Η Πρώτη μου Δουλειά Όταν Βγήκα από τη Φυλακή, Ήταν Πάλι στη Φυλακή

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο VICE US σε συνεργασία με το Marshall Project.

Βγήκα από τη φυλακή το 2015, αφού εξέτισα ποινή 20 ετών για έναν φόνο στο Νέο Μεξικό. Όσο ήμουν μέσα, δούλευα ψήστης στο εστιατόριο του Σωφρονιστικού Ιδρύματος. Όταν βγήκα, η πρώτη μου δουλειά ήταν στην ίδια κουζίνα, να σερβίρω τσίζμπεργκερ με πράσινες καυτερές πιπεριές, μπουρίτος και τηγανητό κοτόπουλο.

Ήμουν ο πρώτος πρώην κρατούμενος που του επιτράπηκε να δουλέψει στον κρατικό μηχανισμό ως μέρος του Returning Citizen Program (Πρόγραμμα Πολίτης που Επιστρέφει). Η ιδέα ήταν ότι το Σωφρονιστικό Ίδρυμα θα προσλάμβανε κάποιους κρατούμενους, αφού έβγαιναν. Στόχος ήταν να μειωθεί η υποτροπή στο έγκλημα και το να δώσει στους ανθρώπους τις δεξιότητες που χρειάζονται, για να πετύχουν.

Χρειάζονταν κάποιον που θα εκπροσωπούσε καλά το καινούριο πρόγραμμα και νομίζω ότι βοήθησε το γεγονός ότι είχα ήδη διάδραση με το κοινό, πουλώντας βραχιόλια και σκουλαρίκια που είχα φτιάξει σε ένα παζάρι της φυλακής. Δώρισα τα κέρδη στο Ronald McDonald House και οι υπεύθυνοι του προγράμματος μου επέτρεψαν να δώσω συνέντευξη σε εφημερίδα, ενώ ήμουν ακόμη μέσα.

Στην αρχή, ανησυχούσα που θα γύριζα στο ίδιο μέρος όπου ήμουν έγκλειστος για τόσα χρόνια. Όμως τώρα διέφερε, επειδή δεν θα ζούσα στη φυλακή. Φοβόμουν πιο πολύ μικροπράγματα: Μήπως έκανα λάθος στη φορολογική μου δήλωση και η εφορία με έστελνε ξανά κανονικά στη φυλακή; Μήπως κατά λάθος παραβίασα την αναστολή μου;

Αφού έγινα δεκτός στο πρόγραμμα, αλλά προτού αφεθώ ελεύθερος, πρόσεχα πολύ, ακολουθούσα τους κανονισμούς κατά γράμμα. Ένιωθα ότι όλα βλέμματα ήταν στραμμένα πάνω μου.

Η καινούρια μου δουλειά στην κουζίνα ήταν ομαλή κατά βάση. Πολλοί από τους τύπους που ήταν φυλακισμένοι μαζί μου ήταν πολύ υποστηρικτικοί, καθώς είχαν την ελπίδα πως θα είχαν μια παρόμοια ευκαιρία. Όμως και πάλι, καταλάβαινα ότι κάποιοι είχαν χάσει τον σεβασμό τους στο πρόσωπό μου, θεωρώντας ότι άλλαξα πλευρά - αν και δεν μου το έλεγαν κατάμουτρα, επειδή μπορεί να έμπλεκαν.

[VICE Video] Ο Τάκης Σπυριδάκης Κόντεψε να Πάει Φυλακή για μια Ταινία

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Επίσης, πολλοί σωφρονιστικοί υπάλληλοι δεν έτρεφαν μεγάλο σεβασμό για μένα. Κάποιοι έλεγαν, «Θέλω παραπάνω», προσπαθώντας να με πείσουν να τους δώσω επιπλέον μερίδα φαγητού στην ίδια τιμή. «Το παραπάνω μού κοστίζει», έλεγα, «έτσι, κοστίζει και σε σένα». Προσπαθούσαν να ασκήσουν την ίδια εξουσία που είχαν πάνω μου, όταν ήμουν έγκλειστος. Δεν τους άφηνα.

Μετά από περίπου εννιά μήνες, το αφεντικό μου παραιτήθηκε και εγώ προάχθηκα σε υπεύθυνο της κουζίνας. Σχεδίαζα τα γεύματα και έβρισκα τα περιθώρια κέρδους. Προσλήφθηκαν κάποιοι πρώην κρατούμενοι ακόμη. Σε έναν από αυτούς χρειάστηκε να μιλήσω για το άγχος που είχε, επειδή τον παρακολουθούσαν τόσο στενά, ακόμη και ως ελεύθερο άνθρωπο. «Δεν θα βελτιωθούν τα πράγματα», του είπα. Πολλοί υπάλληλοι στη φυλακή δεν πίστευαν ότι ένας κρατούμενος έπρεπε να γυρίσει και να δουλέψει μέσα σε ένα σωφρονιστικό ίδρυμα. Πίστευαν ότι απλώς θα πουλούσε ναρκωτικά και απαγορευμένα αγαθά.

Έπειτα, ένας τοπικός ειδησεογραφικός σταθμός με έκανε θέμα. Το παρακολούθησα με τρόμο: Ποτέ δεν ξέρεις πώς μπορούν τα media να παρουσιάσουν κάποια πράγματα. Αλλά η διάθεση ήταν θετική. Όταν διάβασα μερικά σχόλια στο Ίντερνετ αργότερα, πληγώθηκα –έλεγαν ότι δεν μου άξιζε η δουλειά μου, μερικές φορές χρησιμοποιώντας άσχημη γλώσσα– και αυτόν τον πόνο τον κράτησα μέσα μου. Αλλά κάποια στη φυλακή θυμήθηκε που είπε στη δημοσιογράφο ότι ήμουν από τα άτομα στα οποία θα εμπιστευόταν την τρίχρονη κόρη της. Αυτό με έκανε να νιώσω πολύ καλύτερα.

Αλλά το ότι ήμουν το πρώτο άτομο που συμμετείχε σ’ αυτό το πρόγραμμα, ήταν αγχωτικό κάποιες φορές. Μια μέρα, ένας υψηλόβαθμος σωφρονιστικός υπάλληλος με σταμάτησε στον διάδρομο και είπε, «Για να ξέρεις, αν δεν τα είχες καταφέρει, θα ήταν το τέλος του προγράμματος». «Πω-πω, τέλεια», σκέφτηκα, «καμία πίεση».

Μετά από δυο χρόνια, έφυγα από το πρόγραμμα. Είχα κάποια προβλήματα υγείας και δεν εμφανιζόμουν στη δουλειά, αλλά δεν ήταν και για πάντα. Τώρα, ψάχνω πάλι δουλειά.

Ο David Van Horn εξέτισε 20 χρόνια από τα 40 της ποινής του για τον φόνο δια εμπρησμού της Norma Clouse, το 1995 και επειδή πυροβόλησε δυο αστυνομικούς, εγκλήματα που διέπραξε υπό την επήρεια μεθαμφεταμίνης. Βγήκε με αναστολή το 2015. Περισσότερα για την υπόθεσή του και την ευρύτερη πρακτική της πρόσληψης πρώην κρατούμενων στα σωφρονιστικά ιδρύματα, εδώ.

Περισσότερα από το VICE

Δέκα Ερωτήσεις σε Έναν Καθηγητή Διεθνούς Δικαίου για το «Μακεδονικό»

Το Αφόρητο Κιτς των «Πολιτικών» Αγαλμάτων σε Σκόπια και Βόρεια Ελλάδα

Παραλλαγή Χωρίς Λούφα για Όσους Κατατάσσονται στον Στρατό από τον Μάρτιο