Αν είσαι άνθρωπος που γουστάρει τη μουσική και τα ντοκιμαντέρ, καλό θα ήταν να μη φορτώσεις το πρόγραμμά σου προς τα τέλη της εβδομάδας. Συγκεκριμένα, από την Πέμπτη 20 μέχρι και την Κυριακή 23 Οκτωβρίου, θα λάβει χώρα στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση το φετινό In-Edit Festival. Πρόκειται για το μεγαλύτερο φεστιβάλ μουσικού ντοκιμαντέρ στον κόσμο, που ξεκίνησε από τη Βαρκελώνη το 2003 και το οποίο έχουμε την τύχη να απολαμβάνουμε τα τελευταία δύο χρόνια στην Ελλάδα. Στο πλαίσιο του In-Edit στήνονται διάφορα events, όπως συναυλίες, πάρτι και DJ sets, αλλά ο πυρήνας του είναι, φυσικά, οι προβολές των καλύτερων μουσικών ντοκιμαντέρ που παίζουν εκεί έξω. Βλέποντας το πρόγραμμά του μπορεί κανείς να «χαθεί» μέσα στις πολλές και ποιοτικές επιλογές του. «Στανταράκια» που έχουν να κάνουν με τεράστιες μορφές της παγκόσμιας μουσικής σκηνής, αλλά και πιο undeground επιλογές που καταπιάνονται με χαμένα «διαμάντια» που θα έπρεπε να ξέρουμε. Για να μην πελαγώσεις, όμως, θα προσπαθήσω να επιλέξω κάποια must-see ντοκιμαντέρ από αυτά που θα προβληθούν φέτος, προσπαθώντας παράλληλα να καλύψω όσο περισσότερο έδαφος μπορώ όσον αφορά την ποικιλία και τα είδη μουσικής.

Πρόκειται για ένα από τα πιο πολυσυζητημένα ντοκιμαντέρ της χρονιάς. Μιλάμε για ένα φιλμ που ακολουθεί τους Oasis, μια από τις μεγαλύτερες μπάντες που έχουν βγει από την Αγγλία, στα πρώτα τρία χρόνια της καριέρας τους – και ίσως τα καλύτερά τους. Η ταχύτητα της πορείας τους –όπως μαρτυρά και ο τίτλος του ντοκιμαντέρ– ήταν ιλιγγιώδης. Δύο αδέρφια από το Manchester και η παρέα τους κατάφεραν να σπάσουν τα «στεγανά» της εργατικής τάξης απ' όπου προέρχονται και να κατακτήσουν τον κόσμο γράφοντας τραγούδια που μπορούμε να τραγουδάμε δυνατά με δάκρυα στα μάτια, σε όποιο μπαρ της υφηλίου κι αν ξεμείνουμε μεθυσμένοι. Παρακολουθώντας το τρέιλερ του

Supersonic

καταλαβαίνω πως, ουσιαστικά, πρόκειται για υλικό που δεν έχει δει το φως της δημοσιότητας μέχρι σήμερα, στο οποίο ξεδιπλώνεται η σχέση αγάπης και μίσους μεταξύ των αδερφών Liam και Noel Gallagher. Σχέση που

έχει απασχολήσει

εκατοντάδες φορές τα κουτσομπολίστικα –και όχι μόνο– περιοδικά της Βρετανίας και η οποία στάθηκε αφορμή για το τέλος των Oasis το 2009. Οι κριτικές του Τύπου είναι κάτι παραπάνω από καλές και σε συνδυασμό με τις φήμες περί πιθανής επανένωσης του γκρουπ αποτελούν το τέλειο δόλωμα για να φρεσκάρεις τη μνήμη σου ή και να μάθεις πράγματα που δεν γνώριζες.

Αν οι κόντρες των αδερφών Gallagher λοιπόν απασχολούν τον βρετανικό Τύπο, τι να πει κανείς για την τεράστια κόντρα της μπάντας τους με τους Blur; Κόντρα που κράτησε σχεδόν μια δεκαετία –ίσως και παραπάνω– και περιλάμβανε από κυκλοφορίες single την ίδια ακριβώς μέρα (με τα νούμερα των πωλήσεων να απασχολούν τους Βρετανούς περισσότερο και από τις εκλογές) μέχρι και ξύλο. Πολλοί είδαν όλη αυτή την ιστορία σαν μια πάλη μεταξύ εργατικής (Oasis) και μεσαίας (Blur) τάξης. Όλα τα παραπάνω αξίζουν ένα ντοκιμαντέρ από μόνα τους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, ο σκηνοθέτης Sam Wrench ακολουθεί τους Λονδρέζους rockstars σε Τόκιο και Λονδίνο καταγράφοντας την επανένωσή τους με τον κιθαρίστα τους Graham Coxon που είχε αποχωρήσει από την μπάντα έχοντας κακές σχέσεις με τα υπόλοιπα μέλη, την ηχογράφηση του νέου τους δίσκου και την επιστροφή τους στη σκηνή. Ακόμα και αν δεν γουστάρεις τρελά το συγκρότημα, αξίζει να δεις το ντοκιμαντέρ μόνο για τα υπέροχα πλάνα του.

Ένα από τα πιο ιδιαίτερα ντοκιμαντέρ που θα παίξουν στο φετινό In-Edit. Ένα ταξίδι στην Αφρική και τους ήχους που παίζουν σήμερα εκεί. Η αλήθεια είναι πως αυτήν τη στιγμή η μουσική σκηνή της Αφρικής βράζει κι αυτό είναι πολύ καλό. Στο Fonko βλέπουμε πώς η τεχνολογία και η ομολογουμένως πιο εύκολη πρόσβαση σε αυτήν έχουν δημιουργήσει μια μικρή επανάσταση στην τοπική μουσική. Οι καλλιτέχνες καταφέρνουν να μιξάρουν παραδοσιακούς ρυθμούς και μελωδίες με ηλεκτρονικά στοιχεία και να «μαγειρέψουν» ήχους που όμοιούς τους δεν έχουμε ακούσει. Αν τελικά όλο αυτό το πράγμα καταφέρει να περάσει σε Ευρώπη και Αμερική, τότε, όπως καταλαβαίνεις, το να έχεις δει το εν λόγω ντοκιμαντέρ θα αποτελεί τρελό «παράσημο» για σένα. Επίσης, ένας ακόμη λόγος για να βρεθείς στην προβολή είναι πως μετά θα ακολουθήσει ένα σύντομο live session από τη

Sister Fa

και τους μουσικούς της, στη σκηνή της Στέγης.

Πολλές φορές, για να γραφτεί ιστορία χρειάζεται κάτι παραπάνω από ένας καλός δίσκος ή ταλέντο. Συνήθως, αυτό το «κάτι» είναι ένας πανέξυπνος μάνατζερ, που μπορεί να πάρει από το χέρι έναν απλό, καθημερινό άνθρωπο με μπόλικο ταλέντο, και να τον μετατρέψει σε εκατομμυριούχο rockstar. Ένας τέτοιος τύπος είναι ο Danny Fields, ο οποίος για πολλούς είναι υπεύθυνος για ό,τι ακούμε σήμερα, αλλά και για την έκρηξη του punk πολλά χρόνια πριν. Έχει μανατζάρει τους Ramones και τους υπέρτατους MC5, ενώ έχει δουλέψει με διάφορους τρόπους δίπλα σε καλλιτέχνες όπως οι Iggy and the Stooges, Jim Morrison, The Velvet Underground, Lou Reed και πολλούς ακόμα. Το Danny Says είναι ένα ντοκιμαντέρ απλό στη φόρμα του, αλλά οι ιστορίες που διηγούνται άτομα όπως ο Alice Cooper, ο Iggy Pop ή ακόμα και ο ίδιος ο Fields αξίζουν την προσοχή μας.

Το εν λόγω ντοκιμαντέρ θα μπορούσε να λέγεται «Πώς να Τσαντίσεις τον Rock Star Αδερφό σου και να τον Κάνεις να Φέρεται Λες και Είναι 8 Χρονών Ενώ Παίζει σε μία από τις πιο Σοβαρές Μπάντες στον Κόσμο Αυτήν τη Στιγμή». Όπως είναι φυσικό, ο Tom Berninger, σκηνοθέτης του

Mistaken for Strangers

και αδερφός του τραγουδιστή των The National, προτίμησε κάτι πιο λιτό. Ο Τom είναι μεταλάς και μισεί την indie μουσική. Ο αδερφός του ο Matt, όμως, τυγχάνει να είναι frontman σε μια από τις μεγαλύτερες μπάντες του είδους. Ο πρώτος αποφασίζει να ακολουθήσει την μπάντα στην περιοδεία της κρατώντας μια κάμερα στο χέρι. Ο τύπος δεν έχει σκηνοθετικό ταλέντο αλλά το αποτέλεσμα είναι –για κάποιο περίεργο λόγο– μαγικό. Στις σκηνές του trailer βλέπουμε τον Tom να τρελαίνει σιγά-σιγά τον αδερφό του, μέχρι τελικά να τον διώξουν –σύμφωνα με την περιγραφή της ταινίας– από την περιοδεία. Για να μπορέσεις να κατατάξεις το συγκεκριμένο φιλμ θα έπρεπε να θεσπιστεί μια νέα κατηγορία που να ονομάζεται «κωμικό ντοκιμαντέρ». Και μόνο γι' αυτό, πρέπει να το δεις.

Ο Εdwyn Collins είναι ένας ζωντανός θρύλος της σκοτσέζικης μουσικής. Υπήρξε frontman της post punk μπάντας των Orange Juice και αργότερα, ως σόλο καλλιτέχνης γνώρισε τεράστια επιτυχία. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχεις ακούσει το σούπερ χιτ του «

A Girl Like You

». Αυτό που ίσως να μη γνωρίζεις, όμως, είναι πως το 2005 ο 46χρονος τότε Collins έπαθε εγκεφαλικό και έχασε την ικανότητα να μιλά και να κινείται με ευκολία. Σε αυτή την ταινία, βλέπουμε την προσπάθειά του να βρει τον εαυτό του και να επανέλθει στη μουσική. Σ' αυτό τον βοηθάει σημαντικά η γυναίκα του, Grace Maxwell, το όνομα της οποίας ήταν από τις πρώτες λέξεις που κατάφερε να πει ο γνωστός μουσικός μετά το εγκεφαλικό. Πολύ σημαντικό είναι πως μετά την προβολή της ταινίας θα ακολουθήσει ένα σύντομο live του Edwyn Collins, που κατάφερε να κερδίσει αυτήν τη μάχη και να επιστρέψει δυνατός στη σκηνή. Αξίζει και με το παραπάνω λοιπόν.

Περισσότερα από το VICE

H Θητεία μου ως Δεσμοφύλακας με Έκανε να Αλλάξω Δουλειά

Παρακολουθήσαμε τον Τελικό του «Μουντιάλ» της LGBTQ Κοινότητας μαζί με Drag Queens στο Γκάζι

Εργαζόμενες του Σεξ Εξηγούν πώς Αντιμετωπίζουν Πελάτες που δεν τους Αρέσουν