Ένα Σέξι Φεστιβάλ που Θέλει να Αλλάξει τα Δεδομένα στον Κόσμο του Στριπτίζ

Το θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.

«Όταν άρχισα να χορεύω στο Shoreditch, αισθανόμουν πολύ πιο ελεύθερα, φάνταζε πολύ πιο ανοιχτόμυαλο», λέει η στριπτιζέζ και ακτιβίστρια Edie Lamort. «Τα social media δεν υπήρχαν ακόμα. Τώρα πια είναι εύκολο να χτυπήσει κάποιος, μέσω αυτών, τον ηθικό συναγερμό. Ο κόσμος, μου φαίνεται πολύ πιο συντηρητικός».

Η Lamort είναι μέλος του East London Strippers Collective (ELSC), μια ομάδα από χορεύτριες που ενώθηκαν για να πολεμήσουν τις προκαταλήψεις και τις κακές συνθήκες εργασίας που υπάρχουν στον χώρο του στριπτίζ. Με τα παραπάνω ως στόχο, η ομάδα οργανώνει αυτόν τον Οκτώβρη ένα 10ήμερο φεστιβάλ στριπτίζ, το πρώτο του είδους του στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Το The Art of Stripping (το οποίο θα χρηματοδοτηθεί από μια crowd-funding καμπάνια που έχει στήσει η ομάδα), θα γίνει στη Red Gallery της Rivington Street και θα περιλαμβάνει εκθέσεις, ένα ακαδημαϊκό συμπόσιο, εργαστήρια, ομιλίες, προβολές ταινιών, μαθήματα ζωγραφικής και performances από χορεύτριες του χώρου. Θα πωλούνται ρούχα για strippers, θα γίνονται μαθήματα στριπτίζ και, την τελευταία βραδιά, θα υπάρξει ένα Halloween πάρτι εμπνευσμένο από το From Dusk Till Dawn, με performances από μέλη του ELSC.

Το φεστιβάλ θα δώσει την ευκαιρία στις χορεύτριες να πάρουν πάλι τον έλεγχο στα χέρια τους και να παρουσιαστούν όπως ακριβώς θα ήθελαν. Όπως και με άλλα είδη εργασίας στον χώρο της ευρύτερης βιομηχανίας του σεξ, το stripping προκαλεί το ενδιαφέρον «εξωτερικών παρατηρητών» οι οποίο πάντα έχουν την δική τους άποψη. Ένας γνώριμος τρόπος που απεικονίζονται οι εργαζόμενες στον χώρο είναι ο εξής: ένας δημοσιογράφος πάει σε ένα στριπτιτζάδικο για μια ή δύο ώρες και κάνει ένα ρεπορτάζ το οποίο είναι γεμάτο από τις προσωπικές του απόψεις, αφιερώνοντας όμως ελάχιστο χρόνος στις απόψεις των χορευτριών.

Οι κοπέλες του ELSC θέλουν επιτέλους αυτό να αλλάξει.

«Το στίγμα που συνδέεται με την δουλειά μας, γίνεται ακόμα χειρότερο από τον τρόπο που τα μέσα απεικονίζουν τον χώρο μας, τα οποία δεν μας βοηθάνε και βασικά κάνουν την ζωή μας πιο δύσκολη», λέει η Stacey Clare, ένα από τα μέλη της ομάδας. «Ελπίζω ο κόσμος να φύγει από το φεστιβάλ μας, έχοντας συνειδητοποιήσει πως οι στριπτιζέζ είναι και αυτές άνθρωποι».

Η Sassy, ένα ακόμα μέλος του ELSC συμφωνεί. «Θα ήθελα ο κόσμος να καταλάβει τη χαρά του στριπτίζ. Θα ήθελα επίσης να καταλάβουν ότι ο χώρος μας είναι γεμάτος από πανέξυπνες, δυνατές γυναίκες που τυχαίνει να χρησιμοποιούν τη σεξουαλικότητά τους για να πληρώσουν το νοίκι».

Το φεστιβάλ θα απεικονίζει το στριπτίζ θετικά, μιας και αυτές οι χορεύτριες λατρεύουν τη δουλειά τους και σκοπεύουν να επιχειρηματολογήσουν με πάθος ότι το στριπτίζ είναι ένα είδος τέχνης. Οι αποδείξεις των μελών του ELSC θα είναι άφθονες και πειστικές: τα περίεργα, πανέμορφα κοστούμια της Chiqui Love, οι φωτογραφίες της Millie Robson και της Vera Rodriguez, καθώς και οι στυλάτες ταινίες της Bronwen Parker-Rhodes, μεταξύ άλλων. Βέβαια, κανείς δεν λέει πως όλα είναι μαγικά και τέλεια στον συγκεκριμένο χώρο, ότι κάθε χορεύτρια είναι απόφοιτη καλών τεχνών ή ότι όλοι οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες του χώρου πηγαίνουν στη δουλειά τους γεμάτοι χαρά κάθε μέρα. Ο στόχος άλλωστε δεν είναι να στηθεί ένα δεκαήμερο άκυρης προπαγάνδας.

Όπως και με τα μέσα ενημέρωσης, έτσι και στο νομικό οικοδόμημα μέσα στο οποίο κινούνται τα στριπτιτζάδικα, οι γνώμες των χορευτριών έρχονται σε δεύτερη μοίρα.

«Για κάποιον περίεργο λόγο, τα βασικά ανθρώπινα και εργασιακά δικαιώματα δεν έφτασαν ποτέ στον χώρο του στριπτίζ», λέει η Stacey. «Οι χορεύτριες αναγκάζονται ακόμα να τα βγάζουν πέρα υπό ιδιαίτερα άσχημες συνθήκες. Υπάρχουν ιδιοκτήτες μαγαζιών που μας αντιμετωπίζουν με απειλές και εκφοβισμό, που μας απολύουν από την μια στιγμή στην άλλη, που δεν μας δίνουν κανένα συμβόλαιο συνεργασίας και καμία εργασιακή ασφάλεια. Δεν έχουμε τρόπο να διεκδικήσουμε νομικά τα δεδουλευμένα μας επειδή αυτήν την στιγμή οριζόμαστε νομικά ως ελεύθεροι επαγγελματίες, παρά το γεγονός ότι ουσιαστικά είμαστε υπάλληλοι ενός εργοδότη από κάθε άποψη».

Εκτός από αυτά, οι στριπτιζέζ χρειάζεται να έρχονται αντιμέτωπες και με αποφάσεις των τοπικών Αρχών. Στο Hackney, όπου θα γίνει το φεστιβάλ, το τοπικό συμβούλιο έχει εφαρμόσει ένα nil limit policy -το ίδιο που εφαρμόζεται και για τα νυχτερινά κέντρα- το οποίο σημαίνει πως καμία νέα επιχείρηση σεξουαλικής φύσης δεν μπορεί να πάρει άδεια και πως οι υπάρχουσες ίσως χάσουν τις άδειες που έχουν, όταν έρθει ο καιρός να τις ανανεώσουν. Η απόφαση του τοπικού συμβουλίου αντιτίθεται με την γνώμη της πλειοψηφίας των κατοίκων της περιοχής, καθώς τα 2/3 εξ αυτών δεν συμφωνούν με το σχέδιο.

Ένας εκπρόσωπος του συμβουλίου του Hackney είπε στο VICE πως το φεστιβάλ στριπτίζ έλαβε άδεια για να στηθεί επειδή θεωρείται καλλιτεχνικό γεγονός, ενώ επιπλέον θα διαρκέσει μόνο δέκα ημέρες.

«Είναι ένα καλλιτεχνικό γεγονός, οπότε δεν υπήρχε λόγος να το σταματήσουμε», είπε ο εκπρόσωπος του συμβουλίου. «Δεν θα μπορούν να το κάνουν συχνά, αλλά η νομοθεσία επιτρέπει έναν μικρό αριθμό striptease events υπό αυτές τις συνθήκες».

Η ομάδα του ELSC διαφωνεί με την στάση του συμβουλίου.

«Αυτή η απόφαση απομακρύνει ακόμα περισσότερο τα strip clubs από τα όρια της κοινωνικής αποδοχής, αφήνοντάς μας ακόμα πιο ευάλωτες», σχολιάζει η Stacey. «Θα ήθελα να το καταλάβει αυτό το συμβούλιο και να μας επιτρέψει να στήσουμε έναν πραγματικό διάλογο σχετικά με το πώς θα μπορούσε το πλαίσιο της αδειοδότησης να βελτιωθεί, έτσι ώστε να μπορούμε να προστατευτούμε και όχι να δημιουργηθεί μια κατάσταση όπου η υπόλοιπη κοινωνία εκλαμβάνει τα στριπτιτζάδικα ως μια κάποια απειλή».

Όπως τα μπαρ και τα κλαμπ, έτσι και τα στριπτιτζάδικα στοχοποιούνται και κατηγορούνται πως δημιουργούν θόρυβο και υποθάλπουν αντικοινωνικές συμπεριφορές, αν και οι μελέτες δείχνουν πως τελικά, σε αυτόν τον τομέα, μεγαλύτερο πρόβλημα δημιουργούν τα ντελιβεράδικα και τα εστιατόρια. Αν όλο αυτό είναι κομμάτι μιας ευρύτερης ηθικής ατζέντας, τότε το ELSC ελπίζει πως το φεστιβάλ θα αλλάξει τα πράγματα. Η Lamort εκλαμβάνει την μηδενική ανοχή στα στριπτιτζάδικα ως δείγμα μιας ευρύτερης κοινωνικής αδιαλλαξίας.

«Οι υποκουλτούρες έχουν τη δική τους αξία και υπάρχει ανάγκη για την ύπαρξη δημιουργικών χώρων. Τα strip pubs του East End ήταν μοναδικά επειδή εστίαζαν στα stage shows κι έτσι αποκτούσαν σημασία το performance και τα κοστούμια. Αυτό έθρεψε την burlesque και pole-dancing σκηνή στις αρχές του millenium. Είναι πολύ σημαντική η επιβίωση των υποκουλτούρων, ώστε να μεγαλώνουν μέσα σε αυτές οι νέες ιδέες της τέχνης, του χορού, της μουσικής και της μόδας».

Η έκθεση The Art of Stripping ξεκινά από τις 22 Οκτωβρίου και θα διαρκέσει μέχρι το Σάββατο 31 Οκτωβρίου. Μπορείτε να υποστηρίξετε το event εδώ.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.