Μια Ανοιχτή Επιστολή στο Άτομο που με Κόλλησε HIV

Όταν λες σε κάποιον ότι είσαι θετικός στον HIV, η ερώτηση που θέλουν πάντα να κάνουν είναι «πώς το κόλλησες;». Κάποιοι ρωτάνε χύμα. Άλλοι έχουν την ευγένεια να μη ρωτήσουν, αλλά βλέπεις την αποπρία στα μάτια τους. Έτσι, αναπόφευκτα, κάθε φορά που λέω σε κάποιον ότι είμαι θετικός, σκέφτομαι εσένα. Όχι με θυμό ή πικρία, αλλά τα στοιχεία σου που με έκαναν να χαμογελάω.

Θυμάμαι το δεύτερο ραντεβού μας. Τρώγαμε ιαπωνικό και ήταν μάλλον μέτριο. Με κάθε μπουκιά έπαιρνες μια βασανισμένη έκφραση, αλλά δεν άντεχες την ιδέα να στεναχωρήσεις τον μάγειρα. Τόσο καλός είσαι. Εγώ δεν τελείωσα το δικό μου – είσαι καλύτερος άνθρωπος από μένα. Όλο το βράδυ, όσο μιλούσες, τα χέρια σου φτερούγιζαν σαν πεταλούδες. Έκρυβαν το πρόσωπό σου όταν γελούσες - και γελάς με όλη σου την ψυχή. Οι μικρές κινήσεις που μένουν στο μυαλό μου.

Λίγο καιρό μετά από εκείνο το ραντεβού, οι δρόμοι μας χώρισαν. Εγώ έπρεπε να γυρίσω στην Αυστραλία. Το Μπαλί μπορεί να είναι το νησί του έρωτα, αλλά για πρώτη φορά εδώ και πολύ καιρό έφευγα εγώ. Επέστρεψα στην Αυστραλία παραμονή Χριστουγέννων αλλά την παραμονή της Πρωτοχρονιάς ήμουν στο κρεβάτι με πυρετό και εξανθήματα. Στον γιατρό ελέγξαμε τα πάντα, αλλά δεν ανησυχούσα ιδιαίτερα για HIV. Είμαι σεξουαλικά ενεργός αλλά εξετάζομαι συχνά και τότε δεν μου φάνηκε ότι είχα κάνει κάτι ιδιαίτερα διακινδυνευμένο. Λίγες εβδομάδες αργότερα, έμαθα ότι ήμουν θετικός. Στεναχωρήθηκα και σάστισα. Παρόλο που ήξερα ότι ο HIV θεραπεύεται, πάλι το ένιωσα σαν βάρος. Πάλι πονούσα.

Ένα από τα πιο αγχωτικά κομμάτια της διάγνωσης μου με HIV, είναι η σκέψη ότι μπορεί να το κόλλησες εν αγνοία σου σε κάποιον που αγαπάς. Ήμουν μες στο άγχος όταν έστειλα μηνύματα στο WhatsApp. Ήταν σύντομα, ζητούσα από τους συντρόφους μου να εξεταστούν και τους έλεγα πού να πάνε. Εγώ εξεταζόμουν κάθε έξι μήνες, έτσι ευτυχώς ήξερα μέχρι πόσο πίσω έπρεπε να πάω για να γράψω μια λίστα με όσους μπορεί να κινδύνευαν. Συνολικά έπρεπε να επικοινωνήσω με τρεις τύπους, ανάμεσά τους κι εσύ. Ήμουν τυχερός, όλοι έδειξαν κατανόηση. Όλοι είχαν το θάρρος να εξεταστούν και δεν έψαχναν κάποιον να κατηγορήσουν. Συνήθως υπάρχει θυμός και «κατηγορώ» αλλά είμαστε ενήλικες. Κάνουμε τις επιλογές μας και τέτοιες στιγμές μας φέρνουν πρόσωπο με πρόσωπο με κάποιες αμήχανες δυνητικές καταστάσεις. Πρέπει να θυμόμαστε ότι ο θυμός διαιωνίζει τη σιωπή και η σιωπή τελικά κάνει μεγαλύτερη ζημιά.

Από τους τρεις, οι δύο βγήκαν αρνητικοί και ο ένας θετικός. Εσύ ήσουν ο θετικός, εσύ με το εύκολο χαμόγελο και το ακόμα πιο εύκολο γέλιο. Με τους άψογους τρόπους. Σοκαριστήκαμε και οι δύο. Και οι δύο πληγωθήκαμε από την αδικία. ΑΛλά δείξαμε τη δύναμη και την καλοσύνη μας. Ο HIV δεν νοιάζεται ποιος είσαι. Δεν νοιάζεται αν είσαι καλός ή κακός. Θέλει απλώς ένα σώμα και αν έχει την ευκαιρία θα βρει ένα.

Όταν μου είπες πόσο χαμηλά ήταν τα CD4 (ο αριθμός που δείχνει πόσο δυνατό είναι το ανοσοποιητικό σου) φοβήθηκα για σένα. Ανακαλύψαμε ότι είχες HIV πολύ καιρό. Ίσως και χρόνια. Δεν το ήξερες και δεν είχες κάνει εξετάσεις. Το ανοσοποιητικό σου σιγά σιγά δεν τα έβγαζε πέρα. Σκεφτόμουν ότι αν δεν κολλούσα HIV, αν δεν σου είχα ζητήσει να κάνεις τεστ, τα πράγματα μπορεί να ήταν αλλιώς – γεμάτα νοσοκομεία και θάνατο. Με αυτόν τον τρόπο, κάνει κακό η σιωπή. Μας απομονώνει και μας κάνει ευάλωτους.

Πολλοί αποφεύγουν να κάνουν εξετάσεις για HIV, επειδή νομίζουν ότι δεν είναι τεστ για έναν ιό αλλά τεστ ηθικής. Ότι για να βρεθείς θετικός σημαίνει ότι είσαι κακό άτομο. Κάποιος που έκανε κάτι λάθος. Μου είπες ότι απέφευγες να εξεταστείς από φόβο και επειδή δεν καταλάβαινες πώς θα μπορούσες να είσαι θετικός. Είσαι ένας μορφωμένος μεσοαστός. Ρομαντικός. Μονογαμική ψυχή. Εκτός από τη σιωπή, μας τυφλώνει και το στίγμα. Αν δεν μπορούμε να δούμε ότι ο HIV μπορεί να επηρεάσει τους πάντες και ότι αρκεί μια επικίνδυνη επιλογή είτε από εμάς είτε από τον σύντροφό μας, και δεν πρόκειται να σταματήσουν οι θάνατοι από HIV. Δεν θα κάνουμε ποτέ τα βήματα που πρέπει για να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας και όσους αγαπάμε.

Έχουν περάσει κάποιοι μήνες τώρα και το περνάμε μαζί. Ξεκινήσαμε και οι δύο θεραπεία. Και οι δύο αντιμετωπίσαμε τις πρώτες παρενέργειες και τα γραφειοκρατικά ιατρικά συστήματα. Σύντομα το ανοσοποιητικό σου θα δυναμώσει και με λίγη τύχη το ιικό φορτίο μας θα είναι μη ανιχνεύσιμο. Αυτό που με τρομάζει τώρα δεν είναι η υγεία σου αλλά το στίγμα της κοινότητας γύρω σου. Μόνο 33% των Ινδονήσιων λένε με σιγουριά ότι δεν μπορούν να κολλήσουν HIV αν μοιραστούν φαγητό με κάποιον που έχει HIV. Με τόση παραπληροφόρηση, ανησυχώ για σένα και όσους ζουν με HIV στην Ινδονησία. Πώς να περιμένουμε συμπόνοια όταν τόσοι αντιδρούν με βάση τον φόβο;

Γι’ αυτό παρά το στίγμα μοιράζομαι αυτή την ιστορία. Μια ιστορία HIV, σεξ, αγάπης. Αμήχανων ραντεβού και κακού ιαπωνικού φαγητού. Αυτό χρειαζόμαστε τώρα: περισσότερες ιστορίες. Επειδή το στίγμα και η σιωπή μπορεί να με είχαν κάνει να μην επικοινωνήσω μαζί σου. Μπορεί να είχαμε πεθάνει και οι δύο, όχι από HIV, επειδή ο HIV θεραπεύεται, αλλά από τη σιωπή και την τύφλωση που φέρνουν οι επικρίσεις και οι διακρίσεις.

Στον κόσμο πλέον υπάρχουν τα εργαλεία ώστε να ζεις με τον HIV, όσο και όπως κι εκείνοι που δεν έχουν. Έχουμε φάρμακα που όταν τα παίρνουμε σωστά σταματάνε κάθε πιθανότητα μετάδοσης στους ανθρώπους μας και κρατάνε δυνατό το ανοσοποιητικό μας. Το στίγμα εμποδίζει την πλήρη δράση αυτών των καινοτομιών. Είναι ευθύνη μας να ξέρουμε την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε και να φροντίζουμε οι αγαπημένοι μας να ξέρουν τη δική τους. Και κυρίως είναι ευθύνη μας να μην κρίνουμε όσους έχουν HIV. Να αντιδράμε στα γεμάτα μίσος σχόλια και σε όσους διασπείρουν αχρείαστο φόβο. Πάνω απ’ όλα πρέπει να δώσουμε φροντίδα και κατανόηση σε όσους ζουν με HIV. Είμαστε εδώ και προσπαθούμε να ζήσουμε τη ζωή μας όπως όλοι – και κάποιοι από μας, να τελειώσουμε όλο μας το ρύζι.

Ακολουθήστε τον Beau στο Twitter

Περισσότερα από το VICE

Η 13χρονη Πρόσφυγας στη Θεσσαλονίκη που Πήρε Χρυσό Μετάλλιο στο Μουάι Τάι

Η Φιλιώ Δεν Αναγνωρίζει Πάντα τους Διάσημους που Σερβίρει στο Μαγαζί της

Είναι Δύσκολες οι Σχέσεις για τις Drag Queens