Η Παράξενη Ιστορία μιας Κρεβατοκάμαρας που Έγινε Χώρα

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US

Στις 26 Δεκεμβρίου 1979, ο 14χρονος Robert Ben Madison έγινε βασιλιάς κόντρα στις πιθανότητες, όταν ανακοίνωσε ότι το κράτος της Ταλόσα (Talossa στα αγγλικά) -στην πραγματικότητα, η κρεβατοκάμαρά του στον δεύτερο όροφο ενός σπιτιού στην ανατολική πλευρά του Μιλγουόκι– αποσχίστηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Είναι απίθανο το παιδί-βασιλιάς να μπορούσε να προβλέψει τι θα γινόταν η φαντασίωσή του, αλλά 37 χρόνια αργότερα το Βασίλειο της Talossa εξακολουθεί να υπάρχει και μπορεί να υπερηφανεύεται ότι έχει μερικές εκατοντάδες πολίτες από όλο τον κόσμο. Έχει τη δική του γλώσσα, τα Talossan (ταλοσανικά, αν προτιμάτε) που μιλιούνται άπταιστα από πολλούς πολίτες του, ένα πλήρες ανεπτυγμένο νομικό σύστημα και μια γλαφυρή και ταραγμένη ιστορία.

Στη δεκαετία που ακολούθησε την ίδρυση της Ταλόσα, ο Madison έθεσε στον εαυτό του την αποστολή της δημιουργίας της ταλοσανικής γλώσσας, που θα περιελάμβανε ένα λεξικό άνω των 35.000 λέξεων, καθώς επίσης και τον σχεδιασμό των νόμων της συνταγματικής μοναρχίας του. Στη διάρκεια εκείνων των πρώτων χρόνων, η Ταλόσα αποτελούνταν μόνο από τον Madison και λίγες δεκάδες φίλων και μελών της οικογένειάς του. Συγκεντρώνονταν για την ετήσια γιορτή Talossafests σε ένα πάρκο του Μιλγουόκι, στη διάρκεια του καλοκαιριού και τους εορτασμούς της Ημέρας Ανεξαρτησίας, κάπου κοντά στις 26 Δεκεμβρίου. Στο μεταξύ, ο Madison και οι φίλοι του εργάζονταν πάνω στις λεπτομέρειες της φανταστικής τους χώρας, σχημάτιζαν πολιτικά κόμματα, έκαναν εκλογές και δημοσίευαν ημί-τακτικές εφημερίδες.

«Από το 1979 έως το 1996, η Ταλόσα υπήρχε ως μια εντελώς "αληθινή" κοινότητα, με έδρα αποκλειστικά το Μιλγουόκι», είπε ο Madison. Εκείνη τη χρονιά, δημιούργησε έναν ιστότοπο που «έκανε την υπηκοότητα διαθέσιμη σε ανθρώπους από όλο τον κόσμο, οι οποίοι δεν είχαν καμία σχέση με την κοινότητα στο Μιλγουόκι».

Λίγο μετά τη δημιουργία του ιστότοπου από τον Madison, η Ταλόσα έγινε θέμα σε εφημερίδες και περιοδικά κύρους, συμπεριλαμβανομένων των Wired και New York Times. Η δημοσιογραφική κάλυψη οδήγησε σε μια περίοδο πρωτοφανούς «μετανάστευσης» στην Ταλόσα –περισσότεροι έγιναν πολίτες το 1996 παρά όλα τα προηγούμενα 17 χρόνια συνολικά. Αυτοί οι νέοι πολίτες «πήγαν» στην Ταλόσα για πολλούς λόγους – γλωσσολόγοι που ενδιαφέρονταν για το φαινόμενο των ταλοσανικών, επίδοξοι πολιτικοί που τους άρεσε η αμεσότητα της συμμετοχής στην κυβέρνηση της Ταλόσα και εκείνους που απλά τους άρεσε η παρέα άλλων αγνώστων, για να παίζουν όλοι μαζί σε μια συλλογική φαντασίωση που αναπτυσσόταν στους πίνακες μηνυμάτων του Διαδικτύου.

Ωστόσο, καθώς όλο και περισσότεροι «κυβερνοπολίτες» από όλο τον πλανήτη γινόταν μέλη της Ταλόσα, άρχισαν να εμφανίζονται όλο και περισσότεροι δυσαρεστημένοι με τον τρόπο που ήταν οργανωμένη. «Η βασική σύγκρουση ήταν ότι πολλοί από τους νέους διαδικτυακούς πολίτες πίστευαν ότι οποιοσδήποτε Ταλοσιανός που δεν ήταν ενεργός στην ιστοσελίδα, δεν θα έπρεπε να είναι Ταλοσιανός», είπε ο Madison. «Επίσης, ένα ποσοστό κυβερνοπολιτών με κατηγόρησε ότι "ήλεγχα" οποιονδήποτε πολίτη πριν από την εποχή του Ίντερνετ που δεν ψήφιζε τα πολιτικά κόμματά τους. Ο "Ben" έγινε σύμβολο της τυραννίας, ακόμη και της "πλύσης εγκεφάλου", απλά επειδή μίλησα για την πλειοψηφία».

Η δυσαρέσκεια που ένιωθε ένα ποσοστό Ταλοσιανών για τη διακυβέρνηση του Madison, τους ώθησε να σχηματίσουν ένα αντίπαλο αποσχισθέν κρατίδιο που ονομαζόταν Δημοκρατία της Ταλόσα όταν ο Madison έλειπε διακοπές. Για πολλά χρόνια υπήρχε φαγωμάρα μεταξύ των αντίπαλων φατριών των Ταλοσιανών, με τη Δημοκρατία να εξαπολύει συχνά προσωπικές επιθέσεις κατά του Madison και των υποστηρικτών του. Μέχρι που το 2004, ο Madison παραιτήθηκε από την εξουσία της Ταλόσα, μετά από μία περίοδο την οποία μου περιέγραψε ως την «πιο τραυματική εμπειρία ολόκληρης της ζωής μου – χειρότερη από έναν θάνατο στην οικογένεια και χειρότερη από ένα διαζύγιο».

Αλλά σύμφωνα με τον John Woolley, που έγινε μέλος της Ταλόσα το 2005 και σήμερα υπηρετεί ως βασιλιάς της χώρας, η πραγματικότητα είναι πιο περίπλοκη.

«Αυτή είναι απλά η δική μου άποψη, αλλά πιστεύω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που εμπλέκονται με την Ταλόσα θα συμφωνούσαν πως το βασικό πρόβλημα ήταν η προσωπικότητα του Ben», είπε ο Woolley. «Ο Ben είναι έξυπνος τύπος αλλά θέλει να ελέγχει τα πάντα. Η Ταλόσα ήταν το μωρό του και ήθελε να το κυβερνά».

Όπως είπε ο Woolley, οι διαδικτυακοί πολίτες της Ταλόσα ενοχλούνταν όλο και περισσότερο από την αδυναμία του Madison να χαλαρώσει όλο αυτό που είχε φτιάξει και να επιτρέψει σε άλλους να βοηθήσουν στη διαμόρφωση της χώρας. Κάποτε, σύμφωνα με τον Woolley, ο Madison προσέλαβε ακόμη και ιδιωτικό ντετέκτιβ για να ψάξει την προσωπική ζωή κάποιου ώστε να το χρησιμοποιήσει ως υλικό για πολιτικούς λόγους, λόγω μιας διαφωνίας στην Ταλόσα.

Όταν ρώτησα τον Madison για αυτό, το αρνήθηκε κατηγορηματικά. Λέει ότι αυτός και η οικογένειά του έγιναν στόχος αρκετών λεκτικών απειλών και ο υπολογιστής του αποτελούσε τακτικά στόχο χακαρίσματος, κάτι που υποπτεύεται πως ενορχηστρωνόταν από έναν δυσαρεστημένο Ταλοσιανό.

«Η αντίδρασή μου ήταν να αναρωτηθώ αν είναι αλήθεια ο τύπος του ανθρώπου που θα κατάφευγε στη βία ή αν είναι απλά μια υπερβολή του διαδικτύου», μου είπε ο Madison.  «Σε μια προσπάθεια βρω μια απάντηση, συμβουλεύτηκα μια δημόσια διαδικτυακή βάση δεδομένων για να δω εάν είχε ποινικό μητρώο. Τα αρχεία έδειξαν ότι υπήρχε περιοριστική εντολή εις βάρος του, προκειμένου να προστατευτεί μια γυναίκα στην οποία είχε επιτεθεί με βίαιο τρόπο».

Τελικά, ο Madison κουράστηκε από την αυξανόμενη εχθρότητα στο διασπασμένο σήμερα βασίλειό του. Αφού παραιτήθηκε από βασιλιάς τον Αύγουστο του 2005, έχρισε τον οκτάχρονο εγγονό του -γνωστό ως πρίγκιπα Louis Adam- ως επικεφαλής του βασιλείου. Ο πρίγκιπας Louis παρέμεινε ο de facto κυβερνήτης μέχρι που η μητέρα του ζήτησε οι Ταλοσιανοί να εκλέξουν νέο βασιλιά γιατί δεν ένιωθε καλά που ένα σωρό ενήλικοι άνδρες μιλούσαν στο διαδίκτυο για το παιδί της.

Το 2007, σχεδόν 30 χρόνια μετά την ίδρυση της Ταλόσα, το βασίλειο βρέθηκε να είναι διασπασμένο και χωρίς αρχηγό. Το μέλλον του μικροκράτους φαινόταν αβέβαιο μέχρι που ο Woolley ψηφίστηκε ως νέος βασιλιάς και δεσμεύτηκε για μια βιώσιμη συνταγματική μοναρχία. Από τότε κυβερνά εκείνος. Η Δημοκρατία της Ταλόσα ενσωματώθηκε στην Ταλόσα εκ νέου το 2012.

Την ημέρα, ο Woolley εργάζεται ως μηχανικός λογισμικού αλλά τη νύχτα είναι ο βασιλιάς της Ταλόσα. Οι απαιτήσεις αυτής τη θέσης ποικίλλουν αναλόγως τη μέρα –κάποιες φορές θα περάσουν εβδομάδες χωρίς να ασχοληθεί με την Ταλόσα και άλλες φορές θα περάσει πολλές ώρες επί σειρά ημερών, για να επιλύσει συγκρούσεις στο βασίλειο. Η φύση αυτών των συγκρούσεων ποικίλλει, αλλά ο Woolley θυμήθηκε ένα κρούσμα εκλογικής απάτης όπου ένας Ταλοσιανός είχε πολλές ταυτότητες στο Διαδίκτυο με στόχο να προσπαθήσει να επηρεάσει τις εκλογές και το ανέφερε ως παράδειγμα μιας ιδιαίτερα στρεσογόνας στιγμής του Βασιλείου της Ταλόσα.

«Σε μεγάλο βαθμό έχει πέσει στους ώμους μου να ιδρύσω τη μοναρχία με τον τρόπο που πρέπει να είναι μια μοναρχία, αντί μιας προσωπολατρείας», είπε ο Woolley. «Δεν θέλω να δημιουργήσω κακά προηγούμενα που θα επιστρέψουν μετά από 50 ή 100 χρόνια και θα καταστρέψουν τα πάντα. Το βασίλειο της Ταλόσα πρέπει να είναι σταθερό για μεγάλο χρονικό διάστημα».

Όταν μίλησα τηλεφωνικά με τον Woolley βρισκόταν στο σπίτι του στο Ντένβερ - περισσότερα από 1.600 χιλιόμετρα από εκεί όπου δημιουργήθηκε το κρατίδιο. Μου είπε ότι η Ταλόσα αντιπροσωπεύει ένα όμορφο πείραμα για την πολιτική και τη γλώσσα που έφερε κοντά αγνώστους από όλο τον κόσμο. Αν μη τι άλλο, η εξέγερση των διαδικτυακών πολιτών κατά του Madison και των πολιτογραφημένων πριν από το Ίντερνετ Ταλοσιανών, έδειξε το πάθος που είχαν οι «νεοφερμένοι» για το κράτος που είχε φτιάξει ένας 14χρονος στην κρεβατοκάμαρά του σχεδόν πριν από τρεις δεκαετίες.

Η πρόθεση των Ταλοσιανών «ανταρτών» δεν ήταν να καταστρέψουν τη δημιουργία του Madison, αλλά να της επιτρέψουν να ανθίσει και να γίνει μια αληθινή δημοκρατία. Αλλά για τον Madison,  που σήμερα εργάζεται σε ανθοπωλείο στο Μιλγουόκι, οι πληγές από αυτή την περίοδο είναι ακόμα πολύ αληθινές.

«Δεν έχω αμφιβολία πως ό,τι συνέβη το 2004-2005 ήταν πραξικόπημα κατά του κράτους της Ταλόσα και του λαού της», μου είπε ο Madison. «Αλλά κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η ομάδα που πήρε τον έλεγχο δεν ήταν πλέον πραγματικά ταλοσιανή - και αυτό, πιστεύω, ήταν λάθος συμπέρασμα. Η Ταλόσα που υπάρχει σήμερα φαίνεται να είναι η Ταλόσα που ίδρυσα το 1979 και τίποτα δεν θα με ευχαριστούσε περισσότερο από το να μπορέσω να επανέλθω στο βασίλειο».

Περισσότερα από το VICE

Περάσαμε στον Δρόμο τη Νύχτα που ο Υδράργυρος Έπεσε στους -15

Οι Αρχαίοι Έλληνες Έκαναν Καλύτερο Σεξ από Εσένα

Ρωτήσαμε Αθηναίους Φοιτητές για τη Σχέση τους με το Καλοριφέρ