Συμπέρασμα: Μην Τουιτάρεις στα Είδωλά σου

Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο VICE US.

Μια από τις αγαπημένες μου σειρές, όταν ήμουν μικρός, ήταν η κωμική σειρά με σκετσάκια του ’90, The State. Ήταν κάτι σαν ένα περίεργο πρώιμο Twitter και οι ηθοποιοί που συμμετείχαν δημιούργησαν στην πορεία πολλές άλλες αγαπημένες μου σειρές και ταινίες, όπως το Υγρό, Καυτό, Αμερικανικό Καλοκαίρι, το Stella και το Reno 911. Αυτός που ξεχώριζε από όλους, τουλάχιστον κατά τη γνώμη μου, ήταν ο Michael Ian Black – ένας περίεργος τύπος με ενέργεια παιδιού, ο οποίος εμφανίστηκε σε όλα τα παραπάνω, ενώ ήταν και τακτικός guest στο I Love the 90s.

Δυστυχώς για εμένα, ο συγκεκριμένος μου ήρωας τυχαίνει να έχει λογαριασμό στο Twitter, τον οποίο χρησιμοποιεί (πολύ). Αν και πάντα ήταν γνωστός για τις αόριστα φιλελεύθερες απόψεις του στο Ίντερνετ, σε αυτήν την περίπτωση ο Mike χρησιμοποίησε την υπερψήφιση του ειδεχθούς νομοσχεδίου για τη μεταρρύθμιση του φορολογικού κώδικα, για να υπερασπιστεί τη συντηρητική σχολιάστρια Meghan McCain; Δεδομένων των πολιτικών της πεποιθήσεων και του γεγονότος ότι η οικογένειά της (είναι κόρη του γερουσιαστή της Αριζόνα John McCain και της επιχειρηματία Cindy McCain) πιθανότατα θα κερδίσει εκατομμύρια από το φορολογικό νομοσχέδιο, ήταν αναμενόμενο να το στηρίξει απόλυτα και να επιτεθεί σε όσους τολμήσουν να έχουν αντίθετη άποψη. Αυτό που προκάλεσε έκπληξη, όμως (παρ’ όλο που πιστεύω ότι δεν θα έπρεπε), ήταν η άρνηση ενός μέλους της λεγόμενης αντίστασης (#resistance) να εγκαλέσει μια Ρεπουμπλικανή φίλη.

Ο Michael Ian Black και η Meghan McCain έχουν μάλιστα γράψει μαζί ένα βιβλίο, στο οποίο αναφέρονται στο γεγονός ότι τα πηγαίνουν καλά παρά, τις διαφορετικές πολιτικές τους απόψεις και άλλες τέτοιες βλακείες, το 2012. Όταν έκανα πλάκα πάνω σε αυτό, κυρίως επειδή με είχε εκνευρίσει ένας από τους κωμικούς που είχα για είδωλο, ο Ian Black ξέφυγε: Με αποκάλεσε δειλό, επειδή χρησιμοποιούσα την εικόνα ενός καρτούν ως avatar, με κατηγόρησε ότι ήμουν πολύ επικριτικός και τελικά, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, επιχείρησε (ένας Θεός ξέρει γιατί) να χρησιμοποιήσει τη γενοκτονία που πραγματοποιείται αυτήν τη στιγμή κατά των Ροχίνγκια, σε μια προσπάθεια να ταπώσει τις πολιτικές καθαρότητας; Ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω.

Η όλη συνομιλία μας, η οποία πρέπει να παραδεχτώ ότι έκανε πολλούς από τους follower μου να την πέσουν στον Mike (ο οποίος έχει εκατομμύρια παραπάνω follower και είναι πολύ πιο πλούσιος και ισχυρός από εμένα), έκανε τον Mike να καταρρεύσει. Ειλικρινά, στενοχωρήθηκα πολύ, όμως όλο αυτό έκανε μερικούς φίλους και follower μου να μοιραστούν κάποιες ιστορίες με διαλόγους που είχαν με τους ήρωές τους online – κανένας εκ των οποίων δεν είχε ευχάριστη κατάληξη.

Το πιο εκπληκτικό από όλα ήταν η πολυετής διαμάχη μεταξύ του σήμερα ανενεργού χρήστη @nasboat και του frontman των Blues Traveller, John Popper. Όλα ξεκίνησαν, όταν το 2014, το Buzzfeed δημοσίευσε ένα άρθρο το οποίο αναφερόταν σε ένα παλιό επεισόδιο του Behind the Music που έλεγε ότι ο Popper υποτίθεται ότι ήταν τόσο χοντρός, που δεν μπορούσε να αυνανιστεί.

VICE Video: Τα Σπάσαμε σε Ένα Δωμάτιο Θυμού

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Ο Popper απάντησε εκτοξεύοντας βρισιές στον αρθρογράφο του Buzzfeed από τον επίσημο λογαριασμό των Blues Traveler, πράγμα που, όπως ήταν αναμενόμενο, έκανε ορδές ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένου του τύπου πίσω από τον λογαριασμό @nasboat, να ξεκινήσουν να κοροϊδεύουν αυτόν τον πλούσιο και διάσημο τύπο και την ξεκαρδιστική ευθιξία του.

Εδώ είναι, όμως, που τα πράγματα περιπλέκονται: το 2015, ένας φίλος του @nasboat δημιούργησε ένα bot στο Twitter, το @assbott, το οποίο ήταν ένας μικρός κώδικας που έστελνε tweet με φράσεις παρμένες από τα tweet του @nasboat. Ο λογαριασμός, όπως φαίνεται, ανέβασε tweet με μια παραλλαγή της φήμης «Ο John Popper δεν μπορεί να την παίξει» και ο Popper τα διάβασε τυχαία (πιθανώς ψάχνοντας εμμονικά το όνομά του στο Ίντερνετ). Σε αυτό το σημείο, έγινε μια μικρή έκρηξη στο μυαλό του και ο τραγουδιστής των Blues Traveller πέρασε τα επόμενα δύο χρόνια θάβοντας μανιωδώς τον @nasboat, μέχρι που έφτασε στο σημείο να ποστάρει τη διεύθυνση, το όνομα, τον εργοδότη και αεροφωτογραφίες από το σπίτι του.

Παρόλο που αυτό είναι σίγουρα ένα ακραίο παράδειγμα αυτής της τάσης στο Ίντερνετ, σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί εξαίρεση. Το 2011, ο James Franco (ο οποίος, όπως και ο Ian Black, έχει συνεισφέρει με άρθρο του στο VICE), απάντησε σε μια κακή κριτική για την παρουσίαση που έκανε στα Όσκαρ, με μια φωτογραφία που έγραφε «FUCK THE YALE DAILY NEWS», πυροδοτώντας έναν μίνι χαμό στο Ίντερνετ. Την ίδια χρονιά, ο τότε παίκτης της ομάδας αμερικανικού ποδοσφαίρου Αριζόνα Κάρντιναλς, Derek Anderson, ξενύχτησε καβγαδίζοντας με έναν fan για την άμυνα της ομάδας. Ένα πιο πρόσφατο περιστατικό έγινε πέρυσι, όταν η (λευκή) πρωταγωνίστρια της reality τηλεόρασης, Kendra Wilkinson, φωτογραφήθηκε μαζεύοντας βαμβάκι, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού και όταν ο κόσμος (δικαίως) την κατέκρινε για αυτό, εκείνη ξεκίνησε να ωρύεται, λέγοντας ότι ο πεθερός της είναι μαύρος και άλλες τέτοιες αηδίες. Αυτά συμβαίνουν σχεδόν καθημερινά πλέον – την ώρα που διαβάζετε αυτό το άρθρο, ένα ψιλοδιάσημο πρόσωπο μπλέκεται σε άσκοπους καβγάδες που είναι προσβλητικοί για όλους τους εμπλεκόμενους.

Πριν από το Ίντερνετ, μπορούσαμε να πιστεύουμε ότι οι ήρωές μας –ή οι αγαπημένοι μας celebrities, δεν έχει και μεγάλη διαφορά– είχαν αξιοπρέπεια και γενικά ότι ήταν ανώτεροι άνθρωποι που μπορούσαν να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους. Οι πολιτικές τους πεποιθήσεις δεν είχαν σημασία και κανείς δεν απαιτούσε να μάθει τι πίστευε ο τραγουδιστής των Goo Goo Dolls για το μεταναστευτικό. Αν κάποιος ήταν μεγάλη προσωπικότητα, μπορούσε να προσλάβει μια ομάδα από δημοσιοσχεσίτες και ανθρώπους που θα τον βοηθούσαν να κρύψει από τον κόσμο τα ελαττώματα και τις κοτσάνες του – σκεφτείτε πόσοι άνθρωποι έβγαζαν λεφτά στα 90s, αποκρύπτοντας απλώς από τον κόσμο πόσο μαλάκας ήταν ο Michael Jordan.

Όμως αυτό έχει τελειώσει τώρα. Είμαστε ελεύθεροι να συνομιλούμε με τα είδωλά μας, τα οποία πολύ συχνά αυτοϋπονομεύονται με τις ηλίθιες απόψεις τους και τις υστερίες τους. Το θέμα είναι ότι ακόμη λατρεύω τη δουλειά του Michael Ian Black. Δεν θα σταματήσω να λατρεύω το The State ή το Υγρό, Καυτό, Αμερικανικό Καλοκαίρι. Τα σπάνε και τα δύο και δεν θα με πείσει κανείς για το αντίθετο. Είμαι σίγουρος ότι ο Michael Ian Black είναι ωραίος τύπος, για να κάνεις παρέα μαζί του. Βασικά, ακόμη μου αρέσει και εκείνο το κομμάτι των Blues Traveller, του 1995. Όμως δεν ξέρω πώς να τα συνδυάσω όλα αυτά με το γεγονός ότι το Twitter μας έχει δώσει άπειρους λόγους να ξεκινήσουμε να αντιπαθούμε όλους αυτούς τους ανθρώπους.

Περισσότερα από το VICE

Ζωντανοί-Νεκροί σε Ψυχιατρική Κλινική: Φωτογραφίες του Ένοχου Μυστικού της Ελληνικής Κοινωνίας

H Αισθητικός που Έκανε Διπλή Ζωή ως Βαρόνος Κοκαΐνης

Τα Μπινελίκια στο «Master Chef» Έχουν Ξεφύγει