Η Ιστορία της «Μπανάνας», του Κιτς Αξεσουάρ που Επέστρεψε στη Μόδα

Η «μπανάνα» ήταν κάποτε ένας παρίας της μόδας. Χαρακτηριστικά uncool και περιφρονημένη από τους γνώστες της υψηλής ραπτικής, η «μπανάνα» ήταν απλώς ένα πρακτικό αξεσουάρ για nerds και το ενδυματολογικό σήμα κατατεθέν των τουριστών με τις κάμερες στα χέρια. Για τους εφήβους της δεκαετίας του 2000 σαν και εμένα, ήταν συνυφασμένη με εκείνη τη σπαστικιά σου θεία που τη φορούσε στα πενταήμερα πακέτα διακοπών στην Ισπανία και αναφερόταν σε αυτήν ανά πέντε λεπτά, με την κλασική φράση «Πρέπει να προσέχεις με τους πορτοφολάδες».

Φέτος στο Pride του Λονδίνου, καθώς πάλευα ανάμεσα σε κύματα από ιδρωμένα σώματα που φορούσαν «μπανάνες» στη Regent Street, συνειδητοποίησα κάτι (πέρα από το ότι είχα πάθει ηλίαση) – οι «μπανάνες» επέστρεψαν. Ήταν παντού. «Μπανάνες» στα χρώματα του ουράνιου τόξου με κοίταζαν μέσα από τις στολισμένες για το Pride βιτρίνες του Topshop. Η ίδια η παρέλαση ήταν σαν να βλέπεις μια πασαρέλα από «μπανάνες» όλων των σχημάτων, των χρωμάτων και των μεγεθών. Ξαφνικά, βρέθηκα σε ένα κατάστημα στη μία το μεσημέρι, την ημέρα της παρέλασης, με έναν μοναδικό σκοπό: Να προμηθευτώ μια «μπανάνα» – διαφορετικά, να δεχτώ τη μοίρα μου ως απόκληρος της κοινωνίας. Προσέγγισα την πλησιέστερη πωλήτρια μέσα στην ταραχή μου, με τα μάτια μου να σκανάρουν τον χώρο για να βρουν το τμήμα με τα αξεσουάρ. Όταν άνοιξα το στόμα μου, σήκωσε το χέρι, για να με σταματήσει, με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω (ενδεχομένως, αξιολογώντας το επιτηδευμένο κιτς στο στιλ μου) και με διέκοψε γλυκά: «Ψάχνετε για κάποιο τσαντάκι μέσης, σωστά;».

Οι «μπανάνες» είναι, στην πραγματικότητα, ιστορικές. Οι πρόγονοί τους ήταν οι δερμάτινοι σάκοι που κουβαλούσαν οι πρωτόγονοι άνθρωποι και στη συνέχεια εξελίχθηκαν σε εκείνα τα τσαντάκια με τις καδένες που απαθανατίζονται σε μεσαιωνικές ταπισερί. Στη δεκαετία του ’90, το σύγχρονο τσαντάκι μέσης εμφανίστηκε ως «θήκη για stuff», η οποία χρησιμοποιούνταν από τους ravers ως ένας εύχρηστος χώρος αποθήκευσης για poppers και χάπια. Αυτό μπορεί να εξηγεί την αναβίωσή του στον δρόμο, δεδομένης της τρέχουσας νοσταλγίας για τη μόδα των 90s και τη rave κουλτούρα. Κατά έναν ειρωνικό τρόπο, αυτός ο συσχετισμός έφερε τη «μπανάνα» και πάλι στη μόδα, η οποία απευθύνεται ταυτόχρονα σε δύο διαφορετικές πολιτικές σέκτες – τους ομοφυλόφιλους και τους υπηκόους της μόδας του δρόμου, τους hypebeasts.

Μακιγιάζ Χωρίς Καθρέφτη

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook

Όπως και οι ομοφυλόφιλοι, πολλά από αυτά τα αγόρια που λατρεύουν τα αθλητικά, φοράνε Supreme και έχουν εμμονή με το Berghain, λατρεύουν επίσης τη rave κουλτούρα και έχουν αγκαλιάσει τις «μπανάνες» -ή τα «τσαντάκια μέσης», για να χρησιμοποιήσω τη «No Homo» μετονομασία τους. Δεδομένου του πόσο βαθιά ριζωμένη είναι η ομοφοβία και η τοξική αρρενωπότητα στην κουλτούρα των hypebeasts, η αμοιβαία αγάπη των δύο κοινοτήτων για την «μπανάνα» είναι κωμική.

Πιθανώς δεν συνειδητοποιούν ότι η «μπανάνα» συνδέεται ειδικά με την queer κοινότητα, αφού οι λεσβίες του δεύτερου κύματος φεμινισμού της δεκαετίας του '70 αγκάλιασαν το κίνημα κατά της μόδας, βάζοντας την πρακτικότητα πάνω από την αισθητική. Παρά τις ιστορικές αυτές συνδέσεις, φαίνεται ότι η πρόσφατη αναβίωση της «μπανάνας» στους γκέι οφείλεται και στη μετονομασία της σε «τσαντάκι ζώνης» από τους μεγάλους οίκους μόδας - για παράδειγμα, από τη Moschino το 2012. Η δημοτικότητά της στους γκέι άνδρες έχει αυξηθεί, πιθανώς όχι μόνο επειδή είναι πρακτική, αλλά επειδή έχουμε συνειδητοποιήσει ότι μπορεί να είναι και όμορφη.

Ο Martin Pel του Μουσείου του Μπράιτον και επιμελητής της έκθεσης Queer Looks εξηγεί ότι οι «μπανάνες» δεν είναι αποκλειστικά μόδα των queer - και φυσικά έχει δίκιο. Τα τσαντάκια μέσης έχουν κάνει comeback σε όλον τον κόσμο, είναι πλέον απαραίτητη ενδυματολογική επιλογή των ετεροφυλόφιλων στα φεστιβάλ και φοριούνται ακόμη και από την Kylie Jenner. Ωστόσο, θέλοντας να μη με πληγώσει πάρα πολύ, προσθέτει: «Είναι αρκετά χρήσιμα αξεσουάρ, όταν πας σε κάποιο πάρτι. Ποιος θέλει να κουβαλάει τσάντες ή να φουσκώνουν οι τσέπες του με τέτοιο καιρό! Οι queer κοινότητες έχουν τα πάρτι στο επίκεντρό τους και χορεύουν με την πρώτη ευκαιρία - ίσως γι’ αυτό οι «μπανάνες» είναι πιο συχνές στην γκέι κουλτούρα».

Ένας άλλος πνευματικός οδηγός στο ψευδο-θρησκευτικό ταξίδι μου προς τη λατρεία της «μπανάνας» είναι η ιστορικός μόδας Kimberly Chrisman. «Το τσαντάκι μέσης είναι το τέλειο εξάρτημα για αυτήν την εποχή της υπερηφάνειας και της διαμαρτυρίας που ζούμε», λέει. «Σε μια πορεία, μπορείς να κουβαλήσεις όλα τα απαραίτητα και να έχεις τα χέρια σου ελεύθερα, για να κρατάς πλακάτ με εύστοχα μηνύματα. Έχω παρατηρήσει ότι τα φοράνε άνθρωποι κάθε στιλ -όχι μόνο στην γκέι κοινότητα-, αλλά είναι λογικό να τα βλέπουν οι άνδρες ως εναλλακτική λύση της τσάντας».

Ο Fred Dennis, επιμελητής της έκθεσης A Queer History of Fashion στο FIT, μου επισημαίνει επίσης ότι η κουλτούρα του γυμνασμένου σώματος στην ομοφυλοφιλική κοινότητα είναι ένα βασικό κομμάτι του παζλ στην ιστορία της γκέι προέλευσης της «μπανάνας»: «Όταν εμφανίστηκε για πρώτη φορά, ήταν το τέλειο αξεσουάρ για την ανερχόμενη κουλτούρα του γυμναστηρίου στη Νέα Υόρκη. Σε αντίθεση με τα σακίδια πλάτης και τις τσάντες, ήταν μικρή, αυτόνομη και butch!».

Η «μπανάνα» υπάρχει σε ένα πολιτιστικό πλέγμα, όπου όλα τα παρακλάδια της ανδρικής γκέι κουλτούρας -clubbing, πολιτικές διαμαρτυρίες, υπερσεξουαλικότητα, κουλτούρα γυμναστηρίου- ξεχύνονται σε έναν χείμαρρο που δημιουργεί νέες τάσεις. O ιδανικός αποθηκευτικός χώρος για έναν ομοφυλόφιλο που θέλει να υψώσει πλακάτ διαμαρτυρίας σχεδόν τσίτσιδος στις δύο το μεσημέρι και να μπορεί και να παρτάρει στη συνέχει όλη νύχτα, χωρίς να χρειαστεί ενδιάμεσα να περάσει απ’ το σπίτι.

To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο i-D

Περισσότερα από το VICE

Ούτε στην Αθήνα, Ούτε Πουθενά: Τα Δελφίνια Ανήκουν στις Θάλασσες, Όχι στις Δεξαμενές

Το 40% των Πρώτων Αναμνήσεων σου, Είναι Πράγματα που δεν Συνέβησαν Ποτέ

Πού να πας Διακοπές στην Ελλάδα αν Έχεις Δύο Εβδομάδες Άδεια και 200 Ευρώ Budget