Τι Λέει για Εσένα η «Μπανάνα» που Φοράς

Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο VICE NZ.

Όταν ήμουν 16, αγόρασα την πρώτη μου μπανάνα. Ήταν ένα μπλε με λευκό τσαντάκι μέσης της Adidas. Την πρώτη φορά που είδα αυτά τα τσαντάκια, μου φάνηκαν πολύ χτυπητά, όμως έγιναν τόσο κλασικά στον κοινωνικό μου κύκλο που, αν δεν είχες ένα, ήσουν ξενέρωτος. Οπότε πήρα ένα και συνειδητοποίησα κατευθείαν ότι οι μπανάνες είναι ένας τρομερά πρακτικός τρόπος, για να φυλάς τα πράγματά σου. Ξαφνικά, σταμάτησα να ανησυχώ μήπως μου πέσει το iPhone από το Nike μπουφάν μου και θρυμματιστεί στο πεζοδρόμιο σε slow motion.

Από την άλλη, συνειδητοποίησα επίσης ότι είναι ένας εγγυημένος τρόπος να σε σταματήσει η Αστυνομία για έρευνα, κάθε φορά που είσαι σε σταθμό του τρένου. Αυτό συμβαίνει, επειδή η μπανάνα μοιάζει με μάρσιπο για το iPhone και το πορτοφόλι σου. Α, και το stuff σου.

Στις μέρες μας βλέπεις μοδάτους έφηβους να ανατρέπουν την κουλτούρα της τσάντας συνδυάζοντάς τη, κατά έναν ειρωνικό τρόπο, με ένα φούτερ ή μια ζακέτα Yamamoto με κουκούλα. Όμως, δεν μας ενδιαφέρουν αυτού του τύπου οι μπανανο-ειδήμονες. Θέλουμε να ασχοληθούμε με τους αυθεντικούς και τους πρωτοπόρους: με άλλα λόγια τους φίλους μου, οι οποίοι φορούσαν πάντα μπανάνες και εξακολουθούν να το κάνουν με πάθος. Θέλουμε να προσφέρουμε ένα σύντομο, εντατικό μάθημα πάνω στην κουλτούρα της μπανάνας σε όλους τους υπόλοιπους. Ένα μάθημα πάνω σε όλες τις διαφορετικές «γεύσεις» της και στο τι σήμαιναν.

Adidas ($19,95 ή 13,30 ευρώ)

Από τη δεκαετία του '90, η μπανάνα Adidas θεωρείται must και είναι η αυθεντική αλητεία στον κόσμο των μπανανών. Έχει μια κεντρική θήκη και δύο ύποπτα φερμουάρ, το ένα είναι τοποθετημένο εμφανώς πίσω από το βασικό φερμουάρ και άλλο ένα κάτω από το λογότυπο – εκεί, όπως φαίνεται, δεν χωράει παραπάνω από δυο γραμμάρια χόρτου.

Δυστυχώς, όμως, τα τσαντάκια Adidas με το αυθεντικό design σταμάτησαν να κυκλοφορούν και πλέον αφήνουν τον επιθανάτιο ρόγχο τους πάνω στις μέσες επίδοξων έφηβων γκάνγκστερ που τα πήραν από δεύτερο χέρι και πιτσιρικάδων που τα πήραν από τα αδέρφια τους: νεαροί χούλιγκαν που προσπαθούν απεγνωσμένα να κρατηθούν στην εποχή των σπρέι και του αυστραλέζικου hip hop.

Louis Vuitton ($1.000 ή 668 ευρώ)

Τα τσαντάκια Louis Vuitton ήταν φτιαγμένα από πολύ γερό δέρμα και είχαν πολυτελές χρυσό φινίρισμα στο φερμουάρ. Αυτό το φραγκάτο look ήταν δημοφιλές σε συμμορίτες και σε ανερχόμενους μαφιόζους που ένιωθαν ότι «τα κατάφεραν» και τα Louis Vuitton τσαντάκια μεταμορφώθηκαν σε ένα σύμβολο του στάτους όσων έκαναν άσωτη ζωή. Αυτό κράτησε μόνο ένα-δυο χρόνια μέχρι, που ξεκίνησαν να ξεφυτρώνουν μαζικά απομιμήσεις στην Ασία και οι ορδές των τυπάδων που επέστρεφαν από τα πάρτι της πανσελήνου στην Ταϊλάνδη κατέστρεψαν την σπάνια αξία τους.

Την πρώτη φορά που έβαλα Louis Vuitton τσαντάκι ήμουν πάνω σε μοτοσικλέτα. Μου το δάνεισε ένας φίλος μου, επειδή ήταν ένας ασφαλής τρόπος να αποθηκεύσω τα πράγματά μου, καθώς περνάω μέσα από την κίνηση. Επίσης, ήταν ένας τρόπος να ανατρέψω το κλασικό look του μηχανόβιου, με την πιο φινετσάτη αισθητική ενός εγκληματία. Επίσης, αξίζει να αναφέρουμε σε αυτήν την κατηγορία στο τσαντάκι Gucci, το οποίο είχε την ίδια μοίρα με το Louis Vuitton, αλλά φορέθηκε κυρίως από μια μειονότητα trappers που ήταν επηρεασμένοι από τη rap σκηνή της Ατλάντα.

Nike ($19,95 ή 13,30 ευρώ)

Τις μπανάνες Nike τις φορούσαν αποκλειστικά τύποι που άραζαν σε σταθμούς τρένων. Ποτέ δεν τα γούσταρα, επειδή ήταν πολύ μακριά και έδειχναν πολύ περίεργα, αν τα φορούσες γύρω από τη μέση. Πιο πολύ ταίριαζε να τα φοράς στον ώμο και κατά συνέπεια έκαναν μια πολύ επιθετική δήλωση. Την πρώτη φορά που είδα ένα φορεμένο, ήταν σε ένα ντίλερ που κατάφερε να χωρέσει μέσα μερικά σακουλάκια χόρτου των 28 γραμμαρίων. Ήταν σκέτη ντουλάπα: κάτι ανάμεσα σε μπανάνα και backpack.

Le Coq Sportif ($39,95 ή 26,50 ευρώ)

Τα τσαντάκια Le Coq Sportif κυκλοφορούσαν στα δυτικά προάστια του Σίδνεϊ. Ήταν συνήθως τσαντάκια ταχυδρόμου με διάφορα εσωτερικά τσεπάκια και φερμουάρ. Ποτέ δεν τις κατάλαβα αυτές τις τσάντες, όμως ήταν σχεδόν πάντα κρεμασμένες στους ώμους των ξαδέρφων μου από το Σίδνεϊ, στα τέλη του 2000. Καθώς είχαν μια μέση τιμή, δεν τις αποδοκίμαζε ο κόσμος και δεν ήταν πολύ προκλητικές. Ήταν ιδανικές για κάποιον που ήθελε να έχει μια αριστοκρατική αισθητική του δρόμου. Σε αυτήν την κατηγορία, αξίζει να αναφέρουμε και τις μικρές τσάντες ταχυδρόμου G-Star, η κυκλοφορία των οποίων διακόπηκε, μετά από την επική άνοδό τους στα τέλη της δεκαετίας του 2000.

Emporio Armani ($300-$600 ή 200-400 ευρώ)

Προσωπικά, τα αγαπημένα μου τσαντάκια ήταν οι μπανάνες και οι τσάντες ταχυδρόμου Emporio Armani. Συνήθως ήταν φορεμένα από στιλάτους Ασιάτες που σύχναζαν σε κακόφημα καραόκε μπαρ στην Τσάιναταουν. Το τοπικό κατάστημα Armani διέθετε πάντα μόνο πέντε τσαντάκια σε κάθε σεζόν, επομένως ήταν μια σπάνια πολυτέλεια που εγκρίνονταν από τους λάτρεις του είδους. Πάντα ήθελα μία, επειδή έδειχναν σικ, χωρίς να κουβαλάνε το στίγμα των απομιμήσεων της Louis Vuitton. Επίσης, το όνομα και το λογότυπο με μαύρο χρώμα κατά μήκος του φερμουάρ έδιναν ένα underground στιλ και σε έκαναν να ξεχωρίζεις από τους ποζεράδες.

Αυτά είναι όλα όσα πρέπει να ξέρετε για τις μπανάνες.

Για να είμαι ειλικρινής, σήμερα το τσαντάκι μου αναπαύεται εν ειρήνη στην ντουλάπα μου – παραμελημένο, άδειο και ξεχασμένο. Πάντα μου λείπει η αποτελεσματικότητά του και η αίσθηση ότι φοράω μια θήκη για όπλο, κάθε φορά που το περνάω στους ώμους μου. Δυστυχώς, αυτό που κάποτε ήταν ένα έμβλημα της περιθωριοποιημένης νεολαίας που προσπαθούσε να τα βγάλει πέρα σπρώχνοντας ναρκωτικά στις αποβάθρες προαστιακών μέσων μαζικής μεταφοράς, είναι κάτι που πλέον έχουν οικειοποιηθεί οι τρέντηδες που επιχειρούν να σαμποτάρουν την κουλτούρα της αλητείας και να τη μοστράρουν σαν κάτι «cool» ή «ειρωνικό».

RIP.

Περισσότερα από το VICE

Διαβάσαμε την Εργασία του Τσίπρα για το Πέραμα Όταν Ήταν Φοιτητής το 2003

«Μας Έχουν Πηδήξει τα Όνειρα» - Αυτή Είναι η Νέα Εργατική Τάξη στην Ελλάδα

Χρήσιμα και Σπιτικά Τρικ για να Πάτε το Σεξ σε Άλλο Επίπεδο