Η Xαμηλή Tεστοστερόνη Ενός Άνδρα Mπορεί να τον Kάνει Kαλύτερο Πατέρα

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Τonic και στο The Conversation.

Πολλοί νέοι γονείς ξέρουν ότι είναι δύσκολο να κοιμηθούν καλά το βράδυ. Αυτό που δεν ξέρουν, είναι ότι ένα μωρό που κλαίει μπορεί να προκαλέσει πτώση της τεστοστερόνης σε κάποιους άνδρες, πράγμα που μπορεί να αποδειχθεί καλό. Η λιγότερη τεστοστερόνη τούς κάνει να έχουν περισσότερη ενσυναίσθηση και λιγότερη επιθετικότητα και αυτό μπορεί να τους κάνει καλύτερους μπαμπάδες.

Αυτή η καινούρια πληροφορία για τις ορμονικές αλλαγές στους άνδρες προέρχεται από μια μελέτη που έκανα με τη μεταπτυχιακή φοιτήτρια Patty Kuo στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Μας δίνει μια εικόνα για τον γονεϊκό ρόλο των ανδρών και μπορεί να τους βοηθήσει να φροντίζουν περισσότερο τα μωρά τους.

Τόσο στις μαμάδες όσο και στους μπαμπάδες, το κλάμα του μωρού μπορεί να πυροδοτήσει μια σειρά συναισθηματικών αντιδράσεων, από ενσυναίσθηση μέχρι εκνευρισμό και δυσαρέσκεια. Η καλύτερη αντίδραση είναι η ενσυναίσθηση, καθώς η δυσαρέσκεια μπορεί να οδηγήσει σε επιθετικές συμπεριφορές που θέτουν σε κίνδυνο το παιδί.

Διαπιστώσαμε πως όταν οι άνδρες έβλεπαν τα μωρά τους να υποφέρουν και η τεστοστερόνη τους έπεφτε, έδειχναν περισσότερη φροντίδα και ήταν πιο ευαίσθητοι μπαμπάδες, όταν έπρεπε να έρθουν σε επαφή με τα μωρά τους.

Επίσης, διαπιστώσαμε πως όταν οι μπαμπάδες έλεγαν ότι είχαν ενσυναίσθηση και όταν ανέφεραν ότι είχαν τρυφερή σχέση με τη μητέρα του μωρού, ήταν πιο ευαίσθητοι ως μπαμπάδες.

Αν και οι άνδρες με παιδιά συχνά έχουν χαμηλότερα επίπεδα τεστοστερόνης, απ’ ό,τι οι άνδρες χωρίς παιδιά, παλιότερες μελέτες δεν κατάφεραν πάντα να βρουν τη σχέση ανάμεσα στην άμεση ενασχόληση των μπαμπάδων με τα παιδιά τους και τα επίπεδα της τεστοστερόνης τους.

Ξέραμε ότι κάποιοι άνδρες είχαν πτώση στην τεστοστερόνη τους και ότι ανέφεραν ότι ένιωθαν μεγαλύτερη συμπόνια, όταν άκουγαν ένα μωρό να κλαίει. Αλλά αναρωτηθήκαμε αν οι μπαμπάδες θα είχαν παρόμοια αντίδραση, όταν έπρεπε να έχουν επαφή με τα δικά τους αναστατωμένα μωρά.

Στη συνέχεια, ζητήσαμε από μπαμπάδες να έχουν επαφή με τα μωρά τους για 15 λεπτά και να μάθουν στο ενός έτους μωρό τους πώς να κάνει κάποια δύσκολα πράγματα. Παρατηρήσαμε πόσο ευαίσθητοι και διεισδυτικοί ήταν στην επαφή με το παιδί. Επίσης, συλλέξαμε σάλιο από τους άνδρες πριν από την επίσκεψη, μετά τον αποχωρισμό και μετά τις διαδικασίες μάθησης, για να μετρήσουμε τα επίπεδα τεστοστερόνης, ώστε να δούμε πώς άλλαξαν με την ώρα.

Όταν οι μπαμπάδες είχαν μεγαλύτερη πτώση τεστοστερόνης, μετά τον αποχωρισμό με το μωρό που έκλαιγε, έδειχναν μεγαλύτερη ευαισθησία στις διαδικασίες μάθησης. Εξετάσαμε πράγματα, όπως το αν οι μπαμπάδες στήριζαν τις προσπάθειες του μωρού να κάνει αυτό που του ζητούσαν ή σταματούσαν και ανταποκρίνονταν στις ανάγκες των μωρών τους, αν αγανακτούσαν με αυτά που έκαναν.

Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, ανακαλύψαμε ένα άλλο στοιχείο που μπορεί να βοηθήσει να είναι οι άνδρες καλύτεροι μπαμπάδες, επειδή προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι το να είναι ένας πατέρας ευαίσθητος και να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του μωρού του συνδέεται με την κοινωνική, συναισθηματική και γνωστική ανάπτυξη του παιδιού. Αυτά τα ευρήματα παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη παρεμβάσεων που θα βοηθήσουν τους μπαμπάδες να φροντίσουν τα μωρά τους, καθώς ξέρουμε πώς να τους βοηθήσουμε να αντιμετωπίσουν ένα αναστατωμένο μωρό.

Γιατί; Η αύξηση στην τεστοστερόνη, ως αντίδραση σε ένα μωρό που κλαίει, σε συνδυασμό με την ανικανότητα του πατέρα να το ηρεμήσει, μπορεί να οδηγήσει σε δυσαρέσκεια και επιθετικές τάσεις που θέτουν το μωρό σε κίνδυνο κακομεταχείρισης.

Με βάση τη μελέτη μας, πιστεύουμε ότι η ενσυναίσθηση των πατεράδων και η πτώση στα επίπεδα της τεστοστερόνης επηρεάζει το πώς αντιδρούσαν. Για παράδειγμα, αν οι μπαμπάδες ερμηνεύσουν το κλάμα του μωρού ως τρόπο να δείξει ότι είναι αναστατωμένο και κατανοήσουν το μωρό, θα έχουν πτώση στην τεστοστερόνη. Στη συνέχεια, αυτό διευκολύνει μια αντίδραση που θα δείχνει περισσότερη φροντίδα.

Διαφορετικά, όταν οι μπαμπάδες ερμηνεύουν το κλάμα ως δυσαρέσκεια και νιώθουν ανήμποροι να παρηγορήσουν το μωρό, μπορεί να έχουν αύξηση στην τεστοστερόνη τους, που διευκολύνει μια αρνητική αντίδραση. Προσπάθειες παρέμβασης μπορούν να βοηθήσουν τους μπαμπάδες να χαλαρώσουν τα μωρά τους με ήρεμο τρόπο.

Μια άλλη μελέτη που διεξήχθη με τη συνάδελφό μου Carolyn Dayton στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο Γουέιν έδειξε ότι οι μπαμπάδες συχνά χρησιμοποιούσαν λιγότερες στρατηγικές, για να ηρεμήσουν τα μωρά τους (αγκαλιές, κούνημα), όταν έκλαιγαν, απ’ ό,τι οι μητέρες τον πρώτο χρόνο μετά τη γέννηση του παιδιού.

Δεν ξέρουμε αν αυτό συμβαίνει, επειδή οι μπαμπάδες ασχολούνται λιγότερο με τη φροντίδα του μωρού απ’ ό,τι οι μαμάδες ή αν οι μπαμπάδες απλώς δεν έχουν τόσες στρατηγικές στο ρεπερτόριό τους, επειδή δεν έχουν μάθει να το κάνουν. Εκεί, οι πάροχοι υγείας θα μπορούσαν να βοηθήσουν και να μάθουν σε μαμάδες και μπαμπάδες αποτελεσματικές τεχνικές, για να ηρεμούν το μωρό.

[VICE Video] Αυτοί που Δεν Εμβολιάζουν τα Παιδιά τους

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Όταν οι μπαμπάδες εμπλέκονταν πιο πολύ και αναλάμβαναν εξίσου με τη σύντροφό τους να ηρεμήσουν το μωρό, ένιωθαν πιο αποτελεσματικοί. Επίσης, οι μητέρες στενοχωριούνταν λιγότερο από το κλάμα του μωρού, όταν έφτανε στο έτος. Αυτά τα ευρήματα δείχνουν ότι μπαμπάδες που εμπλέκονται και που μπορούν να ηρεμήσουν αποτελεσματικά τα μωρά τους συμβάλλουν στη γενική καλή κατάσταση των οικογενειών τους.

Οι γυναίκες περνούν διάφορες αλλαγές κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, για παράδειγμα παίρνουν βάρος, έχουν όρεξη για περίεργα φαγητά και έχουν μειωμένη ενέργεια. Για τους άνδρες όμως, η μετάβαση είναι πιο ομαλή και προηγούμενες έρευνες έδειξαν ότι οι περισσότερες αλλαγές συμβαίνουν μετά τη γέννηση του παιδιού.

Μια μελέτη του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, με επικεφαλής την ψυχολόγο Robin Edelstein, αποκαλύπτει ότι οι άνδρες βιώνουν ορμονικές αλλαγές ακόμη και προτού γίνουν μπαμπάδες. Αυτές οι αλλαγές θα μπορούσαν να είναι μια λειτουργία των ψυχολογικών αλλαγών που περνάνε οι άνδρες, καθώς ετοιμάζονται να γίνουν μπαμπάδες, αλλαγές στην ερωτική σχέση τους ή ακόμη και σωματικές αλλαγές που τους συμβαίνουν μαζί με την έγκυο σύντροφό τους.

Παρόλα αυτά, οι ορμονικές αλλαγές των μπαμπάδων θα μπορούσαν να παίζουν σημαντικό ρόλο στην πατρική συμπεριφορά από τη στιγμή που γεννιούνται τα μωρά. Στο πλαίσιο αυτής της μελέτης, οι ερευνητές εξέτασαν δείγματα σάλιου από 29 ζευγάρια που περίμεναν το πρώτο τους παιδί. Οι ερευνητές έλεγξαν τέσσερις προγεννητικές ορμόνες, ανάμεσά τους και την τεστοστερόνη, σε τέσσερις διαφορετικές χρονικές στιγμές (12, 20, 28 και 36 εβδομάδες) κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, για να υπολογίσουν πιθανές αλλαγές.

Οι άνδρες που είχαν μεγαλύτερη πτώση στην τεστοστερόνη ανέφεραν λιγότερο επιθετική συμπεριφορά με το βρέφος τους και οι σύντροφοί τους ανέφεραν ότι βοηθούσαν πιο συχνά στο σπίτι. Στο μεταξύ, οι γυναίκες έδειξαν μεγάλη προγεννητική αύξηση και στις τέσσερις ορμόνες και αυτό συμπίπτει με προηγούμενες έρευνες σε μέλλουσες μητέρες.

Οι άνδρες, όμως, ξεκίνησαν να έχουν πτώση στην τεστοστερόνη μήνες προτού μπουν στην αίθουσα τοκετού, πράγμα που θα μπορούσε να έχει σημαντική επίδραση στην ανάπτυξη του μωρού τους μετά τη γέννηση.

Όπως σημειώσαμε και προηγουμένως, εξαιτίας του ότι η τεστοστερόνη συχνά σχετίζεται με την επιθετικότητα, οι άνδρες που έχουν χαμηλότερα επίπεδα, αφού γεννηθεί το παιδί τους, ίσως είναι πιο καλά εξοπλισμένοι για να αντιμετωπίσουν τις νέες γονεϊκές ευθύνες και να παρέχουν τη φροντίδα που συμβάλλει στην υγιή ανάπτυξη του μωρού.

Χρειαζόμαστε και άλλη έρευνα, για να το επιβεβαιώσουμε. Αυτήν τη στιγμή όμως, τα ευρήματα από διάφορες μελέτες δείχνουν ότι οι βιολογικές αλλαγές ήδη συμβαίνουν, καθώς οι άνδρες ετοιμάζονται για την πατρότητα. Τα ευρήματα επίσης δείχνουν ότι μπορούν εμφανώς να ηρεμήσουν και να νοιαστούν για τα μωρά τους που κλαίνε. Επιπλέον, δείχνουν ότι οι πατέρες με ενσυναίσθηση σε τρυφερή σχέση με τη σύντροφό τους που έχουν επίσης πτώση στη τεστοστερόνη τους ως αντίδραση στα βρέφη που κλαίνε, δίνουν στα βρέφη τη φροντίδα που ενισχύει την κοινωνική, συναισθηματική και γνωστική ανάπτυξη των παιδιών.

Οι γυναίκες μπορεί ακόμη να ξοδεύουν περισσότερες ώρες στη φροντίδα του παιδιού απ’ ό,τι οι άνδρες, αλλά μελέτες που συσσωρεύτηκαν τα τελευταία 40 χρόνια καταγράφουν σαφώς τον ρόλο των μπαμπάδων στην υγεία των παιδιών και την ανάπτυξη και η ετυμηγορία είναι θετική.

Οι μπαμπάδες πλέον ασχολούνται περισσότερο απ’ ό,τι τις περασμένες δεκαετίες με τη φροντίδα των παιδιών, ωστόσο πολλές μελέτες εξακολουθούν να τους αντιμετωπίζουν σαν δευτερεύοντες συντρόφους και προαιρετικούς στη ζωή των παιδιών.

Οι μπαμπάδες έχουν σημασία για τη ζωή των παιδιών τους. Η φροντίδα και η καθοδήγηση και αυτά που μαθαίνουν στα παιδιά τους, καθώς και η οικονομική στήριξη, επηρεάζουν τη συναισθηματική υγεία των παιδιών, την κοινωνική τους ικανότητα και τη γνωστική τους ανάπτυξη.

Η Brenda Volling είναι καθηγήτρια ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν.

Περισσότερα από το VICE

Εννέα Λόγοι για να Είμαστε Αισιόδοξοι για την Κλιματική Αλλαγή το 2018

Το «The Sims» με Βοήθησε να Αντιμετωπίσω το Bullying

Ο Αγγελιοφόρος του Άρη Βελουχιώτη στην Ήπειρο Μιλάει για τις Μέρες του Δίπλα στον Καπετάνιο