Το Αντισυμβατικό Αφεντικό της Μαφίας που Αποτέλεσε Έμπνευση για τον Don Corleone από τον «Νονό»

Τον Μάιο του 1957, ο γκάνγκστερ της Νέας Υόρκης Frank Costello έπεσε θύμα δολοφονικής απόπειρας που οργάνωσε ο Vito Genovese, ο αντίπαλός του που διεκδικούσε τον έλεγχο της εγκληματικής οργάνωσης, της οποίας αρχηγός ήταν κάποτε ο Lucky Luciano. Ο Luciano ήταν εξόριστος στην Ιταλία εκείνη την περίοδο και ο Costello και ο Genovese συγκρούονταν διαρκώς, καθώς ανέβαιναν στην ιεραρχία του αναδυόμενου εγκληματικού υποκόσμου. Ο Genovese ήταν λίγο πιο επιπόλαιος -λίγο πιο πεινασμένος, ίσως- και έπεισε τον Vincent Gigante ή αλλιώς, «Το Πιγούνι» να βγάλει από τη μέση τον Costello. Με κάποιον τρόπο (η σφαίρα έγδαρε το κεφάλι του, αλλά δεν διαπέρασε το κρανίο του), ο αρχιμαφιόζος επέζησε. Ωστόσο, είδε τα δυσοίωνα σημάδια και ξεκίνησε να αποτραβιέται από την εγκληματική ζωή και να αποσύρθηκε στο σπίτι του στο Σαντς Πόιντ του Λονγκ Άιλαντ. Ο Costello ήθελε να κάνει ό,τι περνούσε από το χέρι του, για να ζήσει τη ζωή του κανονικά και να πεθάνει στο κρεβάτι του και όχι στα χέρια ενός δολοφόνου, παρά τις ρίζες του στην Κόζα Νόστρα.

Στο βιβλίο που θα κυκλοφορήσει προσεχώς με τίτλο Top Hoodlum: Frank Costello Prime Minister of the Mafia, (Κορυφαίος Κακοποιός: Ο Φρανκ Κοστέλο, Πρωθυπουργός της Μαφίας), ο βραβευμένος με Πούλιτζερ συγγραφέας και ιστορικός της Μαφίας Anthony M. DeStefano, μιλάει για τη ζωή και την εποχή του Costello, ενός ανθρώπου του οποίου οι πολιτικές σχέσεις επέτρεψαν στη Μαφία να κάνει ουσιαστικά ό,τι ήθελε. Το VICE μίλησε με τον DeStefano, για να μάθει πόσο βασίστηκε ο χαρακτήρας του Don Corleone από τον Νονό του συγγραφέα Mario Puzo στον Costello, τους διάφορους ισχυρούς πολιτικούς (συμπεριλαμβανομένου ενός μελλοντικού Οροέδρου) με τους οποίους διασταυρώθηκαν τα μονοπάτια τους και σε τι βαθμό κατάφερε ο Costello να αποκτήσει τη νομιμότητα που τόσο ήθελε.

VICE: Συχνά ακούγεται στους κύκλους που έχουν εμμονή με τη Μαφία ότι ο Frank Costello ήταν το πρότυπο για τον Don Corleone, πάνω στο οποίο βασίστηκε ο Mario Puzo. Το επιβεβαίωσε ποτέ αυτό ο Puzo;
Anthony M. DeStefano: Δεν ξέρω αν το έχει πει ποτέ ο Puzo, αλλά o Costello σίγουρα τον ενέπνευσε. Νομίζω ότι έχει επηρεαστεί και από άλλους δύο. Τον Don Joe Profaci, ο οποίος ήταν ο βασιλιάς του ελαιόλαδου - υπήρχε μια σύνδεση του ελαιόλαδου με τον Don Corleone και την επαγγελματική του ζωή. Επίσης, από τον Carlo Gambino. Ο Costello δεν είχε οικογένεια, ενώ ο Gambino και ο Profaci είχαν. Νομίζω ότι αυτά είναι τα τρία αφεντικά της Μαφίας που αποτέλεσαν έμπνευση και συνέβαλαν στη δημιουργία του χαρακτήρα του Don Corleone. Είναι ένα μείγμα και των τριών.

Γιατί νομίζεις ότι οι γκάνγκστερ, όπως ο John Gotti και ο Al Capone, έχουν πολύ μεγαλύτερη φήμη και απασχολούν περισσότερο την ποπ κουλτούρα, σε σχέση με κάποιον όπως ο Frank Costello – παρόλο που ο Costello είχε περισσότερη δύναμη, όταν έφτασε στο απόγειό του;
Ο Costello δεν ήταν δολοφόνος. Δεν ήταν σκληρός τύπος. Ήταν περισσότερο πολιτικός, διαμεσολαβητής και διπλωμάτης. Ο Gotti και ο Capone έγιναν περισσότερο διάσημοι, επειδή ο Capone[απεικονίστηκε] στους Αδιάφθορους. Ήταν ένας μεγάλος γκάνγκστερ στα μέσα του 20ου αιώνα. Ο Gotti ήθελε να γίνει γκάνγκστερ και κατά τη δεκαετία του 1980 και τις αρχές της δεκαετίας του ’90 κατά κάποιον τρόπο ανταποκρίθηκε στην ανάγκη που υπήρχε για μια μαφιόζικη φιγούρα για τον Τύπο και το κοινό, όπως παλιότερα.

Από πού πιστεύεις προήλθε η επιθυμία του Costello να αποκτήσει κύρος στην υψηλή κοινωνία - η επιθυμία του ανέβει πιο ψηλά από το επίπεδο των γκάνγκστερ;
Καταρχάς, έπαιξε ρόλο το μεταναστευτικό του υπόβαθρο και η φτωχή του οικογένεια. Βλέποντας τον τρόπο με τον οποίο ζούσε η κοινωνία των ανώτερων στρωμάτων, επιδίωξε αυτήν την αξιοπρέπεια, επειδή δεν την είχε ποτέ. Ήθελε να τον θυμούνται ως κάποιον με κύρος, επειδή ήθελε να αποβάλλει την εικόνα του φτωχού, μετανάστη γκάνγκστερ. Τελικά, όμως, δεν τα κατάφερε. Καταριόταν την γκανγκστερική ζωή στην οποία είχε μεγαλώσει. Ήταν ένα προϊόν της εποχής του, μιας και πολλοί από αυτούς τους τύπους δεν είχαν και πολλούς οικογενειακούς πόρους και συνδέσεις. Έπρεπε να τα καταφέρουν μόνοι τους, κάνοντας πράγματα που ήταν παράνομα, αλλά τα οποία ζητούσε ο κόσμος, όπως το ποτό και ο τζόγος.

Πόσο διεφθαρμένοι ήταν οι πολιτικοί της Νέας Υόρκης και οι αστυνομικοί την εποχή του Costello, σε σύγκριση με την υπόλοιπη χώρα;
Η Αστυνομία ήταν μπλεγμένη στην Ποτοαπαγόρευση, καθώς διακινούσε αλκοόλ για λογαριασμό των γκάνγκστερ. Οι πολιτικοί έβλεπαν τη Μαφία ως μια πολύτιμη πηγή χρημάτων που είχαν ανάγκη. Αλλά αν κοιτάξεις και άλλες περιοχές της χώρας, όπως το Κάνσας, θα δεις ότι είχε και εκεί επιρροή η Μαφία. Όπως και στον Νότο, στην περιοχή του Αρκάνσας. Η Μαφία, με τη μορφή που είχε σε αυτές τις πόλεις, είχε αντίστοιχη επιρροή, αλλά στη Νέα Υόρκη ήταν πιο μεγεθυμένη–προφανώς επειδή η Νέα Υόρκη ήταν η πρωτεύουσα των μέσων ενημέρωσης.

Όλοι έχουν ακούσει για το Tammany Hall (σ.σ. πολιτικός οργανισμός της Νέας Υόρκης, με σχέσεις με το Δημοκρατικό Κόμμα), όταν ήταν στο απόγειό του, αλλά νομίζω ότι οι αναγνώστες θα εκπλαγούν αν μάθουν σε τι βαθμό εμπλέκονταν σε πολιτικά γεγονότα άνθρωποι όπως ο Costello.
Το 1932, ο Costello ήταν με τους εκπροσώπους του στο Συνέδριο των Δημοκρατικών στο Σικάγο και φρόντισε να εξασφαλίσει την προεδρική υποψηφιότητα του Franklin D. Roosevelt. Βρισκόταν στο συνέδριο με τον αρχηγό του Tammany, τον Jimmy Hines, ο οποίος κάποια χρόνια αργότερα θα καταδικαζόταν για διαφθορά. Ο Hines πληρωνόταν τακτικά από τους τζογαδόρους, έλεγχε έναν δικαστή της πόλης, ο οποίος απέρριπτε ποινικές υποθέσεις, όταν του το ζητούσε ο Hines, είχε επιρροή στον δικηγορικό σύλλογο του Μανχάταν και προστάτευε τις επιχειρήσεις τυχερών παιχνιδιών του Dutch Schultz.

Αναφέρθηκες στον έλεγχο των μέσων ενημέρωσης, κάτι που φαίνεται προφανές. Για ποιον άλλο λόγο, όμως, αποτέλεσε η Νέα Υόρκη το ιδανικό εκκολαπτήριο κακοποιών, μαφιόζων και διεφθαρμένων πολιτικών με τους οποίους συνεργαζόταν η Μαφία;
Η Νέα Υόρκη είχε τις πέντε οικογένειες - η δομή αυτή τέθηκε σε εφαρμογή από τον Luciano. Ο μηχανισμός των Δημοκρατικών, την εποχή του Tammany, γινόταν όλο και πιο φτωχός με την πάροδο του χρόνου -μιλάμε για τον 20ό αιώνα- και χρειαζόταν μια καλή πηγή εσόδων. Οι γκάνγκστερ αποτέλεσαν αυτήν την πηγή, καθώς είχαν μεγάλο χρηματικό απόθεμα από την Ποτοαπαγόρευση. Ήταν σε θέση να προσελκύσουν τους πολιτικούς, τους οποίους είχαν ανάγκη οι μαφιόζοι, για να τους κάνουν χάρες. Μπόρεσαν να πάρουν την Αστυνομία με το μέρος τους. Κέρδισαν ακόμη και την εύνοια της κυβέρνησης. Η δημιουργία μιας δομής, με την πολιτική έννοια του όρου, ήταν ευνοϊκή για το οργανωμένο έγκλημα.

Vice Video: Ο Έλληνας Rocky

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Υπάρχει μεγάλη διαφθορά στο πολιτικό τοπίο της Νέας Υόρκης τα τελευταία χρόνια, με αρκετούς πολιτικούς ηγέτες, οι οποίοι κάποτε βρίσκονταν στο απυρόβλητο, να διώκονται. Η σημερινή διαφθορά είναι συγκρίσιμη με εκείνης της εποχής;
Νομίζω ότι η Μαφία έχει σταματήσει να εμπλέκεται στη διαφθορά της Νέας Υόρκης εδώ και χρόνια, από τη δεκαετία του ’60 και του ’70. Εξακολουθούν, όμως, να υπάρχουν τα κίνητρα για τη διαφθορά: το χρήμα και η εξουσία. Το πολιτικό σύστημα εδώ είναι έτσι διαμορφωμένο. που εξαρτάται από τις δωρεές και τα χρήματα, πράγμα που ευνοεί τη διαφθορά.

Σε τι βαθμό ευνόησε η τύχη τον Costello να αποφύγει τις διώξεις και τη φυλάκιση -παρά την εξέχουσα θέση του– και πόσο οφειλόταν αυτό στο γεγονός ότι ήταν πονηρός και προσεκτικός;
Η τύχη έπαιξε σίγουρα έναν ρόλο. Αναδύθηκε κατά τις δεκαετίες του ’20, του ’30 και του ’40, όταν οι νόμοι δεν στόχευαν τόσο στο οργανωμένο έγκλημα, όσο σήμερα. Όταν ξεκίνησαν να τον κυνηγάνε για παράνομη διακίνηση αλκοόλ κατά την Ποτοαπαγόρευση και για φοροδιαφυγή, δεν είχαν αρκετά στοιχεία. Βρισκόταν υπό έρευνα για πολλές εγκληματικές δραστηριότητες, όμως πέρασε πολύς καιρός για να του ασκηθούν διώξεις, μέχρι που τελικά κατηγορήθηκε για ασέβεια, επειδή δεν ήθελε να καταθέσει ενώπιον του Κογκρέσου.

Πόσο πιστεύεις ότι κατάφερε να προσεγγίσει τη νομιμότητα στη ζωή του ο Costello; Πέτυχε αυτό που ήθελε ή εξακολουθούσε να δίνει μάχες, για να καταφέρει περισσότερα;
Ο ίδιος θεωρούσε ότι πλησίασε πολύ σε αυτό που ήθελε, όμως η κοινωνία πίστευε ότι είχε πολύ δρόμο μπροστά του. Ο Fiorello La Guardia (σ.σ. δήμαρχος της Νέας Υόρκης) πολέμησε σθεναρά τον ίδιο και τις επιχειρήσεις τυχερών παιχνιδιών που είχε στήσει στην πόλη, αποκαλώντας τον απατεώνα και αλήτη. Τον κυνήγησε με μανία και του δημιούργησε πολλά προβλήματα και έτσι ο Costello αναγκάστηκε να μεταφέρει τις επιχειρήσεις τυχερών παιχνιδιών στον Νότο, στη Λουιζιάνα. Ο Costello απασχολούσε έντονα τις Αρχές και αυτό τον εμπόδισε να αλλάξει την εικόνα του εγκληματία και του αρχιμαφιόζου που είχε. Αυτό φάνηκε και στις ακροάσεις του Kefauver.

Ο Costello πίστευε ότι θα κατόρθωνε να αθωωθεί με την κατάθεσή του, αλλά τα πράγματα είχαν άσχημη κατάληξη. Ο κόσμος απομακρύνθηκε από αυτόν, κουνώντας το κεφάλι και λέγοντας, «Αυτός ο τύπος σίγουρα έχει κάνει κάτι κακό στη ζωή του». Ποτέ δεν κατάφερε να απαλλαγεί από αυτήν την εικόνα. Ακόμη και όταν κερδίζεις χρήματα νόμιμα, αν έχεις τη ρετσινιά, δεν πρόκειται ποτέ να θεωρηθείς «νόμιμος». Νομίζω ότι κυριαρχούσε η αντίληψη ότι δεν ήταν νόμιμος. Δεν έχει σημασία τι νόμιζε ο ίδιος. Ό,τι και αν έκανε.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

Περισσότερα από το VICE

Ποιoς θα Πάρει Φέτος το Mundial, Χρήστο Σωτηρακόπουλε;

Ο Ράπερ XXXTentacion Είναι Νεκρός, Μετά από Πυροβολισμούς στο Μαϊάμι

«Είμαστε Τρελοί κι Ευτυχισμένοι»: Μια Γερή Φωτογραφική Βουτιά στα Εξάρχεια του 1980