Αυτήν την Κυριακή, στην εκπομπή μας VICE SPECIALS στον ΑΝΤ1, δείτε την ιστορία πίσω από τις αντιδράσεις για τα παιδιά των προσφύγων στο Δημοτικό σχολείο του Νέου Ικονίου στο Πέραμα.
Βλέπαμε τον κόσμο να κοιμάται στις λάσπες στην Ειδομένη, να προσπαθεί απελπισμένα να βρει έναν τρόπο να ξεφύγει και κλαίγαμε.
Η κλειτοριδεκτομή
«Από τον Οκτώβριο του 2010 μέχρι τώρα, έχω δουλέψει συνολικά 17 μήνες. Τα Χριστούγεννα απολύθηκα τελευταία φορά. Ο Σταμάτης είναι επίσης πολύ καιρό άνεργος. Εδώ και έναν μήνα κάνει σποραδικά μεροκάματα, όποτε τον φωνάζουν. Ο Σταμάτης, επειδή ήταν πολύ ενεργός συνδικαλιστής στον κλάδο μας, έχει μπει σε μαύρη λίστα. Ο κύκλος μας, των τσαγκαράδων, έχει μικρύνει πολύ και αποφεύγουν να τον πάρουν για δουλειά. Έχω πιεστεί πολύ, να σου πω την αλήθεια. Θεωρούσα ότι είχα θεμελιώσει δικαίωμα μειωμένης σύνταξης με το νόμο περί ανήλικων τέκνων, αλλά μου είπε ο εργατολόγος ότι μου λείπει ένα ένσημο και έχω δικαίωμα να βγω σε μειωμένη σύνταξη το 2023. Αυτή ήταν η τελική σφαλιάρα. Δεν μπορώ να βρω δουλειά πουθενά, ούτε για καθαρίστρια με παίρνουν ούτε για φυλλάδια. Απελπίστηκα. Όλη αυτή η κατάσταση σε σκοτώνει. Όμως, συμβιώσαμε όλοι μαζί σ' αυτές τις συνθήκες. Δεν είναι εύκολο. Ο χώρος είναι πολύ μικρός. Ειδικά τον χειμώνα που δε μπορούμε να βγούμε στο μπαλκόνι, ήμασταν ο ένας πάνω στον άλλον. Είχαμε αρκετή βοήθεια από φίλους. Όλος ο κύκλος μας στάθηκε δίπλα μας, όταν πήραμε τα παιδιά. Ο Σπύρος, η Κάτια, η Στέλλα. Ο Σπύρος σε μια βάρδιά του στη δουλειά μάζεψε λεφτά από τους συναδέλφους του, τα έκανε τρόφιμα και τα έφερε. Όλοι βοηθάνε, κάποιος π.χ. φέρνει το κρέας του μήνα, κάποιος παιχνίδια για τη μικρή. Παίρνουμε κάποια είδη, όπως οι πάνες, από την Περιφέρεια», εξηγεί η Κατερίνα«Δεν μπορώ να βρω δουλειά πουθενά, ούτε για καθαρίστρια με παίρνουν ούτε για φυλλάδια. Απελπίστηκα. Όλη αυτή η κατάσταση σε σκοτώνει. Όμως, συμβιώσαμε όλοι μαζί σ' αυτές τις συνθήκες»
Μια αληθινή ιστορία, μια αληθινή οικογένεια
«Είχαμε και προβλήματα και διαφωνίες. Το καλοκαίρι τα παιδιά είχαν βρει κάποιον που τους έταζε ότι με 500 ευρώ θα τους φτιάξει πλαστά χαρτιά, για να φύγουν για την Ευρώπη. Τους εξηγήσαμε τι κινδύνους αναλαμβάνουν και άλλαξαν γνώμη. Επίσης, ο Σέτι έχει μια διαφορετική κουλτούρα, ειδικά σε ζητήματα που αφορούν στους ρόλους των φύλων. Αντιδρούσε στην αρχή που του λέγαμε να κρατάει τη Μαρία, όταν η Άουα δούλευε. Του μιλήσαμε, το κατάλαβε. Τα συζητάμε όλα, όπως συμβαίνει σε κάθε οικογένεια. Η Άουα, όταν πρωτοήρθε στο σπίτι, ήταν πολλή φοβισμένη, σαν τα κουνέλια που είναι έτοιμα να τρέξουν. Δεν άφηνε τη Μαρία από τα χέρια της. Της λέγαμε να μας τη δώσει λίγο, να πάει να κάνει ένα μπάνιο να χαλαρώσει και φοβόταν. Ήταν λογικό, μετά που έκατσα και το σκέφτηκα. Βρέθηκε ξαφνικά σ' ένα ξένο σπίτι με άγνωστους ανθρώπους. Αυτό από μόνο του είναι τρομακτικό. Τώρα, μας έχει εκμυστηρευτεί ότι, αν χρειαστεί να πάει κάπου χωρίς την κόρη της, μόνο εμάς εμπιστεύεται να την αφήσει. Είναι πολύ ηθικά παιδιά. Από την πρώτη στιγμή που μπήκαν στο σπίτι μας, δεν σκεφτήκαμε ποτέ να φυλάξουμε κάτι. Εμείς όποτε έχουμε λεφτά τα βάζουμε στο τραπέζι, σ' ένα πλεκτό καλαθάκι. Ξέρουμε όλοι ότι εκεί είναι τα λεφτά της οικογένειας. Το 'χαν μάθει και τα παιδιά. Ο Σέτι, όταν έκανε πέρσι το πρώτο του μεροκάματο και πήρε 40 ευρώ, έκανε κάτι που με συγκίνησε πολύ. Πήγε στο καλαθάκι και έβαλε ένα 20ευρο. Αυτό, είπε, είναι το μερίδιο μου στα λεφτά της οικογένειας. Η Άουα, όταν μας φέρνουν ρούχα και παιχνίδια για τη μικρή που δεν τα χρειάζεται ή δεν της κάνουν, τα δίνει σε άλλες μανάδες. Συμμετέχει πάντα στα αντιρατσιστικά συλλαλητήρια, όπως συμμετείχε και στις διαδηλώσεις ενάντια στη δικτατορία στην Γκάμπια με ελεύθερους σκοπευτές να είναι ακροβολισμένοι παντού. Μ' έχει εντυπωσιάσει η δύναμή της», λέει η Κατερίνα.«Εγώ γελάω, όταν καμιά φορά που συζητάω στο Διαδίκτυο μου λένε, "να τους πάρετε σπίτια σας"»
Διαβάστε: Σιδέρωμα Στήθους: Τα Θύματα της Εφιαλτικής Παράδοσης του Καμερούν
Τα πρώτα χρόνια υπέφεραν από τη φτώχεια και τις αρρώστιες. Ούτε νερό δεν είχαν, το δίκτυο νερού έφτασε στην Κοκκινιά το 1936. Μέχρι τότε βολεύονταν μ' ένα αυτοσχέδιο πηγάδι που είχαν σκάψει οι κάτοικοι και τους θέριζε η φυματίωση. «Το σημερινό έργο το έχουμε δει ξανά στην Κοκκινιά που είναι προσφυγομάνα. Τα ίδια έζησαν και οι πρόγονοί μας. Και από αυτούς φάγανε χρήματα, τους ανάγκασαν να αγοράσουν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου με την υπόσχεση ότι θα φτιαχτούν σπίτια και τους εξαπάτησαν. Από εκεί πήραν μαθήματα οι σημερινοί αλήτες. Εξοργίζομαι από τον τρόπο που η κυβέρνηση και η Ευρώπη αντιμετωπίζουν το προσφυγικό. Εξοργίζομαι από τον εμπαιγμό του ότι δαπανήθηκαν τόσα χρήματα, για να ζουν 60.000 άνθρωποι σε σκηνές και να πεθαίνουν από το κρύο», λέει ο Σταμάτης.Την περίοδο της ανόδου της Χρυσής Αυγής δίναμε καθημερινές μάχες. Ήταν πολύ άγρια τα πράγματα, πριν από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Προσπάθησαν να χτίσουν μια κατάσταση μίσους στη γειτονιά, αλλά δεν τα κατάφεραν
VICE Video: Μπήκαμε με την Κάμερα του VICE στον Καταυλισμό Προσφύγων στα Διαβατά
Ο Σταμάτης μεγάλωσε στη Νίκαια και η Κατερίνα ζει εδώ από τα 19 της. Αντιλαμβάνονται όχι μόνο την ιστορική συνέχεια του προσφυγικού δράματος, αλλά και το γνήσιο αντιφασιστικό χαρακτήρα της περιοχής. «Μικρή Μόσχα», αποκαλούσαν τη Νίκαια την περίοδο της Κατοχής, εξαιτίας της πολύ μεγάλης οργάνωσης του ΕΑΜ που διέθετε. Εδώ δόθηκε η πρώτη μεγάλη μάχη σε πόλη ενάντια στα ναζιστικά στρατεύματα , η Μάχη της Κοκκινιάς, τον Μάρτη του 1944 και εδώ διαπράχθηκε μια από τις μεγαλύτερες ναζιστικές θηριωδίες τον Αύγουστο του 1944, στο Μπλόκο της Κοκκινιάς. Είναι μια τοπογραφία ιερότητας η περιοχή που επεδίωξαν να μολύνουν τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής την περίοδο της κρίσης και να ξεθωριάσουν τη συλλογική μνήμη των κατοίκων της. «Την περίοδο της ανόδου της Χρυσής Αυγής δίναμε καθημερινές μάχες. Στο παραδίπλα στενό έμενε το δευτεροπαλίκαρο του Κασιδιάρη, μετά τον Πατέλη, ένα παιδί της διπλανής πόρτας που είχε καταφέρει να πλησιάσει κάποιο κόσμο. Ήταν πολύ άγρια τα πράγματα, πριν από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Προσπάθησαν να χτίσουν μια κατάσταση μίσους στη γειτονιά, αλλά δεν τα κατάφεραν», αναφέρει η Κατερίνα. «Η Νίκαια είναι περιοχή αντίστασης, τέτοια ήταν ιστορικά και τέτοια παραμένει», συμπληρώνει ο Σταμάτης.Μετά από έναν χρόνο συμβίωσης, επίμονης προσπάθειας και αλλαγών, τα πράγματα φαίνονται να βελτιώνονται για την Άουα. Βρήκε μια δουλειά ως οικιακή βοηθός, έκανε αίτηση επανένωσης, για να μπορέσει να έρθει και ο άνδρας της στην Ελλάδα και πλέον ετοιμάζεται να νοικιάσει ένα σπίτι, για να αποκτήσουν μια μεγαλύτερη άνεση χώρου και μια ανεξαρτησία που είναι απαραίτητη, για να χτίσουν ξανά τη ζωή τους με αισιοδοξία και ασφάλεια. «Ήταν πολλή σημαντική εμπειρία η συμβίωσή μας. Μας έσωσε από κακοτοπιές και με βοήθησε να μάθω πράγματα γι' αυτή τη χώρα και τους ανθρώπους της. Τώρα νιώθω την Ελλάδα σαν δεύτερη πατρίδα. Εδώ νομίζω ότι μπορώ να φτιάξω ένα καλύτερο μέλλον για τη μικρή», επισημαίνει.
Αυτές τις μέρες η οικογένεια πακετάρει και συγκεντρώνει πράγματα για το καινούργιο σπίτι της Άουα. Η Μαρία δεν πολυκαταλαβαίνει τι συμβαίνει. Συνεχίζει να αλωνίζει χαρούμενη όλο το σπίτι και να καταλήγει πάντα στην αγκαλιά του Σταμάτη. Έχουν αναπτύξει έναν πολύ τρυφερό δεσμό μεταξύ τους. Ο Σταμάτης είναι το υποκατάστατο του πατέρα και του παππού που της λείπουν. Τα βράδια αποκοιμιέται με το «Παπάκι» του Νικόλα Άσιμου, με το ίδιο τραγούδι που η Κατερίνα νανούριζε τους δύο γιους της. Είναι μια αμήχανη στιγμή χαρμολύπης, ένα απαραίτητο βήμα για την αποκατάσταση της κανονικότητας όλων, αλλά κι ένας αποχωρισμός με τη φόρτιση που πάντα εσωκλείει.Αυτοί οι άνθρωποι κουβαλάνε μια αβάσταχτη αίσθηση μοναξιάς
Έφυγα από το σπίτι τους αργά το βράδυ, με την ακλόνητη πεποίθηση ότι, όταν μαθαίνεις να βλέπεις τον άλλον σαν υπόσχεση και όχι σαν απειλή, ο κόσμος ομορφαίνει και ο ρατσισμός κρύβεται ηττημένος στις τρύπες του.Περισσότερα από το VICEΟ Φλοριάν Μάρκου Eίναι ο Αλβανός Βασιλιάς των Ρινγκ από τη ΘεσσαλονίκηΗ dednewb δεν Μπορεί να Καταλάβει Γιατί τη Μισούν ΤόσοΆνθρωποι που δεν Έχουν Καπνίσει Ποτέ Χόρτο μάς Περιγράφουν πώς Φαντάζονται ότι ΕίναιΔείτε ακόμη: Γυναίκες Έρχονται στην Ελλάδα για να Ξαναγίνουν Παρθένες με Παρθενορραφή