Αυτές τις ημέρες συμπληρώνονται 200 χρόνια από την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης. Όπως σχεδόν νομοτελειακά συμβαίνει με κάθε γεγονός μείζονος ιστορικής σημασίας, έτσι και στην Ελληνική Επανάσταση ο μύθος μπλέκεται με την πραγματικότητα, ο θρύλος με την ιστορική έρευνα. Αν θέλεις να τινάξεις πιθανότατα στον αέρα μια συζήτηση που αφορά στο ιστορικό αυτό γεγονός, τότε δεν έχεις παρά να απευθύνεις στους συμμετέχοντες ένα ερώτημα: Ποιος ήταν ο ρόλος της Εκκλησίας κατά τη διάρκεια της Επανάστασης;
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Δύο συντάκτες του VICE καθίσαμε μπροστά από τις οθόνες μας και παρακολουθήσαμε τα επιχειρήματα και τις θέσεις δύο «αντιμαχόμενων» πλευρών. Αρχικά της Ένωσης Αθέων Ελλάδας μέσω διαδικτυακών ομιλιών που ανέβηκαν αυτές τις μέρες, με τίτλο «1821: Ο ρόλος της Εκκλησίας στην επανάσταση». Από την άλλη, αναζητήσαμε απαντήσεις στα ερωτήματα της Ένωσης Αθέων σε μια πρόσφατη συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου στο τηλεοπτικό σταθμό OPEN, που είχε προηγηθεί.Στις μαγνητοσκοπημένες ομιλίες που αναρτώνται στο κανάλι της Ένωσης Αθέων με αφορμή τα 200 χρόνια από την Επανάσταση, συγγραφείς, δημοσιογράφοι, καθηγητές Πανεπιστημίων και ιστορικοί, καταθέτουν την άποψή τους και κατακεραυνώνουν τη θέση της Εκκλησίας κατά τα γεγονότα του ‘21.Αρχικά, ο δημοσιογράφος-συγγραφέας Μηνάς Παπαγεωργίου κάνει λόγο για τον «απόλυτα ξεκάθαρο αντεπαναστατικό ρόλο της ανώτατης ηγεσίας της Εκκλησίας». Κύριο σημείο αντιπαράθεσης αποτελεί η στάση του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε’ και ο αφορισμός της επανάστασης την άνοιξη του 1821. «Η πράξη αυτή μπορεί να δικαιολογηθεί από τη στιγμή που κινδύνευε ο πληθυσμός των Ρωμιών στην Κωνσταντινούπολη, άρα κάτω από την πίεση των Οθωμανών ο Γρηγόριος ενήργησε και αφόρισε την Επανάσταση με σκοπό να προφυλάξει τους Ρωμιούς της Πόλης από τα κακά που θα ακολουθούσαν». Σύμφωνα με τον κ. Παπαγεωργίου, το μυστικό είναι να δούμε τη συνολική δράση και στάση του Γρηγόριου του Ε' σε βάθος χρόνου. «Παραγνωρίζεται το γεγονός πως ο Γρηγόριος Ε' είναι ένας άνθρωπος ο οποίος έχει επιλεγεί τρεις φορές για τον πατριαρχικό θώκο από τους Οθωμανούς, ήταν δηλαδή ο ορισμός του "δικού τους" ανθρώπου και φυσικά οι Οθωμανοί δεν θα επέλεγαν επ’ ουδενί έναν άνθρωπο στην θέση του Πατριάρχη με ό,τι αυτό συνεπάγεται, για τον οποίο θα είχαν έστω την παραμικρή υποψία ότι κάτι δεν πάει καλά με τον ρόλο και τη δράση του. Παρόλα αυτά, η αντεπαναστατική στάση του Γρηγορίου του Ε' από το 1798, δηλαδή 23 χρόνια την επανάσταση, μέχρι και την τελευταία στιγμή είναι απόλυτα μα απόλυτα συνεπής».
Γρηγόριος Ε’ και αφορισμός της Επανάστασης
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Στο σημείο αυτό, ο Μηνάς Παπαγεωργίου αναφέρει την Πατριαρχική Εγκύκλιο προς τους Επτανήσιους το 1798, με αφορμή την έλευση των Γάλλων στα Επτάνησα, «όπου καταφέρεται ενάντια στις έννοιες της ελευθερίας ή μιας ενδεχόμενης απελευθέρωσης των Ελλήνων και φυσικά κατά των άθεων Γάλλων που κομίζουν όλα αυτά τα μηνύματα». Την ίδια χρονιά και λίγους μήνες μετά τον θάνατο του Ρήγα, σύμφωνα με τον κ. Παπαγεωργίου, έχουμε μια επιστολή που στέλνει σε έντονο ύφος ο Γρηγόριος προς τον Μητροπολίτη Σμύρνης, «με σκοπό να συγκεντρώσει πολιτικά φυλλάδια του Ρήγα ώστε να τα στείλει πίσω στην Κωνσταντινούπολη για να καούν».Πλησιάζοντας το '21, ο κ. Παπαγεωργίου κάνει λόγο για την εγκύκλιο κατά των Φυσικών Επιστημών όπου ο Γρηγόριος κατακεραυνώνει τις Επιστήμες και τους Διαφωτιστές, καθώς τους θεωρεί «φορείς άθεων ιδεών, οι οποίες θα μπορούσαν να εμφυσήσουν στους ραγιάδες ακόμη περισσότερο τις ιδέες της ελευθερίας και της επανάστασης».Από τα βέλη του δεν ξεφεύγουν κι άλλοι Πατριάρχες, όπως ο Ευγένιος Β', που διαδέχεται τον Γρηγόριο αμέσως μετά την εκτέλεσή του - «εκτελείται γιατί απέτυχε στην αποστολή του». Ο Ευγένιος τον διαδέχεται την άνοιξη του '21 και «μέχρι τον Φεβρουάριο του '22 επιδίδεται σε μια σειρά αντεπαναστατικών εγκυκλίων οι οποίες κατακεραυνώνουν την επιλογή των ραγιάδων να επαναστατήσουν. Σε μια επιστολή του τον Αύγουστο του '21, ο Ευγένιος λέει ότι όσοι από τους Έλληνες επιστρέψουν πίσω στο μαντρί των Οθωμανών και του Σουλτάνου, δεν θα ισχύσει για αυτούς ο αφορισμός». Ο κ. Παπαγεωργίου θεωρεί πως «το γεγονός αυτό, ανάμεσα σε όλα τα υπόλοιπα που λέει ο Ευγένιος, καταδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας και καταρρίπτει το επιχείρημα το οποίο γνωρίζαμε ως τώρα, ότι αποτελούσε έναν εκκλησιαστικό μύθο, αλλά προσφάτως το υιοθέτησε και οι Ιερώνυμος, της υποτιθέμενης άρσης του αφορισμού ελάχιστες ημέρες μετά την επιβολή του.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
»Υποτίθεται ότι ο Γρηγόριος ήρε τον αφορισμό σε μια μυστική τελετή στα υπόγεια του Πατριαρχείου. Κάτι τέτοιο φυσικά δεν υπάρχει σε κανένα απολύτως πατριαρχικό έγγραφο, αλλά καταρρίπτεται περίτρανα από τις εγκυκλίους που εκδίδει ο Ευγένιος λίγους μήνες μετά τον θάνατο του Γρηγορίου. Διότι, πολύ απλά, αν και εφόσον ο αφορισμός είχε αρθεί, είτε μυστικά είτε φανερά, ο Ευγένιος δεν θα επικαλούνταν την υποτιθέμενη άρση του αφορισμού για όσους ραγιάδες επιστρέψουν πίσω στο μαντρί του σουλτάνου», καταλήγει ανάμεσα σε άλλα.
Διαφωτισμός και 1821
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Σημειώνει πως η Εκκλησία όχι μόνο δεν πρωτοστάτησε στον αγώνα, αλλά τον πολέμησε με κάθε τρόπο. «Αφόρισε τον Ρήγα Φεραίο, εναντιώθηκε στις "σατανικές" απόψεις για ελευθερία, ισότητα και δημοκρατία που έρχονταν από τη Δύση και τελικά αφόρισε και την ίδια την Επανάσταση. Φυσικά κανείς δεν ήταν στην Αγία Λαύρα στις 25 Μαρτίου. Και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός όχι μόνο δεν σήκωσε το λάβαρο, που φτιάχτηκε μετά από 50 χρόνια, αλλά έβριζε τον επαναστάτη Παπαφλέσσα ως "εξωλέστατον"».Το κύριο πρόβλημα, όπως λέει, είναι ο ατελής διαφωτισμός. «Η φιλελεύθερη ορθολογική σκέψη που αναλύει και φωτίζει δεν επικράτησε εδώ», αναφέρει χαρακτηριστικά. Ρίχνει τις ευθύνες για αυτήν την καθυστέρηση της Ελλάδας στην Ελληνορθόδοξη Εκκλησία. «Αιώνες ολόκληρους με τον φανατικό αντιδυτικισμό της πολέμησε τη νεωτερικότητα, τον ορθολογισμό, την ανοιχτή κοινωνία». Κλείνει λέγοντας πως όσο δεν διαχωρίζεται η Εκκλησία από το Κράτος, «όσο δεν γίνεται οικονομικά ανεξάρτητη -πουθενά από ό,τι ξέρω δεν είναι οι ιερείς δημόσιοι υπάλληλοι- δεν θα γίνουμε μια σύγχρονη πολιτεία. Σε άλλα κράτη στη φορολογική τους δήλωση, οι πολίτες δηλώνουν αν ανήκουν σε κάποιο εκκλησιαστικό δόγμα και αν ναι, πληρώνουν εκκλησιαστικό φόρο. Έτσι χρηματοδοτούνται οι Εκκλησίες, από τους πιστούς τους».Τη σκυτάλη στις ομιλίες στο κανάλι της Ένωσης Αθέων πήρε ο Αλέξανδρος Σακελλαρίου, Δρ. Κοινωνιολογίας της Θρησκείας Παντείου Πανεπιστημίου & Διδάσκων Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. Η ομιλία του είχε θέμα: Η Εκκλησία, η Δύση και ο «κίνδυνος» της αθεΐας πριν και μετά την Επανάσταση του 1821.Πιο συγκεκριμένα αναλύει την αθεΐα κατά τα προεπαναστατικά και τα πρώτα μετεπαναστατικά χρόνια, καθώς και με ποιον τρόπο ο ευρύτερος ορθόδοξος χώρος (θεολόγοι, πατριαρχείο, λόγιοι) «αποπειράθηκαν να συνδέσουν τον διαφωτισμό με την αθεΐα ώστε να πετύχουν στιγματισμό του διαφωτισμού, Δύσης και καλλιέργεια ηθικού πανικού».
Η Δύση και ο «κίνδυνος» της αθεΐας πριν και μετά την Επανάσταση του 1821
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο Κούμα, τον 18ο και 19ο αιώνα κυριαρχούσε η αντίληψη, δημιουργημένη από ανθρώπους όπως ο Αθανάσιος Πάριος ότι "ος τις επάτει την Ευρώπη ήτο χωρίς άλλην εξέτασιν άθεος, η μαθηματική ήτο πηγή της αθεΐας, της οποίας πρώτον αποτέλεσμα ήτο η κατάλυσις της νηστείας" [...] Ο Κοσμάς ο Αιτωλός, στις Διδαχές του, αναφέρει την αθεΐα ως ένα ανθρώπινο μειονέκτημα. Απευθυνόμενος στους ακροατές του λέει "ἐξέτασα πρῶτον διὰ λόγου σας καὶ ἔμαθα πὼς μὲ τὴν χάριν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ δὲν εἶσθε Ἕλληνες" -δηλαδή εθνικοί, ειδωλολάτρες- "δὲν εἶσθε ἀσεβεῖς, αἱρετικοί, ἄθεοι, ἀλλ᾿ εἶσθε εὐσεβεῖς ὀρθόδοξοι χριστιανοί, πιστεύετε καὶ εἶσθε βαπτισμένοι εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος"».Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει πως η εμφάνιση διαφωτιστικών ιδεών στον ευρωπαϊκό και ελλαδικό χώρο οδήγησε στη διαμόρφωση ενός ηθικού πανικού που εκφράστηκε μέσω του κινήματος του αντιδιαφωτισμού. «Σε αυτό το αντιδραστικό αντικίνημα συμμετείχαν όλες οι κατεστημένες θρησκευτικές εξουσίες που θεώρησαν ότι πλήττονταν τα προνόμια και εξουσία τους, και η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν θα μπορούσε παρά να αποτελεί μέρος αυτού. Καλλιέργησε λοιπόν, όπως προκύπτει από τα παραπάνω, έναν ηθικό και θρησκευτικό πανικό, ταυτίζοντας τον διαφωτισμό με τη Δύση και την αθεΐα, προβάλλοντας την ηθική κατάπτωση που απειλεί το ορθόδοξο γένος και ακολούθως το νεοσύστατο ελληνικό κράτος, και προτρέποντας τους νέους να μη συναναστρέφονται αυτού του είδους τις ιδέες, ούτε να επισκέπτονται τη Δύση. Στιγματίζοντας τους φορείς των διαφωτιστικών ιδεών ως άθεους, δηλαδή ως ανήθικους, επικίνδυνους και μιαρούς, και αφορίζοντας τους ίδιους και τα κείμενά τους έκανε μια απέλπιδα προσπάθεια να διατηρήσει εν ισχύ τα προνόμια, το κύρος και την εξουσία της».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ρήγας Φεραίος και Εκκλησία
Το ίδιο ισχύει και για τις εθνοτικές ομάδες.Ανδρείοι καπετάνοι, παπάδες, λαϊκοί,
σκοτώθηκαν κι αγάδες, με άδικον σπαθί·
κι αμέτρητ' άλλοι τόσοι, και Τούρκοι και Ρωμιοί,
ζωήν και πλούτον χάνουν, χωρίς καμιά 'φορμή.
Βουλγάροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί,
Αράπηδες και άσπροι, με μια κοινήν ορμή,
Για την ελευθερίαν να ζώσωμεν σπαθί.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο Δ. Ψαρράς τονίζει ότι στους επαναστάτες συγκαταλέγονται από κοινού «χριαστιανοί» και «Τούρκοι», δηλαδή μουσουλμάνοι.
Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο, «ο Ρήγας μιλά και απευθύνεται σε χριστιανούς αλλά επαγγέλλεται μια δημοκρατική πολιτεία στην οποία οι πολίτες θα συμμετέχουν με ίσους όρους, χωρίς διακρίσεις σε θρησκεία, γλώσσες, εθνοτικές καταγωγές ή ακόμη και κοινωνική θέση [...] Αλλά αυτό ήταν ανυπόφορο ήδη την επαύριο της ίδρυσης του Ελληνικού Κράτους. Ο ιστορικός της Επανάστασης και της Φιλικής Εταιρείας, Ιωάννης Φιλήμων, ήδη το 1834 υποστηρίζει ότι το πολιτικό πρόγραμμα του Ρήγα ήταν ουτοπικό επειδή στρεφόταν εναντίον των Ιεραρχών και των Προεστών».Στην πιο σύγχρονη ιστορία, επισημαίνει τον τρόπο που αντιμετώπισε το ζήτημα ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, «ο οποίος σε μονογραφία του για τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε', υπερασπίζεται τον Γρηγόριο για τη δουλική υποταγή του στις επιταγές του Σουλτάνου ενώ κατηγορεί τον Ρήγα ως επικίνδυνο ονειροπόλο και βέβαια καταγγέλλει τη Γαλλική Επανάσταση. Δεν διστάζει να παραδεχτεί δε ότι ο πατριάρχης "κατέβαλλε καθε προσπάθεια να φαίνεται τουρκικώτερος των Τούρκων σε επαίνους, εξευτελιστικές κολακείες και διαβεβαιώσεις περί ασφαλείας και τάξεως από πλευράς υπηκόων"».Τέλος, «αντίθετα από την καθαρή θέση του Χριστόδουλου, επιχειρείται σήμερα από κύκλους της Εκκλησίας, αλλά και διάφορων όψιμων ορθόδοξων φονταμενταλιστών, να διατυπωθούν απόψεις που εμφανίζουν τον Ρήγα ως βαθιά θρησκευόμενο, αν όχι θρησκόληπτο, και του αποδίδουν θέσεις "νεομάρτυρα της Ορθοδοξίας". Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις της απόδοσης σε αυτόν της έκδοσης των περιβόητων "Χρησμών του Αγαθάγγελου", καθώς και η αναπαραγωγή της πληροφορίας ότι σε ένα από τα κιβώτια που είχε στείλει από τη Βιέννη στην Τεργέστη, κατά την αποτυχημένη προσπάθειά του να φτάσει στην Ελλάδα και να οργανώσει την Επανάσταση, είχε δέκα αντίτυπα της Καινής Διαθήκης», αναφέρει ο Δημήτρης Ψαρράς.Να σφάξουμε τους λύκους, που τον ζυγόν βαστούν,
και Χριστιανούς και Τούρκους, σκληρά τους τυραννούν.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«To 1821 και η αλήθεια»
Οι απαντήσεις του Ιερώνυμου
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Γενικά, για τον ρόλο της Εκκλησίας το '21 αναφέρει ότι «δεν υπήρξε κανένα σημαδάκι επαναστάσεως που δεν ξεκίνησε από κάποιο μοναστήρι ή κληρικό [...] Υπήρχαν πλούσιοι, αρνητές, αλλά το πλήθος ήταν ενωμένο - παπάδες, μοναχοί, αρχιερείς και λαός». Ο Ιερώνυμος επικαλείται σε κάποιο σημείο και τον Ρήγα Φεραίο, «που έκανε έναν αγώνα να απελευθερωθούν τα Βαλκάνια, όλα μαζί. Αυτό ήταν το όραμα του Φεραίου… και λέει: εκείνο που θα μας συνδέει είναι ο σταυρός».Ακουμπώντας λίγο το θέμα του Διαφωτισμού και τον ρόλο της Δύσης, ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος τόνισε ότι «η Δύση είναι αγανακτισμένη από τους θρησκευτικούς πολέμους, για αυτό δημιουργείται μετά το διαφωτιστικό πνεύμα». Πηγαίνοντας προς τα πίσω, σε εκείνες τις μέρες, «Ενώ στη Δύση επικρατεί ο Διαφωτισμός, με τις όποιες συνέπειες, εδώ έχουμε τους νεομάρτυρες. Δεν μπορεί κανείς να κάνει κάτι χωρίς να υπολογίσει την πίστη του, τη θρησκεία του. Δεν μιλάγανε για έθνος εδώ. Το "εθνικό" προστέθηκε αργότερα».Για το «κρυφό σχολειό» είπε ότι έχει ηρωοποιηθεί, αλλά και πως υπάρχει σαφής εικόνα ύπαρξής του, ως προς την ουσία, μέσα από τα γραπτά όπως λέει. «Το φως ήταν τα μοναστήρια, με τους λίγους καλόγερους, με τα λίγα γράμματα που ήξεραν. Το έλεγαν κατηχητική προσφορά, όχι σχολείο». Ακόμη είπε ότι τα παιδιά που πήγαιναν σε αυτά τα «κατηχητικά» ήταν είτε συγγενείς μοναχών, είτε παιδιά που είχαν τη δυνατότητα κινηθούν και έψαχναν δασκάλους». Ο όρος «κρυφά» λέει ότι προστέθηκε επειδή δεν τα έβλεπαν με χαρά οι διοικούντες της εποχής. «Δεν σημαίνει ότι δεν είναι μια υπερβολή», βέβαια, τονίζει κλείνοντας.
Περισσότερα από το VICEΈλληνες Φοιτητές Ιατρικής Μιλούν για τις Παθογένειες στο Εθνικό Σύστημα ΥγείαςΗ Δασκάλα που Συνελήφθη στα Επεισόδια της Νέας Σμύρνης Μιλά στο VICEUnplugged: Άκουσε το Podcast του VICE GreeceΑκολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.