FYI.

This story is over 5 years old.

Συνέντευξη

Η Ιωάννα Ζει ως «Στέλλα» τα Τελευταία Τρία Χρόνια​

Μία συζήτηση με την Ι. Κολλιοπούλου, πρωταγωνίστρια της θεατρικής παράστασης «Στέλλα Κοιμήσου» του Γιάννη Οικονομίδη.
04

Όταν είδα το Στέλλα Κοιμήσου, φεύγοντας από το θέατρο Τζένη Καρέζη έβρεχε: Ενώ δεν έχω καλή μνήμη, θυμάμαι πολύ καλά το συναίσθημα που μου άφησε η παράσταση, έτσι όπως ταίριαζε άψογα με την άδεια Αθήνα εκείνο το βροχερό δευτεριάτικο βράδυ. Λίγες ημέρες μετά, συνάντησα στο ίδιο μέρος την Ιωάννα Κολλιοπούλου, την εξαιρετική ηθοποιό που στα μάτια της είδε τη «Στέλλα» του ο Γιάννης Οικονομίδης.

Η Ιωάννα είναι ένα κορίτσι της γενιάς μου. Μεγάλωσε στην Αθήνα, υπήρξε ατίθαση έφηβη και έπειτα από σταθερά βήματα και πολύ πειθαρχία έφτασε να τιμηθεί με το βραβείο Μελίνα Μερκούρη. Όμως, όπως πολλοί από εμάς, φαίνεται ότι δεν λέει εύκολα μπράβο στον εαυτό της -ίσως και καθόλου-, δεν κάνει μακροπρόθεσμα σχέδια και αναγνωρίζει ότι η γενιά μας φοβάται να δείξει και να ζήσει την αγάπη.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

VICE: Πώς ήταν η σχέση σου με τους γονείς σου στην εφηβεία;
Ιωάννα Κολλιοπούλου: Η σχέση με τους δικούς μου ήταν πάντα καλή. Ήμουν μοναχοπαίδι, με αδελφικές φιλίες. Δεν είχε γίνει ποτέ κάτι extreme. Ήμουν ατίθαση στην εφηβεία. Η σχέση μου τότε ήταν όπως όλων των παιδιών με τους γονείς τους. Νομίζω ότι είναι τόσο άγνωστο πράγμα για τους γονείς το να μπαίνει στην εφηβεία το παιδί τους, που ό,τι λάθος και να κάνουν, τους συγχωρώ (γέλια). Είναι τόσο λεπτά τα πράγματα. Ο άλλος που γίνεται γονιός δεν ξέρει από πριν πώς είναι, το κάνει για πρώτη φορά στη ζωή του, οπότε μάθανε και αυτοί μέσα από μένα, έμαθα και εγώ μέσα από αυτούς.

Πότε γίνεται το κλικ και λες «θέλω να γίνω ηθοποιός»;
Στο σχολείο, στα 16 μου - και τότε τελείωσε η εφηβεία μου. Μπήκα στη θεατρική ομάδα του σχολείου και ηρέμησα.

Ξεκίνησε και η πειθαρχία…
Ξεκίνησε η τρέλα (γέλια)!

1548341550452-01

Από τη στιγμή που γίνεται αυτό το κλικ στα 16 σου μέχρι τη στιγμή που σου ανακοινώνουν ότι κέρδισες το βραβείο Μελίνα Μερκούρη, πώς θα χαρακτήριζες την πορεία σου; Τι είχε μέσα;
Πολλά σταθερά, υπομονετικά βήματα. Πειθαρχία αναγκαστικά, επειδή είσαι σε ένα σύστημα και έναν χώρο που δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει. Τώρα, πες ότι δουλεύω δέκα χρόνια - και δεν βάζω τα χρόνια της Σχολής. Αυτό που παρατηρώ είναι ότι θέλει να είσαι πολύ σίγουρος ότι το θέλεις να το κάνεις, επειδή μπαίνεις διαρκώς σε νέες δοκιμασίες. Κάθε εξάμηνο γνωρίζεις ανθρώπους πολύ προσωπικά. Σχεδόν κάθε εξάμηνο αλλάζεις κύκλο, μπαίνεις σε άλλη ομάδα κάθε φορά, έτσι βλέπω πώς ζυμώνονται οι σχέσεις σε κάθε δουλειά και πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι τελικά να δημιουργήσεις και να συνάψεις σχέσεις από την αρχή, από το μηδέν, κάθε έξι μήνες.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Μου κάνει εντύπωση που από όλες τις δυσκολίες, ξεχωρίζεις τις ανθρώπινες σχέσεις και όχι π.χ. την εργασιακή ανασφάλεια ή τις δυσκολίες στους ρόλους.
Ναι, επειδή τα άλλα είναι δεδομένα - και η ανασφάλεια του επαγγέλματος και το ότι πειθαρχείς αναγκαστικά σε κάτι, επειδή δεν ξέρεις τι θα σου συμβεί αύριο, εννοώντας ότι έναν χρόνο μπορεί να έχεις δουλειά και τον άλλον μπορεί να μην έχεις. Αλλά με ενδιαφέρει κυρίως αυτό με τις σχέσεις, μπορεί να έχει να κάνει και με τον λόγο που έγινα ηθοποιός.

Το να γνωρίζεις ανθρώπους;
Οι ανθρώπινες σχέσεις. Όχι να τους γνωρίζω, αλλά να έρχομαι σε επαφή μαζί τους.

Όταν τους αποχωρίζεσαι;
Φυσιολογικό.

Είναι μέρος της διαδικασίας;
Είναι αναμενόμενο και είναι μέρος της ζωής γενικότερα, όπως κάποιους ανθρώπους που γνωρίζουμε στη ζωή μας και τους αποχωριζόμαστε. Κάποιους συνεχίζουμε να τους έχουμε στη ζωή μας και κάποιους δεν συνεχίζουμε να τους έχουμε. Αυτό στο θέατρο γίνεται σε μικρότερο χρονικό πλαίσιο.

1548341579915-02

Πού έχεις φυλάξει την καρφίτσα από το βραβείο Μελίνα Μερκούρη;
Σε θυρίδα. Φοβάμαι το οτιδήποτε. Οπότε λέω, «Κάτσε μη γίνει τίποτα». Ήθελα να είναι ασφαλής.

Πέρα από την ευθύνη του να μη χάσεις την καρφίτσα, με τι άλλη ευθύνη σε γεμίζει αυτό το βραβείο;
Δεν είμαι σίγουρη, δεν ξέρω. Γενικά είμαι ένας άνθρωπος που είμαι αρκετά αυστηρή με τον εαυτό μου. Δεν έχει να κάνει με το βραβείο ή όχι. Έχει να κάνει με την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα μου. Όλα αυτά τα χρόνια παρατηρώ ότι εγώ η ίδια νιώθω μια ευθύνη απέναντι στον εαυτό μου και απέναντι σε αυτό που κάνω. Οπότε αυτό μου δημιουργεί άγχος, το οποίο άλλες φορές είναι διαχειρίσιμο και άλλες φορές όχι. Νιώθω, λοιπόν, γενικότερα μια ευθύνη γι’ αυτό που κάνω. Το ότι ήρθε ένα βραβείο εννοείται ότι είναι μία, δεν θα πω προσωπική, θα πω ομαδική ικανοποίηση, επειδή δεν θεωρώ ότι το κέρδισα εγώ το βραβείο, αλλά όλη η ομάδα. Δεν μπορώ να το δω ξεχωριστά, επειδή μέσα από αυτό που κάναμε όλοι μαζί βγήκε και από μένα η Στέλλα. Οπότε, πέρα από τη χαρά και την ομαδική ικανοποίηση, νιώθω την ευθύνη που θα ένιωθα έτσι κι αλλιώς.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

«Μπράβο» λες στον εαυτό σου ή μόνο… μαστίγιο;
Νομίζω το δεύτερο κυρίως. «Μπράβο μου» δεν έχω πει ποτέ είναι η αλήθεια. Δεν το έχω πει ποτέ - και δεν θέλω να το πω. Ηρεμία, ψυχραιμία και ησυχία θέλω να νιώθω. Αυτό.


Άννα Μαρία «Τhe Gun»

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook


Πώς θα παρουσίαζες τη Στέλλα στον κόσμο που δεν έχει δει την παράσταση;
Η Στέλλα, έτσι όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι, είναι ένα κορίτσι μέσα σε ένα οικογενειακό πλαίσιο, που ερωτεύεται για πρώτη φορά και το συναίσθημα αυτό -το μεγαλειώδες αυτό συναίσθημα- της αλλάζει όλη της την κοσμοθεωρία, όλη της την ύπαρξη, όλο της το είναι. Ανακαλύπτει μια καινούρια διάσταση στον κόσμο.

Τι στοιχεία βλέπεις στη Στέλλα που τα έχεις και εσύ; Τι στοιχεία πήρες και έμαθες από τη Στέλλα, που σου έχουν αλλάξει την κοσμοθεωρία σου, αυτά τα τρία χρόνια που ζεις μαζί της;
Πάρα πολλά - και μόνο το γεγονός ότι στη συγκεκριμένη παράσταση η Στέλλα το μοναδικό επιχείρημα που έχει είναι ότι αγαπάει, ενώ όλοι οι άλλοι έχουν σοβαρά επιχειρήματα για το στάτους της οικογένειας, για την επόμενη πίστα που θέλουν να πάνε, για το να καθαρίσουν το όνομα του πατέρα της. Επειδή, λοιπόν, αυτό το πράγμα για να το υποστηρίξω 100% έπρεπε να γεννήσω δικά μου επιχειρήματα με βάση την αγάπη, ανακάλυψα και εγώ ως Ιωάννα τι πιστεύω γι’ αυτό το θέμα.

1548341614723-03

Τι πίστευες προηγουμένως;
Νομίζω ότι δεν είχα συνειδητοποιήσει ποτέ, ότι δεν είχα βρεθεί ποτέ σε τέτοιο σημείο να πιεστώ να καταλάβω και να μιλήσω για το τι πίστευα για την αγάπη.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Την υποτιμούσες;
Όχι, απλώς τη ζούσα την αγάπη. Απλά είναι διαφορετικό, όταν πρέπει μέσα σε έναν διάλογο να υποστηρίξεις την ουσία του συναισθήματος που νιώθεις και με αυτό να μπορέσεις να πάρεις και τους άλλους μαζί σου.

Έχεις ερωτευτεί και αγαπήσει όσο η Στέλλα;
Για μένα, αυτό που πηγάζει από τη Στέλλα ως συναίσθημα, παρόλο που είναι 30 χρονών, είναι αυτό το παιδικό ερωτικό σκίρτημα το οποίο δεν έχουμε κάτσει ποτέ να το αναλύσουμε, να το αφουγκραστούμε στο 100%. Ναι, θυμάμαι τον εαυτό μου στο Δημοτικό να νιώθω έτσι όπως νιώθει η Στέλλα. Δεν λέω ότι είναι παιδικός ο έρωτας, αλλά ότι αυτά τα συναισθήματα που νιώθεις ως παιδί, τα αγνά, τα αθώα, αν τα κάνεις λέξεις, θα βγουν αυτά τα επιχειρήματα που λέει και η Στέλλα, δηλαδή ότι αγαπάει. Το μικρό παιδί αυτό νιώθει. Αυτό ουσιαστικά νιώθουμε, όταν ερωτευόμαστε, όσο χρονών και αν είμαστε - και αυτό είναι το σπουδαίο.

Νιώθεις ότι η γενιά μας μπορεί να έχει βάλει σε δεύτερη μοίρα τον έρωτα και την αγάπη; Να φοβάται να τα δείξει και να τα ζήσει;
Εννοείται, δεν έχουμε καθόλου επαφή με το συναίσθημά μας και φταίνε και οι ταχύτατοι ρυθμοί της ζωής και πάρα πολλά άλλα πράγματα. Εδώ δεν έχουμε επαφή μεταξύ μας, πώς να έχουμε πραγματικά επαφή με όσα νιώθουμε.

1548341659226-05

Υπάρχει ένα βίαιο κομμάτι στην παράσταση και παρόλα αυτά, από συζητήσεις ακούω ότι οι θεατές ταυτίζονται.
Πάρα πολλοί άνθρωποι έρχεται και λένε ότι έχουν ίδια ή αντίστοιχα βιώματα. Πέρα από το βίαιο κομμάτι της πράξης, για μένα είναι βίαιο και όλο το υπόλοιπο κομμάτι, της ψυχολογικής βίας. Δείχνει πώς μεγαλώνουν τα παιδιά σε αυτήν την οικογένεια όλα αυτά τα χρόνια, τι παρελθόν κουβαλά ο πατέρας, η μάνα, η θεία, τι παρελθόν κουβαλάνε όχι μόνο ο καθένας μόνος του, αλλά και όλοι μαζί. Έρχεται πολύς κόσμος και μας λέει ότι έχει ζήσει αντίστοιχα βιώματα, ακόμη και για τη λεκτική βία.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Περισσότερο ακούς γυναίκες να το λένε;
Ναι. Μεγαλύτερης ηλικίας από μένα συνήθως. Αλλά και αγόρια, σε σχέση με τον πατέρα τους. Δηλαδή, βλέπω ότι μιλάει σε πολλά αγόρια ο αδελφός της Στέλλας (σ.σ. Γιάννης Νιάρρος). Έναν-έναν να πάρεις τους χαρακτήρες, κάπου θα τον έχεις δει: Σε μια οικογένεια, στο περιβάλλον σου το κοντινό ή το πιο μακρινό.

Εσένα ποια είναι η σχέση σου με τη βία;
Την απεχθάνομαι, την καταδικάζω.

Έχεις γίνει αποδέκτης της π.χ. μέσω bullying στο σχολείο;
Ναι, αρκετά. Όλοι μας. Τα παιδιά στο σχολείο είναι πολύ σκληρά - πού να ξέρουν, βέβαια. Είναι ένα πράγμα που συμβαίνει πολύ -και τώρα και τότε- και δεν ξέρω αν θα σταματήσει ποτέ. Έχει να κάνει με τις σχέσεις και αυτό.

1548341686432-06

Υπάρχει πολύς κόσμος που έρχεται επανειλημμένα στην παράσταση, έρχεται να δει κάτι που θα τον προβληματίσει, κάτι αρκετά σκληρό. Ποια ανάγκη πιστεύεις ότι φέρνει τον κόσμο να δει ξανά την παράσταση;
Επειδή είναι αυτοσχεδιασμός, σίγουρα υπάρχει η περιέργεια να δουν κατά πόσο αλλάζει το κείμενο. Πολλοί φίλοι μου έχουν έρθει ξανά και όντως βλέπουν ότι αλλάζουν κάποια πράγματα. Ο άλλος λόγος μπορεί να είναι ότι αν κάποιου του έχει μιλήσει τόσο πολύ και τόσο βαθιά την πρώτη φορά, μπορεί να έχει ανάγκη να το δει και πάλι, για να του μιλήσει ξανά.

Τι ετοιμάζεις αυτήν την περίοδο;
Βρικόλακες του Ibsen, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά στο Θέατρο Τέχνης στη Φρυνίχου.

Ποιο είναι το όραμά σου για σένα;
Δεν έχω κανένα. Δεν έχω κάνει ποτέ μελλοντικές προβλέψεις, ότι σε 20 χρόνια θέλω να είμαι αυτό. Δεν έχω κάνει ποτέ προγραμματισμό ότι μέχρι τα 30 θέλω να έχω κάνει αυτό, μέχρι τα 35 εκείνο. Μέχρι στιγμής, καλά μου έχει πάει αυτός ο τρόπος λειτουργίας. Δεν ξέρω αν στην πορεία θα με βοηθήσει παραπάνω, αλλά μέχρι στιγμής πάει καλά και το κάνω χωρίς να το σκέφτομαι. Είμαι πολύ αυθόρμητη και παρορμητική, το οποίο σε κάποια πράγματα μου στοιχίζει και σε άλλα με βοηθάει.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

*Η παράσταση «Στέλλα Κοιμήσου» παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Θέατρο Τζένη Καρέζη. Περισσότερες πληροφορίες, εδώ.

Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.

Περισσότερα από το VICE

Ο Πρώτος Έλληνας Πρέσβης στα Σκόπια Λέει ότι Χάθηκε μια Μεγάλη Ευκαιρία

Το «Κολαστήριο» του Γεντί Κουλέ Συνεχίζει να Στοιχειώνει τη Θεσσαλονίκη

Ιστορίες Παρενόχλησης από Επιδειξίες στην Ελλάδα που Σίγουρα Θέλουμε να Ξεχάσουμε

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.