Η Εξομολόγηση Ενός Έλληνα Ζιγκολό

Οι φίλοι μου με αγαπάνε. Το ξέρω. Μέχρι και σκύλο μου έχουν πάρει δώρο. Έχουμε ένα θέμα όμως με την διασκέδαση. Λένε πως δεν ξέρω να ακούω μουσική, κοινώς να διασκεδάζω. Εγώ δεν συμφωνώ και έτσι αποφάσισα να τους καλέσω ένα βράδυ σπίτι μου να τα «σπάσουμε». Άκουγα μαζί με την αγαπημένη μου playlist και τα γλυκούλικα σχόλια τους. Μέτα από μερικά τραγούδια, έπαιξε και ο Τζιμάρας με το all time classic «Γαμάτε γιατί χανόμαστε». Ίσως να ήταν το μόνο που τους άρεσε και εκείνο που τροφοδότησε ένα διάλογο ως τα ξημερώματα για το σεξ σε όλες του τις εκδοχές. Το εύκολο, το γρήγορο και το πληρωμένο. Δεν ξέρω αν τελικά έφταιγε το ποτό, η ζέστη ή η οικονομική κρίση που βάρεσε κατά κούτελα την παρέα μου και εμένα αλλά αναμφισβήτητα μου γεννήθηκε η περιέργεια να μάθω περισσότερα. Για το τελευταίο, το πληρωμένο.

Συναντώ τον Ηλία, στην καφετέρια που δουλεύει. Είναι ένα 25χρόνο όμορφο παιδί και γνωστός, γνωστής μου. Αυτό βοηθάει, γιατί έχουμε πιεί και μια μπύρα στο παρελθόν. Προκαλεί και μια αμηχανία όμως, αφού πρόκειται να μου πει κάτι πολύ προσωπικό. Φέρνει τον καφέ μου και ξεκινάμε αμέσως την κουβέντα. Με έκανε να νιώσω άνετα. Αν μη τι άλλο, ξέρει πώς να φέρεται σε μια γυναίκα, σκέφτηκα. Μου εξηγεί πως ο επαγγελματίας ζιγκολό διαφέρει από εκείνον. Ένας «σωστός» επαγγελματίας δημιουργεί την ατζέντα του, μόνος του και φροντίζει να είναι διαθέσιμος για τις «πελάτισσες» του 24ώρες το 24ώρο. Ο Ηλίας, δεν έφτιαξε το δικό του «πελατολόγιο» συχνάζοντας στα γνωστά στέκια του Κολωνακίου και της Κηφισιάς. Συγκεκριμένα, δεν είχε σκεφτεί ποτέ να ασχοληθεί με τον χώρο. Απλώς, έτυχε.

Δεν καταλαβαίνω πως μπορεί να τύχει και τον ρωτάω να μου πει περισσότερα. «Εγώ δεν είχα σκεφτεί ποτέ να κάνω αυτό το "επάγγελμα". Με πλησίασε ο συγκεκριμένος τύπος – πελάτης που ερχόταν συχνά - πυκνά στο μαγαζί να πάρει καφέ. Καθότι είμαι κοινωνικός, είχα αναπτύξει μαζί του μια πιο φιλική σχέση. Μου μίλησε για την όλη φάση και εγώ του είπα μέσα. Υπήρχε απόλυτη μυστικότητα μετέπειτα. Δεν ήξερα καν το τηλέφωνο του, φαντάσου. Με έπαιρνε πάντα με απόκρυψη, μου έλεγε αν μπορούσα για εκείνη την μέρα ή την επόμενη και αν ήμουν διαθέσιμος τότε μου έλεγε λεπτομέρειες. Φαινόταν εύκολη υπόθεση να κάνεις σεξ με ώριμες κυρίες και να βάζεις 500 ευρώ στην τσέπη σου την φορά». Αν δεν τον γνώριζα, θα ήμουν βέβαιη πως με παραμύθιαζε. Δεν είχε όμως λόγο να μου πει ψέματα και έπρεπε τέλος πάντων να κλείσω το ορθάνοιχτο στόμα μου για να μου πει και τα υπόλοιπα.

Οκ, το ποσό μεγάλο, το είπαμε. Τα ραντεβού, θυμίζουν καθόλου τις ταινίες ή μήπως μαζί με την μουσική πρέπει να αλλάξω και εδώ γούστο; Αναρωτιέμαι. Χαμογελάει και μου εξηγεί πως «Συνήθως τα ραντεβού ήταν σε κεντρικούς δρόμους. Με έπαιρναν με το αμάξι και με πήγαιναν όπου εκείνες είχαν αποφασίσει. Σε ξενοδοχεία ή σε εξοχικά σπίτια. Όταν τελειώναμε με άφηναν εκεί από όπου με είχαν πάρει. Μετά το σεξ δεν είχε ιδιαίτερη κουβέντα. Ούτε πριν. Δεν έβλεπαν σε εμένα τον ψυχολόγο. Ήθελαν κάτι συγκεκριμένο, τους το έδινα και ως εκεί». Όση ώρα ο Ηλίας μου έλεγε την ιστορία του, παρατηρούσα τις κινήσεις του και μου έδινε την εντύπωση ενός άνδρα που ξέρει τι κάνει και ας παίρνει τα ρίσκα του.

Αφού εξυπηρέτησε έναν πελάτη που μπήκε στο μαγαζί και ξαναήρθε στο τραπέζι μας συνεχίσαμε να μιλάμε. Φαντάζομαι πως στην αρχή θα ήταν ακόμη πιο δύσκολο να "λειτουργήσεις" του λέω και μου απάντα πως «Γενικά μου αρέσει να κάνω σεξ. Έκλεινα τα φώτα και για την επόμενη μισή ώρα έκανα την δουλειά μου. Έτσι το έβλεπα. Μπορώ να σου πω βέβαια, πως ήμουν από τους τυχερούς. Δεν είχε τύχει ή ζητηθεί, κάτι περίεργο πάνω στο σεξ που θα με έκανε να κομπλάρω. Να κομπλάρω γιατί να αρνηθώ δεν γινόταν. Με πλήρωναν και ήμουν υποχρεωμένος να κάνω ότι γούσταραν» τονίζει με έμφαση .

Του ζητάω να μου περιγράψει ένα περιστατικό που δεν θα ξεχάσει. Ανάβει τσιγάρο και ξεκινάει να μου περιγράφει το παρακάτω σκηνικό γελώντας τόσο δυνατά που μετά βίας καταλάβαινα τι μου έλεγε «Ένα που θυμάμαι έντονα, ήταν μια φορά που είχα πάει στο σπίτι μιας κυρίας, γιατί ο σύζυγος της έλειπε σε επαγγελματικό ταξίδι. Την ώρα λοιπόν, που κάναμε σεξ στο κρεβάτι τους πάνω, ακούσαμε την εξώπορτα και τα επόμενα δευτερόλεπτα θύμιζαν τις ταινίες, που κρατάς τα πεταμένα - δεξιά και αριστερά σου ρούχα στο ένα χέρι και με το άλλο ανοίγεις την μπαλκονόπορτα και εκσφενδονίζεσαι έξω. Σε fast forward φυσικά. Με συννεφάκια από πάνω μου να λένε: μαλάκα φθηνά την γλίτωσες. Όπως καταλαβαίνεις, ο άντρας της είχε μπει μέσα στο σπίτι. Αν δεν τον είχαμε ακούσει, ξέρεις ποιος θα πηδούσε εκείνο το απόγευμα».

Τον ρωτώ πως ήταν η καθημερινότητα του και πόσο άλλαξε «Όχι πολύ γιατί αυτή την δουλειά, στο καφέ εννοώ, δεν την άφησα. Αν θες με τον καιρό γνώριζα περισσότερο κόσμο και έμπαινα πιο βαθιά στην νύχτα. Είχα και κάποιες προτάσεις από επώνυμους άντρες, οι οποίοι πλήρωναν και καλύτερα αλλά δεν προχώρησα ποτέ. Δε μου βγήκε. Αρκέστηκα σε αυτό που ήξερα ήδη να κάνω καλά» μου λέει και συνεχίζει «Οι φίλοι μου γνώριζαν από ένα σημείο και μετά με ποιο τρόπο πως βγάζω τόσα λεφτά. Ήταν εντάξει με αυτό γιατί ουσιαστικά δεν άλλαζε κάτι σε εμένα. Ο ίδιος άνθρωπος ήμουν. Τα είχα καλά με τον εαυτό μου, δεν είχα σχέση άρα και καμία κοπέλα να κοροϊδεύω, μα κυρίως δεν έκανα κάτι κακό. Ήταν ένα νταλαβέρι. Έδινα και έπαιρνα».

Ο Ηλίας δεν είναι πια ζιγκολό. Όπως μου είπε το δοκίμασε, έβγαλε αρκετά λεφτά αλλά από ένα σημείο και μετά ή σταματάς ή μπλέκεις. Εκείνος επέλεξε να σταματήσει. Ίσως, στο μέλλον αν ξαναρχόταν σε μια δύσκολη φάση να το ξανάκανε. Σίγουρα όμως, δε θα το πρότεινε σε κανέναν. Λένε, πως τις καλύτερες συμβουλές τις δίνουν όσοι έχουν δοκιμάσει διάφορα. Ποιος ξέρει;

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.