H «Βουρβουρού» Είναι μια Ωδή στην Ανεμελιά των Παιδικών μας Χρόνων

O εξάχρονος Μάρκος και ο μεγαλύτερος αδερφός του επισκέπτονται τον παππού τους στην απομονωμένη Βουρβουρού της Χαλκιδικής, ψάχνοντας να βρουν πού πηγαίνει ο ήλιος να κοιμηθεί, όταν πέφτει. Οι ανέμελες στιγμές διαδέχονται κάποιες πιο γλυκόπικρες, πάντα με μια δόση ιδιαίτερου, έξυπνου χιούμορ. Η υπόθεση της μικρού μήκους ταινία της Καρίνας Λογοθέτη έκανε το κοινό που παρακολουθούσε την προβολή της στις Νύχτες Πρεμιέρας να μείνει προσηλωμένο, χαρίζοντας στο τέλος το πιο θερμό χειροκρότημα και την Ειδική Μνεία από την Επιτροπή του Φεστιβάλ. Τι είναι, όμως, για τη δημιουργό της ταινίας η Βουρβουρού;

VICE: Τι είναι για σένα η Βουρβουρού;
Καρίνα Λογοθέτη: Η Βουρβουρού είναι μια ωδή στα ανέμελα παιδικά μας χρόνια, τον αθώο τρόπο σκέψης μας και το πόσο διαφορετικά βλέπαμε τον κόσμο μικρότεροι. Είναι ένα συναίσθημα που έχουμε ξεχάσει και προσπάθησα να το θυμίσω μέσα από την ταινιούλα αυτή.

Έχεις προσωπικές μνήμες από τη συγκεκριμένη περιοχή;
Μόνο. Στη Βουρβουρού πέρασα όλα μου τα καλοκαίρια έως τώρα, με εξαίρεση τις δυο τελευταίες χρονιές που με έχει φάει η δουλειά. Εκεί έκανα τους πρώτους και παντοτινούς μου φίλους. Εκεί ήταν ο τόπος συνάντησης όλης της ευρύτερης οικογένειας τα καλοκαίρια και το σπίτι μας γέμιζε με καμιά 20αριά άτομα. Η σκέψη και μόνο ότι υπάρχει αυτός ο παράδεισος να με περιμένει τα καλοκαίρια, κάνει τους χειμώνες μου να περνάνε πιο γρήγορα.

Ποια είναι η δική σου ιστορία; Γεννήθηκες στις ΗΠΑ, ήρθες στην Ελλάδα και πλέον βρίσκεσαι στο Λος Άντζελες. Ποιοι ήταν οι βασικοί σταθμοί της ζωής σου;
Ναι, υπήρξα πολύ τυχερή που γεννήθηκα στις ΗΠΑ, καθώς τότε δούλευαν εκεί οι γονείς μου. Μείναμε στη Μινεσότα μέχρι τα έξι μου, τη χρονιά που η αδερφή μου θα έμπαινε στο Γυμνάσιο, οπότε οι γονείς μας αποφάσισαν να μην μεγαλώσουμε σαν αμερικανάκια και γυρίσαμε. Μέναμε Θεσσαλονίκη και έφυγα στα 18 μου για Αθήνα, όπου σπούδασα στο ΤΕΙ, στο Τμήμα Φωτογραφίας και Οπτικοακουστικών Τεχνών. Κατά τη διάρκεια του Erasmus μου στη Γαλλία, δεν είχα συνειδητοποιήσει πως η σχολή που δήλωσα ήταν καθαρά Θεωρία του Κινηματογράφου. Αρχικά φρίκαρα λόγω γλώσσας, αλλά πολύ γρήγορα γοητεύτηκα από τον ανεξερεύνητο αυτόν κόσμο και λίγο αφότου γύρισα στην Αθήνα, πήρα μερική υποτροφία στη SAE, όπου και σπούδασα Digital Filmmaking. Έπειτα, μπήκα στον μαγευτικό αυτόν χώρο: Εργάστηκα ως βοηθός σκηνοθέτη και σκριπτ για μερικά χρόνια, μέχρι που πήρα την απόφαση να χρησιμοποιήσω τη διπλή μου υπηκοότητα προτού να είναι πολύ αργά και να δοκιμάσω την τύχη μου στο Λος Άντζελες. Μπορώ να πω πως ήταν αρκετά μεγάλο το σοκ της αλλαγής ηπείρων.

Η Βουρβουρού είναι η πρώτη σου ταινία. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;
Τα γυρίσματα ίσως να ήταν από τις ομορφότερες ημέρες της ζωής μου. Το να βλέπεις έναν κόσμο που έχεις χτίσει στο μυαλό σου να έρχεται στη ζωή, με τη βοήθεια ενός σπουδαίου συνεργείου, της οικογένειας και των φίλων, ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα - αν είχα τη δυνατότητα, θα ήθελα να συμβαίνει κάθε μέρα για το υπόλοιπο της ζωής μου! Καθ’ όλη τη διαδικασία δημιουργίας αυτής της ταινίας, έμαθα τόσα πολλά από τους γύρω μου και από τα λάθη μου, αποκτώντας σημαντικά εφόδια για επόμενα project.

10 Ερωτήσεις που Πάντα Ήθελες να Κάνεις σε Έναν Τετραπληγικό αν Δεν Ντρεπόσουν

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook

Έχει αυτοβιογραφικά στοιχεία;
Το καλοκαίρι του 2015 που πέρασα ένα μεγάλο διάστημα στη Βουρβουρού με τα ξαδέρφια μου και χωρίς τους μεγάλους της οικογένειας, είδα ξαφνικά το εξοχικό μας με άλλο μάτι. Πάντα είχα στο μυαλό μου ένα πανέμορφο, γεμάτο ζωή σπίτι με υπέροχη αυλή, αλλά εκείνη τη χρονιά συνειδητοποίησα πως το σπίτι αυτό έχει γεράσει. Η τσουλήθρα έχει μια τρύπα από σκουριά στη μέση. Οι περισσότεροι επιβλητικοί αθάνατοι που φύτρωναν στην αυλή έχουν εξαφανιστεί. Το σπίτι αυτό, λοιπόν, ήταν ο γενικός κορμός του σεναρίου. Έπειτα, προστέθηκαν όνειρα που μου έλεγαν κατά καιρούς κάποιοι φίλοι ή ανεκπλήρωτα δικά μου όνειρα, όπως το bubble wrap party που πάντα ήθελα να οργανώσω, αλλά φοβόμουν τις γόπες από τα τσιγάρα στο πάτωμα από πλαστικό.

Στην ταινία βλέπουμε να γεννιέται ένα μικρό κοτόπουλο. Πώς κατάφερες να εξασφαλίσεις αυτό το πλάνο;
Το κοντινό πλάνο αυτής της σκηνής γυρίστηκε ξεχωριστά, μερικούς μήνες μετά τα κανονικά γυρίσματα. Επικοινωνήσαμε με το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και ο κ. Μιχάλης Γκολιομύτης μάς ετοίμασε μερικά αβγά σε εκκολαπτήριο, όπου περιμέναμε αρκετές ώρες με την κάμερα έτοιμη, μέχρι να γεννηθεί ο Λάκης/ Έπειτα, τα υπόλοιπα κοτοπουλάκια που γεννήθηκαν τα χαρίσαμε σε φίλους.

Εκτός όλων των άλλων η ταινία έχει εκπληκτική μουσική. Θα κυκλοφορήσουν και ολόκληρα, τα τραγούδια που ακούμε;
Θα το ήθελα πολύ, επειδή με πιάνω να τα τραγουδάω συνεχώς/ Εξαρτάται απο τον Βασίλη Ζλατάνο - θα κυκλοφορήσουν ολόκληρα τα τραγούδια Βασίλη;

Πόσο εύκολο είναι να κάνει σινεμά κάποιος σήμερα στην Ελλάδα, σε σχέση και με το Λος Άντζελες όπου ζεις;
Ευκολίες και δυσκολίες υπάρχουν παντού. Στο Λος Άντζελες έχει κανείς πρόσβαση σε οτιδήποτε μπορεί να χρειαστεί πανεύκολα –από συνεργείο και εξοπλισμό, μέχρι πολύ εξειδικευμένα props και locations-, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι βγαίνουν μόνο αριστουργήματα. Ο ανταγωνισμός εδώ είναι τεράστιος και για τον λόγο αυτό πολλά από τα συνεργεία που έχω δουλέψει έχουν έλλειψη εμπειρίας. Αυτό από μόνο του δημιουργεί πολλές δυσκολίες στο set. Φυσικά, μιλάω για ανεξάρτητες παραγωγές χαμηλού προϋπολογισμού και όχι χολιγουντιανές. Στην Ελλάδα, το κυριότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι η έλλειψη χρηματοδότησης, καθώς και η έλλειψη ενδιαφέροντος του μέσου Έλληνα για τον κινηματογράφο.

Θα ταξιδέψει η Βουρβουρού στα φεστιβάλ κινηματογράφου του εξωτερικού;
Μακάρι.

Περισσότερα από το VICE

Political Stencil: Από το Γκράφιτι με τον Βέγγο, στις Γυναικείες Φυλακές Θηβών

Η Σχολή Τσίρκου στην Αθήνα που Αμφισβητεί τη Βαρύτητα

Ναι, Βρέθηκε DNA του Ζακ Κωστόπουλου στο Μαχαίρι, Προέρχεται Όμως από το Αίμα του