Γνωρίστε την Κολεκτίβα Τατουατζήδων που Βάζει τον Πόνο Πάνω από την Αισθητική

Τα τατουάζ πονούν, αλλά για τον περισσότερο κόσμο ο πόνος είναι ένα κομμάτι της όλης διαδικασίας. Οι δε τατουατζήδες προσέχουν τις αντοχές των πελατών τους στον πόνο, κάνοντας διαλείμματα και αποφεύγουν οποιαδήποτε άσκοπη σκληρότητα. Δεν είναι συνηθισμένο να δένεις κάποιον, ενώ του κάνεις τατουάζ, όπως δεν είναι συνηθισμένο για έναν πελάτη να πετάγεται από τον πόνο, ώστε να ξεφύγει από το άγγιγμα της βελόνας. Επιπλέον, δεν είναι συνηθισμένο να βλέπεις μια σαδιστική ευχαρίστηση να διαγράφεται στο πρόσωπο του τατουατζή καθώς σχεδιάζει τις γραμμές του πάνω στο καθαρό δέρμα του πελάτη.

Κάπου εδώ, όμως, έρχονται οι Brutal Black. Εδώ όπου τα νεο-παραδοσιακά ιαπωνικά tribal δεν λογίζονται ως κάτι παραπάνω από ένα φτωχό fashion statement. Ο Valerio Cancellier, ο Cammy Stewart και ο Phillip «3Kreuze», οι τρεις τατουατζήδες πίσω από το συνεργατικό project, θέλουν να επαναφέρουν τις έννοιες της ιεροτελεστίας και της αναγέννησης στο τατουάζ. Αυτό που σκέφτηκαν είναι μια από τις πιο σκληρές εμπειρίες που μπορείτε να φανταστείτε. Οι ίδιοι δε, λένε περήφανα πως, «θα σας καταστρέψει τη ζωή».

Επικοινώνησα μαζί τους, για να μάθω περισσότερα για το γιατί κάποιος να θέλει να κάνει κάτι τέτοιο.

VICE: Γιατί είναι διαφορετική η διαδικασία ενός Brutal Black τατουάζ από μια συνηθισμένη;
Cammy: Με την κανονική μου δουλειά, αυτό που έχει σημασία είναι το αποτέλεσμα. Αλλά αυτό, είναι κάτι πολύ διαφορετικό για μένα. Δεν λέω ότι αυτό το είδος του τατουάζ είναι για όλους, αλλά το concept ξεσκίζει ουσιαστικά αυτό που πιστεύω ότι έχει γίνει το τατουάζ πλέον: πλαστικό, άψυχο, διαλυμένο από τη μόδα, τα μέσα ενημέρωσης και την pop κουλτούρα. Για μένα, αυτό που κάνουμε είναι ένα μεγάλο «άντε πηδήξου» σε αυτό που ο περισσότερος κόσμος θεωρεί πως είναι το τατουάζ σήμερα.
Valerio: Σήμερα, το τατουάζ έχει καταλήξει να είναι ένα κυρίως καλλιτεχνικό προϊόν, αδιαφορώντας για το τελετουργικό κομμάτι του. Το Brutal Black Project δεν θέλει να κάνει συμβιβασμούς. Το βασικό του στοιχείο είναι το να βιώνει κανείς την ιεροτελεστία.
Phillip: Στην καθημερινή μου δουλειά, εξακολουθώ να είμαι σκληρός και γεμίζω μεγάλα κομμάτια δέρματος σε πολύ λίγο χρόνο, αλλά δίνω πολύ μεγαλύτερη σημασία στον πελάτη και το σώμα του. Σε αυτό το project δεν υπάρχει συμπόνια, δεν υπάρχουν ενδοιασμοί και είναι λίγο περίεργο να έχεις τέτοια συμπεριφορά. Αλλά είναι φοβερό να σκοτώνεις τους ανθρώπους σε αυτά τα sessions. Να βλέπεις τον πόνο στα μάτια τους, το πώς τρέμουν τα σώματά τους, όλον αυτόν τον χαμό. Με κάνει περήφανο να φτάνω στους στόχους μου, μαζί με τους πελάτες. Δεν σημαίνει απαραίτητα ένα μανίκι ή ένα μεγάλο σχέδιο, σημαίνει να σπας τη θέληση του άλλου και να πηγαίνεις στα άκρα. Όταν δυσκολεύεσαι να περπατήσεις μετά από το τατουάζ, σημαίνει ότι το έκανες σωστά. Ο πόνος φεύγει, η περηφάνια είναι αιώνια.

Πώς ξεκίνησε όλο αυτό;
Cammy: Γνώρισα τον Valerio στο Facebook. Είχε κάνει ένα σχέδιο στο πρόσωπο κάποιου, μου άρεσε και θέλησα να του μιλήσω. Μετά από μερικά emails, αποφασίσαμε ότι θέλαμε να δουλέψουμε μαζί πάνω σε ένα μεγάλο project στην Ιταλία. Πήγε καλά, τα πήγαμε καλά μεταξύ μας και τα στιλ μας στο τατουάζ φάνηκαν να συμπληρώνουν καλά το ένα το άλλο, οπότε συνεχίσαμε να δουλεύουμε μαζί όσο πιο συχνά μπορούσαμε, συνήθως δύο φορές τον χρόνο. Από τότε, έχουμε δουλέψει πάνω σε τρία project μαζί. Το τελευταίο ήταν στη Γερμανία, τότε μπήκε στην ιστορία και ο Phillip, αλλά εγώ τελικά δεν κατάφερα να πάω, μιας και είχα κάποια προβλήματα με τις πτήσεις. Phillip: Υπήρχαν κάποια προβλήματα για τον Cammy, όταν έφτασε στη Σκωτία, εξαιτίας της εμφάνισής του και εξαιτίας του γεγονότος ότι έχει μερικές σβάστικες πάνω του, οπότε η Αστυνομία του έκανε μερικές ερωτήσεις παραπάνω και μέχρι να τελειώσουν, η πτήση του είχε φύγει. Το όλο project, λοιπόν, έπρεπε να γίνει κάτω από νέες συνθήκες. Το είχαμε σχεδιάσει για μήνες και ο πελάτης μας, ένας καλός μου φίλος είχε δηλώσει έτοιμος. Ο Franky ήξερε πως τον περίμενα κάτι πολύ πρωτόγονο και σκληρό. Το τατουάζ του διήρκεσε συνολικά πέντε ώρες, τις οποίες τις μοιράσαμε σε δύο ημέρες, το κάναμε όσο πιο γρήγορα γινόταν, με κάποια διαλείμματα για να ξεράσει και να κλάψει.

Σε ποιο σημείο καταλάβατε ότι το Brutal Black Project είναι κάτι παραπάνω από κάτι αισθητικό;
Cammy: Τα πράγματα ξεκίνησαν να αλλάζουν, όταν είδα τις αντιδράσεις των πελατών κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Το project δεν είναι πάντα για το αποτέλεσμα, η ουσία είναι η διαδικασία. Το να γυρίζεις τα πράγματα πίσω στην πρωτόγονή τους μορφή, στην ιεροτελεστία τους. Το να σπρώχνεις τον εαυτό σου πέρα από το όριά σου. Πόσο θέλεις κάτι πραγματικά; Μπορείς να υπομείνεις μια διαδικασία μέχρι το τέλος της; Τα σημάδια που σου αφήνει το τατουάζ σου θυμίζουν τι έμαθες για τον εαυτό σου κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Για μένα, τα σημάδια που μένουν στο δέρμα, είναι λιγότερο σημαντικά από αυτά που μένουν στο μυαλό.
Valerio: Δεν σχεδιάστηκε κάτι, δεν ορίστηκε κάτι και τίποτα δεν έγινε αναγκαστικά. Όταν ξεκίνησε, δεν ήταν ξεκάθαρο που θα πήγαινε, αλλά υπήρχε μια γενική αντίληψη. Το Brutal Black σε επιστρέφει σε μια πρωτόγονη σκληρότητα που εξαφάνισε η σύγχρονη εποχή. Υπάρχουν πολλές βίαιες φυλετικές ιεροτελεστίες, που μπορούν να περιγραφούν ως δοκιμασίες επιβίωσης. Αν και το project δεν έχει ως βασικό του σκοπό να ανασύρει τέτοιου είδους φυλετικές ιεροτελεστίες, οι ρίζες του είναι παρόμοιες.

Τι πιστεύετε πως ωθεί ένα άτομο να δεχτεί κάτι τέτοιο στο σώμα του;
Cammy: Μπορώ να μιλήσω μόνο προσωπικά, μιας και όλοι έχουν διαφορετικούς λόγους για τη συμμετοχή τους σε κάτι τέτοιο. Βασικά, μου αρέσει η ενέργεια που μοιράζεται ανάμεσα στον πελάτη και τον τατουατζή. Είναι πολύ έντονη, αλλά αυτό είναι κάτι θετικό. Καμιά φορά, είναι καλό να σπρώχνεις τον εαυτό σου πέρα από αυτό που νομίζεις πως αντέχεις, τόσο ως πελάτης όσο και ως καλλιτέχνης. Δεν υπάρχει τελικός στόχος, η ζωή είναι μια σειρά από συμβάντα και αυτό είναι απλά ένα από αυτά. Το τατουάζ μπορεί να σε βοηθήσει να βρεις τις ρίζες σου και να μάθεις πως ο πόνος, όπως και η ευχαρίστηση, μπορεί να επεξεργαστεί, όπως εσύ επιθυμείς. Δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια έντονη στιγμή μέσα σε μια ζωή γεμάτη με συναισθήματα που μπορούν εύκολα να ξεχαστούν. Όταν επιστρέφεις στις βασικές αντιδράσεις, θυμάσαι ότι κάποτε ήσουν πολεμιστής. Αυτό πρέπει να κρατήσεις. Είναι εύκολο να γίνεις ένα ρομπότ σε αυτόν τον γκρίζο και άνευρο κόσμο που αναγκαζόμαστε να ζούμε.
Valerio: Ο καθένας είναι ελεύθερος να ζήσει την εμπειρία με τον τρόπο του. Μπορεί να εξελιχθεί σε μια διαδικασία για τον εαυτό μας ή και ενάντια σε αυτόν. Μπορεί να φαίνεται δύσκολο να το πιστέψει κανείς, αλλά δεν υπάρχει κάτι το αρνητικό σε όλο αυτό, δεν υπάρχει μίσος ή σαδισμός. Σε κάθε περίπτωση, εγώ είμαι απλώς το μέσο, ο εκτελεστής, ο χασάπης. Το σώμα μπορεί να αντέξει μια τόσο σκληρή διαδικασία, αλλά είναι απαραίτητο να έχει κανείς ένα πολύ δυνατό μυαλό.

Πότε θα γίνει το επόμενο Brutal Black project; 
Phillip: Στο τέλος της χρονιάς, στην Ιταλία, το οποίο θα κάνει τη διήμερη συνάντησή μας με τον Frankie να φαίνεται παιχνιδάκι. Ας ελπίζουμε να μην πεθάνει κανείς!

Περισσότερα από το VICE

Ο Φλοριάν Μάρκου Eίναι ο Αλβανός Βασιλιάς των Ρινγκ από τη Θεσσαλονίκη

Η dednewb δεν Μπορεί να Καταλάβει Γιατί τη Μισούν Τόσο

Άνθρωποι που δεν Έχουν Καπνίσει Ποτέ Χόρτο μάς Περιγράφουν πώς Φαντάζονται ότι Είναι