«Ακατάλληλα» Kαρτούν που Εξερευνούν την Έννοια του Queer

Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο i-D.

Σε έναν από τους πίνακες που παρουσιάζει ο καλλιτέχνης με έδρα τη Νέα Υόρκη Ben Evans στην έκθεση KINK –η οποία παρουσιάστηκε από τη The ΤΑΧ Collection στην γκαλερί Guy Hepner στη Νέα Υόρκη– μια φιγούρα με μια μαύρη μάσκα bondage και Calvin Klein εσώρουχα κάθεται στο πάτωμα, με έναν δίσκο με πρωινό. Πάνω στον δίσκο βρίσκεται ένα τσίζμπεργκερ, ένα αναψυκτικό και τρεις παπαρούνες με μακρύ μίσχο μέσα σε ένα μπονγκ γεμάτο με νερό. Είναι μα σουρεαλιστική σκηνή, η οποία, όπως περιγράφει η γκαλερί, είναι ο τρόπος με τον οποίο ο καλλιτέχνης «αποκαλύπτει και κανονικοποιεί τα όσα κάνουν οι άνθρωποι πίσω από κλειστές πόρτες». Όμως για τον Ben, αυτή η έκθεση είναι πολύ πιο προσωπική από αυτό: «Είναι μια συνάθροιση αυτοπροσωπογραφιών που έκανα σε μια κομβική στιγμή κατά την ενηλικίωσή μου», λέει, «καθώς και μια πλήρης αναγνώριση της queer ταυτότητάς μου».

Το 2013, ο Ben μετακόμισε από τη γενέτειρά του, τη Βόρεια Καρολίνα, στη Νέα Υόρκη, όπου ένιωσε την ανάγκη να αμφισβητήσει τον ρόλο του ως γκέι άνδρας στην Αμερική και το φύλο του. Λόγω αυτού, καμία από τις φιγούρες στη δουλειά του δεν έχει φύλο (επίσης, όλες τους τείνουν να φορούν1 μάσκες, ενώ οι θηλές τους είναι έξυπνα καλυμμένες). «Από πολλές απόψεις, η δουλειά μου είναι τελείως προσωπική», εξηγεί ο Ben στη συνέντευξη που ακολουθεί και που παραχώρησε στο i-D. «Από άλλες απόψεις, δεν είναι καθόλου. Εξερευνώ τον εαυτό μου, όμως θέλω ταυτόχρονα να βάλω ένα λιθαράκι, ώστε να μπει ένα τέλος στα στερεότυπα των φύλων και στο σύστημα δυαδικότητάς τους».

VICE: Ποιο είναι το θέμα της νέας σου έκθεσης;
Ben Evans: Η έκθεση, από πολλές απόψεις, είναι ένα καυστικό σχόλιο που κάνω ο ίδιος πάνω στον εαυτό μου. Η μοναξιά των έργων είναι παράξενη και κωμική και συχνά αυτά ερμηνεύονται ως «απεικονίσεις καθημερινών δραστηριοτήτων με τις οποίες μπορεί να ταυτιστεί ο καθένας», όμως για εμένα, η έκθεση είναι βαθιά προσωπική και μια απόδειξη τους πώς η μοναξιά μπορεί να κάνει κάποιον να φετιχοποιήσει τον εαυτό του, χωρίς να τον αντικειμενοποιεί και με έναν τρόπο που δεν είναι επιβεβλημένος, αλλά έχει δυναμική και χαρακτηρίζεται από αγάπη για τον ίδιο τον εαυτό.

Γιατί οι εσωτερικοί χώροι και η μοναξιά αποτελούν επαναλαμβανόμενα θέματα στη δουλειά σου; Πιστεύεις ότι αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι έκανες μαθήματα κατ’ οίκον ως παιδί;
Σίγουρα. Έκανα κατ’ οίκον μαθήματα για έναν χρόνο, όταν ήμουν 13. Ήταν ένας μεταβατικός χρόνος από το Γυμνάσιο στο Λύκειο και εκείνοι οι 12 μήνες ήταν οι πιο καθοριστικοί της ζωής μου. Είχα μόλις μπει στην εφηβεία και δεν έκανα παρέα με κανέναν στην ηλικία μου για έναν ολόκληρο χρόνο – μια απόφαση που πήρα μόνος μου. Η απομόνωση μπορεί να κάνει απίστευτα πράγματα σε ένα μυαλό που είναι στην ανάπτυξη.

Για μεγάλο διάστημα της ζωής μου, προσπαθούσα να αναγκάσω τον εαυτό μου να βρίσκεται σε ευρεία κοινωνικά περιβάλλοντα, στα οποία ουδέποτε θέλησα να ανήκω. Έλεγα στον εαυτό μου ότι δεν ήταν σωστό που δεν ήθελα να βγαίνω έξω και πίστευα ότι κάτι δεν πάει καλά μαζί μου, που δεν είχα αυτήν την επιθυμία. Όσο κλισέ και αν ακούγεται, νομίζω ότι όλοι οι καλοί καλλιτέχνες εμπνέονται από τα πράγματα που γνωρίζουν. Εγώ γνωρίζω τους εσωτερικούς χώρους. Γνωρίζω τι σημαίνει να είσαι μέσα για το μεγαλύτερο διάστημα της ημέρας. Η ύπαρξη μου είναι τόσο συνυφασμένη με τη μοναξιά, ειδικά την περίοδο που έκανα το συγκεκριμένο project, που θα ήταν τελείως ψεύτικο, αν η τέχνη μου είχε οποιοδήποτε άλλο θέμα.

Γιατί απεικονίζεις συχνά τις φιγούρες σου με ενδυμασίες που παραπέμπουν σε φετίχ;
Όταν σκέφτομαι τι σημαίνει kinky, το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι οι μάσκες από λάτεξ. Η ερμηνεία αυτών των συμβόλων είναι τόσο άμεση και οι συνειρμοί που δημιουργούν τόσο συγκεκριμένοι, που ήθελα να παίξω με την ιδέα του να τις φοράει κάποιος από μόνος του, μετατρέποντάς τις σε μια είδους στολή αλήθειας στον προσωπικό του χώρο.

Γιατί είναι σημαντικό να μην έχουν φύλο οι φιγούρες στη δουλειά σου; Το κάνεις, για να μπορεί να ταυτιστεί ο καθένας μαζί τους;
Νομίζω ότι η εξερεύνηση του φύλου είναι κάτι που με ενέπνεε πάντα και κάτι για το οποίο είμαι περήφανος. Η σημερινή γενιά ανατρέπει ενεργά τα στερεότυπα των φύλων και δεν αποδίδει συγκεκριμένα εξωτερικά χαρακτηριστικά σε οποιοδήποτε φύλο. Δεν έχουν όλες οι γυναίκες αιδοίο. Δεν έχουν όλοι οι άνδρες πέος. Ο κόσμος που δημιουργώ είναι ένας ασφαλής χώρος από πολλές απόψεις. Κανένας από τους χαρακτήρες δεν έχει συγκεκριμένο φύλο και νομίζω ότι το γεγονός ότι ο κόσμος μπορεί να συσχετιστεί μαζί τους, το οποίο είναι ένα δευτερεύον αποτέλεσμα, είναι καταπληκτικό.

Γιατί είναι σημαντικό αυτό για εσένα σε προσωπικό επίπεδο; Πώς σου επιτρέπουν οι φιγούρες χωρίς φύλο να εξερευνάς την queer ταυτότητά σου;
Ως ένας queer, γκέι άνδρας από τη Βόρεια Καρολίνα που ζει στη Νέα Υόρκη, έχω διαπιστώσει ότι υπάρχει μια ανομοιογένεια και πολλές διαφορές ως προς την κουλτούρα και την εξερεύνηση, ακόμη και μέσα στην ίδια την LGBTQ κοινότητα, από το ένα μέρος στο άλλο. Νομίζω ότι τώρα που ζω σε ένα μέρος που είναι ανοιχτό στη διαφορετικότητα, έχω τη δυνατότητα να αναλύσω και να αμφισβητήσω το ίδιο μου το φύλο και τον τρόπο που προηγουμένως εσωτερίκευα τους περιορισμούς μου ως γκέι άνδρας στην αμερικανική κουλτούρα. Αυτές οι φιγούρες, όπως είπα προηγουμένως, δεν αντιπροσωπεύουν κανένα φύλο και για εμένα, η απουσία θηλών και γεννητικών οργάνων στα έργα αφαιρεί τη σεξουαλικότητα των μορφών και τους επιτρέπει να γίνουν προέκταση του εαυτού μου και του τρόπου που εξερευνώ το queer.

Τι ευελπιστείς να σκεφτεί ο κόσμος βλέποντας τα έργα σου;
Ελπίζω οι άνθρωποι να έχουν μια εξιλεωτική εμπειρία κοιτάζοντάς τα, μιας και αυτό ένιωθα, όταν τα δημιουργούσα.

Περισσότερα από το VICE

Αυτός ο Μετρ του Κρέατος Πληρώνεται Χιλιάδες Ευρώ για να Κόβει Αλλαντικά, από τον Obama Μέχρι τον De Niro

H Αγαπημένη μας Ελληνική Σειρά «Λεσβιακές Ιστορίες» Επέστρεψε

«Άβυζη», «Χοντρή», «Σημαδεμένη» - Γυναίκες στην Ελλάδα Φωτογραφίζονται Μιλώντας για το Body Shaming