυρία της, αλλά το έχει ζητήσει και ο άνδρας της. Και λέει, εντάξει, σιγά, θα το ξεσηκώσω και θα το δώσω στον Ιάγο. Και μετά λέει σε έναν τεράστιο μονόλογο ότι το κακό είναι κακό μόνο μέσα στον κόσμο, σιγά τώρα για μία απιστία. Λέει πως θα την έκανε, γιατί είναι πολύ μικρό το κακό. Φαίνεται δηλαδή ο διαχωρισμός του μικρού και του μεγάλου κακού.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Πώς αυτό σχετίζεται με τη φαντασία και με το πώς κάποιος είναι Πανιώνιος ή Ολυμπιακός και πώς το κακό προέρχεται από κάποιον που δεν φαντάζεται; Θα σου πω. Όταν ήμουν εγώ πιτσιρικάκι, ο Μπόμπαν Γιάνκοβιτς πήγε και χτύπησε το κεφάλι του στην μπασκέτα, έμεινε ανάπηρος και μετά πέθανε. Όλη η κοινή γνώμη βγήκε και είπε "ε, τον τρελό, τι πήγε και έκανε, ήταν θερμόαιμος!" και φυσικά "το καημένο το παιδί". Αυτό για εμένα πολιτικά είναι έγκλημα κι έχει σχέση με την έλλειψη φαντασίας, έχει σχέση με το πού είναι η Αριστερά, γιατί είναι άσχημα τα κτίρια, έχει σχέση με το πώς είναι το θέατρο, πώς είναι οι σχέσεις. Όταν δεν μπορείς να φανταστείς ότι σε έναν νέο άνθρωπο βράζει το αίμα του κι εσύ τον αδικείς. Όταν όλη του τη ζωή αυτός επειδή δεν είναι λαμόγιο, προπονείται από το πρωί μέχρι το βράδυ για να βάλει μία μπάλα μέσα γιατί είναι αθλητής, που σημαίνει ότι έχει ήθος και προπονείται κάθε μέρα γι' αυτό. Όταν πάει να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και να νικήσει τον Παναθηναϊκό κι εσύ τον τσιγκλάς κι αυτός χτυπάει το κεφάλι του και όλοι λένε "α ,τον τρελό". Αυτή η έλλειψη φαντασίας, που δεν μπορούμε ο ένας να μπούμε στη θέση του άλλου, είναι το κακό. Η έλλειψη φαντασίας.

Όταν λοιπόν εμείς παίζουμε με τον ΠΑΟΚ στο κύπελλο, όλοι πιστεύουν ότι θα νικήσει ο ΠΑΟΚ επειδή είναι υπερομάδα. Όταν εμείς το παλεύουμε και πάμε να το γυρίσουμε και δεν μας αφήνει η διαιτησία, αυτό είναι έλλειψη φαντασίας κι ένα κατούρημα στην οποιαδήποτε ελπίδα για κάτι άλλο. Όταν ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ παίρνουν τα πρωταθλήματα, γιατί γίνονται έτσι τα πρωταθλήματα πια είναι έλλειψη φαντασίας. Κι αυτό γεννάει τη στηρότητα, την ασχήμια και το κακό. Και φαίνεται επιπόλαιο να λέμε ότι "έλα μωρέ, για ένα σφύριγμα". Αλλά δεν μπορούν να φανταστούν τίποτα το διαφορετικό. Δεν μπορούσαν να δουν τί γίνεται στην πραγματικότητα. Αυτή η έλλειψη φαντασίας σκότωσε τον Μπόμπαν. Αυτή η έλλειψη φαντασίας κάνει τους γαύρους, "γαύρους". Αυτή η έλλειψη φαντασίας μας απέκλεισε από το κύπελλο. Το να είσαι Πανιώνιος και ειδικά Πάνθηρας έχει σχέση με το ότι μπορείς να φανταστείς και είσαι πιο πλούσιος άνθρωπος. Είναι πολιτικό θέμα. Γιατί εναι μία επιλογή τί ομάδα είσαι και είναι θέμα φαντασίας».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Λογικά, αν είστε Ολυμπιακοί μπορεί να έχετε ήδη σταματήσει την ανάγνωση και να γράφετε κάποιο επιθετικό post στο Facebook για τον Χάρη Φραγκούλη. Οι υπόλοιποι μπορείτε να συνεχίσετε με την ανάγνωση της συνέντευξης:

VICE: Θέλω να μου πεις για τη συμμετοχή σου στο βίντεο κλιπ του Παύλου Παυλίδη για το τραγούδι για τον Ζακ. Τι συναισθήματα σου έχει αφήσει εσένα αυτή η υπόθεση;
Χάρης Φραγκούλης: Τυχαίνει να έχω κάποιους φίλους που είναι και φίλοι του Ζακ. Η Μαρίνα Δανέζη που έκανε το βίντεο είναι φίλη μου, ήταν η γυναίκα του κολλητού μου, του Νίκου Τριανταφυλλίδη. Βέβαια, έτσι κι αλλιώς θα το έκανα. Δεν έχει να κάνει με το γούστο. Αλλά τυχαίνει το γούστο μου να ταιριάζει και να μου αρέσουν πολύ τα drag show. Κι ο Ζακ έκανε drag show. Θεωρώ πως το drag show είναι σπουδαία τέχνη. Παρακολουθώ τη Χράζα, πάω στο ΒΕqueer, μου αρέσει, χορεύω, τα άτομα εκεί τα αγαπάω, και παράλληλα έχω πολλούς φίλους και συνεργάτες ομοφυλόφιλους.

Σε ό,τι αφορά το βίντεο, το να πάω αμισθί να χορέψω για έναν άνθρωπο που σκότωσαν είναι ούτως ή άλλως το λιγότερο που μπορείς να κάνεις. Βέβαια, νομίζω, σχεδόν είναι ντροπή το να πάρεις θέση στο θέμα Ζακ, κατ' εμέ. Το ότι υπάρχει διαλεκτική για το αν ήταν έγκλημα ή δεν ήταν, είναι ντροπή. Το ότι μπαίνει αυτό το θέμα σε σε ένα debate είναι ντροπή. Ή θα πρέπει να γίνει της πουτάνας το κάγκελο ή να το βουλώσουμε και να μην πει κανείς τίποτα. Δηλαδή να μείνει σιωπή. Τι να πει κανείς; Εγώ πήγα εκεί να ξεβιδωθώ, πήγε να πέσει και ο πολυέλαιος στο κεφάλι μου, κόπηκα και παρόλα αυτά ξέρω ότι είναι τίποτα όλο αυτό. Τίποτα. Τι να πω; Να πω ως ζωντανός, τι; Να μου γυρίσει πίσω το political correct; Ντρέπομαι. Το σιχαίνομαι το political correct.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
1554479571499-othello9

Γιατί;
Διότι, εννιά στις δέκα περιπτώσεις, η πολιτική ορθότητα σου στερεί από το αίμα. Θα σου πω με συγκεκριμένα παραδείγματα. Ακόμη και μεγάλη μερίδα ομοφυλόφιλων, το drag show το αντιμετωπίζει ως παράξενο κι όχι ως κανονική τέχνη. Θέλω να πω λοιπόν ότι εγώ που έχω τόσους φίλους, συνεργάτες ομοφυλόφιλους, αγαπώ το drag show, κάνω τον ομοφυλόφιλο στον Γυάλινο Κόσμο και τον κάνω κανονικό, όχι όπως στην τηλεόραση, έχω βρεθεί σε τραπέζια που μπορεί να πω «Να 'τη, ήρθε και η πούστρα», για έναν φίλο μου. Και θα μου πουν δεν κάνει να μιλάς έτσι. Λοιπόν, όταν εγώ ήμουν στο Γκάζι και ήρθαν τέσσερις καράφλες με μαχαίρια να την πέσουν σε κάτι ομοφυλόφιλους, όλοι αυτοί που θα σου πουν στο τραπέζι «Πώς μιλάς έτσι;», έφευγαν. Δεν ξεμπερδεύεις με το να πεις «εγώ είμαι antifa». Όταν θα έρθουν, τι κάνεις; Εγώ ήμουν αυτός που έμεινα, που θα πω στο τραπέζι «μωρή πουστάρα» και θα μου πούνε «εεε». Έτσι ξεμπερδεύεις με την πολιτική σου συνείδηση; Θα πάρεις θέση για τον Ζακ; Πήγαινε εκεί και ξεβιδώσου τουλάχιστον. Εγώ πήγα και ξεβιδώθηκα. Είχα πρόβα, πήγα εκεί και μετά είχα παράσταση. Δεν είπα «αχ, να προστατευτώ». Κάνε κάτι. Το political correct μετριέται με το κόστος. Στ' αρχίδια μου να πεις ότι είμαι antifa. Λένε, «κάντε ένα like για το τάδε». Στ' αρχίδια μου για τα κωλοlike σας. Έτσι θα ξεμπερδέψετε, ρε μαλάκες; Εδώ γίνεται πόλεμος. Έτσι θα ξεμπερδέψετε; Πήγαινε κάνε τον Οθέλλο να γίνει της πουτάνας το κάγκελο. Λένε όχι στον χουλιγκανισμό, όχι στη βία. Δεν καθαρίζεις έτσι. Αρχίδια. Το political correct, αν είναι να σου στερεί τον πλούτο να ανθίσεις, να μη σώσει να είναι political correct. Μη σώσει. Καλύτερα χούλιγκαν.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ναι αλλά και οι λέξεις είναι ένα ακόμη μέσο καταπίεσης.
Φυσικά και υπάρχει ο φασισμός και η δικτατορία της γλώσσας. Μα εγώ είμαι πάρα πολύ υπέρ του ποιες λέξεις χρησιμοποιεί κάποιος. Η γλώσσα είναι ύλη, είναι πνεύμα. Το θέμα είναι να μη χρησιμοποιείται ως άλλοθι. Έχω μεγαλώσει στα Εξάρχεια, έχω παίξει μπουνιές με μπάτσους, με δεξιούς, ακόμη και με αριστερούς ως αναρχικός, ένα εκατομμύρια φορές. Με έχουν πάει τέσσερις φορές δεμένο. Υπάρχουν και φωτογραφίες στο Ίντερνετ από τα Χριστούγεννα που δολοφονήθηκε ο Γρηγορόπουλος.

Έχεις κάνει κρατητήρια;
Με έχουν πιάσει οκτώ φορές.

Για χουλιγκανισμούς;
Πιο πολύ για τα αναρχικά.

Νιώθεις ακόμα αναρχικός;
Τι να είμαι; Πού να είμαι; Με ποιον; Με αυτούς που κλέβουν βιβλιοπωλεία; Το βιβλιοπωλείο του πατέρα μου συγκεκριμένα που πάνε οι αναρχικοί και τον κλέβουν, επδιδή και καλά στηρίζει το Ποτάμι; Που ούτε καν κιόλας! Στο βιβλιοπωλείο έχει βιβλία από εξτρεμιστές αριστερούς μέχρι αναρχικούς, είναι ένας εκδοτικός οίκος που πληρώνει κανονικά, που δεν είναι μεγαλοεπιχειρηματίας, έχει αναρχικά βιβλία και τον κλέβουν με το άλλοθι ότι είναι φιλελέ και μεγαλοεπιχειρηματίας, τι να πούμε; Και κλέβουν βιβλία. Βιβλία. Τι να σου πω γι' αυτό το πράγμα; Σε έναν άνθρωπο που για χρόνια είχε δικαστήρια και ανοιγμένα κεφάλια από τη Χούντα και πάνε εκεί να τον κλέψουν. Τι να πρωτοπούμε;

Οι επτά στους δέκα αναρχικούς που ευαγγελίζονται αυτό και τους λες πάμε να πάρουμε μια μπίρα όλοι μαζί, είναι αναρχικοί για να πάρει ο άλλος τις μπίρες μπας και γαμήσουν καμιά συντρόφισσα. Εκεί μπλέκονται τα πράγματα. Τα πράγματα δεν μετριούνται με την άποψη, μετριούνται με το κόστος τους. Όταν θα έρθουν οι καράφλες με τα μαχαίρια, θα κάτσεις; Ή αρκεί να πεις σ' ένα τραπέζι «μη μιλάς έτσι»;

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Δεν είναι όλοι έτοιμοι ή έχουν τα μπράτσα να παλέψουν απέναντι σε χρυσαυγίτες με μαχαίρια.
Δεν είναι θέμα μπράτσων. Είναι θέμα δειλίας. Το αν δεν κοιτάς ως κανονική τέχνη το drag show, είναι θέμα δειλίας, δεν είναι θέμα μπράτσων. Το να βλέπεις τον Οθέλλο ως πειραματική παράσταση είναι θέμα δειλίας.

1554479588641-othello11

Γιατί τον Οθέλλο;
Το συγκεκριμένο έργο είναι το πιο ξεμπροστιασμένο και ξεβράκωτο έργο του Σαίξπηρ, ο οποίος είναι ένας εκπληκτικός, τρελός και παράφορος ποιητής, γεμάτος αίμα και σκατά και σάλια κι όλα. Από τον πρώτο μονόλογο γυρνάει ο Οθέλλος και λέει «εγώ μεγάλωσα σε αίμα και θέλω αίμα» και βγαίνει ο Οθέλλος και λέει στη Δυσδαιμόνα «μακάρι να πέθαινα τώρα». Γι' αυτό στο τέλος τού έβαλα μαύρα μάτια. Αυτά τα μαύρα μάτια είναι τα μαύρα μάτια που έχει από την αρχή και πάει και τα συναντάει.

Η Δυσδαιμόνα δεν είναι καλούλα, όπως συνηθίζουν να την παίζουν. Είναι ένα 16χρονο παιδί που λέει για τη βίαιη εξέγερση εναντίον στον πατέρα της. Λέει, «θέλω να ανέβω στον πόλεμο». Την αποκαλεί «πολεμιστή» μου. Ο Σαίξπηρ τα γράφει αυτά και διάφοροι την παίζουν την Δυσδαιμόνα ως την αθώα που την σκοτώνουν γιατί είναι καλούλα και παθητική. Έτσι την παρουσιάζουν την γυναίκα. Βλέπεις τί είναι το political correct; Πώς παρουσιάζουν την γυναίκα, ενώ είναι τέρας; Και λες μετά ποιος ασχολείται με τη θέση της γυναίκας επί της ουσίας; Όχι να της στερήσει αυτό που είναι. Βάλε τη γυναίκα να είναι έτσι, να είναι τέρας. Στο έργο η Δυσδαιμόνα είναι τεράστια, δεν είναι η καημένη. Εγώ βλέπω τη Σοφία (Κόκκαλη) και λέω τί υπέροχο πλάσμα. Είναι το πιο δυνατό πρόσωπο του έργου. Αυτή είναι.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Έχω Αυτισμό, Είμαι Διαφορετικός, Είμαι ο Εαυτός μου

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook


Κάποια στιγμή βλέπουμε ο πρωταγωνιστής γδύνεται. Το γυμνό τι συμβολίζει;
Τίποτα δεν συμβολίζει. Τι να συμβολίζει; Έχει συμβεί. Αυτή είναι η ζωή. Είπαν σε έναν άνθρωπο ότι έχασε το παιδί του κι άρχισε να γδύνεται και να τρέχει. Αυτό συμβολίζει. Αυτήν την αλήθεια, που είναι βίωμά μου.

Σε νοιάζει η κριτική του κόσμου για το έργο;
Αποκλείεται να δείξεις σε κάποιον το πιο τρυφερό σου μυστικό και να μην πληγωθείς. Δεν γίνεται να μην πληγωθείς. Ό,τι και να κάνει ο άλλος - και μόνο που θα το δει. Αν κάτσεις χωρίς καμία μάσκα, χωρίς τίποτα ξαφνικά θα φανούν ποια είναι τα μάτια σου, ποια η μύτη σου και τότε κάποιος θα τα δει. Τα κρύβουμε συνέχεια με λόγια, με κινήσεις, με αισθήματα, με συμπεριφορές. Ο άλλος και μόνο που θα τα δει δεν μπορεί να μην τα πληγώσει. Πώς να χωρέσει κάποιος στην ψυχή ενός άλλου;

Γιατί έχεις την ανάγκη να το βγάλεις και να πληγωθείς;
Για να κερδίσεις τον θάνατό σου.

Πώς θα το κάνεις αυτό; Θες να μου το εξηγήσεις;
Όχι δεν θέλω, γιατί αν στο εξηγήσω μπορεί να καταλάβεις κάτι περισσότερο. Θα συνεννοηθούμε περισσότερο αλλά θα επικοινωνήσουμε λιγότερο. Και οι άνθρωποι θέλουν να συνεννοηθούν. Όπως θέλουν να ανακουφιστούν. Γι' αυτό δεν ακούν. Γιατί το να ακούσεις τον άλλον είναι αφύσικο.

1554479602233-othello27

Εσύ ακούς τους άλλους;
Δεν ξέρω. Μπορεί να μην τους ακούω. Δεν έχει σημασία όμως αυτό. Το να ακούσεις κάποιον είναι αφύσικο, το φυσικό είναι να επιβιώσει το είδος. Πάνε στο θέατρο για να ανακουφιστούν, δεν πάνε για να καταπληγωθούν. Γιατί πάει κάποιος στο θέατρο; Όχι επειδή θέλει να ζήσει τα ίδια, αλλά για να τα ζήσει κάποιος άλλος γι' αυτόν και να ανακουφιστεί που δεν τα ζει αυτός.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Λέει ο Οθέλλος από την πρώτη στιγμή πως έλεγε την ιστορία του κι εκείνη την άκουγε. Δεν είπε με ερωτεύτηκε. Είπε εκείνη ακούγοντας τις ιστορίες μου ήθελε να γίνει αυτός ο άντρας. Δεν είπε με ερωτεύτηκε. Το να κάνεις αυτό που έκανε η Δυσδαιμόνα, δηλαδή να ακούσει είναι αφύσικο. Το να ακούσουμε θέλει θυσία. Άρα το φυσικό είναι όταν δείξεις κάτι να πληγωθεί επειδή δεν μπορεί να το ακούσει ο άλλος. Και θα μπούμε σε κριτικές εμένα μου άρεσε- εμένα δεν μου άρεσε. Το φυσικό είναι ο φόβος. Η τέχνη είναι η κόντρα στο φόβο. Έτσι κι αλλιώς η τρυφερή ψυχή κάποιου που αποκαλύπτεται είναι φυσικό να πληγωθεί.

Είναι το πιο τρυφερό πράγμα της ψυχής μου και το κάνω ξέροντας ότι θα πληγωθεί. Έτσι κι αλλιώς οι άνθρωποι θεωρούν αυτονόητο ότι μπορούν να κρίνουν κάτι κι όχι να τους κρίνει. Υπάρχουν κάποια πράγματα που μόνο να σε κρίνουν μπορούν. Αλλά αυτό δεν υπάρχει στη νοοτροπία μας, ειδικά στην Ελλάδα που δεν υπάρχει και διαλεκτική. Υπάρχει ο φασισμός του γούστου και της άποψης. Μια χώρα βασισμένη στο ταμπεραμέντο, εξού και είναι μια χώρα που γράφει ποίηση κι όχι μυθιστορήματα, μικρά διηγηματάκια κι όχι μελέτες. Επειδή δεν μπαίνει σε βάθος.

Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.

Περισσότερα από το VICE

Υπέροχα Εγκαταλελειμμένα Κτίρια της Ελλάδας στο Instagram

Εικόνες από την 6 de Maio, την πιο Hardcore Γειτονιά της Λισαβόνας

Ο Άγνωστος Τύπος με το Κίτρινο Μπλουζάκι στη Δολοφονία του Ζακ

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.