Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.

Gaming. Ένα χόμπι που αγαπιέται με θρησκευτική ευλάβεια από εκατομμύρια άτομα ανά τον κόσμο. Αποτελεί ένα αντίδοτο για την κατάθλιψη, έναν τρόπο να αποδράσει κανείς από τα προβλήματα της καθημερινότητας, την κοινωνική αποξένωση, ακόμα και από θανατηφόρες ασθένειες. Είναι μια τεράστια βιομηχανία, μια βιομηχανία δισεκατομμυρίων, η οποία βγάζει περισσότερο χρήμα ετησίως από όσο η μουσική και η κινηματογραφική βιομηχανία μαζί. Είναι ένα χωνευτήρι από κοινότητες, φανατικούς gamers και ταλαντούχους developers. Είναι το μέρος όπου μπαίνουμε και γνωρίζουμε χιλιάδες κόσμους και χαρακτήρες, με την κάθε εμπειρία να είναι πιο όμορφη από την προηγούμενη.

Αλλά ας μην το παρακάνουμε με όλη αυτήν την συγκινησιακή, ζαχαρίζουσα σκατίλα. Είμαι εδώ γιατί θέλω να τα πω. Να τα δέκα πράγματα που μισώ στο τοπίο του gaming το 2015.

Άνοιξα την κόπια του Bloodborne που αγόρασα τις προάλλες και εντάξει δεν περίμενα και πολλά, αλλά αλήθεια τώρα; Δεν μπορούσαν να φτιάξουν κάτι καλύτερο; Αλήθεια; Ένα μικρό βιβλιαράκι με ελάχιστες σελίδες και ένα controller map; Και δεν λέω πως το τελευταίο δημιούργημα του Hidetaka Miyazaki είναι ο μόνος τίτλος που προβαίνει σε αυτό το ατόπημα, μιας και η έννοια manual είναι εξαφανισμένη πλέον. Στις μέρες μας, απλά σου δίνουν κάτι άθλια flyer που σε παρακαλάνε να κατεβάσεις αυτό το DLC ή το άλλο character skin, προσπάθειες που εδώ που τα λέμε έχουν την ίδια αξία για την ζωή σου όσο και ένα διαφημιστικό φυλλάδιο πολιτικού υποψηφίου.

Θυμάμαι εκείνες τις ημέρες όπου τα manual ήταν γραμμένα και καλοσερβιρισμένα, τότε που οι εκδότες των παιχνιδιών ξόδευαν χρόνο για να κάνουν αυτά τα βιβλιαράκια ένα κομμάτι της gaming εμπειρίας. Τι σκατά έγινε ρε παιδιά; Δώστε πάλι λίγο αξία στα manuals σας κυρίες εταιρίες. Και όταν το πιάσετε μην ξεχάσετε να δείτε τι γίνεται και με το box art σας. Άντε.

«Κάτσε να πω στον μπαμπά ότι συλλέγεις και φιγούρες τώρα». Αυτήν την απειλή μου εξαπέλυσε ο μικρότερος αδερφός μου το σαββατοκύριακο που μας πέρασε. Έχοντας περάσει στα 30 πια, δεν μου καίγεται καρφί για το τι γνώμη θα έχουν οι γονείς μου για τα χόμπι μου, εντούτοις τα λόγια του μικρού έμειναν στην καρδιά μου για ώρες.

Είχε ένα δίκιο. Γιατί στο διάολο συλλέγω αυτά τα ανούσια παιχνίδια; Τι δουλειά έχω να ξοδεύω τον ολοένα και μικρότερο μισθό μου σε μικρά πλαστικά αντικείμενα; Έτσι, για να με κοιτάνε από το ράφι στα μουγκά; Πότε θα σταματήσω; Ο Charizard και ο Pac Man κυκλοφορούν αυτόν το μήνα. Πρέπει να προλάβω να τα παραγγείλω. Πρέπει να αποκτήσω τον Meta Knight, το Little Mac και την Rosalina. Πρέπει να αποκτήσω όλους τους χαρακτήρες Fire Emblem. Πρέπει να τα αποκτήσω όλα. Θα πάω μέχρι την Ιαπωνία αν χρειαστεί. Και μετά θα μπορέσω να κάτσω κάτω, να πιώ λίγο τσάι και να δω που διάολο πήρε η ζωή μου τον λάθος δρόμο.

Τις προάλλες είχα κολλήσει, οπότε έβαλα ένα gameplay broadcast για το Resident Evil Revelations 2 για το Xbox One. Ένας περιχαρής μαλακαντρέας εμφανίστηκε στο πάνω δεξιά μέρος της οθόνης, παρακαλώντας μας να του κάνουμε like και να κάνουμε subscribe στο κανάλι του. Κάθε 2 λεπτά. Τουλάχιστον.

Πείτε με μίζερο, αλλά πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να βλέπουμε αυτούς τους γελοίους να παίζουν video games. Συγγνώμη κιόλας.

Ας το πούμε ξεκάθαρα: Δεν χρειαζόμαστε άλλα remakes του Resident Evil. Πριν μερικούς μήνες μας σέρβιραν ξανά το The Last of Us με καλύτερο frame rate και άλλο πακετάρισμα. Για πολλούς το HD remake του Shadow of the Colossus «αμαύρωσε» την μνήμη του παιχνιδιού που λατρέψαμε. Ακόμα και το αψεγάδιαστο Dark Souls II κυκλοφορεί ξανά με διαφορετική συσκευασία. Τώρα έχει παραπάνω δράκους. Και το χειρότερο; Αν και έχεις φάει εκατό ώρες θάνατο και μιζέρια από δαύτο, θα το ξαναπάρεις, ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ; Εγώ τουλάχιστον αυτό θα κάνω. Χριστέ και Παναγία ας με σκοτώσει κάποιος.

Και μιας και σας κατουράω την διασκέδαση, ούτε το God of War III χρειάζεται remake. Μια χαρά παιχνίδι ήταν την πρώτη φορά. Δεν χρειαζόμαστε άλλες εννιά ώρες όπου θα κοιτάμε τον Kratos να φωνάζει. Να περάσει ο επόμενος.

Το DualShock χειριστήριο του PS4 είναι το Hummer των χειριστηρίων του video game-ικού κόσμου. Έχει ένα τεράστιο φως στο μπροστινό του μέρος, πάλλεται πιο έντονα και από δονητή και έχει ένα περίεργο και ουσιαστικά άχρηστο ηχείο, που έχει ως μοναδική του χρησιμότητα το να κάνει τις τηλεφωνικές κλήσεις του GTA V να μοιάζουν λίγο πιο ρεαλιστικές. Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα μια μπαταρία που αδειάζει κάθε πέντε λεπτά, κάτι που με αναγκάζει να στέκομαι δίπλα στην τηλεόραση γιατί το καλώδιο USB που σου δίνουν έχει μήκος 3 παλάμες.

Πρόσφατα, η μπαταρία είπε να πεθάνει την ώρα που πάλευα με τον Father Gascoigne στο Bloodborne, οπότε με διέλυσε πολύ πιο γρήγορα από ότι συνήθως. Ναι, οκ, υπάρχουν κόλπα για να κάνεις την μπαταρία να διαρκέσει περισσότερο και ναι, θα μπορούσα να πάρω ένα πολύ μεγάλο καλώδιο USB. Αλλά ρε παιδί μου κατάλαβες τώρα.

Κάθε δεκάλεπτο που ξοδεύεις κοιτώντας split screen συγκρίσεις γραφικών, έφυγε, πέταξε, πάει. Δεν θα το πάρεις ποτέ πίσω.

Αχ κοίτα, αυτό το νερό μοιάζει λίγο καλύτερο από εκείνο το νερό. Αχ κοίτα, αυτός ο θάμνος ανεμίζει πιο πειστικά από εκείνον τον θάμνο. Αχ κοίτα, η αριστερή πλευρά αυτού του βίντεο είναι πιο καθαρή από την δεξιά πλευρά αυτού του βίντεο. Αχ κοίτα, άλλη μια split screen σύγκριση γραφικών για μαλάκες.

Τα Σαββατιάτικα πρωινά, επιλέγω να βράζω λίγο το αίμα μου διαβάζοντας τα « tweets του σαββατοκύριακου» που ανεβάζουν διάφοροι. Το κάνω για καμιά ώρα στο κρεβάτι. Μετά σηκώνομαι, ετοιμάζω έναν άθλιο καφέ φορώντας το σώβρακό μου και τρώω και μια φρυγανιά από ένα ραγισμένο πιάτο. Στην συνέχεια, μεταφέρομαι στο σαλόνι όπου ανοίγω το PS4 και παίζω ένα παιχνίδι μέχρι να χτυπήσει το ξυπνητήρι με τις πάπιες που έχω, το οποίο σηματοδοτεί την έλευση της Δευτέρας. Αυτό το Σάββατο όμως, είπα πως έπρεπε να ανοίξω τις κουρτίνες.

Τότε μου ήρθε. Όχι ρε μαλάκα μου, έρχεται το καλοκαίρι. Τύποι με σανδάλια και σορτς. Μπαρ τα οποία γεμίζουν με στραβωμένους τύπους που πίνουν κρασί και κάνουν φιγούρα το σκυλί τους. Πάρκα γεμάτα από γκαβάδια που παίζουν φρίσμπι. Όλα έρχονται. Σύντομα, το να παίζεις video games με το σώβρακό σου, χωρίς σταματημό θα σου προκαλεί ενοχές. Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για αυτό.

Φανταστείτε λίγο την εικόνα. Κάθομαι και παίζω Rebirth με τα M&Ms να πέφτουν στα κενά του καναπέ. Μου έρχεται notification. Ο allos_enas_malakas_1874 θέλει να παίξουμε Battlefield 4. Όχι φίλε είμαι οκ. Περνάει λίγη ώρα. Έρχεται μήνυμα WhatsApp. Είναι ο allos_enas_malakas_184: «Έλα στην ομάδα μας και σταμάτα να παίζεις μαλακισμένα indie games». Ξέρει τι παίζεις και ξέρει πως αγνοείς τα καλέσματά του. Ξέρεις επίσης ότι δεν πολυγουστάρεις το Battlefield 4. Αλλά δεν το νοιάζει.

Κοίτα Sony, σε αγαπάω εντάξει; Το PS4 σε γενικές γραμμές είναι μια χαρά. Αλλά για το όνομα του θεού, βάλε ένα «appear offline» function στο επόμενο firmware update.

Πριν από μια εβδομάδα περίπου, έγραψα ένα τεράστιο κομμάτι για το πώς το P.T. – η συνεργασία του Hideo Kojima και του Guillermo Del Toro στο «γήπεδο» του video-game-ικού τρόμου – ήταν η πιο λατρεμένη video game εμπειρία μου για το 2014.

Όταν λοιπόν πήρα γραμμή πως η αποχώρηση του Kojima από την Konami θα σήμαινε λογικά το τέλος του Silent Hills, παρά το εξαιρετικό τρέηλερ που κυκλοφόρησε στο TGS 2014, απογοητεύτηκα σφοδρά.

Αγαπητή Konami, μην αφήσεις το Silent Hills να πέσει στα χέρια ανθρώπων που δεν καταλαβαίνουν τίποτα από τρόμο. Σε παρακαλώ πολύ, άσε τον Kojima και τον Del Toro να κάνουν ό,τι ήθελαν να κάνουν το προηγούμενο καλοκαίρι. Όχι και τίποτα άλλο, αλλά για να έχω κι εγώ έναν βάσιμο λόγο να χέζομαι πάνω μου.

Συγγνώμη κιόλας, δεν πρέπει να μου ήρθε το χαρτί που με ενημέρωνε πως όλα τα νέα παιχνίδια χρειάζονται πλέον δέκα terabytes για να γίνουν install. Οπότε τώρα είμαι χαμένος στο Amazon, ψάχνοντας ένα καινούργιο σκληρό δίσκο που να «αντέχει», κάτι που θα μου κοστίσει λεφτά, τα οποία θα μπορούσα να ξοδέψω σε τίποτα Amiibos ή σε κάποιο άλλο παιχνίδι που θα παίξω για καμιά ώρα και μετά θα αφήσω στο ράφι ή σε κάποιο νέο HD remaster και α ναι, το PS4 έχει θέμα, το R1 κολλάει συνέχεια, το Bloodborne παραείναι δύσκολο, το Five Nights at Freddy's είναι μεγάλη μαλακία και δηλαδή τα digital games γιατί κοστίζουν παραπάνω από τα κανονικά και η Telltale Games γιατί κάνει τόσο καιρό να βγάλει νέα επεισόδια και ναι, εντάξει, ίσως πρέπει να σταματήσω κάπου εδώ.