O Μοναχικός Κόσμος Ενός Εθισμένου στην Κωδεΐνη

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.

Πιθανότατα, μιλάω για τα οπιοειδή όσο θα μιλούσε ο καθένας. Οι περισσότερες από αυτές τις σπάνιες συζητήσεις που κάνω, τείνουν να στρέφονται γύρω από την ηρωίνη, μιας και ο Kurt Cobain, ο Irvine Welsh και η καθηγήτρια του Γυμνασίου έκαναν πολύ καλά τη δουλειά τους και κατάφεραν να εξασφαλίσουν ότι η ηρωίνη θα είναι το μόνο παράγωγο της παπαρούνας που ξέρουμε οι περισσότεροι. Ρωτήστε κάποιον τι είναι η κωδεΐνη και θα σας κοιτάξει με ένα άδειο βλέμμα, ίσως μουρμουρίσει κάτι για «purple drank» (σ.σ. κωδεϊνούχο σιρόπι για τον βήχα με προμεθαζίνη και αναψυκτικό) και για τον DJ Screw ή, αν είναι γυναίκα, θα θυμηθεί ότι κάποτε της το είχε προτείνει ο γιατρός της για τους πόνους της περιόδου.

Η κωδεΐνη, για όποιον δεν είναι fan της trap ή δεν «αυτοθεραπεύεται», είναι ένα οπιούχο παυσίπονο που πωλείται στα φαρμακεία. Στην Ελλάδα, όλα τα φάρµακα που κυκλοφορούν και περιέχουν κωδεΐνη απαιτούν ειδική δίγραµµη συνταγή, µε την οποία χαρακτηρίζονται τα ναρκωτικά. Επίσης, είναι ένα ναρκωτικό στο οποίο ήμουν εθισμένος επί μια δεκαετία, από τότε που η κοπέλα μου στο πανεπιστήμιο με μύησε στη χρήση φαρμάκων για λόγους αναψυχής – μια φθηνότερη, ελαφρώς πιο νόμιμη εναλλακτική σε σχέση με ένα νταραβέρι στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου ενός αγνώστου, που «σπρώχνει» οδοντική σκόνη και βορικό οξύ.

Αν δεν είσαι τακτικός χρήστης κωδεΐνης, είναι ένα ναρκωτικό που μπορείς να βρεις πολύ εύκολα. Το ζητάς και ο άνθρωπος πίσω από τον πάγκο σου το δίνει. Όμως, όταν αρχίζεις και κολλάς -και με το «κολλάς», εννοώ να αδειάζεις πολλά κουτιά την ημέρα– τότε τα πράγματα δυσκολεύουν. Κάποτε, πήγαινα σε ένα φαρμακείο που μου έδινε δυο κωδεϊνούχα σιρόπια για τον βήχα και δυο κουτιά χάπια κωδεΐνης αναμειγμένη με παρακεταμόλη, κάθε βδομάδα. Το λάτρευα αυτό το φαρμακείο, έκανε τη ζωή μου εύκολη.

Αν δεν έχεις την πολυτέλεια ενός καλόβολου πωλητή, τότε μαθαίνεις να λες ψέματα στον φαρμακοποιό σου για τον λόγο που χρησιμοποιείς το ναρκωτικό και πολύ συχνά θα δεις ότι θα σε πιστέψει και θα σου δώσει μεγαλύτερη ποσότητα. Σε αντίθεση μ' αυτό, έχω περάσει ώρες στο παρελθόν οδηγώντας από πόλη σε πόλη, για να μπορέσω να πάρω τη δόση μου για την ημέρα. Όταν δουλεύεις κάπου full time, αυτό είναι ένα πρόβλημα. Πολύ γρήγορα μαθαίνεις ότι λόγω μιας παράξενης ανωμαλίας στον χρόνο, τα δευτερόλεπτα, τα λεπτά και οι ώρες διαρκούν πολύ λιγότερο, όταν προσπαθείς απεγνωσμένα να βρεις περισσότερα χάπια προτού τελειώσει το μεσημεριανό διάλειμμα από τη δουλειά.

Εκτός από τον χρόνο που απαιτείται, για να βρίσκεις καθημερινά το ναρκωτικό –από 30 λεπτά μέχρι περίπου τρεις ώρες– στη συνέχεια, σου παίρνει περίπου μισή ώρα, για να αποσπάσεις την καθαρή κωδεΐνη από την ουσία με την οποία είναι αναμειγμένη. Όλη αυτή η παρακεταμόλη που υπάρχει εκεί μέσα, σε μια μόνο δόση, ισοδυναμεί με έναν αργό και βασανιστικό θάνατο από ηπατική και νεφρική ανεπάρκεια, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να την ξεφορτωθείς. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, όμως.

Μερικές φορές, όπως και με κάθε εθισμό, όλα αυτά τα προκαταρκτικά στο τέλος καταλήγουν να μοιάζουν με part time δουλειά – μια πρακτική άσκηση που κάνεις αμισθί, για να πάρεις μια μικρή ικανοποίηση ότι ασχολείσαι με το αντικείμενό σου. Αυτό δεν είναι το μόνο μειονέκτημα, υπάρχουν πολλά ακόμη αρνητικά με τα οποία έρχεσαι αντιμέτωπος: το μούδιασμα της συνείδησής σου, ο αβάσταχτος πόνος του στερητικού συνδρόμου, η αρνητική εικόνα που έχουν οι άλλοι για εσένα, οι διαταραχές στον ύπνο και το γεγονός ότι μπορούν να καταστραφούν εντελώς όλες οι σημαντικές και ουσιαστικές σχέσεις της ζωής σου.

Ωστόσο, όλα αυτά τα επιχειρήματα απωθούνται από την ανάμνηση της πρώτης φοράς και την επιδίωξη εκείνης της μαστούρας. Είναι ένα τεράστιο κλισέ, πράγμα το οποίο γνωρίζω πολύ καλά, όμως ακόμη και αν ξέρεις ότι ποτέ δεν θα φτάσεις ξανά σε εκείνο το σημείο, η υπέρτατη απόλαυση –το να εξαλείφεται κάθε ίχνος μίσους, πόνου και αρνητικότητας στον κόσμο– που κάποτε ένιωσες, είναι απόλυτα εθιστική. Αν και η πραγματικότητα είναι ότι δεν θα νιώσω ποτέ ξανά την ίδια ευτυχία.

Μη με παρεξηγήσετε. Δεν προσπαθώ να σας παροτρύνω να αγοράσετε κωδεΐνη. Η συμβουλή μου είναι να μην το κάνετε ποτέ – ο παραλογισμός της καθημερινής χρήσης ξεκινάει να γίνεται μια κουραστική αγγαρεία μετά από έναν χρόνο και το κόστος αντιστοιχεί με το να καπνίζεις δέκα τσιγάρα την ημέρα. Πάντα ένιωθα ότι ξέρω τι κάνω και ότι ελαχιστοποιώ τον κίνδυνο όσο περισσότερο μπορώ, αν και πρέπει να παραδεχτώ ότι το σχέδιό μου για την αποφυγή κινδύνων μάλλον δεν είναι και τόσο καλό, δεδομένου ότι είμαι εθισμένος δέκα χρόνια και δεν μπορώ να ξεκόψω.

Έχω μιλήσει για τον εθισμό μου με τον γιατρό μου και τον έχω ρωτήσει πόσο μεγάλη μπορεί να είναι η ζημιά που έχω κάνει στο σώμα μου μετά από δέκα χρόνια καθημερινής χρήσης κωδεΐνης. Μου είπε ότι εφόσον η ποσότητα παρακεταμόλης που παραμένει στο τελικό προϊόν είναι άγνωστη κάθε φορά, δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να προσδιοριστεί η ζημιά που έχω κάνει στον εαυτό μου – αν και οι εξετάσεις αίματος που έκανα πέρυσι έδειξαν ότι το συκώτι και τα νεφρά μου είναι σε καλή κατάσταση.

Έχω δοκιμάσει να ξεκόψω στο παρελθόν, όμως το μεγαλύτερο διάστημα που κατάφερα να μείνω καθαρός ήταν τρεις μήνες. Όταν ξεκόβω από την κωδεΐνη, ο ανόθευτος εγκέφαλός μου μού θυμίζει για ποιον λόγο ξεκίνησα να την παίρνω: κατάθλιψη, άγχος και μια γενική αποστροφή για τη ζωή. Δεν με νοιάζει αν με σκοτώσει μακροπρόθεσμα και αυτή η απάθεια για τη ζωή δεν είναι κάτι που θέλω να βρίσκεται στο μυαλό μου, οπότε συνεχίζω τη χρήση, καθώς καταστέλλει όλα αυτά τα συναισθήματα. Έχω πάει σε κέντρο αποτοξίνωσης μια φορά, όμως είναι προφανές ότι δεν λειτούργησε, μιας και εξακολουθώ να κάνω χρήση.

Η Βιομηχανία της Ραπ στην Ελλάδα - Υποχθόνιος

Είναι περίεργο να βρίσκεσαι σε αυτήν την κατάσταση εθισμού στην κωδεΐνη. Ουσιαστικά, είναι μια νόμιμη ουσία, επομένως δεν γεννά τους ίδιους συνειρμούς με την ηρωίνη, λόγου χάρη ή οποιουδήποτε άλλου ναρκωτικού που φέρνει στον νου εικόνες από βασανισμένες οικογένειες και μακάβριες ειδήσεις. Αυτός ίσως να είναι ο λόγος που οι φίλοι μου –οι οποίοι ξέρουν ακριβώς τι κάνω και πώς το κάνω– δεν ανακατεύονται με τη χρήση μου (ή, ίσως να το κάνουν, επειδή ξέρουν ότι είμαι πολύ πεισματάρης πάνω στο θέμα και κατά πάσα πιθανότητα θα αγνοούσα ό,τι και αν μου έλεγαν). Δεν παύει, όμως, να είναι μια βλαβερή συνήθεια και έχω πλήρη επίγνωση ότι δεν θα έπρεπε να το κάνω.

Φυσικά, το γεγονός ότι η κωδεΐνη βρίσκεται σε αυτήν την περίεργη γκρίζα ζώνη σημαίνει ότι δεν υπάρχουν πολλά μέρη στα οποία μπορώ να την αναζητήσω, για να ικανοποιήσω τον εθισμό μου. Μέσα στα δέκα χρόνια που παίρνω κωδεΐνη, έχω γνωρίσει μόνο δύο ανθρώπους που ξέρουν να την αποσπούν σωστά. Με βάση αυτά που διαβάζω στο Ίντερνετ, η κωδεΐνη στη Μεγάλη Βρετανία θεωρείται ως ένα ναρκωτικό που χρησιμοποιούν οι βαριεστημένες νοικοκυρές που θέλουν να καλύψουν το κενό ανάμεσα στις μεσημεριανές δουλειές του σπιτιού και την απογευματινή τηλεόραση.

Υπάρχουν κάποιοι στις ΗΠΑ που χρησιμοποιούν την κωδεΐνη όπως εγώ, όμως οι περισσότεροι αναμειγνύουν σιρόπι για τον βήχα που περιέχει κωδεΐνη και προμεθαζίνη με αναψυκτικό τύπου γκαζόζα, για να φτιάξουν ένα ναρκωτικό που λέγεται «lean» (ή και αλλιώς, ανάλογα με το πού βρίσκεσαι). Το lifestyle γύρω από το lean είναι τελείως διαφορετικό από την κουλτούρα της κωδεΐνης που υπάρχει εδώ – εκεί το lean είναι συνδυασμένο με τους Three 6 Mafia, με πλαστικά ποτηράκια και πάρτι σε αυλές, σε αντίθεση με τα δικά μου απογεύματα χαλάρωσης στον καναπέ μπροστά από την τηλεόραση.

Τα τελευταία δέκα χρόνια ζω μια ζωή όπου τα πάντα περιστρέφονται γύρω από την κωδεΐνη. Οι σχέσεις μου έχουν καταρρεύσει λόγω της ανικανότητάς μου να βρω το κουράγιο να σταματήσω και το μούδιασμα της συνείδησής μου έχει οδηγήσει σε μια σειρά από λάθη και κακές επιλογές που έχω μετανιώσει. Έχω συνειδητοποιήσει εδώ και πολύ καιρό ότι τα ναρκωτικά δεν λύνουν τίποτα – είναι απλώς ένα τρόπος να μετριάσω τις άσχημες επιπτώσεις που προκλήθηκαν από τη συνεχιζόμενη κατάσταση στην οποία βρίσκομαι.

Ξέρω ότι στο τέλος πρέπει να ξεκόψω, όμως το πρόβλημα είναι ότι το στερητικό σύνδρομο δεν συνδυάζεται εύκολα με τη δουλειά που κάνεις. Αν και μπορείς να λειτουργήσεις, είναι μια εφιαλτική κατάσταση. Προς το παρόν, χαίρομαι που το απολαμβάνω ακόμη, έστω και αν δεν είναι το ίδιο με παλιά – πάντα υπάρχει η υπόσχεση ότι σε κάποια στιγμή θα κορυφωθεί και πάλι η απόλαυσή μου. Τουλάχιστον, λοιπόν, είμαι τυχερός σ' αυτό.

Περισσότερα από το VICE

Μια Φωτογράφιση Ζευγαριών που Κάνουν Αληθινό Σεξ για Διαφημιστική Καμπάνια

Αυτόν τον Χειμώνα οι Διαχειριστές Ήταν μια Κόλαση

«Έκανα και τους Αλήτες να με Σέβονται» - Μία Συζήτηση με την Κατερίνα Στανίση για την Ευρώπη, την Εκκλησία και τους Παντρεμένους