Όλα Όσα θα Θυμόμαστε από Αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο

Ένα παράξενο χαρακτηριστικό που είναι αναπόσπαστο κομμάτι του Παγκοσμίου Κυπέλλου, είναι το γεγονός πως όταν φτάνει στο αποκορύφωμά του, μοιάζει να έχει ξεθυμάνει. Ξεκινάει γεμάτο ανατροπές και ίντριγκες –ένα ακόμη καλοκαίρι με το τουρνουά, το οποίο επιστρέφει σαν ένας παλιός φίλος που έχει χαθεί για μερικά χρόνια– και τελειώνει πάντα με εξάντληση, σαν ένας αγώνας δρόμου, με τα μεταλλικά στοιχεία να έχουν καεί και τα αφηγηματικά τόξα να χάνονται σαν ουράνια τόξα στο ηλιοβασίλεμα.

Πολύ πιθανό, μάλιστα, να υπάρχει ένα αρκετά πειστικό επιχείρημα ότι ο τελικός του Παγκοσμίου Κυπέλλου είναι το πιο κουραστικό παιχνίδι σε όλο το παγκόσμιο ποδόσφαιρο - μια γιορτή χαμένων δυνατοτήτων, με όλες τις ελπίδες, τα όνειρα και τις φιλοδοξίες 32 ομάδων και χωρών να γκρεμίζονται από έναν άπληστο νικητή. Ως θέαμα, μπορεί να σε κάνει να αισθανθείς μια παράξενη μοναξιά, να νιώθεις ότι βλέπεις μια πύρρειο νίκη, το ισοδύναμο του παιχνιδιού με αλκοόλ που θα έπαιζε ο Paul Merson με τον Gazza στο δωμάτιο του ξενοδοχείου που μοιράζονταν στο Μίντλεσμπρο τον παλιό καλό καιρό, κατεβάζοντας κόκκινο κρασί μαζί με υπνωτικά χάπια, μέχρι να πεθάνει ένας απ’ τους δύο. Ο τελευταίος που έχει τις αισθήσεις του, κερδίζει. Αλλά τι κερδίζει, ακριβώς;

Η απάντηση για τη Γαλλία είναι πολύ πιο προφανής και φέτος κανείς δεν θα τολμούσε να αποκαλέσει τον τελικό βαρετό. Η Κροατία ήταν πολύ καλή και έκανε μια επίδειξη των χαρακτηριστικών που την έφεραν μέχρι εκεί: επιμονή, ζωντάνια και μια στυγνή ακρίβεια στα μαρκαρίσματα. Αλλά στο τέλος, ηττήθηκε από μια Γαλλία που μετά τον λήθαργο στον οποίο είχε πέσει στη φάση των 16 ενάντια στη Δανία, τελικά ξεκίνησε να την ενδιαφέρει η εξερεύνηση των τεραστίων δυνατοτήτων των τρομερών ταλέντων της. Kylian Mbappé Lottin: ο κόσμος και τα αστέρια είναι δικά σου.

Ο Mbappé ήταν αυτός που αναμφίβολα έκανε τις πιο συναρπαστικές ατομικές ενέργειες στο Μουντιάλ της Ρωσίας 2018, σε έναν προημιτελικό στον οποίο φαινόταν να παίζει έχοντας αναλάβει ξεκάθαρα τον ρόλο του αρπακτικού: παραμόνευε στον ώμο όποιου παίκτη της Αργεντινής φαινόταν ο πιο αδύναμος από το κοπάδι εκείνη τη στιγμή, στον ώμο του τελευταίου παίκτη που ήταν πιο κοντά στον θάνατο. Οι εκρήξεις που χάρισαν στη Γαλλία ένα πέναλτι και στη συνέχεια ένα φάουλ στη μεγάλη περιοχή στο πρώτο ημίχρονο, στο Καζάν, έσπειραν τον φόβο στην άμυνα των αντιπάλων - ο Mbappé, ένας λύκος που κατάφερε να σπείρει τον πανικό στην Αργεντινή.

Ήταν το ίδιο παιχνίδι, στο οποίο σημειώθηκε το καλύτερο γκολ του τουρνουά, με τον δεξιό μπακ της Γαλλίας Timothée Chalamet να κάνει το βολέ με την εξωτερική πλευρά του ποδιού του, στέλνοντας την μπάλα που φαινόταν να σιγοτραγουδάει απευθείας στα δίχτυα. Ένα γκολ που θα γίνεται όλο και καλύτερο, όσο περνάνε τα χρόνια και θα κατανοούμε καλύτερα τα πράγματα. Oh, oh woe-a-whoa is me / the first time that you touched me.

Ήταν εκείνο το ζεστό απόγευμα του Σαββάτου που χαράχθηκε και καθορίστηκε πραγματικά το τουρνουά, με τον Lionel Messi και τον Cristiano Ronaldo -τον Joe Cocker και την Jennifer Warnes του σύγχρονου ποδοσφαίρου- να βγαίνουν εκτός μέσα σε έξι ώρες, γκρεμίζοντας κάθε ελπίδα ότι ένας από αυτούς θα μπορούσε να κερδίσει το Παγκόσμιο Κύπελλο, ώστε να μπει επιτέλους ένα τέλος στην αδιάκοπη διαμάχη του ποιος είναι καλύτερος. Αυτή ήταν η μέρα που κατέρρευσε ο φαινομενικά προκαθορισμένοςπροημιτελικός και δημιουργήθηκε ένα τουρνουά που θα θυμόμαστε ότι σηματοδότησε μια νέα εποχή στο άθλημα, χωρίς το δίδυμο Messi-Ronaldo. Ένα τουρνουά στο οποίο δημιουργήθηκε ένα συναρπαστικό κενό, όπου ο Mbappé, ο Kevin De Bruyne, ο Neymar, ο Sergej Milinkovic-Savic, ο José Maria Giménez, ο Aleksandr Golovin, ο Dávinson Sánchez, ο Paulo Dybala, ο Marco Asensio, ο Harry Maguire και τόσοι ακόμη εκμεταλλεύτηκαν με καθοριστικό τρόπο για τις χώρες τους.

Ήταν ενθαρρυντικό το πόσο μεγάλο ρόλο έπαιξε η Αγγλία σε όλα αυτά. Η πρόκρισή της βοηθήθηκε σίγουρα από μια σχετικά εύκολη κλήρωση και αναμφίβολα η τύχη της χαμογέλασε, καθώς δεν κληρώθηκε ούτε στον πρώτο, ούτε στον δεύτερο όμιλο, αλλά στον έβδομο. Τα Παγκόσμια Κύπελλα είναι πάντα πιο διασκεδαστικά, όταν παίζουν όλοι πριν από εσένα. Ακόμη και όταν δεν σε ενδιαφέρει το αποτέλεσμα, οι αγώνες σου προσφέρουν την απόλαυση ότι ίσως να παρακολουθείς κάποιον που θα συναντήσεις λίγο αργότερα, στην επόμενη φάση. Όταν βλέπεις το παιχνίδι που σε ενδιαφέρει περισσότερο από όλα στο τέλος κάθε φάσης, έχεις την αίσθηση ότι το τουρνουά επεκτείνει χρονικά το δροσερό του εύρος στην καρδιά του καλοκαιριού – εκείνη η πρώτη νίκη εναντίον της Τυνησίας φαντάζει να συνέβη πριν από έναν αιώνα, η εναρκτήρια κατατρόπωση της Σαουδικής Αραβίας από τη Ρωσία με 5-0 είναι κάτι με το οποίο δυστυχώς μπορούμε να επικοινωνούμε τώρα μόνο με ένα αναποδογυρισμένο ποτήρι και μια ξύλινη σανίδα με το αλφάβητο, μερικούς αριθμούς και τις λέξεις «ναι» και «όχι» χαραγμένες πάνω της.

Πώς αλλιώς και για ποιον λόγο θα μείνει στην ιστορία αυτό το τουρνουά, το οποίο φάνηκε να διαδραματίζεται στο δικό του συναισθηματικό μικροκλίμα, απομονωμένο κατά κάποιον τρόπο από τις πολύπλοκες πολιτικές συγκρούσεις και τις κοινωνικές αναταραχές που συμβαίνουν στη χώρα διεξαγωγής του και σε όλο τον κόσμο;

Χαραγμένο στη μνήμη θα μείνει το VAR. Οι παίκτες της Ρωσίας που έτρεχαν ασταμάτητα και το θράσος του Cheryshev. Ο Manuel Neuer, που έμεινε εγκαταλελειμμένος. Τα λιονταρίσια πόδια του Aliou Cissé και το άνοιγμα των φτερών του JoHyeon-Woo. Θα θυμόμαστε τα ανυπόμονα δάκρυα του Mo Salah. Το Βέλγιο-Ιαπωνία 3-2. Την καθυστερημένη στέψη του Diego Godín και την καταιγίδα του παγκόσμιου όχλου που ξέσπασε κατά του Neymar. Οι δικέφαλοι αλβανικοί αετοί, τα memes, η φρενίτιδα του πέναλτι του Παναμά και οι θλιβερές πρόωρες αποχωρήσεις του Περού, του Ιράν, της Νιγηρίας, της Σενεγάλης και της Σερβίας. Θα θυμόμαστε την ασπλαχνία του Ante Rebic και την επιστροφή του Willy Caballero στον πάγκο, το θρυλικό κόψιμο του Mateus Uribe από τον Jordan Pickford, το Ισπανία-Πορτογαλία 3-3, τον De Bruyne εναντίον της Βραζιλίας, την ασυγκράτητη κάμερα της FIFA και τις «ωραίες παρουσίες», τα χάλια του Maradona και το φρικαλέο κούρεμα του Domagoj Vida.

VICE Video: Ο Έλληνας Rocky

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Θα θυμόμαστε όλα όσα συνέβησαν: τον μοναδικό Southgate, τον Maguire που έγραψε ιστορία, αναβιώνοντας παλιά τραγούδια. Θα θυμόμαστε τον ρυθμό του Mbappé και την αποτυχημένη εκτέλεση πλάγιου με τούμπα του Milad Mohammadi, το γιοτ του σεξ του Robbie Williams, την μπάλα που έσκασε στο πρόσωπο του Michy Batshuayi αφού την σούταρε στο δοκάρι, τα κουνούπια του Βόλγκογκραντ και εκείνον τον τύπο που έκανε ότι πηδάει ένα φανάρι στην καρδιά του καυτού Λονδίνου, ο οποίος σνίφαρε κοκαΐνη από τα κλειδιά του σπιτιού του μπροστά σε μια κλούβα της Αστυνομίας που καραδοκούσε λίγα μέτρα μακριά και την ικανότητα του τουρνουά να διεγείρει και να δημιουργεί την ακόρεστη επιθυμία για περισσότερο, περισσότερο, περισσότερο.

Πάνω από όλα, θα θυμόμαστε το φετινό Μουντιάλ ως ένα από τα καλύτερα Παγκόσμια Κύπελλα που έχουν υπάρξει - τουλάχιστον έως ότου περάσει η επίδρασή του και μας δημιουργηθεί και πάλι η γνώριμη αίσθηση ότι το επόμενο τουρνουά που θα δούμε θα είναι ένα από τα καλύτερα όλων των εποχών.

Tο άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.

Περισσότερα από το VICE

Ο Vlospa Χώνει Ρίμες και στα Γαλλικά, Αφήνοντας Ράπερ «να Ψάχνουν Δουλειά»

Δοκίμασα να Κάνω ένα Αστρικό Ταξίδι σε μια Δεξαμενή Επίπλευσης όπως στο Stranger Things

Billy Sio: Ο «Bασιλιάς» της Trap στην Ελλάδα μάς Ξεναγεί στον Μαχαλά του