Η Εκτέλεσή μου, σε Δύο Εβδομάδες: Η Αλληλογραφία Ενός Θανατοποινίτη

FYI.

This story is over 5 years old.

Μια Αληθινή Ιστορία

Η Εκτέλεσή μου, σε Δύο Εβδομάδες: Η Αλληλογραφία Ενός Θανατοποινίτη

Στο Αρκάνσας, έχει προγραμματιστεί η εκτέλεση οκτώ ανδρών με θανατηφόρα ένεση αυτόν τον μήνα. Αυτή είναι μία από τις ιστορίες τους.
KW
Κείμενο Kenneth Williams

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US σε συνεργασία με το Marshall Project.

Ο Kenneth Williams είναι ένας από τους οκτώ άνδρες που προβλέπεται να εκτελεστεί στο Αρκάνσας σε μερικές μέρες. Ο ασυνήθιστα μεγάλος αριθμός προγραμματισμένων εκτελέσεων έχει πυροδοτήσει μια σειρά από εφέσεις της τελευταίας στιγμής, όπως και αγωγές για τη χρήση της κατασταλτικής ουσίας μιδαζολάμη από τη μεριά της πολιτείας.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ο Kenneth Williams καταδικάστηκε σε θάνατο για τη δολοφονία της Cecil Boren κατά την απόπειρα απόδρασής του από τις φυλακές Cummins Unit στο Γκράντι του Αρκάνσας το 1999. Ο Williams μόλις είχε καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη για τη δολοφονία της φοιτήτριας Dominique Hurd. Αργότερα, ομολόγησε και τρίτη δολοφονία, ενώ ήταν υπεύθυνος για τον θάνατο και τέταρτου θύματος σε τροχαίο δυστύχημα κατά την απόδρασή του.

Το κείμενο είναι απόσπασμα από την αλληλογραφία του με τη Deborah Robinson, η οποία γράφει ένα βιβλίο για την εκτέλεση οκτώ ανδρών που έχει προγραμματιστεί στο Αρκάνσας.


Δεν είναι πολλοί οι άνθρωποι που έχουν δει ένα πραγματικό «ένταλμα εκτελέσεως», πόσο μάλλον αυτοί για τους οποίους έχει εκδοθεί ένα που φέρει το όνομά τους.

Θυμάμαι τον αρχιφύλακα που έδωσε εντολή στους δεσμοφύλακες να μας συνοδεύσουν έναν-έναν με χειροπέδες, από τα κελιά μας σε ένα μικρό γραφείο, όπου βρεθήκαμε περικυκλωμένοι από σωφρονιστικούς υπαλλήλους. Ο αρχιφύλακας διάβασε δυνατά το περιεχόμενο των ενταλμάτων, τα οποία συμπεριλάμβαναν τα ονόματά μας, τα εγκλήματά μας και την ετυμηγορία των ενόρκων.


VICE Video: Μία Περιήγηση στον Σκοτεινό Κόσμο του Deep Web


Ακολούθησε σιωπή. Το μυαλό μου παρέμεινε ανεπηρέαστο, μιας και είχα περάσει την ίδια διαδικασία στο παρελθόν και η οποία κατέληξε στην αναστολή της εκτέλεσής μου. Ένιωθα μια σχετική ηρεμία, γνωρίζοντας ότι δεν ήμουν μόνος, ότι υπήρχαν ακόμα επτά άτομα – αν και, δεδομένης τη αγάπης μου για τους υπόλοιπους, θα προτιμούσα να ήμουν ο μοναδικός.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Μου παρέδωσαν το ένταλμα εκτελέσεως, ένα μεγαλύτερο από ό,τι συνήθως φύλλο χαρτιού με τη χρυσή σφραγίδα της πολιτείας του Αρκάνσας πάνω του. Στο κάτω μέρος, υπήρχε η υπογραφή του κυβερνήτη Asa Hutchinson.

Ο θάνατος, ένα βήμα πιο κοντά. Τικ-τακ.


Όταν σου ορίσουν ημερομηνία, θέλεις να είσαι εσύ αυτός που θα ενημερώσει την οικογένειά του. Όμως, πολύ συχνά σε προλαβαίνουν οι εφημερίδες. Για τον κρατούμενο, καθώς πλησιάζει η έσχατη μέρα, η μεγαλύτερη δυσκολία είναι να ξέρει ότι έχει καταδικάσει τα αγαπημένα του πρόσωπα σε μια σκληρή μοίρα. Όταν φύγει, θα πρέπει να συνεχίσουν.

Είναι πολύ σημαντικό να καταφέρω να συγχωρέσω τον εαυτό μου, ώστε να μπορέσω να γράψω στην 21χρονη κόρη μου και να της πω τα νέα. Σύντομα, ίσως να συναντήσω τη μητέρα της στην άλλη ζωή, αφήνοντάς την ορφανή. Το γράμμα αυτό από μόνο του αρκεί, για να με κάνει να σκεφτώ πώς να ξεγλιστρήσω από τον εκτελεστή, όμως έχω καταφέρει να βρω εσωτερική γαλήνη και συγχώρεση μέσω της σχέσης μου με τον Ιησού Χριστό.


Θεέ μου, τα γράμματα που λαμβάνεις μετά την ανακοίνωση της ημερομηνίας δεν έχουν σταματημό! Όταν μας καλούν για την παράδοση της αλληλογραφίας, τα γράμματα που παίρνω για την ευημερία της ψυχής μου είναι περισσότερα από ποτέ: «Έχεις βρει τον Θεό; Έχει δεχτεί τον Ιησού Χριστό ως Κύριο της ζωής σου; Αν δεν μετανοήσεις προτού πεθάνεις θα πας στην κόλαση».

Λαμβάνω δακτυλογραφημένα γράμματα, χειρόγραφα γράμματα, κάρτες, βιβλία, κτλ.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Τα περισσότερα από αυτά προορίζονται για τα σκουπίδια. Πού ήταν όλοι αυτοί τόσα χρόνια, όσο ήμουν θανατοποινίτης, τότε που μπορεί να «αγκάλιαζα» όσα είχαν να μου προσφέρουν; Τους βλέπω ως οπορτουνιστές που θέλουν να καυχηθούν στους φίλους τους, λέγοντάς τους ότι προσπάθησαν να κερδίσουν την ψυχή μου.

Σε αυτό το σημείο, ο άνθρωπος είτε έχει βρει τον Θεό είτε όχι.


Κάποιοι από τους κρατούμενους αποφάσισαν να μην επιχειρήσουν καν να κάνουν αίτηση για επιείκεια, γνωρίζοντας ότι το συμβούλιο συνήθως τις απορρίπτει. Σκέφτηκαν ότι θα ήταν καλύτερα να γλίτωναν την απογοήτευση.

Εγώ, από την άλλη, είδα μια ευκαιρία. Ήθελα να εμφανιστώ μπροστά στο συμβούλιο, για να τους δείξω ότι δεν ήμουν πια ο άνθρωπος που ήμουν κάποτε. Ο Θεός με έχει μεταμορφώσει και ακόμη και οι χειρότεροι από εμάς μπορούν να αλλάξουν και να αναμορφωθούν. Η αποκάλυψη αυτής της αλήθειας ήταν πιο σημαντική για εμένα από το να μου δοθεί χάρη. Ούτως ή άλλως θα πεθάνω κάποτε, όμως το να υπερασπιστώ τον Θεό μπροστά στον Άνθρωπο θα είναι η νίκη μου.

Στις οικογένειες των θυμάτων μου, τις οποίες έκανα να πονούν και να υποφέρουν τόσο πολύ από την απώλεια των αγαπημένων τους, όσο ρηχό και αν ακούγεται το «Λυπάμαι που σας στέρησα το αγαπημένο σας πρόσωπο», προτιμώ να το πω εννοώντας το, παρά να μην το πω καθόλου.


Οι ψυχολόγοι του προσωπικού με ρώτησαν, «Έχεις σκεφτεί να βλάψεις τον εαυτό σου;».

Προσβλήθηκα – πίσω από αυτήν τη σκέψη κρυβόταν η πρόθεσή τους να εμποδίσουν όποιον σκέφτεται να βάλει τέλος στη ζωή του, προτού προλάβει να το κάνει η πολιτεία. Δεν θέλουν να τους προφτάσεις στο παρά πέντε.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Όταν οριστεί η ημερομηνία ενός θανατοποινίτη, οι υπόλοιποι που έκαναν παρέα μαζί του αρχίζουν τα παζάρια: «Άσε με να πάρω εκείνα τα παπούτσια του τένις. Άφησέ μου εκείνο το ρολόι. Άσε με να πάρω το ραδιόφωνό σου». Ο καημένος αρχίζει και νιώθει ότι τον διαμελίζουν. Όσα πράγματα δεν θέλει να δώσει στους κρατουμένους, όπως οικογενειακές φωτογραφίες ή παλιά γράμματα, μπορεί να τα στείλει σπίτι του σε ένα κουτί, λίγο προτού σταλεί και ο ίδιος σπίτι του σε ένα κουτί.


Ένας αστυνομικός εμφανίστηκε στην πόρτα του κελιού μου και με ρώτησε, «Kenneth, πώς είσαι;». Ύστερα ρώτησε, «Τι νούμερο πουκάμισο και παντελόνι φοράς; Τι νούμερο παπούτσια φοράς; Τι ύψος έχεις; Πόσα κιλά είσαι;».

Ξεκινούν να τεμαχίζουν το πρόβατο πριν από τη σφαγή. Σκέφτηκα: «Έχουν ξεχάσει ότι είμαι άνθρωπος ή απλώς δεν τους νοιάζει;». Έπειτα σκέφτηκα: «Δεν ήταν, όμως, η περιφρόνησή μου για την ανθρώπινη ζωή που με έφερε σε αυτήν τη θέση;».


Ξέρω ότι η μιδαζολάμη, μία από τις ουσίες που χρησιμοποιούνται στο θανατηφόρο κοκτέιλ που χορηγείται στους μελλοθάνατους, δεν προκαλεί πάντα πλήρη αναισθησία στον κρατούμενο. Καθώς είμαι ένας από τους τελευταίους που θα εκτελεστούν, κάποιοι πιστεύουν ότι, αν κάτι δεν πάει καλά στις πρώτες εκτελέσεις, τότε ίσως να παραταθεί η ζωή των υπολοίπων, συμπεριλαμβανομένης και της δικής μου. Όμως δεν θέλω να ζήσω, μόνο και μόνο επειδή κάποιος άλλος θα υποφέρει. Αν βασανιστεί κάποιος, για να ζήσω εγώ, έστω και λίγο παραπάνω, αυτό δεν είναι ελπίδα. Όχι, αν έχω πάρει το μάθημά μου και δίνω πλέον αξία στη ζωή των άλλων.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ