Η Mαμά μου Ήταν Σεξεργάτρια: Ιστορίες Παιδιών που Μεγάλωσαν με «Πουτάνες»

Ο Jakob ήταν περίπου πέντε χρονών όταν είδε άσεμνες φωτογραφίες της μητέρας του σε ένα πορνοπεριοδικό. «Υπήρχαν κάποια τεύχη κάτω από το κρεβάτι. Τη ρωτούσα ξανά και ξανά τι ήταν και τελικά μου εξήγησε ότι έβγαλε αυτές τις φωτογραφίες επί πληρωμή».

Ο Jakob θυμάται ότι αυτή η πληροφορία δεν τον ενόχλησε τότε. Αλλά καθώς ζούσε σε μια μικρή πόλη, το επάγγελμα της μητέρα τους μαθεύτηκε και θυμάται ότι τον πείραζαν - ιδίως όταν πήγε γυμνάσιο. «Άκουγα τα παιδιά να λένε ότι “η μαμά του Jakob είναι πορνοστάρ”. Στην αρχή της εφηβείας όταν άρχισα να μιλάω με κορίτσια, ένα κορίτσι με απέρριψε και είπε ότι η μαμά μου ήταν πουτάνα».

Παρόλο που τα παιδιά έκαναν τον Jakob να νιώθει διαφορετικός, δεν είναι σπάνιο φαινόμενο να είναι η μητέρα σου σεξεργάτρια. Σύμφωνα με την  English Collective of Prostitutes, οι περισσότερες σεξεργάτριες είναι μητέρες, οι οποίες επιδόθηκαν στην πορνεία για να ζήσουν την οικογένειά τους, ενώ ακόμη περισσότερες γυναίκες μπήκαν στον χώρο λόγω της ανέχειας που προκάλεσε ο COVID-19. Παρόλο που υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες μόνο στη Βρετανία, η ιδέα ενός γονέα που κάνει σεξεργασία εξακολουθεί αν θεωρείται ταμπού -ακόμη και ανήθικη- σε κοινωνικό και πολιτισμικό πλαίσιο.

Στο παρελθόν έχει ειπωθεί ότι τα παιδιά των σεξεργατριών είναι πιο ευάλωτα σε ψυχολογικά προβλήματα και γονεϊκή εγκατάλειψη. Αυτά τα επιχειρήματα, συνολικά, είναι απλοϊκά. O Jakob πέρασε μεν δύσκολα στο σχολείο και υπήρχαν προστριβές με τη μητέρα του στην εφηβεία, αλλά τώρα τη θαυμάζει «Η μαμά μου ζούσε τα παιδιά της και ήταν διατεθειμένη να κάνει ό, τι χρειαζόταν», λέει. «Δεν θα έπρεπε να ντρέπεται».

Είναι μια στάση που η Liz Afton, ψυχοθεραπεύτρια και κοινωνική λειτουργός με 15 χρόνια εμπειρία δουλειάς με σεξεργάτριες και τις οικογένειές της, συναντάει συχνά. «Το να έχεις έναν γονιό που στιγματίζεται αλλά το αφήνει πίσω του και αφιερώνεται στην επιβίωσή σου, αντιμετωπίζοντας ό,τι χρειαστεί για να σε στηρίξει οικονομικά, σου δίνει μια αίσθηση ότι είναι αφοσιωμένος στο καλό σου», λέει.

Επίσης συχνά παραβλέπεται το γεγονός ότι η σεξεργασία παρέχει ευελιξία – συχνά σημαίνει λιγότερες ώρες δουλειάς με καλύτερη πληρωμή – έτσι μπορεί η σχέση γονιού παιδιού να είναι καλύτερη», λέει η Afton. «Το να είναι μια μητέρα σεξεργάτρια σημαίνει ότι μπορεί να παρέχει περισσότερες επιλογές, να έχει μεγαλύτερη ανεξαρτησία και συνεπώς να δίνει μεγαλύτερη προσοχή στα παιδιά».

Αυτή ήταν η εμπειρία της Nina Hernandez, μιας 35χρονης γυναίκας από τη Νέα Υόρκη, της οποίας η μητέρα δούλευε ως συνοδός. «Είχα ωραία ρούχα, παιχνίδια και στο τέλος μετακομίσαμε σε καλύτερη γειτονιά», λέει. «Το θετικό των λίγων ωρών δουλειάς με τόσο καλή πληρωμή είναι ότι την έβλεπα πολύ και φαινόταν χαρούμενη, επειδή δεν είχε να ανησυχεί για τα λεφτά».

Φυσικά, η πρόθεση δεν είναι να αμβλύνουμε τις εμπειρίες των ατόμων που έχουν γονείς που κάνουν σεξεργασία ή να υποστηριχθεί ότι είναι λιγότερο πιθανό να έχουν ταραχώδη παιδική ηλικία. Για την ακρίβεια, η ποινικοποίηση της σεξεργασίας, η ανισότητα και το στίγμα κάπως θα επηρεάσει τις οικογένειές τους.

Ο Brandon, που μεγάλωσε με τη μόνη μητέρα του που ζούσε από τη σεξεργασία, είχε δύσκολη παιδική ηλικία. «Η σεξεργασία έπαιξε καθοριστικό ρόλο όταν ήμουν μικρός και συχνά καθόμουν στο διπλανό δωμάτιο ή με έβγαζε έξω όσο συνέβαινε», θυμάται ο Brandon, που μοιράζεται πρώτη φορά δημόσια την ιστορία του. «Αποκαλούσε την ώρα με τον πελάτη “ώρα της μαμάς”. Ήταν κάτι που κατάλαβα σιγά-σιγά. Ήμασταν περισσότερο φίλοι παρά μητέρα και γιος. Τα πράγματα δεν ήταν τέλεια, αλλά ποτέ δεν αμφέβαλλα ότι με αγαπούσε».

Ενώ ο Brandon ένιωθε εν πολλοίς ασφαλής, θυμάται ένα περιστατικό κατά το οποίο ένας πελάτης έγινε επιθετικός με τη μητέρα του και στο τέλος κλειδώθηκαν στο μπάνιο του ξενοδοχείου που έμεναν, μέχρι να ηρεμήσει και να φύγει. Η σεξεργασία της, στο τέλος, συνδυάστηκε με τον εθισμό. «Δεν είχαμε πολλά λεφτά και τα ξόδευε σε ναρκωτικά», θυμάται ο Brandon.

«Πιστεύω πως δεν είχε καλούς πελάτες, γιατί δεν μπορούσε να φροντίσει τον εαυτό της», συνεχίζει. «Μεγάλωσα χωρίς εμπιστοσύνη στην αστυνομία και σε όσους υποτίθεται ότι προστατεύουν την κοινωνία, επειδή ό,τι κάναμε περιλάμβανε ναρκωτικά και σεξεργασία - πράγματα που ήταν παράνομα. Εκ των υστέρων σκέφτομαι ότι αν μπορούσε να κάνει σεξεργασία νόμιμα, να συναντάει ανθρώπους που ήταν πρόθυμοι να πληρώνουν καλά, ανθρώπους που ήταν τσεκαρισμένοι ουσιαστικά, η ποιότητα ζωής μας θα ήταν άλλη».

H Afton επίσης τονίζει ότι η ποινικοποίηση της σεξεργασίας σημαίνει ότι οι σεξεργάτριες συχνά φοβούνται να αναζητήσουν τη βοήθεια που χρειάζονται, είτε για τον εθισμό τους είτε οικογενειακή στήριξη. Για να έχουν την ασφάλεια που χρειάζονται, η σεξεργασία δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως έγκλημα.

«Κάτι τέτοιο θα σημαίνει ότι οι σεξεργάτριες δεν θα φοβούνται να αναζητήσουν βοήθεια από τα συστήματα που στηρίζουν τις οικογένειες», εξηγεί η Afton. «Θα μπορούσαν να μιλάνε ανοιχτά με κοινωνινκούς λειτουργούς και άλλα άτομα που μπορούν να τους βοηθήσουν να  αντιμετωπίσουν δύσκολες καταστάσεις».

Η ζωή της Hernandez ήρθε πάνω-κάτω όταν η οικογένεια της μητέρας της την έκανε να ντραπεί για τη δουλειά της, τόσο ώστε να την παρατήσει. «Μετακομίσαμε με τη γιαγιά μου και η μαμά μου έκανε δουλειές από ‘δω κι από εκεί. Δεν είχε χρόνο να διαβάζει για το απολυτήριό της και είχε να φροντίσει τα παιδιά της, ενώ δεν είχε στήριξη ούτε καν από τη μάνα της»

«Πραγματικά πιστεύω ότι αν η δουλειά της ήταν αποδεκτή θα είχε πετύχει τους στόχους της, να γίνει νοσοκόμα, και θα μας είχε προσφέρει καλύτερη ζωή. Αυτό το επάγγελμα που η κοινωνία περιφρονεί περισσότερο απ’ όλα είναι αυτό που θα μας είχε σώσει από την πείνα και θα είχε χρηματοδοτήσει τις σπουδές της μητέρας μου», λέει. Σήμερα η Hernandez, που δουλεύει ως εξωτική χορεύτρια, στηρίζει τα δικαιώματα των σεξεργατριών. «Οι σεξεργάτριες είναι φυσιολογικοί άνθρωποι που κάνουν μια δουλειά – όχι εγκληματίες που πρέπει να τιμωρηθούν».

Ο Jakob και η Hernandez συμφωνούν στο ότι η σχέση τους με τη μητέρα τους επηρεάστηκε θετικά από το γεγονός ότι ήταν σεξεργάτριες. «Νομίζω πως έχω έναν σεβασμό για εκείνη, που δεν θα τον είχα διαφορετικά», λέει ο Jakob. Η Hernandez δέθηκε περισσότερο με τη μητέρα της όταν πως δούλευε ως συνοδός – και αυτό συνέβη μόνο όταν έγινε σεξεργάτρια και η ίδια. «Ξαφνικά ένιωθα ότι με καταλαβαίνει κάποιος. Μια φορά πήγαμε και για ψώνια, να αγοράσω ρούχα για τη δουλειά».

Παρόλο που η παιδική ηλικία του Brandon ήταν συχνά επώδυνη και χαοτική, ο Brandon πιστεύει ότι το γεγονός πως η μητέρα του ήταν σεξεργάτρια τον έκανε πιο συμπονετικό. «Ποτέ δεν υπήρχε ζήτημα να αποδεχτώ κάποιον που ήταν διαφορετικός. Ήταν αυτός που ήταν. Νιώθω ότι το έμαθα από πολύ μικρός αυτό, ακριβώς επειδή η μαμά μου ήταν σεξεργάτρια».

Περισσότερα από το VICE

«Είναι Πολλοί οι Άνεργοι στη Νύχτα»- Στα Μπουζούκια της Ελλάδας ο Χρόνος Έχει Σταματήσει

Ο Μητσοτάκης Άκουσε τις Διαφωνίες, Αλλά το Νομοσχέδιο για τη Συνεπιμέλεια Πέρασε

Η Sarah P. Διασκευάζει το “Love Profusion” της Madonna

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.