FYI.

This story is over 5 years old.

Stuff

Πώς Είναι να σε Μισεί ο Πατέρας της Μακροχρόνιας Σχέσης σου

Και όχι επειδή του πηδάς την κόρη, αλλά γιατί δεν έχεις πτυχίο.
Α
Κείμενο Ανώνυμος

Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να ερωτεύεσαι και να υπάρχει ανταπόκριση. Είναι από τα λίγα συναισθήματα που σου δίνουν δύναμη ώστε να ανταπεξέλθεις στις υπόλοιπες, ψυχολογικές και μή, κακουχίες αυτού του σκατένιου κόσμου. Προσωπικά, δεν μπαίνω σε κάποια σχέση αν δεν είμαι πραγματικά ερωτευμένος με τη κοπέλα που νταραβερίζομαι. Δεν βλέπω κανένα νόημα στο να είμαι σε μια κατάσταση στην οποία, ο ένας λέει ψέματα και κερατώνει τον άλλον επειδή, στη πραγματικότητα, τον έχει γραμμένο στα παλιά του τα παπούτσια και τον βλέπει απλώς σαν μια θερμάστρα κρεβατιού για τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Αυτό όμως είναι μια άλλη κουβέντα, άσχετη με αυτό που θέλω να διηγηθώ στο συγκεκριμένο, γαμάτο, κείμενο.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Πριν από κάποια χρόνια, τα οποία πλέον, φαντάζουν αιώνες, άρχισα να βγαίνω με μία κοπέλα. Ήμασταν τρελά ερωτευμένοι, γύρω μας πετούσαν πεταλούδες, πουλάκια και είχαμε για κατοικίδιο τον Μπάμπι το ελαφάκι. Επίσης, σε κάθε μας βήμα, φύτρωναν πανέμορφα λουλούδια. Ξέρεις, ήμασταν από αυτά τα ζευγάρια που η υπόλοιπη παρέα μισεί, επειδή τους θυμίζει πόσο χάλια είναι οι δικές τους σχέσεις (ή απλά επειδή ήμασταν σπασαρχίδες όλη την ώρα, δεν το έχω ψάξει να πω την αλήθεια). Ας πούμε πως την έλεγαν Χριστίνα. Με τη Χριστίνα λοιπόν, είχαμε μια όμορφη, μακροχρόνια σχέση -5 χρόνων- η οποία, όπως οι περισσότερες σχέσεις πάθους και πραγματικής αγάπης, έληξε με τρομερές εκρήξεις και εκατοντάδες τραυματίες (poor bambi). Όποιος έχει κάνει μια τέτοια σχέση, θα γνωρίζει πως είναι αναπόφευκτο να γνωρίσεις σε κάποια φάση τους γονείς του άλλου σου μισού.

Η Χριστίνα, προέρχονταν από οικογένεια καθηγητών. Εγώ πάλι, όχι. Με είχε προειδοποιήσει πως, η πρώτη ερώτηση που κάνει ο πατέρας της σε κάποιον, είναι, «τι σπουδάζεις;», ενώ η δεύτερη, «σε ποιο πανεπιστήμιο;». Βάση των απαντήσεων, υποθέτω, στο μυαλό του έμπαιναν σε εφαρμογή κάποιοι πολύπλοκοι αλγόριθμοι αξιολόγησης, επιλογής σπουδών και πανεπιστημιακού ιδρύματος ώστε να βγει το πόρισμα αν θα σε συμπαθήσει ή όχι. Δηλαδή, μπορεί να απαντούσες, «έχω σπουδάσει ζαμπονοκοπτική, αλλά έχω αφιερώσει τη ζωή μου στο να σώζω αδέσποτα γατάκια και να περνάω γιαγιάδες στα απέναντι πεζοδρόμια» και αυτομάτως, να θεωρείσαι ανεπιθύμητος. Επειδή, πρώτον, ποιος άνθρωπος δεν σπουδάζει την υπέρτατη μαλακία που δεν έχει κανένα νόημα (τύπου φιλοσοφία) και δεύτερον, ποιος σωστός άνθρωπος δεν μπορεί να βγάλει 150.000 μόρια ώστε να περάσει σε κάποιο καλό πανεπιστήμιο του οποίου το ετοιμόρροπο κτίριο, τις μισές μέρες του χρόνου, είναι κλειστό λόγω καταλήψεων;

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Η στιγμή που θα γνώριζα τους γονείς της λοιπόν είχε φτάσει και η Χριστίνα, με είχε προειδοποιήσει πως ο πατέρας της δεν με είχε πάρει με καλό μάτι. Γεγονός, περίεργο μιας και ακόμα δεν με είχε δει. Εγώ, σπούδαζα Δημοσιογραφία σε μία ιδιωτική σχολή, οπότε, καταλαβαίνετε, πως, ο τύπος πρέπει να βάρεσε τριπλό εγκεφαλικό όταν η κόρη του, του ανέφερε τι κάνω στη ζωή μου. Γενικά, είμαι ευγενικός τύπους, με άριστους τρόπους και οι μεγαλύτεροι άνθρωποι με συμπαθούν, οπότε, νόμιζα πως το κατέχω και καθησύχασα τη κοπέλα μου.

Το σκηνικό ήταν βγαλμένο από ταινία του Ben Stiller, βγήκαμε για φαγητό σε ένα τραπέζι στο οποίο βρισκόντουσαν οι γονείς της Χριστίνας, τα αδέρφια της και καμιά δεκαριά οικογενειακοί φίλοι και συγγενείς. Θα πρέπει να προσθέσω πως, όλοι αυτοί οι άνθρωποι ήταν ιδιαίτερα ευκατάστατοι και κακομαθημένοι, από αυτούς που η ζωή, τους τα φέρνει όλα στο πιάτο. Ο πατέρας της, που είναι από τους τύπους που θέλουν να έχουν πάντα τη προσοχή στραμμένη πάνω τους σε μια παρέα, μου απευθύνει τον λόγο και όλοι στο τραπέζι γυρίζουν προς το μέρος μας. Να έχετε στο μυαλό σας πως, εγώ, τότε, ήμουν απλώς ένας εικοσάχρονος τύπος που προπαθούσε να βρει τι θα κάνει στη ζωή του.

Ο διάλογος πήγε κάπως έτσι:
«Τι σπουδάζεις Ben;». (είπαμε, είμαι ο Ben Stiller)
«Δημοσιογραφία».
«Καλά, χρειάζεται να το σπουδάσεις αυτό το πράγμα; Σε ποια σχολή έχεις περάσει;».
(όλο το τραπέζι παρακολουθεί την ανάκριση)
«Εμ, στην τάδε ιδιωτική σχολή».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Τότε, σαν κυνηγός που έχει τραυματίσει το θήραμα του και είναι έτοιμος για τη χαριστική βολή, «μα καλά, δεν μπόρεσες να περάσεις σε κάποια αληθινή σχολή;». Αντικανονικό χτύπημα κάτω από τη μέση, αν δεν ήμουν ο Ben Stiller και ήμουν, για παράδειγμα, ο Adam Sandler, θα είχα πάει στη τουαλέτα για να κλάψω λίγο. Ειλικρινά, δεν ήξερα τι να απαντήσω, του εξήγησα πως δεν είχα και τα πιο εύκολα εφηβικά χρόνια, ειδικά από άποψη αντιμετώπισης από τους καθηγητές μου, το οποίο όμως δεν θεώρησε ως, αποδεκτή δικαιολογία. Ήταν προφανές πως, αυτός ο άνθρωπος, έβλεπε τους πάντες ως «κινούμενα πτυχία». Ίσως, οι ψυχολόγοι, να πρέπει να εξετάσουν λίγο αυτές τις περιπτώσεις ανθρώπων. Εμένα πάντως, είμαι σίγουρος, πως με έβλεπε απλώς σαν ένα κινούμενο πιτόγυρο. Στη καλύτερη. Το τελικό χτύπημα στη σχέση μας, δόθηκε, λίγο αργότερα, όταν είπα το πιο ωραίο αστείο που ακούστηκε εκείνο το βράδυ, κάνοντας όλη τη παρέα (εκτός από τον ίδιο) να γελάσει. Η όλη εμπειρία ήταν τόσο τραυματική, που ακόμα θυμάμαι το συγκεκριμένο αστείο, όμως, προφανώς, δεν μπορώ να το γράψω. Αργότερα, η Χριστίνα, με πληροφόρησε πως ο πατέρας της θεωρεί πως είναι πολύ καλός στα αστεία (που δεν ήταν) και δεν του αρέσει όταν κάποιος λέει καλύτερο αστείο από αυτόν σε μια παρέα. Έλεος.

Στα επόμενα χρόνια της σχέσης μου με τη κόρη του, είχα ελάχιστες επαφές μαζί του, ενώ, έμπαινα και έβγαινα από το σπίτι της Χριστίνας (το οποίο ήταν στην ίδια πολυκατοικία με αυτό των γονιών της, αλλά σε διαφορετικό όροφο), με απόλυτη μυστικότητα επειδή, της είχε δημιουργήσει τόσα ψυχολογικά, που έτρεμε στην ιδέα να τον συναντήσω. Όσες φορές συνέβη κάτι τέτοιο, με χαιρετούσε με απίστευτη τυπικότητα, σε αντίθεση με την ευγενέστατη μητέρα της. Πολύ συχνά, προσπαθούσε να την πείσει να χωρίσουμε με ατάκες του στυλ, «μπορείς και καλύτερα από τον Ben» ή «εσύ πρέπει να ταξιδεύεις και να κάνεις σπουδές στο εξωτερικό, δεν χρειάζεσαι κάποιον να σε κρατάει πίσω» και άλλα τέτοια όμορφα. Το γεγονός ότι αγαπούσα τη Χριστίνα και έκανα ότι καλύτερο μπορούσα με όσα είχα στη ζωή μου, δεν του έλεγε κάτι και είμαι σίγουρος πως θα προτιμούσε να βγαίνει η κόρη του με έναν μαλάκα που της φέρεται απαίσια, αρκεί να έχει ένα «κοινωνικά αποδεκτό πτυχίο» ή κάτι τέτοιο. Όπως δηλαδή ο πρώην της, τον οποίο γνώριζα πως συμπαθούσε ιδιαίτερα.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Έπειτα από χρόνια πιέσεων, σε συνδυασμό με τα προβλήματα που, όπως είναι φυσικό, δημιουργούνται σε μια μακροχρόνια σχέση, εγώ και η Χριστίνα χωρίσαμε. Θυμάμαι να ζω τις πιο δραματικές - Παπακαλιάτης τύπου - στιγμές χωρισμού. Πλέον, η Χριστίνα, απ΄ όσο ξέρω, ταξιδεύει και τρώει τα λεφτά του μπαμπά της, έχοντας μαζέψει κάποια, κοινωνικώς αποδεκτά, πτυχία. Ειλικρινά, δεν το θεωρώ κακό, όμως, δεν ήξερα πως χρειάζεται να έχεις πτυχία για να τρως τα χρήματα του μπαμπά σου.

Περισσότερα από το VICE

Τα πιο Τρελά Πράγματα που Έχουν Κάνει οι Άνδρες για μια Γυναίκα

Μια Μέρα στο πιο Τρελό Rave Πάρτι της Ευρώπης

Ήλιος, Σεξ και Θάλασσα: Δουλεύοντας σε Έναν Καλοκαιρινό Παράδεισο

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.