Εντάξει ίσως να μην έχει υπάρξει κάποιος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών που να ήταν τόσο εγκληματικός όσο ο Frank Underwood, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ο Λευκός Οίκος δεν έχει λεκιαστεί από εγκληματικές πράξεις. Κάθε άλλο. Από την στιγμή που το οίκημα χτίστηκε στα 1800, έχουν καταγραφεί δεκάδες εγκλήματα τα οποία και έχουν αποδειχτεί επαρκώς.

Σίγουρα το πιο ενδιαφέρον έγκλημα που έχει καταγραφεί ποτέ στο 1600 της Pennsylvania Avenue είναι η δολοφονία του Philip Barton Key το 1859. Ο Barton ήταν εισαγγελέας στην Washington και γιος του Francis Scott Key, που έγραψε τον εθνικό ύμνο των Ηνωμένων Πολιτειών. Πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε από τον άντρα της ερωμένης του, που κατά διαβολική σύμπτωση ήταν ο Νεοϋορκέζος γερουσιαστής Dan Sickles. O Sickles ακούστηκε να φωνάζει «Key, παλιοτόμαρο, μου ατίμασες το σπίτι και τώρα πρέπει να πεθάνεις» και στην συνέχεια του κατάφερε ένα θανατηφόρο πυροβολισμό στην βουβωνική χώρα. Βέβαια αν και τον πυροβολισμό θα μπορούσε κάλλιστα να τον είχε ακούσει ο τότε πρόεδρος James Buchanan, το όλο συμβάν έλαβε χώρα στην πλατεία Lafayette, oπότε δεν μπορεί ξεκάθαρα να λογιστεί ως έγκλημα που έλαβε χώρα στον Λευκό Οίκο. Αλλά ήταν κοντά οπότε…

Οι υπόλοιπες υποθέσεις που αναφέρονται σε αυτό το άρθρο, συνέβησαν σε κάποιο σημείο του Λευκού Οίκου. Αν συγκρίνουμε ασφαλώς όλα αυτά τα εγκλήματα με κάποιο κακόφημο μέρος του New Jersey, ίσως να μην φαντάζουν και τόσο εντυπωσιακά, αλλά έστω κι έτσι μιλάμε για τρεις γενικές κατηγορίες εγκλημάτων: τα «διασκεδαστικά», τα πολιτικά και μια κατηγορία που ονόμασα «Κοιτάξτε με! Κάνω κάτι παράνομο στον Λευκό Οίκο!»

Οτιδήποτε «gay» φύσης συνέβαινε στον Λευκό Οίκο προτού καταργηθεί ο νόμος περί σοδομισμού το 1993 ήταν εγκληματικό, αλλά παρά την απειλή της παρανομίας, συνέβαιναν διάφορα «gay» πράγματα.

Ο συγγραφέας C.A. Tripp ξέθαψε αποδεικτικά στοιχεία τα οποία έδειχναν πως ο Abraham Lincoln είχε σεξουαλικές επαφές με τον σωματοφύλακα του David Derickson, όταν έλειπε η γυναίκα του -η Mary Todd- από τον Λευκό Οίκο. Μάλιστα, η βιογράφος της Todd, Jean H. Baker, επιβεβαιώνει αυτήν την ιστορία. Ο προκάτοχος του Lincoln, ο James Buchanan ήταν κατά πάσα πιθανότητα ομοφυλόφιλος, αλλά καθότι υπήρξε ένας αρκετά μοναχικός άνθρωπος για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι είχε ποτέ επισκέπτες στο υπνοδωμάτιό του στον Λευκό Οίκο.

Δεν είναι ξεκάθαρο το αν κάποιοι άλλοι πρόεδροι διέπραξαν το έγκλημα του πρωκτικού σεξ στον Λευκό Οίκο (εντάξει ίσως ο Nixon), αλλά έχουν υπάρξει αρκετοί άλλοι που «έχουν κάνει το κομμάτι τους» στην κρεβατοκάμαρα Lincoln. Την δεκαετία του 80, ένας lobby-στας, o Craig Spence δωροδόκησε έναν πράκτορα των Μυστικών Υπηρεσιών με ένα ακριβό ρολόι, έτσι ώστε να του επιτρέψει να κάνει μια τουρνέ του Λευκού Οίκου με κάποια άτομα που εργάζονταν στον χώρο του αγοραίου σεξ. Μάλλον δεν ήθελαν να δουν τις αντίκες.

Πριν αυτοκτονήσει, ο Spence δήλωσε στους Washington Times πως «όλα αυτά τα πράγματα που ανακαλύψατε είναι ελάχιστα μπροστά στα άλλα που έχω κάνει. Αλλά δεν θα σας τα πω και με κάποιον τρόπο ο κόσμος θα συνεχίσει να την ζωή του». Σύμφωνα με τον τύπο της εποχής, ο Spence ήταν ο άνθρωπος στον οποίο απευθύνονταν τα άτομα των κυβερνήσεων Bush και Reagan για ιερόδουλες και κοκαΐνη.

Αλλά ο Spence δεν ήταν ο άνθρωπος που έφερε την κοκαΐνη στον Λευκό Οίκο. Το ναρκωτικό άρχισε να μπαίνει εκεί κατά την διάρκεια της προεδρίας του Carter, κάτι που είχε παραδεχθεί και ο υπεύθυνος της τότε κυβέρνησης για τις νομοθεσίες περί ναρκωτικών, Δρ. Peter G. Bourne στον δημοσιογράφο Ronald Kessler, στον οποίο αποκάλυψε πως πολλά μέλη της κυβέρνησης έκανα χρήση μαριχουάνας αλλά και κοκαΐνης.

Ας ξεκινήσουμε με το Watergate -Νιχον, 1972- και το σκάνδαλο Iran-Contra της κυβέρνησης Ρεαγαν το 1986. Και τα δύο έχουν πολλά κοινά:

* Και τα δύο σκάνδαλα είχαν να κάνουν με μεγάλες συνομωσίες που αφορούσαν παράνομες δραστηριότητες.

* Και τα δύο κατά πάσα πιθανότητα οργανώθηκαν εντός του Λευκού Οίκου.

* Και λογικά έχετε ακούσει και δει άφθονα για αυτά στο παρελθόν, οπότε ας μην τα ξαναπιάσουμε εδώ.

Πάμε όμως να δούμε μερικά λιγότερα γνωστά πολιτικά εγκλήματα, από αυτά για τα οποία θα ήταν περήφανος ο Underwood. To 1980, έλαβε χώρα μια κλοπή εγγράφων, όταν ένας πληροφοριοδότης (το όνομα του οποίου δεν μαθεύτηκε ποτέ) έκλεψε ένα βιβλίο ενημέρωσης για το προεδρικό debate και το παρέδωσε στον Reagan λίγο πριν πραγματοποιηθεί το εν λόγω debate. Το συμβάν ονομάστηκε Debategate, αλλά δεν είναι ξεκάθαρο αν τα κλεμμένα έγγραφα βοήθησαν τον Reagan. Ο συντηρητικός αρθρογράφος George Will, o οποίος τον βοηθούσε να ετοιμαστεί για τον διαξιφισμό, είχε δηλώσει πως είχε δει το έγγραφο, αλλά το θεώρησε βαρετό και χωρίς αξία.

Ένα παρόμοιο συμβάν έλαβε χώρα και κατά την διάρκεια της κυβέρνησης Bush, όταν ο Leandro Aragoncillo, ένας Φιλιππινο-Αμερικάνος που δούλευε στο γραφείο του αντιπροέδρου προτού μετακινηθεί στο FBI, έκλεψε κάποια έγγραφα από τον Dick Cheney και τα παρέδωσε σε κάποιους Φιλιππινέζους πολιτικούς. Ήταν μια περίεργη περίπτωση κατασκοπείας που έφερε την τότε κυβέρνηση στις Φιλιππίνες σε πολύ άσχημη θέση, ενώ ο Aragoncillo είναι ακόμα στην φυλακή.

Σε άλλα πιο ενδιαφέροντα πολιτικά εγκλήματα, τα καμώματα του πολιτικού προσωπικού του προέδρου Clinton κατά το «Vandal Scandal» του 2001, ήταν μια σειρά από τόσο εκτενείς φάρσες που ήταν στα όρια του βανδαλισμού. Οι δημοκρατικοί εν τέλει επιβεβαίωσαν ότι τα εν λόγω άτομα είχαν ξηλώσει το πλήκτρο W από όλα τα πληκτρολόγια, για να «τιμωρήσουν» τον επερχόμενο πρόεδρο που θεωρούσαν ότι είχε κλέψει τις εκλογές από τον τότε αντιπρόεδρο. Έκαναν κι άλλα. Έβγαλαν τα αυτοκόλλητα με την προεδρική σφραγίδα από γυάλινες επιφάνειες, ενώ έβαλαν λάθος ταμπέλες σε διάφορες πόρτες του Λευκού Οίκου, οι οποίες έγραφαν πράγματα όπως «Office of Strategery» και «Office of Subliminable Messages».

Σε μια έκθεση της κυβέρνησης Bush με θέμα τις ζημιές, συμπεριλήφθη και ένα εξώφυλλο του περιοδικού Time με τον πρόεδρο, στο οποίο είχε γραφτεί επάνω η φράση «oh shit!». Τελικά δεν κατηγορήθηκε κανείς και η έρευνα που ακολούθησε κατέληξε να κοστίζει παραπάνω από τις ζημιές που εξετάστηκαν.

Μιας και έχουμε πιάσει την κυβέρνηση Clinton, να μας συγχωρήσετε την βόλτα από τα λημέρια των θεωριών συνομωσίας, αλλά κάποιοι πιστεύουν ότι ο Bill και η Hilary ήταν στο κέντρο ενός σκανδάλου που μοιάζει με την ιστορία του Doug Stamper στο House of Cards. To 1993, ο αναπληρωτής σύμβουλος του Λευκού Οίκου Vince Foster, που ήταν ιδιαίτερα στενός συνεργάτης της Hilary, φύτεψε μια σφαίρα στο κεφάλι του. Χρειάστηκε μια έρευνα τριών χρόνων για να καταλήξουν όλοι ότι επρόκειτο για αυτοκτονία, αλλά η ασάφεια της όλης υπόθεσης έδωσε τροφή στους συνομωσιολόγους που βάλθηκαν να αποδείξουν ότι η Hilary οργάνωσε την «αυτοκτονία» του.

Ας επιστρέψουμε όμως σε αυτά που πραγματικά συνέβησαν.

Το 1974, ο Robert Preston, ένας στρατιώτης του αμερικάνου στρατού, κατάφερε να κλέψει ένα ολόκληρο ελικόπτερο από το Fort Meade και να διανύσει με αυτό μια απόσταση τριάντα μιλίων μέχρι τον Λευκό Οίκο, με τα ελικόπτερα της πολιτειακής αστυνομίας του Maryland να τον καταδιώκουν. Πέταξε πάνω από τον Λευκό Οίκο για λίγο, μέχρι που η ασφάλεια του Λευκού Οίκου άρχισε να τον πυροβολεί, αναγκάζοντάς τον σε προσγείωση. Κανείς δεν τραυματίστηκε σοβαρά, ενώ ο πρόεδρος και η πρώτη κυρία δεν ήταν καν στο σπίτι εκείνη την ημέρα, οπότε δεν έγινε και τίποτα.

Ο καλύτερος τρόπος να διαπράξεις ένα έγκλημα χωρίς θύμα στον Λευκό Οίκο (τώρα που ο σοδομισμός δεν είναι παράνομος) είναι το να προσπαθήσεις να περάσεις ναρκωτικά μέσα σε αυτόν. Το χόρτο έχει πρόσφατα νομιμοποιηθεί στην Washington, αλλά όταν το κάπνισε ο Snoop Dogg το 2013, την ώρα που «έκανε το χοντρό του» σε μια από τις τουαλέτες του Λευκού Οίκου, ήταν ακόμα παράνομο. To ίδιο παράνομο ήταν και όταν το έκαναν ο Willie Nelson με τον σχολιαστή του Fox News Bob Beckel την δεκαετία του '70.

Ο David Cross κάποτε είχε κάνει λίγο κοκαΐνη στο Δείπνο Ανταποκριτών του Λευκού Οίκου, το οποίο το αναφέρουμε τιμητικά εδώ, έστω και αν έλαβε χώρα στο Hilton. Μετά το τέλος του δείπνου δήλωσε τα εξής.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.