Χαθήκαμε μια Μέρα στο «Νέο» Παγκράτι

Κείμενο

: Νατάσα Κούμη

«Έχεις πάει καθόλου στο Παγκράτι τελευταία; Χαμός γίνεται. Έχουν ανοίξει νέα μαγαζιά και είναι σχεδόν όλα γεμάτα με κόσμο κάθε μέρα». Κάπως έτσι ξεκίνησε η ενημέρωση για τη γειτονιά από τον Νίκο πριν από αρκετούς μήνες. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα πάει. Ούτε ήξερα ότι γίνεται τέτοιος χαμός. Είχε πάρει το αυτί μου για το «νέο κέντρο», αλλά οι γνώσεις μου για την περιοχή είχαν σκαλώσει στα τίμια nineties. Τότε που η περιοχή ήταν γνωστή για την ομάδα μπάσκετ που καθιέρωσε το αδάμαστο μαλλί του Σάκη Τζαλαλή, το φραπέ στον Λέντζο, το άλσος Παγκρατίου, στο οποίο περιηγήθηκα το μακρινό '94 σε ένα από τα πρώτα μου αθώα ραντεβού και ασφαλώς αργότερα τα μεγάλα mainstream καφέ της Υμηττού και το εμπορικό κέντρο που έζησε κι αυτό τη «στιγμή» του για κάποια χρόνια.

Βέβαια αυτές είναι οι δικές μου αναμνήσεις. Διότι το Παγκράτι έχει τεράστια ιστορία - αρκεί μια γρήγορη ματιά στη Βικιπαίδεια για τους «άπιστους». «Το Παγκράτι ονομάστηκε έτσι είτε λόγω της ύπαρξης σε εκείνη την περιοχή κατά την αρχαιότητα του ιερού του Παγκρατίου Ηρακλέους είτε λόγω ενός μοναχού Παγκρατίου που έζησε σε μία από τις εκκλησίες του Παγκρατίου κατά την Τουρκοκρατία» αναφέρει η online εγκυκλοπαίδεια.

Και δεν είναι μόνο η ιστορία της, καθώς και στα μέσα του 20ου αιώνα γνώρισε μεγάλη άνθηση. «Στη πλατεία Βαρνάβα βρίσκονταν από τα καλύτερα ουζερί και ταβέρνες της Αθήνας» μου λέει ο κύριος Θεόδωρος, οικογενειακός φίλος και κάτοικος της περιοχής εδώ και αρκετές δεκαετίες. «Είχε ένα κοσμικό άρωμα το Παγκράτι από παλιά. Τα ωραία μαγαζιά, τα κέντρα και τα θέατρα χάριζαν μια λάμψη στη περιοχή» συμπληρώνει. Και δεν είναι τυχαίο ότι μεγάλα ονόματα της Ελλάδας επέλεξαν αυτή τη γειτονιά για να περάσουν ένα μέρος της ζωής τους. Ο Μάνος Χατζιδάκις και ο Γιώργος Σεφέρης είναι δύο από τις πλέον εμβληματικές μορφές της περιοχής.

Ωστόσο από τα 00's η περιοχή άρχισε να παρουσιάζει μια «πτώση», έως ότου φτάσαμε στο σήμερα. Τι συνέβη και το Παγκράτι επανεμφανίστηκε στη νυχτερινή ζωή της πόλης πιο δυναμικά από ποτέ; Βασικά καλύπτει όλα τα γούστα, τα μαγαζιά του έχουν «ταυτότητα» και ο κόσμος του σε κάνει να νιώθεις ωραία. Θέλεις ποτό; Θα πας στο Chelsea (κι αν είσαι τυχερός θα βρεις να κάτσεις). Θέλεις φαγητό; Το Μαύρο Πρόβατο θεωρείται εγγύηση. Είσαι της παλιάς σχολής; Άρα θα περάσεις από το Αερόστατο. Οι fans των retro παιχνιδιών (από Subbuteo έως Atari) έχουν το δικό τους στέκι: το Superfly. Ενώ, αν έχεις το κόλλημά σου με τη Καρύτση, το Παγκράτι δίνει ακόμα και σε αυτό μια διέξοδο: στο ΠαΡοΤ Bar θα δεις πολλές παλιές φάτσες από το Use.

Γιατί στο Παγκράτι και όχι στο κέντρο, ρωτώ τον Ντίνο που άνοιξε το ΠαΡοΤ Bar πριν από περίπου 10 μέρες; «Για μένα αυτή είναι η γειτονιά μου, εδώ είναι οι παρέες μου. Και είναι ωραίο όταν τελειώνεις από τη δουλειά να μπορείς να γυρνάς στο σπίτι με τα πόδια», μου λέει.

Η Αλεξάνδρα από την άλλη μου μιλά για το αβαντάζ «κέντρο-απόκεντρο». «Στο Παγκράτι είσαι και δεν είσαι κέντρο. Έχει την αισθητική της γειτονιάς, αλλά αν θέλεις πας στο Σύνταγμα με τα πόδια».

Για την περιοχή μιλώ και με τον δημοσιογράφο Χρήστο Ξανθάκη, fan της γειτονιάς: «Παίζει μπάλα το Παγκρατάκι. Οχι όλο βεβαίως, μιλάμε για την περιοχή από τα σχολεία και κάτω που έχει ανθίσει τον τελευταίο καιρό. Και δώσε καινούρια μαγαζιά και πάρε φρέσκα καφέ μπαρ και βάλε ανεβασμένα εστιατόρια, αλλού κατεβαίνουν τα ρολά και στη δική μας τη γειτονιά ανεβαίνουν».

Πως πήρε τα πάνω του έτσι ξαφνικά; «Το Κολωνάκι κουράστηκε, τα Εξάρχεια ζόρισαν, τα Πετράλωνα μπούκωσαν. Για να μη μιλήσω για το Γκαζοχώρι που δεν αντέχεται πλέον με όλη αυτή την κοσμούρα την άσχετη που το φορτώνει κάθε βράδυ. Οπότε; Οπότε χρειαζόταν μια καινούρια πιάτσα, μια πιάτσα ανοιχτή σε όσους είχαν κουραστεί. Αυτή η πιάτσα βρέθηκε στο Παγκρατάκι και για την ώρα δουλεύει μια χαρά. Αλλά φοβούμαι ότι θα την πάρει κι αυτήν ο διάολος αν δεν κρατηθεί το μέτρο και φισκάρει ο τόπος από νυχτομάγαζα αμφιβόλου ποιότητος».

Κλασική ιστορία.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.