Αναρωτιέμαι αν Έχει Νόημα να Μεγαλώσω το Παιδί μου στην Πόλη

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Motherboard.

Όμως η Dory μεγαλώνει και ο χώρος στενεύει. Όλο και πιο συχνά, συζητάμε μήπως ήρθε η ώρα να φύγουμε από το Τορόντο – σκεφτόμαστε αν θα έχουμε λιγότερο στρες, λιγότερη δουλειά και περισσότερο χώρο και χρόνο για να περνάμε μαζί, αν μετακομίσουμε στην επαρχία. Το σπίτι θα είναι πιο φτηνό. Οι ρυθμοί ζωής πιστεύουμε ότι θα είναι διαφορετικοί. Έχω περάσει όλη μου τη ζωή σε πόλεις, ενώ ο Mitchell μεγάλωσε σε μια μικρή πόλη του Οντάριο, που λέγεται Πέμπροουκ. Έχουμε διαφορετική προοπτική επί του θέματος.

Σε γενικές γραμμές, πολλές αγροτικές κοινότητες αδειάζουν και οι άνθρωποι μετακομίζουν σε πιο πυκνοκατοικημένες και αστικές περιοχές. Όμως, τα τελευταία χρόνια, έχουμε δει φίλους να φεύγουν από το κέντρο της πόλης, για να μείνουν στα προάστια ή και σε μικρές πόλεις, μερικές φορές. Ήθελαν περισσότερο χώρο, είτε λόγω των παιδιών είτε λόγω της δουλειάς τους (τα στούντιο είναι φθηνότερα εκτός πόλης, επίσης). Το υψηλό κόστος διαβίωσης παίζει πάντα βασικό ρόλο. Όταν επισκεπτόμαστε με τον Mitchell την οικογένειά του, συχνά ξεκινάμε να κουβεντιάζουμε αν έχει έρθει η ώρα να μετακομίσουμε.

Ο Mitchell επισκέφτηκε πρόσφατα κάτι φίλους στο επαρχιακό Οχάιο. Όταν επέστρεψε, ξεκινήσαμε πάλι να κάνουμε την ίδια συζήτηση, όσο η Dory κοιμόταν. Αυτήν τη φορά, την ηχογράφησα.

Kate: Σου άρεσε που έλειψες για λίγο από το Τορόντο;
Mitchell: Ναι, ήταν πολύ ωραία. Έμενα με κάτι φίλους που ήταν καλλιτέχνες, οι οποίοι έχουν ένα μικρό σπίτι (στο δάσος), το οποίο έχουν διαμορφώσει σε στούντιο. Είναι χτισμένο σε μια έκταση δύο στρεμμάτων. Είναι δύσκολα εκεί – μου έλεγαν ότι όταν μετακόμισαν, δεν είχαν νερό, ούτε τουαλέτα και αναγκάστηκαν να φτιάξουν μόνοι τους μια σηπτική δεξαμενή για τα απόβλητα. Όμως είναι πανέμορφα.

Ακούγεται πολύ ωραίο.
Είναι δύσκολο να λες σε κάποιον ότι ζηλεύεις τη ζωή στην επαρχία, χωρίς να φαίνεται ότι τον πατρονάρεις ή χωρίς να δείχνεις ότι εξιδανικεύεις τα πράγματα. Υπάρχουν μεγάλες δυσκολίες, όταν ζεις εκεί έξω. Τα παιδιά έφτιαξαν μόνα τους έναν βόθρο. Πρέπει να ρίξεις πολλή δουλειά, για να μπορέσεις να μείνεις στην εξοχή.

Έτσι δεν θέλω να προσποιούμαι ότι είναι εύκολο, όμως ξέρω ότι το να κοιτάζεις έξω από το παράθυρό σου και να βλέπεις ολόκληρα στρέμματα με δένδρα, σε ηρεμεί. Νομίζω ότι μπορεί δημιουργηθεί μια κοινότητα σε αγροτικές περιοχές, η οποία θα είναι, δεν θα έλεγα καλύτερη, αλλά διαφορετική.

Σε μια πόλη όπως το Τορόντο, μπορείς να κρυφτείς στο πλήθος. Μπορώ να πάω μέχρι το γραφείο μου, χωρίς να μιλήσω σε κανέναν. Μου αρέσει αυτό. Εννοώ ότι μπορείς να βρεις και εδώ μία κοινότητα και είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε πολλούς φίλους και συγγενείς εδώ.
Ναι, αλλά θα έλεγα ότι πραγματική ιδιωτικότητα σημαίνει ότι μπορείς να κυκλοφορείς στην αυλή σου γυμνός, πράγμα που δεν μπορείς να κάνεις στην πόλη. Μπορείς να παίξεις μουσική στη διαπασών, την ώρα που φτιάχνεις αυγά στην κουζίνα το πρωί. Αυτά μπορείς να τα κάνεις στην εξοχή.

Όταν μιλάμε για την Dory, μου λες συχνά ότι σε ανησυχεί το μεγάλωμά της στην πόλη και σκέφτεσαι πώς μπορεί να είναι η ζωή για ένα παιδί της πόλης.
Δεν έχω ιδέα πώς είναι να μεγαλώνεις σε μεγάλη πόλη, ως παιδί. Δεν μεγάλωσα σε αστικό κέντρο.

[VICE Video] Οι Γονείς που Ανησυχούν για το Αντιεμβολιαστικό Ρεύμα

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Πιστεύεις ότι η επαφή της με την τεχνολογία θα ήταν διαφορετική, αν μέναμε στην εξοχή; Ότι ίσως, για παράδειγμα, δεν θα βασιζόταν τόσο στο κινητό της, για να μπορέσει να γυρίσει σπίτι;
Θέλω να χρησιμοποιεί την τεχνολογία όσο το δυνατόν περισσότερο. Η τεχνολογία εξισώνει τους ανθρώπους – δεν έχει σημασία αν είσαι στην πόλη ή την επαρχία, από τη στιγμή που έχεις πρόσβαση σε αυτήν. Είτε μεγαλώνεις στην πόλη είτε στην εξοχή, το Ίντερνετ είναι το ίδιο.

Τι έκανες όταν ήσουν παιδί και μεγάλωνες στην επαρχία;
Ουσιαστικά εξερευνούσα με έναν διαφορετικό τρόπο. Δεν θέλω να εξιδανικεύσω τα πράγματα, επειδή πιστεύω ότι υπήρχαν και μειονεκτήματα. Γενικά, νιώθω πολύ καλά, όταν σκέφτομαι τις ιδέες και τους ανθρώπους με τους οποίους θα έρθει σε επαφή εδώ, όπως και τα όνειρα που θα κάνει για μελλοντικές δουλειές που μπορεί να έχει (όταν μεγαλώσει), όπως και τη ζωή που μπορεί να έχει. Όμως, ανησυχώ ότι όταν έρθει αντιμέτωπη με τις πιέσεις της μεγάλης πόλης, δεν θα ξέρω πώς να την καθοδηγήσω και πώς να τη συμβουλεύσω. Μεγάλωσα σε ένα πολύ ασφαλές περιβάλλον – δεν υπήρχε περίπτωση να μπλέξεις άσχημα με κάτι.

Αυτό που με ανησυχεί, ζώντας στην πόλη, είναι η πίεση που δεχόμαστε εμείς. Είναι απίστευτα ακριβή και δίνουμε συνέχεια μάχη, για να τα βγάλουμε πέρα με το κόστος διαβίωσης. Ένα από τα πλεονεκτήματα του να ζεις εδώ είναι (οι επαγγελματικές ευκαιρίες). Όμως έχουμε πολλή δουλειά. Όταν σκέφτομαι να φύγω σε μικρότερη πόλη, νομίζω ότι ίσως θα μπορούσα να είμαι σπίτι, όταν θα επιστρέφει από το σχολείο, για να της φτιάξω ένα σάντουιτς και δεν θα χρειαζόταν να χάνω χρόνο στις μετακινήσεις με το λεωφορείο και να επιστρέφω σπίτι μετά τις έξι το απόγευμα.
Ίσως να ήταν πιο απλά τα πράγματα έτσι. Ναι, ίσως να ήταν. Τα πάντα έχουν να κάνουν με τα λεφτά. Όταν συζητάμε να μετακομίσουμε στην εξοχή, η κουβέντα συνήθως ξεκινάει από τα λεφτά.

Στην πόλη, νομίζω επίσης ότι υπάρχει μεγαλύτερη πίεση να είσαι καλός γονέας και πιθανότατα εσύ να το νιώθεις ακόμη περισσότερο αυτό, ως γυναίκα και μητέρα. Πιστεύω ότι κυριαρχούν πολύ συγκεκριμένες αντιλήψεις γύρω από τι σημαίνει υγιεινή ζωή και ποιος πρέπει να είναι ο γενικός τρόπος ζωής, κάτι που μπορεί να στρεσάρει πολύ τους γονείς, λόγω της κριτικής που μπορεί να δεχτούν.

Αυτό δεν συνέβαινε, όταν ήσουν μικρός;
Όχι, σε καμία περίπτωση. Ίσως να ήταν θέμα της εποχής, όμως οι άνθρωποι ήταν πολύ πιο χαλαροί. Νομίζω ότι τα παιδιά στην επαρχία τρέχουν πολύ περισσότερο. Εμπειρικά μιλώντας, βλέπω ότι όλοι οι γονείς που ξέρουμε στην ιδιαίτερη πατρίδα μου και γενικά όσοι ζουν εκτός πόλης, αφήνουν πιο ελεύθερα τα παιδιά τους, ενώ εμείς δίνουμε την εικόνα αγχωμένων γονιών της πόλης, όταν τους επισκεπτόμαστε. Το ξέρεις και εσύ αυτό. Υπάρχει λόγος που είμαστε πιο αυστηροί. Τα παιδιά μας περιτριγυρίζονται συνεχώς από διάφορους κινδύνους, όπως τα αυτοκίνητα. Είμαστε πολύ πιο εγκλωβισμένοι, από αυτούς που ζουν στην επαρχία.

Θεωρείς ότι και η ίδια η ζωή στην πόλη είναι αγχωτική, άσχετα με το αν είσαι γονέας ή όχι;
Όχι. Αν μετακομίζαμε στην επαρχία και αποφασίζαμε να ζούμε μόνο με ένα εισόδημα και να έχουμε μια άνετη ζωή και έμενα στο σπίτι, για να προσέχω το παιδί, θα έβρισκα έναν τρόπο να τρελάνω τον εαυτό μου. Αυτό κάνουν οι άνθρωποι. Νομίζω ότι έχεις μια γενική αίσθηση ευεξίας και ηρεμίας, όταν περιτριγυρίζεσαι από δέντρα και νερό. Όμως, νιώθω και μεγάλο ενθουσιασμό, όταν περιτριγυρίζομαι από τέχνη και ανθρώπους. Δεν θέλω να είμαι χαλαρός συνέχεια.

Πιστεύεις ότι θα φύγουμε ποτέ από την πόλη;
Όχι, δεν νομίζω ότι θα το κάνουμε. Η αίσθηση αυτοεκπλήρωσης που έχω είναι άμεσα συνδεδεμένη με την κοινότητα εδώ - και ειλικρινά, σε 11 χρόνια το παιδί μας θα αρχίσει να μας μισεί. Τι θα κάνουμε τότε; Θα ξεκινήσουμε μαθήματα κατασκευής κεριών;

Περισσότερα από το VICE

Μια Συζήτηση με τον Γιάννη Γιοκαρίνη για την «Ευλαμπία», τα Εξάρχεια και την Αριστερά

Έτσι Μετέτρεψα την Aποθήκη του Σπιτιού μου σε Eστιατόριο με Top Bαθμολογία στο TripAdvisor

Η Ρούλα Πατεράκη Θεωρεί Γελοία τα Θεατρικά για Μετανάστες