Οι Καλύτεροι Φωτογράφοι του Κόσμου μάς Ταξιδεύουν στις Αγαπημένες τους «Διασταυρώσεις»

Το θρυλικό πρακτορείο εικόνων Magnum αντιπροσωπεύει μερικούς από τους καλύτερους φωτογράφους στον κόσμο. Ναι, η «ποιότητα» μιας φωτογραφίας είναι κάτι πολύ υποκειμενικό, αλλά επίσης αντικειμενικά, αυτή η παρτίδα είναι ό,τι καλύτερο.

Μέχρι την Παρασκευή 2 Νοεμβρίου (ξημερώματα Σαββάτου στην Ελλάδα), το φωτογραφικό πρακτορείο θα διαθέτει προς πώληση εκτυπώσεις φωτογραφιών με τετράγωνο φορμά για άλλη μια χρονιά - αυτήν τη φορά, σε συνεργασία με το Aperture. Σε αυτό το πλαίσιο, ζήτησε από τους φωτογράφους του να επιλέξουν μια εικόνα από το αρχείο τους που ταιριάζει με ένα συγκεκριμένο θέμα και στη συνέχεια διέθεσε προς πώληση αυτές τις εκτυπώσεις «ποιότητας μουσείου» έναντι $100 (€88) η κάθε μία. Αυτήν τη φορά, το θέμα είναι οι «Διασταυρώσεις».

Παρακάτω παρουσιάζονται μερικές από τις φωτογραφίες που διατίθενται φέτος, με κείμενα από τους φωτογράφους που εξηγούν γιατί θεωρούν ότι οι εικόνες τους αντιπροσωπεύουν το φετινό θέμα.

«Εδώ βλέπετε τον Lefty και την κοπέλα του, μέλη μιας συμμορίας του Μπρούκλιν που αυτοαποκαλείται “The Jokers”, σε μια εκδρομή στο Πολιτειακό Πάρκο Μπέαρ Μάουντεν. Ο στόχος μου δεν ήταν να βγάλω μια τολμηρή φωτογραφία. Ήταν νέα παιδιά, στην εφηβεία, με πολλή ενέργεια, ψυχή και αγάπη στη ζωή τους, τα οποία φέρονταν απερίσκεπτα και πολλές φορές παράτολμα. Για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του Pauley, ο οποίος ήταν φίλος ενός μέλους της συμμορίας, του Bengie, “Δεν προερχόμαστε από δυσλειτουργικές οικογένειες, ολόκληρη η γειτονιά είναι δυσλειτουργική”. »Εκείνη την εποχή, νόμιζα ότι ήταν λίγο περίεργο να φωτογραφίζεις τους Jokers σε ένα πολιτειακό πάρκο, μια εκδρομή που χρηματοδοτήθηκε από το Συμβούλιο Νεολαίας. Η συμμορία ήταν εντελώς έξω από το στοιχείο της - δεν υπήρχαν κακόφημοι δρόμοι, και δεν είχαν καμία έγνοια στο μυαλό τους. Είχαν απλώς χρόνο να εξερευνήσουν τον εαυτό τους και το περιβάλλον τους. Ήταν ελεύθεροι και αυτό ήταν πολύ ελκυστικό».

«Ήμουν εθισμένος στο OxyContin για τέσσερα χρόνια. Σε κάποια στιγμή πήρα υπερβολική δόση, αλλά επανήλθα. Αποφάσισα να μετατρέψω το προσωπικό, σε πολιτικό: δημιούργησα μια ομάδα που ονομάζεται P.A.I.N. (Prescription Addiction Intervention Now - Παρέμβαση Τώρα στον Εθισμό σε Συνταγογραφούμενα Φάρμακα), για να θίξω το ζήτημα της κρίσης των οπιούχων. Είμαστε μια ομάδα καλλιτεχνών, ακτιβιστών και τοξικοεξαρτημένων που πιστεύουν στην άμεση δράση. Στοχοποιούμε την οικογένεια Sackler, η οποία κατασκεύαζε και προωθούσε το OxyContin μέσα από τα μουσεία και τα πανεπιστήμια που έφεραν το όνομά της. Μιλάμε εκ μέρους των 250.000 νεκρών που δεν μπορούν πια να το κάνουν οι ίδιοι». Τα έσοδα του φωτογράφου από την πώληση αυτής της φωτογραφίας θα διατεθούν για τη χρηματοδότηση των δράσεων της ομάδας P.A.I.N.

«Είναι από την πρώτη μου επίσκεψη στο Τόκιο, το 1996. Πάντα με γοήτευε η Ιαπωνία - είναι τόσο διαφορετική από την Κίνα ή την Κορέα. Η νοοτροπία του λαού είναι πολύ χαρακτηριστική. Υπάρχει μια απίστευτη αίσθηση ασφάλειας: τα σχολιαρόπαιδα μπαίνουν μόνα τους στο μετρό. Έχεις την αίσθηση ότι μπορείς να αφήσεις την φωτογραφική σου μηχανή σε ένα εστιατόριο ή σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο και να τη βρεις εκεί, όταν επιστρέψεις λίγες μέρες αργότερα. Υπάρχει, επίσης, έντονα η αίσθηση της πειθαρχίας, όπως σε αυτήν τη διασταύρωση, όπου όλοι περιμένουν υπομονετικά το φανάρι, για να περάσουν απέναντι. »Και κάτι ακόμη για την Ιαπωνία: κανείς δεν σε κοιτάζει. Είναι παράδεισος για έναν φωτογράφο, αλλά μετά από λίγο αναρωτιέσαι αν υπάρχεις ακόμη».

«Ένα κορίτσι σε μια βέσπα ήταν καθοδόν για ένας Θεός ξέρει πού, όταν την έπιασε το φανάρι στην 72η οδό, στο σημείο που ο John Lennon κάποτε διασταυρώθηκε με τη μοίρα του. Εκείνη, εκμεταλλεύτηκε τη στιγμή για να φτιάξει τα νύχια της, προτού συνεχίσει το ταξίδι της στο κέντρο της πόλης, ενώ εγώ, έχοντας σταματήσει στην ίδια διασταύρωση, αλλά με τα πόδια, όρμησα στον δρόμο, για να συλλάβω αυτό το όραμα ενός ονειρικού κοριτσιού, προτού ο χρόνος την οδηγήσει στον δρόμο της».

«Αυτή η εικόνα τραβήχτηκε στην περιοχή Φλάτμπους του Μπρούκλιν. Ξεκίνησα με σκοπό οι φωτογραφίες μου να αποτυπώνουν την ελευθερία των μαύρων ανδρών. Συγκεκριμένα, είχα στο μυαλό μου μια φανταστική εικόνα μαύρων ανδρών που εκφράζονται απόλυτα ελεύθερα. Έτσι, ξεκίνησα στολίζοντας αυτά τα δίδυμα αδέρφια, τον Torey και τον Khorey, με μαργαριτάρια και υφάσματα, σε φυσικό φως, για να δημιουργήσουν έναν κόσμο όπου το φωτορεπορτάζ συναντά τη φαντασία».

«Εδώ και πολύ καιρό με γοητεύει η παροδικότητα και τα παράδοξα των συνόρων ΗΠΑ-Μεξικού. Μεταξύ του 1975 και του 2001, διέσχισα τα σύνορα πολλές φορές, φωτογραφίζοντας αυτήν τη μοναδική περιοχή, για να την κατανοήσω. Παρόλο που αυτές οι χώρες είναι δύο τελείως διαφορετικοί κόσμοι, όσον αφορά την κουλτούρα τους, μερικές φορές είχα την αίσθηση ότι η περιοχή των συνόρων ήταν κάτι σαν μια τρίτη χώρα, μεταξύ των δύο. Μια περιοχή μήκους 3.200 χιλιομέτρων και πλάτους 16 χιλιομέτρων, η οποία είναι ένας τόπος συνάντησης των δύο χωρών -μερικές φορές ειρηνικής, άλλες βίαιης–, με περίπλοκες πινελιές σουρεαλισμού. Κοιτάζοντας σήμερα αυτήν τη δουλειά, συνειδητοποιώ ότι το Crossings (2003), το βιβλίο που έκανα με αυτές τις φωτογραφίες, αντικατοπτρίζει τις τελευταίες ημέρες των διάτρητων συνόρων μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και του Μεξικού, μια εικόνα που διαφέρει πολύ από τα σημερινά στρατιωτικοποιημένα σύνορα.

»Το 1995, περπατώντας στα προάστια της Τιχουάνα, εξεπλάγην, όταν βρήκα αυτό το κουτί με τα πολύχρωμα παπούτσια, τα οποία φάνταζαν τελείως ξένα σε αυτό το σκονισμένο, απομονωμένο ανάχωμα. Έψαξα γύρω μου, για να βρω κάποια εξήγηση. Μήπως είχε κάποιο παζάρι εδώ προηγουμένως - και ξέμειναν αυτά τα παπούτσια; Μήπως κάποιες γυναίκες είχαν αλλάξει αυτά τα ψηλοτάκουνα, για να πάρουν πιο άνετα παπούτσια, προτού πιάσουν δουλειά σε ένα κοντινό εργοστάσιο; Ή μήπως απλώς είχε φύγει ο πωλητής παπουτσιών, την πιο ζεστή ώρα της ημέρας; Ρώτησα έναν περαστικό αν γνώριζε. Ο γέρος απλώς ανασήκωσε τους ώμους του.

»Μέχρι σήμερα, αυτή η σουρεαλιστική σκηνή παραμένει ένα μυστήριο».

Το "Crossings" -η πώληση φωτογραφιών τετράγωνου φορμά του Magnum σε συνεργασία με το Aperture– θα διαρκέσει έως τα μεσάνυχτα ανατολική ζώνη ώρας της Παρασκευής 2 Νοεμβρίου 2018 - πέντε το πρωί του Σαββάτου στην Ελλάδα. Οι φωτογραφίες διατίθενται μέσω του shop.magnumphotos.com.

To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.

Περισσότερα από το VICE

Άνθρωποι που Είναι Χομπίστες Φωτογράφοι σε Ερωτικά Φεστιβάλ

Η Σύζυγος Ενός Κρατουμένου Περιγράφει τον «Γολγοθά» του Επισκεπτηρίου στις Ελληνικές Φυλακές

Αυτός ο Καλλιτέχνης Μετέτρεψε Μέρος του Σώματός του σε Μηχάνημα