Όταν τα Ναρκωτικά σε Καταστρέφουν για Πάντα

Αυτό το άρθρο εντάσσεται στο «Safe Sesh», μια καμπάνια του VICE για τη μείωση των βλαβών από τη χρήση ουσιών, σε συνεργασία με το The Loop και τη Royal Society for Public Health . Περισσότερα σχετικά άρθρα εδώ.

Όταν ο Alex Miller, 21 ετών, πήγαινε στο Λύκειο, αγόρασε ένα σιρόπι για τον βήχα, για να μαστουρώσει. Νωρίτερα είχε πάρει ένα φάρμακο για τη διαταραχή ελλειμματικής προσοχής, κάτι που έκανε συχνά, επειδή τότε ήταν εθισμένος στις αμφεταμίνες. «Ήταν ανόητος συνδυασμός», μου είπε. «Την επόμενη μέρα ξύπνησα και έβλεπα μικρά σημαδάκια. Σχεδόν αδιόρατα, αλλά αμέσως κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, επειδή μια παρενέργεια θα έπρεπε να είχε περάσει ως τότε».

Ο Miller είχε πρόβλημα με την όρασή του για εβδομάδες – έβλεπε μικρές φωτεινές γραμμές να ακολουθούν τις κινήσεις. Στην αρχή δεν τον ενοχλούσε πολύ, ήταν κάτι ήπιο, είπε. Καθώς περνούσε ο καιρός όμως, ξεκίνησε να ανησυχεί, επειδή δεν έφευγαν. Αυτό συνέβη πριν από τέσσερα χρόνια και οι ενοχλήσεις στην όρασή του έχουν χειροτερέψει και είναι πιο έντονες.

«Θα τυφλωθώ στα 30; Δεν θα μπορώ να διασχίσω έναν πολυσύχναστο δρόμο; Θα μπορώ να οδηγώ; Τέτοια πράγματα σκέφτομαι», είπε.

Ο Miller έχει διαταραχή επίμονης παραισθησιογόνου αντίληψης (Hallucinogen Persisting Perception Disorder ή HPPD), μια πάθηση που δεν κατανοείται εύκολα και συμβαίνει μόνο αν έχεις πάρει παραισθησιογόνα ναρκωτικά. Προκαλεί ενοχλητικές επιπτώσεις στην όραση, όπως ένα φωτοστέφανο γύρω από τα αντικείμενα, το να βλέπεις πράγματα που δεν είναι εκεί με την περιφερειακή σου όραση και μετεικάσματα – εικόνες που παραμένουν, ακόμη και όταν αυτό που βλέπουμε έχει απομακρυνθεί.

Ενώ δεν είναι απειλητική για τη ζωή, αυτή η πάθηση επηρεάζει την καθημερινότητα και μπορεί να είναι τόσο ενοχλητική, ώστε οι παθόντες καταλήγουν με προβλήματα ψυχικής υγείας (οι ερευνητές πιστεύουν ότι όσοι πάσχουν από HPPD, έχουν 50% κίνδυνο να αναπτύξουν κατάθλιψη). Ενώ η HPPD πιο συχνά συνδέεται με το acid, έχει συσχετιστεί και με άλλες ουσίες, όπως το MDMA και οι αμφεταμίνες.

Προς το παρόν, δεν υπάρχει θεραπεία. Στην καλύτερη περίπτωση, τα συμπτώματα μπορούν να αντιμετωπιστούν με έναν συνδυασμό φαρμάκων και ψυχοθεραπείας. Μπορεί να διαρκέσουν μήνες ή χρόνια και μερικές φορές για πάντα. Μια μελέτη στη Μεγάλη Βρετανία εξέτασε την περίπτωση ενός άνδρα κοντά στα 50 που είχε HPPD για 25 χρόνια.

«Δεν υπάρχει θεραπεία», είπε ο δρ. Henry Abraham, λέκτορας ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο Ταφτς και ένας από τους λίγους επιστήμονες του κόσμου που ερευνά την HPPD. «Έχουμε δοκιμάσει διάφορα, έχουμε δημοσιεύσει άρθρα, αλλά η μόνη θεραπεία για την HPPD είναι η Μητέρα Φύση».

[VICE Video] Ανήλικοι Πρόσφυγες Πέφτουν Θύματα Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης στο Κέντρο της Αθήνας

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Ο Miller είπε ότι στην αρχή δεν έψαχνε καν κατάλληλη θεραπεία για την HPPD του. «Για λίγο έπαιρνα φάρμακα μόνος μου, προσπαθούσα να ξεχαστώ», είπε. «Χρησιμοποιούσα διεγερτικά. Όλοι λένε ότι το καλύτερο είναι να απέχεις από τα ναρκωτικά, αλλά αυτό για μερικούς είναι δύσκολο». Ο Miller που τώρα είναι σε πρόγραμμα αποκατάστασης για τον εθισμό του, παίρνει κουετιαπίνη, ένα αντιψυχωσικό για τα συμπτώματά του και βλέπει ότι λειτουργεί. Είχε πάρει βενζοδιαζεπίνη που είχε επίσης επιτυχία, ως έναν βαθμό. Το ψυχοτρόπο φάρμακο συχνά δίνεται σε όσους πάσχουν από HPPD, αλλά ενέχει και αυτό κινδύνους.

«Οι βενζοδιαζεπίνες μπορούν να χρησιμοποιηθούν με ασφάλεια, όσο το άτομο που τις παίρνει δεν κινδυνεύει να γίνει εξαρτημένο», είπε ο Abraham. «Είναι η πρώτη γραμμή άμυνας, όχι θεραπεία». Ο Abraham τόνισε ότι όποιος πάσχει από HPPD πρέπει να αποφεύγει τα ναρκωτικά, ιδίως τη μαριχουάνα, πάση θυσία. Συμπλήρωσε ότι με την έρευνά του ανακάλυψε ότι η πρακτική της ενσυνειδητότητας μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων και στη διαχείριση της πάθησης.

Η HPPD προβάλλεται τόσο λίγο που οι περισσότεροι γιατροί δεν τη γνωρίζουν, παρόλο που αναγνωρίζεται ως πάθηση στο Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, την ιατρική Βίβλο που χρησιμοποιείται για την κατηγοριοποίηση και διάγνωση των ψυχικών ασθενειών στις ΗΠΑ. «Είναι αυτό που λέμε ορφανή ασθένεια», είπε ο Abraham αναφερόμενος στο γεγονός ότι οι φαρμακευτικές δεν ενδιαφέρονται, επειδή δεν μπορούν να βγάλουν λεφτά από αυτήν και οι επιστήμονες επειδή δεν μπορούν να βρουν χρηματοδότηση, για να κάνουν έρευνα.

Ο Abraham υπολόγισε ότι η HPPD επηρεάζει περίπου το 4% των ανθρώπων που έχουν πάρει παραισθησιογόνα, αλλά καθώς δεν έχουν γίνει μελέτες σε μεγάλη κλίμακα, είναι ακόμη άγνωστο πόσοι άνθρωποι πάσχουν από αυτήν. Επίσης, είπε ότι μια πολύ ανησυχητική πλευρά της κατάστασης είναι ότι μπορει να εμφανιστεί στους ασθενείς χρόνια μετά τη χρήση. Αντίθετα με αυτό που βίωσε ο Miller –που ξύπνησε το επόμενο πρωί μετά το τριπάκι παρουσιάζοντας συμπτώματα- η έναρξη της HPPD μπορεί να συμβεί πολύ καιρό μετά τη χρήση.

«Αν έχεις πάρει LSD και δεν έχεις αναπτύξει HPPD, δεν σημαίνει ότι τη γλίτωσες», είπε ο Abraham. «Πολλές φορές οι άνθρωποι αναπτύσσουν αυτό το σύνδρομο μετά από μια βραδιά με πολύ ποτό ή χόρτο». Δηλαδή, αν κάποιος έχει πάρει acid ή άλλα παραισθησιογόνα, ένα επόμενο φτιάξιμο μπορεί να είναι η σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι και θα πυροδοτήσει την HPPD.

Ο Miller υποψιαζόταν για καιρό ότι είχε HPPD, πριν από την επίσημη διάγνωση. Πρώτα πήγε σε οφθαλμίατρο, αλλά οι εξετάσεις ήταν μια χαρά και τον έστειλαν για μαγνητική και σε νευροοφθαλμίατρο. Ο Abraham είπε ότι η πορεία του Miller προς τη διάγνωση ήταν συνηθισμένη, εκτιμώντας ότι ο μέσος ασθενής θα δει έξι γιατρούς, προτού βρει τελικά κάποιον που να ξέρει για την ασθένεια. Για τον λόγο αυτό ο Miller έφτιαξε μια ομάδα στο Facebook για ανθρώπους που έχουν ή πιστεύουν ότι έχουν HPPD. Στην ομάδα συζητούν τι βιώνουν και πώς η HPPD επηρεάζει τη ζωή τους, ενώ μοιράζονται συμβουλές.

«Σ' αυτήν την ομάδα οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν κάτι με το οποίο παλεύουν πολλοί άλλοι», είπε ο Miller. «Είναι τόσο δύσκολο αυτό που αντιμετωπίζουν, που αναζητούν αυτές τις ομάδες, μιας και οι επαγγελματίες δεν έχουν απαντήσεις».

Ο Miller είπε ότι το πραγματικά δύσκολο με την HPPD δεν είναι μόνο ότι σου δυσκολεύει τη ζωή, αλλά και ότι είναι δύσκολο να μιλήσεις γι' αυτήν, επειδή οι άνθρωποι δεν δείχνουν κατανόηση, καθώς συσχετίζεται με τη χρήση ναρκωτικών και θεωρείται ότι εσύ το προκάλεσες. «Διστάζουν να μιλήσουν γι' αυτό, επειδή νιώθουν ότι φέρει ένα στίγμα», είπε. «Πάντως υπάρχει πλέον κάτι που διαρκώς μου θυμίζει τι έκανα, όταν πήγαινα σχολείο και δεν είχα μυαλό».

Ακολουθήστε την Anna Codrea-Rado στο Twitter.

Περισσότερα από το VICE

«Οι Ταμπέλες στους Δρόμους της Κρήτης, να Είναι Γραμμένες και στη Γραμμική Β'»

Ο Μad Clip μάς Αναλύει τα Κομμάτια που Ξεχωρίσαμε από το Νέο LP του

Ένας Κυνηγός Τυφώνων Περιγράφει πώς Είναι να Πιλοτάρεις Αεροπλάνα Μέσα σε Καταιγίδες