Arjen Robben, ο Εμμονικός Φαλακρός που Σκοράρει Ξανά και Ξανά με τον Ίδιο Τρόπο

Είναι δύσκολο να το θυμηθεί κανείς τώρα, αλλά υπήρχε μια εποχή -όχι και τόσο παλιά- στο αγγλικό ποδόσφαιρο που οι άνδρες ήταν άνδρες, οι γυναίκες ήταν γυναίκες και οι κεντρικοί μέσοι έβγαιναν σε δύο τύπους: ο αμυντικός μέσος (τάκλιν) και ο επιθετικός μέσος (γκολ) - δεν υπήρχε τίποτα στις περίπλοκες ενδιάμεσες ζώνες. Ήταν μια πολύ απλή εποχή και η διχοτόμηση τόσο σταθερή, που δεν φαινόταν να υπάρχει η ανάγκη να προσδιορίσεις το είδος του κεντρικού μέσου που αλώνιζε το γήπεδο από περιοχή σε περιοχή. Απλώς σε λέγανε κεντρικό μέσο και δεν υπήρχε τίποτε θηλυπρεπές στον ρόλο σου. Αν ήσουν κεντρικός μέσος, ήσουν κάπως πιο άνδρας, ένα προωθητικό έμβολο, μονίμως σε διέγερση, ορμούσες στο γήπεδο και τα έκανες λίμπα, με πούρο στο στόμα και περιοδικά με αυτοκίνητα και γυμνές στάρλετ παραμάσχαλα.

Οι καιροί έχουν αλλάξει, φυσικά. Υπάρχουν πράγματα στη βρετανική κοινωνία που δεν επιτρέπεται να κάνεις, όπως το να είσαι κεντρικός μέσος στην Premier League και η μόνη ικανότητά σου να είναι να κάνεις τάκλιν ή να σκοράρεις. Έχουμε τον regista και τον segundo volante τώρα, έχουμε τον mezzale, έχουμε γνωρίσει τον τύπο που παίζει διπλό πίβοτ. Ξέρουμε καλά τον οργανωτή και τον προωθημένο και τον κρυφό κυνηγό και έχουμε αναπτύξει και μια συμπάθεια για τον κουβαλητή της μπάλας, κάτι που βλέπουμε στον N'golo Kanté της Τσέλσι. έναν άνδρα που τον αντιμετωπίζουν σαν τον στωικό, όλο αυτοθυσία πρωταγωνιστή στο «Fast Car» της Tracy Chapman, μόνο και μόνο επειδή κάνει μερικά κοψίματα και αντιστέκεται στη μεγάλη φοροαπάτη.

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook

Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι ο Διαφωτισμός του αγγλικού ποδοσφαίρου συνεχίζει να διασπά το άτομο της τακτικής, προσπαθώντας να κατηγοριοποιήσει τους παίκτες με ακόμη πιο θολές λεπτομέρειες, είναι δύσκολο να μην νιώθεις ότι συμβαίνει μια παράξενη διαδικασία διάβρωσης, ότι κάθε παίκτης στο γήπεδο μεταμορφώνεται αργά σε κάποιον που είναι το ίδιο μοντέλο παίκτη. Κεντρικοί μπακ, μπακ, οι περισσότεροι κεντρικοί μέσοι, όσοι παίζουν στις πτέρυγες, επιθετικοί, ακόμη και τερματοφύλακες, όλοι πρέπει να έχουν τις ίδιες ικανότητες - να είναι κινητικοί, αθλητικοί, δυνατοί με τη μπάλα, να βλέπουν γήπεδο και αν δεν αποφεύγουν τα ρίσκα, σίγουρα να τα αντιλαμβάνονται.

Υπάρχει πολύ «εγώ» στο ανώτερο επίπεδο του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Υπάρχουν, ωστόσο, λιγότερο ξεκάθαρες μορφές και ταυτότητες στο γήπεδο, οι ιδιοσυγκρασίες των παικτών συχνά θυμίζουν κάτι από τα παλιά -σκεφτείτε τον Callum Paterson της Κάρντιφ, έναν αμυντικό που σκοράρει και μετατράπηκε από τον Neil Warnock σε έναν ατσούμπαλο γκολτζή ή τον Andy Caroll, έναν old school επιθετικό που όταν μπορεί να ξεφύγει από τους αντιπάλους του, μοιάζει να κάνει κάτι τόσο παλιό, που θυμίζει άλογο που το εκτοξεύουν με καταπέλτη πάνω από τα τείχη μεσαιωνικού κάστρου σε πανικόβλητους πολιορκημένους.

Όμως υπάρχει τουλάχιστον μια ιδιοσυγκρασιακή παραμόρφωση που ακόμη επηρεάζει το ανώτατο επίπεδο του παιχνιδιού. Ένας παίχτης που είναι σχεδόν συγκινητικό να τον βλέπουμε στο Champions League, να βασανίζει με τον δικό του τρόπο τσακισμένους αριστερούς μπακ. Ναι, ο Arjen Robben, γνωστός ως Le Cut Inside Man, ένας άνδρας που βάζει το ίδιο γκολ-bug του FIFA 96 εδώ και σχεδόν 20 χρόνια, που με αυτήν τη χαρακτηριστική του κίνηση έκανε επιτυχία και λεφτά με έναν τρόπο που ξεπερνάει κάθε αστείο, αλλά και το ίδιο το σύγχρονο ποδόσφαιρο, ένας ποδοσφαιριστής που είναι τόσο καλός στο να κάνει ένα πράγμα με το σώμα του, που τον έκανε πολυεκατομμυριούχο - το Cutting In.

Ξέρεις τι θα κάνει, αλλά είναι αδύνατον να το σταματήσεις. O Arjen Robben βάζει το ίδιο γκολ τόσον καιρό, που πλέον έχει φαλακρύνει τελείως και με αυτό το κόλπο έχει πάρει περισσότερους τίτλους απ’ ό,τι οποιοσδήποτε άλλος Ολλανδός. Τρέχει γρήγορα στη δεξιά γραμμή της περιοχής, προτού κόψει την μπάλα προς τα μέσα με το αριστερό, λίγο ακόμη, λίγο ακόμη και ύστερα σουτάρει την μπάλα με κτηνώδη δύναμη στη γωνία της εστίας.

Το να βλέπεις τον Robben με την άγρια διάθεση που είχε απέναντι στην Μπενφίκα, όπου έβαλε δύο εκδοχές του περίφημου γκολ του, ήταν σαν να βλέπεις ένα μάθημα για τη μοίρα και τη ματαιότητα. Όταν η μπάλα είναι στα πόδια του σε αυτές τις ζώνες του γηπέδου, ο Robben βασικά γίνεται από τις ανθρώπινες προφητείες του ποδοσφαίρου, κάποιος που μπορεί να σου δείξει το μέλλον προτού συμβεί. Ακόμη και αν δεν βάλει γκολ -και συχνά δεν βάζει, με πιο εξοργιστική περίπτωση το καταστροφικό Euro 2012 στην Ολλανδία, που τον άφησε χωρίς γκολ και με εννιά στα δώδεκα σουτ εκτός στόχου-, ξέρεις περίπου πού θα καταλήξουν εκείνος και η μπάλα.

Με την ανελέητη επανάληψη, το κόλπο του Robben περνάει από το βαρετό και το ελαφρώς ενοχλητικό σε κάτι που είναι ευχάριστο και –ειδικά τώρα, καθώς πλησιάζει στη δύση της καριέρας του- παράξενα δηκτικό, σαν ένας ξεμωραμένος παππούς που λέει το ίδιο αστείο ξανά και ξανά σε όλες τις ομιλίες σε γάμους του σογιού, το οποίο όμως έχει νόημα. Ο άνδρας από το Μπέντουμ δεν ήταν ποτέ ο πιο συμπαθητικός παίχτης -ένας βλοσυρός φαλακρός τύπος που έπαιρνε τρόπαια με τις πιο βαρετές υπερδυνάμεις της ελίτ του ποδοσφαίρου-, αλλά σήμερα υπάρχουν πολύ λιγότερες εποικοδομητικές δυνάμεις που στοιχειώνουν το παιχνίδι.

Γι’ αυτό χαρείτε τον Robben όσο είναι ακόμη εδώ, να τρέχει στο γήπεδο, με τα φώτα των προβολέων να αντανακλούν στο κεφάλι του, καθώς κάνει άλλον έναν αριστερό μπακ απλό παρατηρητή. Χαρείτε τον MVP που είναι τόσο απλό να προβλέψεις, αλλά τόσο δύσκολο να κόψεις.

@hydallcodeen / @Dan_Draws

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.

Περισσότερα από το VICE

«Δεν θα Ζητήσω Συγνώμη από Κανένα 15χρονο»: Η Δίκη Κορκονέα Συνεχίζεται, Δέκα Χρόνια Μετά

Ο Ιάσονας Περιγράφει πώς Είναι να Ζεις σε Mία Από τις πιο Επικίνδυνες Περιοχές του Πλανήτη

Απολαύστε Υπεύθυνα: Δεν Υπάρχει Τίποτα Παχυντικό στο Αλκοόλ