Οι Έλληνες Οπαδοί που Άλλαξαν Ομάδα (και Χώρα)

Το ελληνικό ποδόσφαιρο περνάει κρίση, αν και ίσως πιο σωστό θα ήταν να πούμε πως το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι κατεστραμμένο. Είναι ένα από τα πιο απαξιωμένα προϊόντα του παγκόσμιου αθλητισμού. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι δεν δίνουν δεκάρα για την πρώτη κατηγορία του ελληνικού πρωταθλήματος, τη Super League. Τι γίνεται όμως όταν ζεις στην Ελλάδα και θέλεις να παθιαστείς με κάτι που δεν σου προσβάλλει τη νοημοσύνη; Μάλλον, αλλάζεις ομάδα. Και χώρα.

Η κοινότητα των οπαδών αγγλικών ομάδων, οι οποίοι τρέχουν τους δικούς τους -επίσημα αναγνωρισμένους- συνδέσμους στη χώρα μας και ταξιδεύουν συχνά στο Νησί, με σκοπό να παρακολουθήσουν από κοντά τη μεγάλη τους αγάπη. Εκτός από τα club των «μεγάλων» της Premier League, υπάρχουν άνθρωποι που ακολουθούν φανατικά και τις λιγότερο δυνατές ομάδες. Μπορεί να μην προκαλεί σε κάποιον εντύπωση ότι υπάρχουν λέσχες φίλων των Λίβερπουλ, Άρσεναλ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Μάντσεστερ Σίτι, Τότεναμ και Τσέλσι, όμως θεωρώ κάπως θαυμάσιο πως έχουμε πανελλήνιες λέσχες φίλων των λιγότερο εμπορικών Νιούκαστλ, Έβερτον, Σαουθάμπτον, Άστον Βίλα και ίσως κάποιων ακόμη που μου διαφεύγουν. Αξίζει επίσης να αναφέρω ότι υπάρχουν σύνδεσμοι και άλλων ομάδων του εξωτερικού, όπως για παράδειγμα της Μπαρτσελόνα, της Σέλτικ, των Ρέιντζερς και της Ρεάλ, απλώς καταπιάνομαι με την Αγγλία, επειδή οι λάτρεις των ομάδων της έχουν στήσει μια ολόκληρη κοινότητα που τρέχει από τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, μέχρι sites αφιερωμένα στις εξελίξεις του αγαπημένου τους πρωταθλήματος. Θέλοντας να μάθω περισσότερα γι' αυτούς τους ανθρώπους, ήρθα σε επαφή με μέλη κάποιων από τους εν λόγω συνδέσμους.

Ένας από τους βασικότερους λόγους για να γραφτεί κάποιος σε ένα τέτοιο club, είναι πως αποτελούν, σχεδόν, τον μοναδικό τρόπο να πάρει εισιτήρια για τους αγώνες της ομάδας που αγαπά. «Εισιτήρια παίρνουμε για όλα τα εντός έδρας παιχνίδια και είτε παίζουμε μεγάλα είτε μικρά παιχνίδια, ο κόσμος μας πάει. Φέτος κάναμε γύρω στα 15 ταξίδια. Τα εκτός έδρας παιχνίδια ακολουθούν μια πιο δύσκολη διαδικασία, αλλά κυνηγάμε την ομάδα, για να το διορθώσει. Ακολουθούμε την ομάδα σε όλη την Ευρώπη, όπου κι αν παίζει», λέει ο Γιάννης Σκοτίδας, ιδρυτής και πρόεδρος της μεγαλύτερης και παλαιότερης λέσχης φίλων αγγλικής ομάδας στην Ελλάδα, της Λίβερπουλ. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη και παλαιότερη λέσχη φίλων αγγλικής ομάδας στην Ελλάδα, μιας και ιδρύθηκε το 1995. «Βρεθήκαμε μέσω ενός ενημερωτικού έντυπου που είχε η ομάδα για όσους ήταν γραμμένοι στον σύλλογο. Αυτήν τη στιγμή, τα εγγεγραμμένα μέλη είναι 1.100», αναφέρει ο Γιάννης Σκοτίδας. Oι fans της ομάδας είναι αρκετά οργανωμένοι, αφού έχουν μέχρι και εκπομπή, την Κόκκινη Αρμάδα, που προβάλλεται κάθε Πέμπτη βράδυ στο διαδικτυακό κανάλι Tilesport.

Από την άλλη, ο Πόλυς Κακαρέλης, ιδρυτικό μέλος και γραμματέας των Greek Toffees, τoυ ελληνικού fan club της Έβερτον που βρίσκεται ακόμα στην αρχή- μιας και ξεκίνησε σαν ιδέα τον Δεκέμβριο του 2015 και επισημοποιήθηκε από την ομάδα τον Νοέμβριο του 2016-, αναφέρει πως, «η πρώτη εκδρομή του Greek Toffees πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Μάρτιο, όταν ορισμένα μέλη του club παρακολούθησαν από κοντά τον αγώνα Έβερτον–Χαλ, στο Γκούντισον Παρκ. Η φιλοξενία ήταν άψογη, με τους ανθρώπους της ομάδας να εκφράζουν τη στήριξη τους στην προσπάθεια που κάνουμε».

Οι φίλοι της Μάντσεστερ Σίτι από την άλλη, το club των οποίων απαριθμεί 42 εγγεγραμμένα μέλη, κάνουν τουλάχιστον οκτώ ταξίδια τον χρόνο, σύμφωνα με τον Τάσο Γεώργο, Πρόεδρο της Λέσχης Φίλων της Μάντσεστερ Σίτι, ενός από τα πιο παλιά fan club της ομάδας, εκτός Αγγλίας.

«Αν παίζει η Γιουνάιτεντ παράλληλα με την AEK, την ομάδα που υποστηρίζω στην Ελλάδα, δεν θα κάτσω να ασχοληθώ με το ελληνικό παιχνίδι. Δεν με νοιάζει αν θα το δω ή όχι. Σκέψου πως είχα για πάνω από δέκα χρόνια εισιτήριο διαρκείας, αλλά σταμάτησα να ασχολούμαι. Πέρα από τη βρωμιά του ελληνικού ποδοσφαίρου, αυτό που πραγματικά με τραβάει στο αγγλικό, είναι ξεκάθαρα το θέαμα». Αυτά ήταν τα λόγια του γραμματέα του club της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Θάνου Οκτωράτου, όταν τον ρώτησα αν ασχολείται με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Φαίνεται πως όποιος ανακαλύπτει τη γλύκα του ίσως κορυφαίου πρωταθλήματος στον κόσμο, δύσκολα επιστρέφει στα λασπόνερα των ελληνικών γηπέδων.

Unfair Play: Η Παράγκα

Ο Γιάννης Σκοτίδας, το έθεσε πολύ σωστά: «Μεγαλώνει εντυπωσιακά ο αριθμός των ανθρώπων που σταματούν να ασχολούνται με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Επειδή τυχαίνει να ζω από μέσα το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, με στενοχωρεί ότι η πολιτεία δεν ασχολείται καθόλου με τη βελτίωσή του. Υπάρχει πολύ ταλέντο και συνεχώς βλέπουμε ελληνόπουλα να φεύγουν στο εξωτερικό, για να κάνουν καριέρα. Δεν είναι παράλογο που η νεολαία φεύγει από το εγχώριο ποδόσφαιρο και ασχολείται μόνο σε μεγάλα παιχνίδια, τύπου Champions League. Δεν υπάρχουν ούτε γήπεδα στην Ελλάδα, πέρα από ένα-δύο, τα οποία, μάλιστα, είναι ουσιαστικά στάδια και όχι ποδοσφαιρικά γήπεδα». Ωστόσο, φαίνεται πως κάποιοι βλέπουν τα πράγματα λίγο διαφορετικά. «Παρά το γεγονός ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι αρκετά υποδεέστερο από την Premier League, τα μέλη μας παρακολουθούν κανονικά τους αγώνες του πρωταθλήματος και υποστηρίζει ο καθένας την αγαπημένη του ομάδα. Στην Ελλάδα πάντα υπάρχουν σκιές και υπόνοιες, αλλά δεν γίνεται, όταν αγαπάς το ποδόσφαιρο, να μην παρακολουθείς το πρωτάθλημα της χώρας σου», αναφέρει ο Πόλυς Κακαρέλης.

Η μαγεία του αθλητισμού και ειδικά του ποδοσφαίρου, είναι στις συγκινήσεις που σου προσφέρει. Ένα δευτερόλεπτο είναι αρκετό, για τη δημιουργία μιας ανάμνησης την οποία θα συζητάς, μέχρι να πεθάνεις. Ζήτησα λοιπόν από τους συνομιλητές μου, να μιλήσουν για κάποιες από τις πιο έντονες στιγμές που έχουν ζήσει δίπλα στην αγαπημένη τους ομάδα. Ιδού τι μου είπαν:

«Ο τελικός της Κωνσταντινούπολης» - Γιάννης Σκοτίδας, Λίβερπουλ

Παρότι ο τελικός του UEFA με την Αλαβές ήταν σούπερ αγώνας, με εννιά γκολ και τρομερές διακυμάνσεις, ο τελικός της Κωνσταντινούπολης ήταν το υπέρτατο highlight. Ήταν εμπειρία ζωής, αυτό που λέμε «θα το διηγούμαι στα εγγόνια μου μπροστά στο τζάκι, όταν γεράσω». Μια ακόμη τέτοια εμπειρία ήταν όταν είχα ανέβει στο Λίβερπουλ, στην επέτειο των 15 χρόνων από την τραγωδία του Χίλσμπορο. Έχοντας εκπομπή τότε στο ραδιόφωνο, μου ζήτησαν από τον Polis TV να κάνω ένα ντοκιμαντέρ γι' αυτό. Οι συνεντεύξεις που πήρα ήταν συγκλονιστικές. Μίλησα με την Anne Williams, που δικαιώθηκε δικαστικά για τη μνήμη του 15χρονου γιου της που χάθηκε εκεί, τη Hicks που έχασε δύο κόρες, τον Brian Hall -παλιό ποδοσφαιριστή και τότε υπεύθυνο επικοινωνίας της ομάδας- και άλλους. Δυστυχώς, το ντοκιμαντέρ δεν βγήκε ποτέ, αλλά υπάρχουν όλες οι συνεντεύξεις στο YouTube για όποιον ενδιαφέρεται. Είναι μια καταγραφή για το πώς θυμούνται και τιμούν τους ανθρώπους που έχασαν τότε, το ποδόσφαιρο είναι μέρος της ζωής.

«Η κατάκτηση του πρωταθλήματος, το '12» - Τάσος Γεώργος, Μάντσεστερ Σίτι

Σίγουρα, στην κορυφή βρίσκεται η κατάκτηση του πρωταθλήματος, το 2012. Μέλη της Λέσχης μας είχαν δώσει το παρόν, τόσο στον αγώνα με την Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς όσο και στους πανηγυρισμούς της επόμενης μέρας. Η Λέσχη, επίσης, έχει εκπροσωπηθεί και στη κατάκτηση του Κυπέλλου το 2011, αλλά και στα δύο League Cup των τελευταίων τεσσάρων χρόνων. Μια ακόμη αξέχαστη εκδρομή για όσους είχαν πάρει μέρος, ήταν το 1-6 κόντρα στη Γιουνάιτεντ -συμπολίτισσα και αιώνια αντίπαλος- τον Οκτώβρη του 2011. Από τις πιο επεισοδιακές στιγμές, ήταν η εκδρομή που έκαναν δέκα άτομα τον Απρίλη του 2010 στο Μάντσεστερ, πέφτοντας «θύματα» του ηφαιστείου Εϊγιαφιάτλαγιοκουτλ και επιστρέφοντας έπειτα από έξι μέρες, οδικώς. Τέλος, θυμάμαι, όταν η Σίτι έπαιξε στη Θεσσαλονίκη με τον Άρη και οι οπαδοί του μας ζήτησαν να καταθέσουμε ένα στεφάνι σε ένα μνημείο που υπάρχει μέσα στο γήπεδο. Δεν είχα φανταστεί ποτέ πως είναι να σε χειροκροτεί ένα ολόκληρο γήπεδο. Είχα ανατριχιάσει.

«H τελευταία χρονιά του Sir Alexander Ferguson» - Θάνος Οκτωράτος , Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

Δύο είναι οι σημαντικοί αγώνες που έχω δει εγώ στο club. Ο ένας είναι με τη Ρεάλ Μαδρίτης για το Champions League, την τελευταία χρονιά του Ferguson. Αν δεν κάνω λάθος, ήταν Μάρτιος του 2013. Όταν, δηλαδή, αποκλειστήκαμε, με την αποβολή του Nani. Θυμάμαι πολύ έντονα συναισθήματα. Οργή, λύπη, θυμός. Γενικά, το club συνέπεσε με την τελευταία χρονιά του Ferguson στη Γιουνάιτεντ και από τότε που έφυγε η ομάδα δεν πάει και πολύ καλά. Οπότε, από θετική ανάμνηση, θα σου μιλήσω πάλι για την ίδια σεζόν και πιο συγκεκριμένα το τελευταίο ματς, που πήραμε και το πρωτάθλημα.

«Ο αγώνας ΑΕΚ-Έβερτον» - Πόλυς Κακαρέλης, Έβερτον

Το club μας βρίσκεται στους πρώτους μήνες της ύπαρξής του και δεν έχουμε προλάβει να ζήσουμε όλοι μαζί κάποια δυνατή εμπειρία - η πρώτη μας εκδρομή έγινε μόλις τον περασμένο Μάρτιο. Ωστόσο, η πιο δυνατή μου εμπειρία ήρθε πριν από τη δημιουργία του και ήταν όταν παρακολούθησα τον αγώνα ΑΕΚ-Έβερτον τον Δεκέμβριο του 2009, με την ομάδα μας να κερδίζει 1-0 στο ΟΑΚΑ.

Περισσότερα από το VICE

Ούτε η Ελληνική Τηλεόραση δεν Χωράει Τόσο Trash και Έτσι ο Καρβέλας Απολύθηκε (Λόγω του Φουρθιώτη)

Ο Λογαριασμός στο Instagram που Γνωρίζει Αδιανόητα Πράγματα για Σένα

Ο Δημήτρης Πουλικάκος Διηγείται τις Ζωές του, από τα Στριπτιτζάδικα της Αγγλίας Μέχρι τα Μάταλα και τη Φυλακή