To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Canada

Πολύς κόσμος κάνει το πρώτο του τατουάζ σε πολύ νεαρή ηλικία. Αυτό ως κίνηση –και παρά το γεγονός ότι στους γονείς σας ουρλιάζετε πως ξέρετε ακριβώς τι κάνετε– δεν το λες και την καλύτερη ιδέα του κόσμου. Σκεφτείτε μερικά πράγματα που κάνατε στην εφηβεία. Όχι, σκεφτείτε τα. Λίγο άβολα, ε;

Το αυτό ισχύει για τα τατουάζ. Δεν χαίρεστε, έστω και τώρα, που δεν κάνατε τότε εκείνο το περίφημο τατουάζ «μνημείο» στους Blink 182 που θέλατε; Ή εκείνη τη φράση που θέλατε για εκείνο το αμόρε στο λύκειο;

Το ζεύγος Sam Layzell και Rosie Evans λειτουργεί ένα μικρό τατουατζίδικο στο Leeds, το MVL Tattoo. Ξέρουν καλά τα προβλήματα με τα πρώτα τατουάζ, μιας και συχνά καλούνται να τα καλύψουν με άλλα σχέδια. «Κάντε μια έρευνα αγοράς», εξηγεί η Evans. «Σιγουρευτείτε ότι ξέρετε το άτομο που σας κάνει το πρώτο σας τατουάζ. Πρέπει να γνωρίζετε από πριν το είδος των σχεδίων που κάνει και πόσο έμπειρος είναι. Το να δείτε μερικά ολοκληρωμένα του τατουάζ θα ήταν κι αυτό καλή ιδέα».

Ο Layzell συμφωνεί. «Ναι, και μη φοβηθείτε να ταξιδέψετε για το τατουάζ που θέλετε. Αν εκτιμάτε πραγματικά τη δουλειά κάποιου και μένει στην άλλη άκρη της χώρας, δεν είναι και φοβερά δύσκολο να ταξιδέψετε. Είναι καλύτερο να πάτε σε ένα άτομο που κάνει δουλειά που σας αρέσει, παρά να πάτε σε κάποιον που βρίσκεται κοντά στην περιοχή σας και να του πείτε να αντιγράψει κάποιο σχέδιο».

«Δεν θα πρότεινα ποτέ να ζωγραφίσετε εσείς ένα σχέδιο και να το πάτε για να σας το κάνουν», συμπληρώνει η Evans, σχολιάζοντας μερικά από τα κλασικά λάθη που οδηγούν σε κακά πρώτα τατουάζ. «Είναι σαν να πηγαίνεις στον οδοντίατρο και να έχεις κάνει κι εσύ λίγη δουλειά από το σπίτι. Αφήστε τον καλλιτέχνη να δουλέψει το σχέδιο για σας, μιας και μια ωραία εικόνα δεν συνεπάγεται πάντα ένα ωραίο σχέδιο για το δέρμα σας».

Η Evans και ο Layzell συμφωνούν –απίστευτο πραγματικά– πως το να κάνεις ένα τατουάζ όταν πηγαίνεις διακοπές με την παρέα σου δεν είναι και η καλύτερη ιδέα. Όχι μόνο επειδή όταν διαλέξεις το σχέδιο μάλλον θα είσαι τύφλα, αλλά και επειδή οι συνθήκες δεν θα είναι ιδανικές. Όπως εξηγεί η Evans: «Πιθανώς να είσαι διαρκώς μέσα στη θάλασσα ή σε κάποια πισίνα, να σε χτυπάει ο ήλιος, να ιδρώνεις σε κλαμπ και παραλίες, συνθήκες δηλαδή που δεν σου επιτρέπουν να κρατάς καθαρό το σχέδιο και να το φροντίζεις αναλόγως».

Σας παραθέσαμε λοιπόν τη σοφία των ειδικών, αλλά ήθελα να μάθω και τις προσωπικές εμπειρίες ατόμων που την είχαν πατήσει με τέτοια τατουάζ, οπότε έψαξα και βρήκα μερικές τέτοιες οδυνηρές περιπτώσεις.

Όλα έγιναν εξαιτίας του φίλου μου του Greg. Ήμασταν 18 χρονών και πίναμε κατά τη διάρκεια της ημέρας στο Blackpool. Αποφασίσαμε να ρίξουμε έναν υπνάκο πριν βγούμε για το βράδυ. Ξύπνησα με το χέρι μου να καλύπτει το πρόσωπό μου και είδα κατευθείαν ότι είχε γραφτεί η λέξη «STEAMER» (αυτός που γίνεται χάλια, ο μέθυσος) πάνω στον καρπό μου, αλλά ήταν λες και ήταν περασμένη με στιλό. Δεν ήταν καν γραμμένη σε ευθεία γραμμή.

Προσπάθησα να το τρίψω για να φύγει κι εκεί κατάλαβα τι είχα κάνει. Δεν το θυμόμουν καθόλου. Ξύπνησα τον Greg και εκείνος θυμήθηκε αμέσως και άρχισε να γελάει: είχε κάνει ακριβώς το ίδιο τατουάζ.

Νομίζω ότι το μάθημα που έμαθα είναι το εξής: μην κάνεις τατουάζ όταν είσαι λιώμα, σκέψου τι κάνεις και μην κάνεις κάτι μεγάλο που δεν μπορεί να καλυφθεί.

Όταν ήμουν 18 ετών, αράζαμε σε ένα εγκαταλελειμμένο ορφανοτροφείο. Είχαμε κάτι σπρέι μπογιάς και κάποιος ζωγράφισε αυτό το σχέδιο με τον τύπο να σκύβει και να δείχνει τα παπάρια του στον τοίχο. Μιας και ήμασταν 18, το θεωρήσαμε ξεκαρδιστικό και αρχίσαμε να το κοπιάρουμε όλοι, παντού. Ένα βράδυ μεθύσαμε και είπα «θα πάω να το κάνω τατουάζ» και αυτό ακριβώς έκανα. Είναι πολύ αστείο, αλλά πλέον έχω μια κόρη και δεν μπορώ να το κρατήσω άλλο.

Η συμβουλή μου; Σκεφτείτε το περισσότερο, φαντάζομαι. Και αν σκεφτείτε μια ιδέα, ψάξτε τον σωστό καλλιτέχνη που θα σας το κάνει όπως πρέπει.

Είμαι από ένα προάστιο που δεν έχει σχεδόν καθόλου εγκληματικότητα. Υπήρχε ένα αστείο που έλεγε η παρέα μου σε άσχετους, ότι και καλά ανήκαμε σε μια συμμορία, τους Greenie Posse. Τσακωνόμασταν πάντα για το ποιος ήταν το αφεντικό της συμμορίας. Τι να πεις, το βρίσκαμε αστείο στα εφηβικά μας χρόνια.

Τέλος πάντων, σας παραθέτω τα γεγονότα που κατέληξαν με μένα να έχω ένα τατουάζ στο στήθος μου που απεικονίζει ένα πολυβόλο uzi: κατεβαίναμε όλοι στο Bolton μια μέρα γιατί θα έκανε τατουάζ ένας φίλος. Στο λεωφορείο κάναμε πλάκα ο ένας στον άλλο, λέγοντας τι γέλιο θα είχε αν κάναμε συμμορίτικα τατουάζ. Σε κάποια φάση λέγαμε ότι όποιος το κάνει θα είναι το αφεντικό της συμμορίας και σκέφτηκα «γιατί όχι;» Και το έκανα. Αυτό έγινε πριν χρόνια, βέβαια, και δεν το μετανιώνω, αλλά δεν τρελαίνομαι που το έκανα κιόλας. Δεν μπορούσα να πάω στην παραλία και να αισθανθώ άνετα χωρίς την μπλούζα μου.

Τα αστεία τατουάζ έχουν πλάκα μόνο για ένα χρονικό διάστημα. Περνάει γρήγορα το αστείο και στο τέλος καταντάς να είσαι το ανέκδοτο εσύ. Σκέψου να με συλλάμβαναν τώρα. Θα νόμιζαν ότι είμαι συμμορίτης.

Αρχικά έκανα το σχέδιο μόνη μου, ένα απλό περίγραμμα μιας καρδιάς που ήθελα να κάνω στον καρπό μου. Ήταν τελείως ταιριαστό με την emo φάση του 2007. Τότε ήμουν 19 και άραζα σε ένα τατουατζίδικο, μιας και τα είχα με τον τύπο που έκανε τα piercing εκεί. Φαντάζομαι ότι επηρεάστηκα βλέποντας διαρκώς κόσμο με τατουάζ και αποφάσισα να κάνω κι εγώ ένα. Όταν τους πήγα το σχέδιο, μου είπαν ότι θα το «έφτιαχναν λίγο» για να το κάνουν καλύτερο. Συμφώνησα. Όταν όμως επέστρεψα μια εβδομάδα αργότερα, το είχαν μετατρέψει σε ένα σχέδιο σαφώς πιο «γεμάτο» με πολύ χρώμα. Έκατσα όμως και το έκανα, γιατί ήμουν μικρή και ηλίθια και περικυκλωμένη από cool άτομα με ένα σκασμό τατουάζ. Ήθελα κι εγώ να μπω στην παρέα. Ξεκάθαρα.

Έχω κάνει έξι θεραπείες με λέιζερ μέχρι στιγμής και είναι λες και με μαχαιρώνουν με μια καυτή βελόνα και με καίνε με καυτό λάδι ταυτόχρονα. Έχει σχεδόν φύγει. Αν θέλετε να κάνετε τατουάζ, μείνετε μόνο σε αυτό που θέλετε πραγματικά και μην αφήσετε άλλα άτομα να σας επηρεάσουν, ώστε να το αλλάξετε ή να το κάνετε μεγαλύτερο.

*Το όνομα αλλάχθηκε μετά από αίτημα του συνεντευξιαζόμενου.

Περισσότερα από το VICE

Ξενοδοχείο Ημιδιαμονής Έκανε την Καλύτερη Διαφημιστική Καμπάνια για τους Ολυμπιακούς Αγώνες

Nick Varon: Μια Κουβέντα με Έναν από τους πιο «Υποτιμημένους» Έλληνες DJ

Mιλήσαμε με τον Άνθρωπο που Έπεσε από Ύψος 4.500 Μέτρων και δεν Έγινε Χαλκομανία