To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Canada.

Ας το παραδεχτούμε: η ιδέα να κάνουμε σεξ στη δουλειά μάς ακούγεται φοβερή.

Εν τω μεταξύ, αυτοί που το κάνουν δεν είναι και λίγοι. Πρόσφατα, το Business Insider παρουσίασε μια μελέτη του η οποία κατέληγε στο συμπέρασμα πως το 54% των ερωτηθέντων είχε κάνει σεξ με κάποιο άτομο από τη δουλειά και πως οι μισές από αυτές τις συνευρέσεις συνέβησαν στον χώρο εργασίας. Ακόμα πιο πρόσφατα, η Zenefits, μια startup στον χώρο της υγείας, αναγκάστηκε να στείλει ένα email στους εργαζομένους της παρακαλώντας τους να σταματήσουν να κάνουν σεξ στις σκάλες. Και γιατί να μην κάνεις, εδώ που τα λέμε; Μια χαρά ακούγεται. Και πολλές φορές είναι φοβερή φάση. Αλλά όχι πάντα.

Γιατί, καμιά φορά το σεξ στη δουλειά μπορεί να έχει πολύ-πολύ άσχημη κατάληξη. Από τις απλώς ντροπιαστικές φάσεις αλλά και ακόμα παραπέρα, μαζέψαμε μερικές τέτοιες ιστορίες από άτομα που έχουν βιώσει από χέρι τους κινδύνους τού να ρίχνεις έναν πήδο στη δουλειά.

Το αγόρι μου κι εγώ εργαζόμασταν στον ίδιο χώρο εργασίας και μια μέρα αποφασίσαμε να εκμεταλλευτούμε ότι θα τρώγαμε μαζί το μεσημεριανό μας για να κάνουμε σεξ. Ψάξαμε τους χώρους των γραφείων προκαταβολικά και καταλήξαμε πως η καλύτερη φάση θα γινόταν στις αντρικές τουαλέτες, όπου δεν κινδυνεύαμε και τόσο να μας κάνουν τσακωτούς. Μπήκαμε σε μια από τις δύο κλειστές τουαλέτες, βάλαμε μια πετσέτα πάνω στο κάθισμα για να κάτσει εκείνος και ανέβηκα πάνω του. Περνάγαμε τέλεια, όταν ξαφνικά ακούσαμε την πόρτα να ανοίγει. Ανεβάσαμε τα πόδια και τα ακουμπήσαμε στους τοίχους της τουαλέτας για να μη φαινόμαστε καθόλου και περιμέναμε.

Ομολογώ ότι αν μας είχε δει κάποιος στη στάση που βρισκόμασταν θα παραξενευόταν ασφαλώς, αλλά εντάξει. Τέλος πάντων, τι λέτε να έγινε; Λέτε ο τύπος να μπήκε για να πλύνει τα χέρια του ή να ρίξει ένα γρήγορο κατούρημα; Όχι δα. Μπήκε μέσα και πήγε κατευθείαν στη διπλανή από εμάς τουαλέτα για να ρίξει το χέσιμό του μετά το μεσημεριανό.

Δεν θυμάμαι καν πόση ώρα κάτσαμε εκεί μέσα, με τα πόδια μας ακουμπισμένα στους τοίχους σαν τις αράχνες, ακούγοντας αυτό τον τύπο να χέζει. Προσπαθούσαμε να μη γελάσουμε, να μην αναπνεύσουμε και να μην ξεράσουμε. Εντέλει έφυγε και κάτσαμε εκεί για ένα λεπτό, σκεπτόμενοι αν έπρεπε να συνεχίσουμε. Θα πίστευε κανείς ότι η μπόχα και οι ήχοι του τύπου που έχεζε θα μας είχαν ξενερώσει τελείως, αλλά τελικά συνεχίσαμε. Το είδαμε λίγο και ως ανταμοιβή γι' αυτό που τραβήξαμε. Αργότερα, αναγνώρισα τον τύπο από τα παπούτσια του. Από εκείνη τη στιγμή και μετά δεν μπορούσα να τον κοιτάξω χωρίς να αισθάνομαι άβολα. Τον είχα συνδέσει με αυτό τον περίεργο συνδυασμό σεξ και σκατού. —Tina, 31

Βρήκα μια καλοκαιρινή δουλειά στο Τορόντο και ήρθε σε κάποια φάση το αγόρι μου για να με επισκεφτεί. Γουστάραμε και οι δύο τα παιχνίδια ρόλων στο σεξ, αλλά είχαμε κλείσει ένα φτηνό δωμάτιο ξενοδοχείου και δεν μπορούσαμε να κάνουμε όλα αυτά που θέλαμε. Είχα όμως τα κλειδιά του κτιρίου της δουλειάς μου και ένας από τους χώρους εκεί ήταν μια μεγάλη αποθήκη. Σκέφτηκα λοιπόν ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε πολύ ωραία πράγματα εκεί.

Ένα Σαββατοκύριακο, λοιπόν, οργάνωσα ένα πολύπλοκο σενάριο. Ας πούμε ότι η φάση περιλάμβανε διάφορα εξαρτήματα bondage παντού μέσα στον χώρο, καθώς και μια σειρά από δονητές σε διάφορα μεγέθη. Ντύθηκα σαν δάσκαλος και εκείνος θα ερχόταν ντυμένος σαν μαθητής αγγλικών. Κάθε δονητής ήταν και καλά ένα μέλος του διδακτικού προσωπικού. Δεν ήταν πολύ διακριτικό όλο αυτό, αλλά και τι έγινε; Ήταν Σαββατοκύριακο, οπότε δεν υπήρχε και κανένας εκεί. Ο χώρος κλείδωνε απ' έξω, οπότε κρέμασα τα κλειδιά στον λαιμό μου. Έστησα το δωμάτιο όπως έπρεπε, με τους δονητές και όλα τα υπόλοιπα, ντύθηκα και ήμουν έτοιμος. Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα ότι ήθελα έναν καφέ, μιας και είχαμε πολλή δουλειά εκείνο το βράδυ. Όπως έβγαινα όμως από την αποθήκη, συνειδητοποίησα πως είχα ξεχάσει το κλειδί μέσα. Το είχα βγάλει από τον λαιμό μου και τώρα ήταν μέσα στην αποθήκη. Στην οποία πλέον δεν μπορούσα να μπω.

Τρομοκρατήθηκα. Σκέφτηκα «τι σκατά θα κάνω τώρα;» Θυμόμουν ότι υπήρχε μια πινακίδα κοντά στη ρεσεψιόν του κτιρίου που έλεγε πως σε περίπτωση ανάγκης υπήρχε η ασφάλεια κτιρίου. Το σκέφτηκα για μια στιγμή, αλλά δεν μπορούσα να σκεφτώ κάποιον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσα να πείσω τους σεκιουριτάδες να ανοίξουν την πόρτα χωρίς να κοιτάξουν το εσωτερικό της αποθήκης. Οπότε απέκλεισα αυτή την επιλογή.

Σε αυτό το σημείο πια, είχα πανικοβληθεί. Έτρεξα προς το γραφείο του διαχειριστή, το οποίο συνήθως ήταν κλειδωμένο, αλλά εκείνη την ημέρα για καλή μου τύχη δεν ήταν. Μπήκα μέσα και άρπαξα όποιο κλειδί μπορούσα να βρω. Γύρισα τρέχοντας στην αποθήκη, αλλά φυσικά κανένα κλειδί δεν άνοιγε την πόρτα. Δεν ήξερα αν υπήρχαν σεκιουριτάδες εκεί γύρω ή κάμερες. Άσε που από στιγμή σε στιγμή θα ερχόταν και ο γκόμενός μου. Ξαναγύρισα λοιπόν στο γραφείο κι έβαλα τα κλειδιά στη θέση τους, χωρίς να ξέρω τι ήταν το καθένα. Απλώς τα άφησα. Εντέλει έφτιαξα και μια ταινία μικρού μήκους γι' αυτή μου την εμπειρία, όπου τα έκανα όλα λίγο πιο δραματικά, αλλά στην πραγματικότητα απλώς κατέρρευσα στην καρέκλα του διαχειριστή. Έστυψα το μυαλό μου προσπαθώντας να βρω μια λύση και προσπαθώντας να σκεφτώ σαν τον διαχειριστή: πού θα έβαζε το κλειδί της αποθήκης, πού θα το είχε σε περίπτωση ανάγκης; Κοίταξα ολόγυρα και ξαφνικά το είδα. Κάτω από μια στοίβα από γράμματα εξείχε ένα τελευταίο κλειδί που δεν είχα δει.

Εκείνη τη στιγμή ήταν λες και άκουγα αγγέλους να τραγουδούν – αλήθεια σου λέω. Έτρεξα πάλι στην αποθήκη, δοκίμασα αυτό το τελευταίο κλειδί και επιτέλους άνοιξα την πόρτα. Μπήκα μέσα στα γρήγορα, έβαλα το κλειδί στον λαιμό μου, φίλησα έναν δονητή για καλή τύχη και έβαλα όλα τα πράγματα στη θέση τους. Το αγόρι μου ήρθε λίγα λεπτά αργότερα και όλα πήγαν μια χαρά. Δεν έκανε κανένα παράπονο. Μου είπε βέβαια: «Την επόμενη φορά, αν είναι να χρησιμοποιήσεις δονητές, ζέστανέ τους σε λίγο νερό πρώτα. Έτσι έχουν πιο αληθινή αίσθηση». Χρήσιμη συμβουλή.

Όπως και να έχει, του είπα την αλήθεια παρά πολύ καιρό μετά. —David

Δούλευα για μια μεγάλη ταξιδιωτική εταιρεία στην Ευρώπη και έβλεπα έναν μπάρμαν κάθε φορά που ήμουν στο Άμστερνταμ. Πήγαινα στο μπαρ του για να τα πούμε και πού και πού κάναμε και σεξ όταν είχα διάλειμμα ή μετά τη δουλειά. Μια μέρα πήγα από το μπαρ και με ρώτησε αν ήθελα να τον βοηθήσω με κάτι κουτιά στην αποθήκη. Κατεβήκαμε στην κάβα του μαγαζιού και το κάναμε ακουμπώντας σε έναν από τους μισοτελειωμένους πέτρινους τοίχους.

Σε κάποια φάση του έκανα πίπα, ήταν σκοτεινά και με παρέσυρε ο ενθουσιασμός της στιγμής, οπότε δεν πρόσεξα πόση ζημιά έκανα στα γόνατά μου από το κακοτράχαλο πάτωμα. Καθώς βγαίναμε από την κάβα, καταλάβαμε πως ένα κομμάτι σπασμένου γυαλιού είχε καρφωθεί στο γόνατό μου και αιμορραγούσα πολύ.

To καθάρισα και η πληγή επουλώθηκε μέσα σε μία εβδομάδα περίπου - ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Δύο εβδομάδες αργότερα, βρισκόμουν στο Παρίσι με τη δουλειά μου και ξύπνησα με αφόρητους πόνους και με το γόνατό μου να έχει γίνει διπλάσιο από το πρήξιμο. Σχεδόν ξερνώντας από τους πόνους, πήγα στα επείγοντα ενός νοσοκομείου εκεί κοντά, όπου ενημερώθηκα έπειτα από εξετάσεις ότι είχα μια μόλυνση που θα γινόταν πολύ επικίνδυνη αν έμπαινε στο αίμα μου. Μου έκαναν κι άλλες εξετάσεις για να δουν αν θα ήταν δυνατόν να περιορίσουν τη μόλυνση και μου είπαν πως αν δεν τα κατάφερναν, η ασφαλέστερη λύση θα ήταν να μου κόψουν το πόδι. Καλύτερα να χάσεις το πόδι σου, μου είπαν, από το να κινδυνέψει η ζωή σου λόγω της μόλυνσης.

Έμεινα ξαπλωμένη στο κρεβάτι του νοσοκομείου, σκεπτόμενη ότι εξαιτίας μιας πίπας μπορεί να έχανα το πόδι μου. Πέρασα μια εβδομάδα στο νοσοκομείο αναρρώνοντας και περπατούσα με πατερίτσες για άλλη μια εβδομάδα. Ευτυχώς για μένα, ενημερώθηκα πως μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τη μόλυνση χωρίς να κινδυνέψω περαιτέρω, αλλά είχα ήδη αποφασίσει πως δεν θα ξαναπήγαινα ποτέ σε αυτό το μπαρ στο Άμστερνταμ.

Ήρθε να με δει όλη μου η οικογένεια. Άσε που έπρεπε να εξηγήσω σε όλους πώς είχα πάθει αυτό που είχα πάθει. Κάτι που ήταν λίγο δύσκολο. —Danielle, 29

Περισσότερα από το VICE

Η Καθημερινότητα Μιας Χρήστριας Ηρωίνης στο Κέντρο της Αθήνας

Για Κάποιους Παπάδες Είναι «Θέλημα Θεού» η Αποπλάνηση Ανηλίκων

Οι Έλληνες Πολιτικοί Φοβούνται να Πουν «Είμαι Πούστης και Είναι ΟΚ»