Περνάς μια χάλια ημέρα; Τουλάχιστον εσένα δεν σου επιτέθηκε αρκούδα. Δύο φορές.
Κάτι παραπάνω από έναν χρόνο νωρίτερα, αυτό συνέβη στον φυσιοδίφη Todd Orr, στον Εθνικό Δρυμό Γκάλατιν της Μοντάνα. Παρόλο που υπέστη πολλαπλούς τραυματισμούς, έζησε για να αφηγηθεί την ιστορία. Έτσι, του μίλησα για το πώς είναι να επιβιώνεις από την επίθεση μιας αρκούδας που θέλει να σου κατεβάσει τη μούρη.VICE: Γεια σου Todd. Πες μου ποιος είσαι και με τι ασχολείσαι. Todd Orr: Είμαι λάτρης της φύσης. Δουλεύω στον Εθνικό Δρυμό Γκάλατιν εδώ και 28 χρόνια και επίσης έχω την Skyblade Knives, μια εταιρεία που πουλάει χειροποίητα μαχαίρια σε κυνηγούς και συλλέκτες. Την 1η Οκτώβρη του 2016, μου επιτέθηκε μια αρκούδα γκρίζλι. Χάρη στη γρήγορη σκέψη μου, σε ένα ειδικό σπρέι για αρκούδες, στην εκπαίδευσή μου και τη θέληση για ζωή, επιβίωσα, αφού περπάτησα πέντε χιλιόμετρα μέσα στα βουνά με σπασμένο χέρι, κομμένους τένοντες, δεκάδες τραύματα και ανοιγμένο κεφάλι. Πήγα μόνος μου στο νοσοκομείο, με το αυτοκίνητο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Άκουγα τον μυ να σκίζεται, καθώς έμπηγε τα δόντια της βαθιά στο δεξί μου χέρι.
Ας πάμε στη μέρα της επίθεσης. Πού έγινε και τι έκανες, όταν συνέβη;
Είχα αποφασίσει να ψάξω για άλκεις, πριν από την επερχόμενη εποχή κυνηγιού. Ήταν μια περίπου 90λεπτη διαδρομή με το αυτοκίνητο νωρίς το πρωί, ως την αφετηρία και μια ώρα περπάτημα στο σκοτάδι για πέντε χιλιόμετρα, ως το σημείο όπου μου επιτέθηκε. Μου αρέσει πολύ να εξερευνώ τις απομονωμένες περιοχές της νοτιοδυτικής Μοντάνα και ως συνήθως το έκανα μόνος μου. Σπάνια βρίσκω κάποιον πρόθυμο να κάνει δυο ώρες περπάτημα στα 3.000 μέτρα, στις τέσσερις το πρωί.
E, ναι. Kι εγώ θα σου έλεγα «καλά να περάσεις».
Έτσι λοιπόν, εκείνο το πρωί, λίγο μετά το ξημέρωμα, βγήκα ανάμεσα απ’ τα δέντρα σε ένα ανοιχτό λιβάδι. Αμέσως πρόσεξα μια αρκούδα γκρίζλι με τα μωρά της στη διχάλα του μονοπατιού. Τότε, εκείνη και τα αρκουδάκια διέσχισαν τρέχοντας τη σύντομη απόσταση, ανεβαίνοντας στο άλλο μονοπάτι και χάθηκαν από τα μάτια μου, πίσω από τη ράχη. Περίμενα περίπου 30 δευτερόλεπτα, προτού καταλήξω ότι είχε εγκαταλείψει την περιοχή και ότι μπορούσα να συνεχίσω. Έκανα μερικά βήματα μέσα στα ψηλά χόρτα, όταν ο ήχος κλαδιών που έσπαγαν πάνω από τον αριστερό μου ώμο μου τράβηξε την προσοχή. Γυρίζοντας, είδα την αρκούδα να τρέχει από τη χαμηλή ράχη προς το μέρος μου.
Ο Τοdd στον Εθνικό Δρυμό Γκάλατιν
Έτρεχε με περίπου 65 χιλιόμετρα την ώρα. Έβγαλα το σπρέι για αρκούδες από τη θήκη στο στήθος μου και φώναξα, ώστε να καταλάβει ότι ήμουν άνθρωπος, ελπίζοντας να γυρίσει και να φύγει - πού τέτοια τύχη. Μέσα σε δευτερόλεπτα, μου είχε ορμήσει. Πάτησα δυνατά το σπρέι και την ψέκασα στη μούρη. Η φόρα της, όμως, την έκανε να περάσει μέσα από το νέφος πιπεριού και να πέσει πάνω μου. Τύλιξα τα χέρια μου γύρω από το σβέρκο μου και έπλεξα τα δάχτυλά μου για προστασία. Περίμενα να περάσει από πάνω μου και να φύγει - και πάλι, πού τέτοια τύχη. Ήταν από πάνω μου και με δάγκωνε ξανά και ξανά. Άκουγα τον μυ να σκίζεται, καθώς έμπηγε τα δόντια της βαθιά στο δεξί μου χέρι. Ύστερα, εξαφανίστηκε.
Όμως, δεν είχε τελειώσει. Μετά από οκτώ λεπτά πεζοπορίας στο μονοπάτι προς το όχημά μου, άκουσα έναν θόρυβο από πίσω και διαπίστωσα ότι η αρκούδα είχε έρθει ξανά. Έγινε και πάλι τόσο γρήγορα που δεν πρόλαβα να χρησιμοποιήσω το σπρέι ή το όπλο μου. Έπεσα στο έδαφος, για να προστατευτώ, όπως προηγουμένως. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι συνέβαινε δεύτερη φορά. Αναρωτιόμουν τι είχα κάνει, για να μου αξίζει κάτι τέτοιο. Πάλι προστάτευσα τον σβέρκο και τα πλάγια του λαιμού, το κεφάλι και το πρόσωπο, με τα χέρια σφιχτά τυλιγμένα. Έμεινα κολλημένος στο έδαφος, για να προφυλάξω το πρόσωπο και τα μάτια μου. Με χτύπησε και δάγκωσε άγρια τον ώμο και τα χέρια μου ξανά και ξανά, αλλά με πολύ μεγαλύτερη επιθετικότητα από προηγουμένως.
Συγγνώμη που κάνω την ερώτηση του ηδονοβλεψία, αλλά πώς ένιωσες;
Η δύναμη κάθε δαγκωνιάς ήταν σαν βαριοπούλα με δόντια. Μια δαγκωνιά στον αριστερό μου πήχη έφτασε στο κόκαλο. Άκουσα ένα ροκάνισμα. Το χέρι μου μούδιασε και τα δάχτυλά μου αχρηστεύτηκαν. Ο ξαφνικός πόνος μού έκοψε την ανάσα. Ο αμυδρός ήχος που έβγαλα προκάλεσε μανιώδεις δαγκωνιές στον ώμο μου και στην ωμοπλάτη. Ήξερα ότι έπρεπε να κάνω τον πεθαμένο, αλλιώς η αρκούδα θα με ξέσκιζε. Έμεινα κουλουριασμένος σαν μπάλα προσπαθώντας να κάνω τον πεθαμένο. Πέντε-έξι δαγκωνιές ακόμη και ένα χτύπημα με το πόδι της στο κεφάλι μου άνοιξε μια πληγή 12 πόντους πάνω από το δεξί μου αυτί - σχεδόν μου πήρε το σκαλπ. Η σκισμένη σάρκα μου κρεμόταν στο πλάι του κεφαλιού και αίμα έτρεχε στα μάτια μου. Δεν έβλεπα. Δεν είχα κουνηθεί ακόμη. Η αδρεναλίνη είχε μπλοκάρει τον πόνο, αλλά οι άλλες μου αισθήσεις ήταν οξυμένες. Ένιωθα και άκουγα τους μύες μου να σκίζονται με κάθε δαγκωνιά. Με σήκωνε ψηλά και με χτυπούσε κάτω, δάγκωνε ξανά και ξανά. Νόμιζα πως αυτό ήταν το τέλος.
Μερικά από τα τραύματα του Τodd αφού τα καθάρισαν
Τι έγινε στη συνέχεια;
Μετά, ξαφνικά σταμάτησε την επίθεσή της και απλώς στάθηκε από πάνω μου. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Νεκρική σιωπή και το μόνο που ακουγόταν ήταν η ανάσα της και ο ήχος που έκανε, ενώ με μύριζε. Α, και η μυρωδιά της. Ένιωθα και άκουγα την ανάσα της στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου και στον σβέρκο μου, μόλις εκατοστά από τη ραχοκοκαλιά μου. Στεκόταν ακίνητη, κρατώντας με στο έδαφος. Ήμουν αβοήθητος. Αλλά παρέμεινα ήσυχος και ακίνητος. Μετά, απλώς έφυγε.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Είναι πολύ σπάνιο να σου επιτεθεί δυο φορές μια αρκούδα, σωστά;
Εξαιρετικά σπάνιο. Απλώς ήμουν πολύ άτυχος. Μετά την πρώτη επίθεση, πήγαινα προς το φορτηγό μου και εκείνη αποφάσισε να ακολουθήσει την κορυφογραμμή της ράχης. Βασικά, φύγαμε προς την ίδια κατεύθυνση: Η ράχη και το φαράγγι και το μονοπάτι που ακολούθησα εγώ συναντιούνται τελικά 500 μέτρα πιο κάτω στο βουνό. Πιστεύω ότι με είδε από κάτω της στο μονοπάτι και επιτέθηκε δεύτερη φορά.
Δεν θέλω εκδίκηση. Δεν πιστεύω ότι η αρκούδα που μου επιτέθηκε, θα έπρεπε να θανατωθεί.
Πες μου για τα τραύματά σου
Αφού οδήγησα ως το νοσοκομείο και έκανα ακτινογραφίες, δυο γιατροί καθάριζαν και έραβαν τις πληγές μου επί επτά ώρες. Το αριστερό μου χέρι ήταν σπασμένο κι είχε μεγάλες πληγές από δαγκωνιές που είχαν σκίσει τον μυ του πήχη, είχα κατεστραμμένα νεύρα και δύο τένοντες που είχαν σκιστεί από τους μύες. Το δεξί μου χέρι και ο ώμος είχαν περίπου 25 βαθιές τρύπες και σκισίματα. Είχα την πληγή στο πλάι του κεφαλιού μου, πάνω από το αυτί και μια δαγκωνιά στο δεξί πλευρό, πάνω από τη μέση, που μου άφησε τέσσερις τρύπες. Είχα βαθιές τρύπες και στη μέση, από τα νύχια που έμπηξε, καθώς στάθηκε πάνω μου. Την επόμενη μέρα, αναγκάστηκα να επισκεφτώ έναν ορθοπεδικό χειρουργό, για να αξιολογήσει τη ζημιά στο αριστερό μου χέρι. Χρειάστηκε να ανοίξουν χειρουργικά και πάλι οι πληγές, να καθαριστούν, να καθοριστεί η ζημιά και να αποκατασταθούν οι σχισμένοι μύες και ύστερα να κολληθούν ξανά οι κομμένοι τένοντες. Το αριστερό μου μπράτσο έμοιαζε με λιωμένο μπιφτέκι.
Πώς είσαι τώρα;
Ευτυχώς, μετά από τρεις μήνες φυσικοθεραπείας, μπόρεσα να ανακτήσω το 90% της κίνησης και της δύναμης στο αριστερό μου χέρι. Συνεχίζει να βελτιώνεται με τον καιρό και με προπόνηση με βάρη. Ποτέ δεν θα φτάσει στο 100%, αλλά κάνω σχεδόν ό,τι θέλω με το αριστερό μου χέρι τώρα. Δεν θα το πρόσεχες, αν δεν ήταν οι ουλές.
Πώς νιώθεις πλέον για τις αρκούδες;
Δεν τις μισώ. Δεν θέλω εκδίκηση. Δεν πιστεύω ότι η αρκούδα που μου επιτέθηκε, θα έπρεπε να θανατωθεί. Απλώς ένιωσε ότι ήμουν απειλή και προστάτευε το μικρό της. Έμαθα το μάθημα. Όταν είμαι στο δάσος πια, είμαι πολύ περισσότερο σε εγρήγορση από παλιότερα –τότε ήμουν υπερβολικά ατρόμητος– και υπάρχουν ακόμη κάποια μέρη που θα προτιμούσα να μην πάω μόνος.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
