Πώς να «Κόψεις» στ' Αλήθεια τα Πάντα

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο_ VICE Australia._

Τo 2009, ζύγιζα 108 κιλά και ήμουν ένας αλκοολικός κοκάκιας που έμενε στο υπόγειο της μάνας του. Ήμουν πεπεισμένος ότι οι εθισμοί μου θα με σκότωναν, προτού προλάβω να κλείσω τα 30 - και παραλίγο να συμβεί.

Το 2015, έπινα πολύ, σχεδόν καθημερινά και κύλησα πάλι στην κοκαΐνη, μετά από δυο χρόνια αποχής. Κάπνιζα χόρτο κάθε μέρα. Επίσης έκανα MDMA, μαγικά μανιτάρια και –καθώς είναι γνωστό ότι οι ντίλερ «κόβουν» τα drugs– πιθανότατα και λίγα υγρά μπαταρίας. Στο ενδιάμεσο, έπινα πέντε καφέδες και κάπνιζα ένα πακέτο τσιγάρα, για να μείνω όρθιος. Βάλε και ένα γεύμα από fast food με λίγες τσόντες το βράδυ –όλα πληρωμένα με την πιστωτική- και κλείσαμε για τη μέρα. Τον Δεκέμβριο εκείνης της χρονιάς, διαγνώστηκα για δεύτερη φορά με παγκρεατίτιδα, μία εβδομάδα πριν από τα 29α γενέθλιά μου. Από εκείνη την ημέρα, πριν από δύο χρόνια, δεν έχω πιει ούτε γουλιά αλκοόλ. Μετά από μερικές υποτροπές, δεν έχω κάνει σκληρά ναρκωτικά εδώ και έναν χρόνο.

Πριν από εννέα μήνες, ξεκίνησα να κάνω ένα podcast που λέγεται «Ο Alex Wood Κόβει τα Πάντα» και έκοψα το χόρτο, την καφεΐνη, το κάπνισμα, το κόκκινο κρέας, τα γαλακτοκομικά, τις τσόντες, το κουτσομπολιό και σταμάτησα να τρώω τα νύχια μου. Τα τελευταία τρία πράγματα στη λίστα μου για το podcast είναι η ζάχαρη, τα social media και το smartphone μου. Έμαθα, μέσα από τις εμπειρίες μου και τις συνεντεύξεις που έκανα για το podcast με εθισμένους στα ναρκωτικά, το φαγητό, τα ψώνια, το πορνό, τον τζόγο, το κάπνισμα και τον θυμό, ότι το μονοπάτι του καθενός προς την απεξάρτηση είναι διαφορετικό. Η συμβουλή που έχω να προσφέρω είναι απλώς αυτό που λειτούργησε σε εμένα και ελπίζω ότι όποιος διαβάζει αυτό το άρθρο, θα μπορέσει να πάρει κάτι από αυτό.

Το πρώτο πράγμα που έκοψα ήταν η κοκαΐνη. Ήμουν 22 χρόνων. Έπαιρνα κόκα για λόγους αναψυχής (το οποίο είναι ένας πολύ αστείος όρος για τη χρήση ναρκωτικών) για μερικά χρόνια. Μου ζήτησαν να παίξω στο φεστιβάλ του Just for Laughs στο Μόντρεαλ – το όνειρο κάθε Καναδού κωμικού. Ήταν λες και άναψε μια φλόγα μέσα μου και ετοιμαζόμουν να εκτοξευτώ στα αστέρια αφήνοντας πίσω μου το παρελθόν. ΟΚ, αυτό είναι ψέμα. Η φλόγα δεν άναψε μέσα μου, αλλά κάτω από ένα αλουμινόχαρτο και αυτό που ετοιμαζόμουν να κάνω ήταν να βάλω την κόκα πάνω του και να πιω «φρίμπα». Τους επόμενους μήνες, ξόδεψα μέχρι και το τελευταίο μου κέρμα σε κόκα. Όπως φαίνεται, η κοκαΐνη κοστίζει αρκετά, οπότε στο τέλος βρέθηκα με ένα χρέος 740 ευρώ σε έναν ντίλερ. Ένα βράδυ, κατέληξα να ξερνάω πάνω στη σκηνή από το στερητικό σύνδρομο, ενώ μία εβδομάδα αργότερα, άνοιξε η μύτη μου και ξεκίνησαν να τρέχουν ποτάμια αίματος, λίγο προτού βγω στη σκηνή. Ένιωθα λες και έπαιζα στο τελευταίο 25λεπτο του Blow, αν ο Johnny Depp έμενε με τη μάνα του και δεν σταύρωνε ποτέ γκόμενα.

Τα έκοψα όλα μαχαίρι. Δανείστηκα λεφτά από έναν φίλο για να ξεπληρώσω τον ντίλερ, μιας και μου άρεσε η ιδέα τού να μπορώ να περπατάω, χωρίς να έχω σπασμένα πόδια. Έμεινα για έναν μήνα ακόμη στο υπόγειο της μάνας μου και έκλαιγα κάθε βράδυ, μέχρι να με πάρει ο ύπνος. Σκεφτόμουν σοβαρά την αυτοκτονία. Το μόνο που ένιωθα όλο εκείνο το διάστημα ήταν ένα κενό και κατάθλιψη, μέχρι που μια μέρα, με έσωσε η Miley Cyrus. Είχα μόλις κάνει ντους και άκουσα ένα υπέροχο ριφάκι στην κιθάρα, το οποίο ακουγόταν από το διπλανό δωμάτιο, όπου είχα αφήσει ανοιχτή την τηλεόραση. Μου ανέβασε κατευθείαν τη διάθεση. Φορώντας μόνο μια πετσέτα, έτρεξα στο δωμάτιο, για να δω τους αγγέλους που μου είχαν φέρει αυτό το πανέμορφο δώρο. Όταν είδα τη Miley Cyrus να τραγουδάει το «Party in the USA» στην τηλεόραση, ξεκαρδίστηκα στα γέλια. Ήταν η πρώτη φορά που είχα γελάσει μέσα σε έναν μήνα. Όταν συνειδητοποίησα ότι γελούσα υστερικά φορώντας μόνο μια πετσέτα στη θέα ενός βίντεο κλιπ της Miley Cyrus, ξεκίνησα να γελάω ακόμη περισσότερο. Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα ότι μπορεί και να τα κατάφερνα. Εύχομαι να ήταν κάποιος πιο cool, όπως ο Kanye West ή ο Lou Reed, αλλά τι να κάνουμε. Έμεινα καθαρός για δύο χρόνια, μετά από αυτό, μέχρι που κύλησα ξανά στην κόκα για ένα ολόκληρο καλοκαίρι. Μετά, κύλησα για δεύτερη φορά το 2015, σε ένα στριπτιζάδικο στο Μόντρεαλ.

[VICE Video] Ο Βέβηλος Μιλάει για Πρώτη Φορά Αποκλειστικά στο VICE

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Το 2015 ήταν από εκείνες τις χρονιές που θέλω να ξεχάσω, την οποία -και να ήθελα- δεν θυμόμουν ούτως ή άλλως. Έπινα (αλκοόλ) σχεδόν κάθε μέρα. Κύλησα ξανά στην κοκαΐνη. Έπαιρνα τόσο MDMA, που ξεκίνησε να μου αρέσει η house. Έτρωγα πιο πολλά μανιτάρια και από τον Super Mario. Έτρωγα τόσες πίτσες, που η διπλανή πιτσαρία έδωσε το όνομά μου σε μια πίτσα της (για να είμαι ειλικρινής, εξακολουθώ να είμαι λιγάκι περήφανος για αυτό). Θα έβαζα το πουλί μου ακόμη και μέσα σε τοστιέρα, αν πίστευα ότι αυτό θα με βοηθούσε να ξεχάσω την πρώην μου. Όταν δεν είχα οικιακές συσκευές στη διάθεσή μου, το έριχνα στις τσόντες. Ήμουν στο μαύρο μου το χάλι.

Τον Μάιο εκείνης της χρονιάς, διαγνώστηκα με παγκρεατίτιδα. Έπρεπε να παίρνω αντιβιοτικά για έναν μήνα και μου είπαν να κόψω το ποτό τουλάχιστον για έναν χρόνο. Σκέφτηκα ότι η μηδενική εμπειρία μου στην ιατρική αντιστάθμιζε την εκπαίδευση του γιατρού μου, οπότε αποφάσισα να κόψω μόνο για έναν μήνα. Τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου, διαγνώστηκα και πάλι με παγκρεατίτιδα. Μόνο, όμως, όταν μεταφέρθηκα στα Επείγοντα με κρίση λόγω των στερητικών από το αλκοόλ, συνειδητοποίησα επιτέλους ότι χρειαζόμουν μια αλλαγή (τόσο στη ζωή, όσο και στα εσώρουχά μου, μιας και είχα κατουρηθεί πάνω μου).

Μόλις πήρα την απόφαση να κόψω τα ναρκωτικά και το αλκοόλ οριστικά αυτήν τη φορά, το πρώτο μου βήμα ήταν να βρω κίνητρα. Το βασικό μου κίνητρο ήταν η βελτίωση της υγείας και της ζωής μου. Είχα βαρεθεί να έχω συνέχεια hangover, να είμαι ταπί και να πληγώνω την οικογένειά μου. Συνειδητοποίησα ότι όλη μου η ζωή περιστρεφόταν γύρω από τις εξαρτήσεις μου. Κάθε απόφαση που έπαιρνα βασιζόταν στο πώς θα επηρέαζε την αναζήτηση της δόσης μου.

Δεν γεννήθηκα εθισμένος στα ναρκωτικά και το αλκοόλ. Εγώ προγραμμάτισα τον εγκέφαλό μου κατά αυτόν τον τρόπο. Οπότε, σκέφτηκα ότι από τη στιγμή που μόνος μου με έφερα σε αυτό το χάλι, μπορούσα να επαναπρογραμματίσω τον εγκέφαλό μου, για να βγω από αυτό. Επίσης, χρειάζεται να έχεις πίστη. Προσωπικά, στράφηκα σε προσωπικότητες που εμπνέουν, για να πάρω δύναμη. Σκεφτείτε τον Terry Fox. Έτρεχε σε μαραθώνιο κάθε μέρα για 143 μέρες. Έχοντας καρκίνο. Με ένα πόδι. Στην αρχή, δεν κατάφερε να πάρει τις δωρεές που ήλπιζε, ούτε να στρέψει την προσοχή του κόσμου στον αγώνα του. Όμως, συνέχισε να τρέχει κάθε μέρα. Πλέον, έχει γίνει μια εμβληματική φιγούρα του Καναδά, ενώ έχουν συγκεντρωθεί περισσότερα από 650 εκατομμύρια δολάρια για την αντιμετώπιση του καρκίνου στο όνομά του. Ήταν ένας απλός άνθρωπος, όπως εγώ και εσύ. Εφόσον μπορεί αυτός, μπορείς και εσύ να σταματήσεις κάτι που σε βλάπτει.

Αφού είχα ξεκινήσει να σκέφτομαι θετικά, ήταν καιρός να αξιοποιήσω τα κίνητρά μου. Το πρώτο που έκανα ήταν να το πω στην οικογένεια και τους φίλους μου. Για ένα control freak, όπως εγώ, ήταν πολύ σημαντικό να παραδεχτώ ότι δεν μπορούσα να τα καταφέρω μόνος μου. Θα χρειαζόμουν τη βοήθειά τους. Επίσης, χρειαζόταν να κατανοήσω καλύτερα την έννοια του ελέγχου. Έπρεπε να μάθω να ελέγχω τον εαυτό μου και τις αντιδράσεις μου σε όσα μου συνέβαιναν. Η 1η Ιανουαρίου του 2016 ήταν μια πολύ σημαντική μέρα για εμένα. Ήμουν καθαρός από αλκοόλ για 12 μέρες. Είχα καταφέρει να μην πιω εν μέσω τρέμουλων, στερητικών, των γενεθλίων μου, των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Ύστερα, έχασα το πορτοφόλι μου στο Μετρό.

Εξοργίστηκα τόσο που αποφάσισα να πάω για ποτό, όσο πιο γρήγορα γινόταν. Τότε ήταν που μου ήρθε μια επιφοίτηση και συνειδητοποίησα ότι ακόμη και αν μεθούσα, το πορτοφόλι μου δεν θα επέστρεφε – θα ήμουν απλώς ένας μεθυσμένος που είχε χάσει το πορτοφόλι του. Ήταν μια πολύ σημαντική στιγμή στον δρόμο για την απεξάρτησή μου, την οποία υπενθυμίζω διαρκώς στον εαυτό μου. Το ποτό, τα ναρκωτικά, το υπερβολικό φαγητό και το κάπνισμα δεν πρόκειται να εξαφανίσουν τα προβλήματά μου. Μπορεί να απαλύνουν προσωρινά τον πόνο ή την οργή που νιώθω, επειδή κάτι δεν πήγε καλά, όμως την επόμενη μέρα θα έχω τα ίδια προβλήματα μαζί με hangover. Μόνο εγώ μπορώ να εξαφανίσω τα προβλήματά μου. Τότε δεν το ήξερα αυτό, όμως μάθαινα να σκέφτομαι και την επόμενη μέρα, χωρίς να εξιδανικεύω καταστάσεις.

Όταν λαχταράς αυτό στο οποίο είσαι εθισμένος, δεν πρέπει να σκέφτεσαι μόνο την ευφορία που σου προσφέρει. Πρέπει να αναλογίζεσαι πώς νιώθεις, αφότου το κάνεις. Αυτό το έμαθα, όταν έκοψα την κοκαΐνη (την πρώτη φορά). Συνειδητοποίησα ότι όταν την αποζητούσα, η μοναδική μου σκέψη ήταν «θα ήταν τέλεια να μαστουρώσω τώρα». Πάλευα διαρκώς με αυτές τις σκέψεις που πλημμύριζαν το μυαλό μου, μέχρι που μια μέρα σκέφτηκα απλώς, «Τι γίνεται, όμως, μετά;». Εννοείται ότι θα ένιωθα ωραία αν μαστούρωνα, όμως αυτό σημαίνει ότι θα ξόδευα λεφτά, τη στιγμή που ήδη χρωστούσα 740 ευρώ σε έναν ντίλερ. Η μαστούρα δεν θα κρατούσε πολύ. Μετά θα ένιωθα ενοχές και θα με έπιανε κατάθλιψη.

Όλα αυτά που είχα μάθει για τον εθισμό, μου έδωσαν πέρυσι την ιδέα να κόψω όλες τις εξαρτήσεις μου και να κάνω ένα podcast για αυτό. Οι περισσότεροι μού κάνουν ερωτήσεις για την απεξάρτηση από το πορνό. Όταν με ρωτούσαν διάφοροι αν ήμουν εθισμένος στο πορνό και έλεγα «ναι», το πρόσωπό τους έπαιρνε μια έκφραση που ήταν σαν να έλεγαν, «Ο τύπος πρέπει να την παίζει σε περίεργες ώρες και σε ακόμη πιο περίεργα μέρη». Μου πρόσφερε μια παράξενη ικανοποίηση η απεξάρτηση από το πορνό. Έκανε το σεξ ακόμη πιο απολαυστικό. Τώρα έρχομαι πιο κοντά με τον άλλο και δεν φαντάζομαι ότι η παρτενέρ μου είναι μια άτακτη βιβλιοθηκάριος που έχει ταυτόχρονα δεσμό με τον πατέρα μου. Πλέον, αυνανίζομαι γύρω στις δύο φορές την εβδομάδα – κάτι που είναι πολύ πιο φυσιολογικό από την προηγούμενη συχνότητά μου, η οποία ήταν πιο κοντά στον μέσο όρο καλαθιών που πετυχαίνει ένας παίκτης του ΝΒΑ ανά παιχνίδι.

Κόβοντας τα γαλακτοκομικά και το κόκκινο κρέας, συνειδητοποίησα ότι και το φαγητό μπορεί να γίνει ναρκωτικό. Το καταναλώνω για να γιορτάσω, για να μουδιάσω συναισθηματικά, για να ξεφύγω από τη βαρεμάρα μου και κάνοντάς το, ξοδεύω χρήματα τα οποία θα μπορούσα να αξιοποιήσω πολύ καλύτερα. Η τέταρτη σεζόν του Narcos θα μπορούσε να γυριστεί στην Pizza Hut – το ίδιο φανατικά θα το παρακολουθούσα. Επίσης, έμαθα ότι οι vegan δεν αυθυποβάλλονται, όταν λένε ότι δοκίμασαν μια χορτοφαγική παραλλαγή που είναι εξίσου καλή με το κανονικό φαγητό. Παλιά, τους θεωρούσα εξίσου αξιόπιστους με τους πρίγκηπες από τη Νιγηρία που λένε ότι χρειάζονται τα στοιχεία της πιστωτικής σου, για να σου μεταβιβάσουν ένα τεράστιο ποσό. Όμως, η κοπέλα μου, μου έφτιαξε κοτόπουλο με σάλτσα αλφρέντο χωρίς γαλακτοκομικά χθες το βράδυ και ήταν ό,τι καλύτερο έχω φάει. Στείλτε μου τα στοιχεία της πιστωτικής σας με email και θα σας δώσω τη συνταγή.

Το τελευταίο πράγμα που συνειδητοποίησα ήταν ότι δεν έπρεπε να φοβάμαι την αποτυχία. Η υποτροπή είναι αναπόσπαστο κομμάτι του εθισμού. Το μυστικό είναι να μην αφήνεις τις στιγμές αδυναμίας να διαγράφουν όλη τη σκληρή δουλειά που έχεις κάνει. Αν οδηγούσες το αυτοκίνητό σου και έβγαινες σε λάθος έξοδο, δεν θα εγκατέλειπες τον προορισμό σου. «Πήρα λάθος στροφή, ώρα να γυρίσω πίσω, να πετάξω τα κλειδιά από το παράθυρο, να ξεντυθώ και να χέσω στα πίσω καθίσματα, μιας και πλέον ζω σε αυτό το αμάξι». Αυτό ακούγεται γελοίο, φυσικά. Οπότε, σκεφτείτε τον εθισμό σας με τον ίδιο τρόπο. Κάθε φορά που κυλούσα ξανά, επέστρεφα δυνατότερος.

Δεν έχω υπάρξει πιο υγιής σωματικά και ψυχικά, από τότε που έγινα νηφάλιος. Ξεπλήρωσα τα χρέη της πιστωτικής μου και έχω ανοίξει τον πρώτο μου αποταμιευτικό λογαριασμό από την εποχή που μάζευα χρήματα στον Hulk Hogan κουμπαρά μου. Είμαι ερωτευμένος και αυτή είναι με διαφορά η καλύτερη σχέση που είχα στη ζωή μου. Έχω μάθει να ακούω περισσότερο τους άλλους και έχω γίνει καλύτερος φίλος, αδερφός και γιος. Η καριέρα μου έχει αλλάξει ριζικά και μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια, μου ζήτησαν και πάλι να συμμετάσχω στο Just for Laughs πέρυσι το καλοκαίρι, για το κανάλι LOL του Kevin Hart.

Η απεξάρτηση, άλλες φορές φαντάζει εύκολη και άλλες ακατόρθωτη. Έχω αποτύχει περισσότερες φορές από όσες τα έχω καταφέρει. Για του λόγου το αληθές, γράφω αυτό το άρθρο την τρίτη μέρα της αποτοξίνωσης από τη ζάχαρη και τα στερητικά έχουν ξεκινήσει να με εκνευρίζουν λίγο. Ένα κομμάτι του εαυτού μου νιώθει ότι θα σκότωνε τις οικογένειες όλων όσων διαβάζουν το άρθρο, μόνο και μόνο για να ξεδώσει λίγο. Ξέρω, λοιπόν, ότι είναι δύσκολο, όμως μπορείς να απαλλαγείς από τις εξαρτήσεις σου το 2018. Αν σε κάποιες στιγμές σού φανεί πολύ δύσκολο ή αν κυλήσεις ξανά, μη χάνεις την πίστη στον εαυτό σου. Έχεις περισσότερη δύναμη μέσα σου από όσο πιστεύεις, απλώς πρέπει να σκάψεις βαθιά για να τη βρεις. Α, και αν δεις ότι όλα πάνε στραβά, απλώς βάλε λίγο Miley.

Περισσότερα από το VICE

Η Καφρίλα του να Παραγγέλνεις Φαγητό Μέσα στην Κακοκαιρία

Ο Χρήστος Ρούσσος Σκότωσε τον Σύντροφό του και Έζησε 15 Χρόνια στη Φυλακή με Κινηματογραφικούς Έρωτες

Μιλήσαμε με τον Δημιουργό του Phylax στο Παλαιό Φάληρο για Άγγελους και Δαίμονες