Στις 27 Απριλίου, δύο μέρες μετά το σεισμό που συγκλόνισε το Νεπάλ, τουλάχιστον 160 ορειβάτες- οδηγοί, πελάτες, και μέλη της ορεινής φυλής Sherpas- εξέπεμψαν σήμα για εκκένωση, μέσω ελικοπτέρου, του Έβερεστ. Οι εκκλήσεις για βοήθεια σήμαιναν ότι ένα σημαντικό μέρος των ελικοπτέρων, στο Νεπάλ, δεν ήταν διαθέσιμο για να βοηθήσει στις προσπάθειες αναζήτησης και διάσωσης, σε όλα τα σημεία της χώρας.

Νωρίς το πρωί της Δευτέρας, ξεκίνησε το «μεγάλο εναέριο σόου του Έβερεστ», όπως το περιγράφει στο blog του ο David Hahn, ο οδηγός βουνού της «RMI Expeditions». Πέντε ελικόπτερα μεγάλου υψομέτρου -περίπου το ένα πέμπτο του συνόλου των ελικοπτέρων στο Νεπάλ- πέταξαν το πρωί. Οι πιλότοι των ιδιωτικών εταιριών ελικοπτέρων Fishtail Air, Manang αέρα και Simrick Air έκαναν ένα σύνολο, τουλάχιστον, 90 πτήσεων και, μέσα σε αρκετές ώρες, διέσωσαν 160 ορειβάτες, οι οποίοι, τελικά, έφθασαν στο Στρατόπεδο 1, στη βάση της κατασκήνωσης.

Ο Jonathan Gottschall ήταν επίκουρος καθηγητής Αγγλικών στο «Washington & Jefferson College», στην Πενσυλβάνια. Aπογοητευμένος και οδεύοντας προς τη μέση ηλικία, σηκώθηκε από τον θαλαμίσκο του, έριξε μια ματιά έξω από το παράθυρο και κοίταξε προς το γυμναστήριο MMA, που βρίσκεται στην απέναντι πλευρά του δρόμου. Μετά από πολλούς μήνες προπόνησης και έχοντας παίξει έναν ερασιτεχνικό αγώνα, ο Gottschall έγραψε το αφηγηματικό βιβλίο «Ο Καθηγητής στο Κλουβί: Γιατί οι Άνδρες Παλεύουν και Γιατί μας Αρέσει να τους Παρακολουθούμε» (εκδοτικός οίκος: Penguin Press). Aντί για ένα ακόμη βίβλιο με μαχητικά απομνημονεύματα, το τελευταίο βιβλίο του Gottschall εξερευνά την επιστήμη του γιατί οι άνδρες συμμετέχουν και παρακολουθούν όλες τις μορφές μίας τελετουργικής μάχης· είτε είναι με γάντια, είτε με σκέτες γροθιές, με λόγια ή πιστόλια.

Το Fightland μίλησε με τον Gottschall, για το πώς οι οργανωμένοι αγώνες προφυλάσσουν την κοινωνία από την «ανατίναξη», για τη γνωστή υπόθεση «Ο Χορός της Μαΐμούς», όπου οι γυναίκες συμμετέχουν σε τελετουργικές μάχες και για την εποχή που, ο ίδιος, δεν μπορούσε να κρύψει το μαυρισμένο μάτι, από τους μαθητές του.

6 Ιανουαρίου, 1975. Ένας νεαρός Ισραηλινός μετανάστης ανοίγει μια πόρτα σε ένα σπίτι-κατάληψη στο Βόρειο Λονδίνο και βρίσκει το νεκρό σώμα ενός άστεγου άνδρα. Ο George Price είχε κόψει την καρωτίδα του με ένα ψαλίδι νυχιών. Ήταν ένα αιματηρό τέλος ενός ταραγμένου ανθρώπου που πίστευε ότι είχε επιλεγεί από τον Θεό για να αποκαλύψει το μυστικό της αληθινής φύσης της αγάπης. Οι αποκαλύψεις του, μπορεί να μην είχαν τελικά να κάνουν με τα θεία, αλλά εμπνεύστηκαν από εκεί και κατέληξαν να συμβάλλουν σημαντικά στην κατανόηση της εξελικτικής βιολογίας.

Το ταξίδι του Price από όταν εγκατέλειψε το Harvard μέχρι τη στιγμή που έγινε ένα παραληρηματικός τύπος, τροφοδοτήθηκε από την επιθυμία του να γραφτεί το όνομά του στην επιστημονική ιστορία. Το ταξίδι αυτό περιλάμβανε και συγκαλυμμένες έρευνες σχετικά με τις επιπτώσεις της ατομικής ακτινοβολίας του περιβόητου Manhattan Project του 1940, έρευνα για τον καρκίνο και ένα διάστημα ερευνών στον κλάδο ηλεκτρονικών υπολογιστών τη δεκαετία του '60. Ήταν τότε, που ισχυρίστηκε ότι οι εργοδότες του στην ΙΒΜ, σφετερίστηκαν την ιδέα του περί σχεδιασμού μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή.

Μερικές βδομάδες μετά το Πάσχα και λίγες πριν την παραλία, θες να χάσεις τα κιλά που πήρες. Ανοίγεις το internet, συμβουλεύεσαι sites ή παλιές σου δίαιτες και ξεκινάς. Βραστά φαγητά, λαχανικά και κυρίως φρούτα. Αυτά τα τελευταία είναι ειδική κατηγορία από μόνα τους. Όσο υγιεινά και απαραίτητα για τον οργανισμό μας είναι άλλο τόσο περιέχουν την φρουκτόζη που μας «τρομάζει». Λίγη ζάχαρη όμως πόσο κακό μπορεί να κάνει;

Μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PNAS δείχνει ότι η φρουκτόζη, η ζάχαρη δηλαδή που βρίσκεται στα φρούτα μπορεί να σου ανοίξει πραγματικά την όρεξη. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας έβαλαν 24 εθελοντές σε ένα πείραμα. Έπιναν ένα αρωματισμένο ποτό κεράσι που γλυκαίνεται με φρουκτόζη σε μία ημέρα, και ένα ζαχαρούχο με γλυκόζη από την άλλη. Στη συνέχεια, τους έδειχναν εικόνες με υψηλής θερμιδικής αξίας τρόφιμα, όπως πίτσα και χάμπουργκερ, και τους ζητήθηκε να αξιολογήσουν την πείνα και την επιθυμία τους για αυτά τα τρόφιμα. Εν ολίγοις, η φρουκτόζη έκανε τους ανθρώπους να πεινούν απίστευτα.

Σε σοκάκια και εγκαταλελειμμένα σπίτια της Αργεντινής, θα συναντήσεις σχέδια σε τοίχους που μέχρι χθες ήταν κενοί. Ο Guri, ζωγραφίζει όλα εκείνα που πιστεύει πως πρέπει να τους δώσει ζωή. Μια εναλλακτική μορφή των graffiti, με ιδιαίτερη αδυναμία στις προσωπογραφίες έχει να κάνει η δική του μορφή τέχνης. Χρειάζεται αρκετός χρόνος και ενέργεια για να σχεδιάσει την κάθε ζωγραφιά αφού για εκείνον σημαντικό ρόλο παίζει η οπτική ψευδαίσθηση που πρέπει πρώτα από όλα να δημιουργήσει. Το «Escriña Gaucho» το έφτιαξε το 2010 και το «Amigo Imimaginario» το έφτιαξε το 2014.