H Πατρινέλλα, το Κόκκινο Σπίτι και ο Βόας της Ηλείας - Οι Ελληνικοί Αστικοί Μύθοι Είναι Τρομακτικοί

Από το πιο απομακρυσμένο χωριό μέχρι το κέντρο της Αθήνας, οι άνθρωποι νιώθουν την ανάγκη να μοιραστούν με τους οικείους τους ιστορίες φρίκης και φαντασίας, που καμιά φορά έχουν και μια μικρή βάση αλήθειας. Βέβαια, στο σύνολό τους είναι απλώς αποκυήματα της φαντασίας του εκάστοτε φοβικού που έτυχε να περάσει έξω από κάποιο παλιό κτίριο ή ιστορίες που έβγαλε απ' το μυαλό του κάποιος μεγαλύτερος και ξέχασε να πει ότι επρόκειτο για μούφα. Όπως και να 'χει, οι αστικοί μύθοι αποτελούν μέρος της κουλτούρας μιας χώρας και δεν θα σταματήσουν ποτέ να υπάρχουν και να διαδίδονται από στόμα σε στόμα. Επειδή μας αρέσει να ακούμε και να μαθαίνουμε καινούρια πράγματα που έχουν να κάνουν με το μεταφυσικό, ζητήσαμε από ανθρώπους να μας πουν τον αγαπημένο τους αστικό μύθο, από όσους παίζουν στην πόλη τους.

Στη Θεσσαλονίκη υπάρχει ένα τεράστιο κτίριο σε πολύ κεντρικό σημείο, που λένε πως είναι στοιχειωμένο. Είναι τόσο επιβλητικό που αποκλείεται να μην το προσέξεις, σε περίπτωση που κάνεις βόλτα στο κέντρο της πόλης. Έχουν ακουστεί διάφορα που έχουν να κάνουν με βρικόλακες, φαντάσματα και κατάρες. Λένε πως όσες φορές έχουν προσπαθήσει να το ανακαινίσουν, έχουν γίνει ατυχήματα και οι εργολάβοι πεθαίνουν με περίεργους τρόπους. Τα τελευταία χρόνια ανήκει στον Πρόεδρο του ΠΑΟΚ, Ιβάν Σαββίδη, και μέχρι πριν από λίγο καιρό λειτουργούσε στο ισόγειό του μια μπουτίκ της ομάδας. Αυτήν τη στιγμή γίνονται πάλι εργασίες στο κτίριο και για πρώτη φορά όλα πάνε καλά. - Νίκος, Θεσσαλονίκη

Ένας από τους πιο γνωστούς αστικούς θρύλους της πόλης, είναι αυτός της «Πατρινέλλας». Πρόκειται για το άγαλμα ενός άνδρα, αλλά η ψυχή που υποτίθεται ότι βγαίνει από αυτό είναι γένους θηλυκού. Ο θρύλος είναι πολύ παλιός και λέει πως κάθε φορά που ερχόταν ένας κίνδυνος στην πόλη -αρρώστια, κακοκαιρία ή οτιδήποτε άλλο- το φάντασμα έβγαινε βόλτα στους δρόμους και χτυπούσε δυνατά κάτι αλυσίδες, για να προειδοποιήσει τους κατοίκους. Είναι καλό πνεύμα και τη θεωρούσαν προστάτιδα της πόλης. Η ιστορία της περνάει από γενιά σε γενιά - σκέψου πως εγώ την έμαθα από τη γιαγιά μου. Επίσης, έχω ακούσει ότι στα '60s υπήρξε μια έξαρση θεάσεων της Πατρινέλλας.
- Ανδρέας, Πάτρα

Στο Ελληνικό υπήρχε ένα εγκαταλειμμένο κτίριο που πολλοί το έλεγαν «τρελάδικο». Νομίζω ότι παλιά ήταν ψυχιατρείο ή κάτι τέτοιο. Όταν πήγαινα σχολείο, είχε διαδοθεί μεταξύ των εφήβων της εποχής η φήμη πως ακούγονταν φωνές και ουρλιαχτά τα βράδια και εννοείται ότι δεν το πλησίασα ποτέ. Τελευταία φορά που έμαθα πως έγινε κάτι περίεργο εκεί, ήταν στο πρώτο έτος στο πανεπιστήμιο, όταν κάποιοι φίλοι μου είχαν πάει για να το εξερευνήσουν και τους την έπεσε η Αστυνομία, για να τους ψάξει για ναρκωτικά. Εδώ και αρκετά χρόνια ζω στο εξωτερικό, αλλά έχω ακούσει πως πλέον στεγάζεται εκεί ένα ιδιωτικό σχολείο.
- Λεωνίδας, Ελληνικό

[VICE Video] Το Αληθινό «X-Files»;

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Υπάρχουν δύο σπίτια στη γειτονιά μου, που όταν βγαίναμε μικροί να παίξουμε, δεν περνούσαμε καν απ' έξω, επειδή ακούγονταν διάφορα πράγματα γι' αυτά. Στο ένα μπήκαμε κάποια χρόνια αργότερα ως έφηβοι και βρήκαμε κρεμασμένα σκυλιά, κάτι πεντάλφες στους τοίχους και κεριά. Όπως καταλαβαίνεις, δεν ήταν ό,τι καλύτερο και από τότε, δεν μπήκαμε ξανά. Λένε πως ο τύπος που έμενε στο σπίτι ήταν σχιζοφρενής και κρεμούσε τα σκυλιά ζωντανά. Λίγα χρόνια αργότερα, αυτοκτόνησε μέσα στο σπίτι. Από τότε, έχει περάσει καιρός, το οίκημα έχει μισογκρεμιστεί και δεν μπορείς να μπεις μέσα.
- George, Νέος Κόσμος

Λένε πως πριν από πολλά χρόνια υπήρχε ένας δολοφόνος στη Βούλα, που σκότωνε νέους - με μια προτίμηση στα ζευγαράκια. Την έστηνε σε μια περιοχή που λέγεται «Κρεμασμένος Λαγός», η οποία είναι πολύ ψηλά στο βουνό και αρκετά απομακρυσμένη από τα σπίτια. Περίμενε στη μέση του πουθενά τους νέους που ήθελαν να ξεμοναχιαστούν, για να δράσει με την ησυχία του, χωρίς να φοβάται ότι θα ακουστούν τα ουρλιαχτά τους. Το μέρος εκεί είναι δύσβατο, οπότε μπορούσε κάποιος να πάει μόνο με αυτοκίνητο ή μηχανάκι. Ο δολοφόνος έριχνε ένα δέντρο στη μέση του δρόμου και όταν κατέβαιναν για να το απομακρύνουν, τους την έπεφτε και τους αποκεφάλιζε. Για να σου πω την αλήθεια, δεν την πιστεύω σαν ιστορία, αλλά έχει πλάκα, μου θυμίζει το Scream.
- Θάνος, Βούλα

Κοντά στην πόλη που μένω βρίσκεται ένα χωριό, τα Μακρίσια. Εκεί ξεκίνησε πέρσι μια φήμη για ένα τεράστιο φίδι που έκοβε βόλτες και έτρωγε ζώα. Θυμάμαι ότι το συζητούσαμε όλοι, επειδή κάποιοι υποστήριξαν πως το είχαν δει σε ένα χωράφι λίγο έξω από την Κρέστενα. Μάλιστα, τότε είπαν πως επρόκειτο για έναν βόα που είχε χαθεί πριν από κάποια χρόνια από μια φάρμα ζώων, που βρίσκεται σε ένα άλλο χωριό, λίγο πιο κάτω από εμάς. Έλεγαν πως είχε έρθει στο σημείο που υποτίθεται ότι το είδαν, μέσω κάποιων αρδευτικών καναλιών. Το είχαν γράψει κάποια site και είχε ασχοληθεί και η Αστυνομία με το θέμα. Αν σκεφτεί κανείς τον Σήφη τον κροκόδειλο που είχε βρεθεί στην Κρήτη, δεν μπορεί να αποκλείσει το γεγονός να συνέβη το ίδιο και εδώ. Πλέον, η ιστορία έχει ξεχαστεί και δεν έχω ακούσει κάποιον να αναφέρει ότι το είδε ή πως έχασε ζώα. Ποιος ξέρει; Μπορεί να πέθανε.
- Γεωργία, Κρέστενα Ηλείας

Δείτε ακόμη:

Δεν χρειάζεται καν να το σκεφτώ. Ο πιο διάσημος αστικός μύθος της περιοχής είναι «ο στοιχειωμένος πύργος». Βρίσκεται στην οδό Σμολένσκυ 4 και το είχε ένας πλούσιος, ονόματι Καρτάλης, που αργότερα λένε πως έχασε την περιουσία του και τρελάθηκε. Γενικά, έχουν ακουστεί διάφορα για τον πύργο, δηλαδή ότι υπάρχει το φάντασμα του Καρτάλη που βγαίνει στα παράθυρα και φωνάζει. Το κακό είναι πως έχει σχεδόν γκρεμιστεί, οπότε δεν μπορείς να μπεις μέσα για εξερεύνηση.
- Μάνος, Νέο Φάληρο

Στη Βασιλέως Παύλου -έναν από τους πιο κεντρικούς δρόμους της Βούλας- και πιο συγκεκριμένα στο Πάρκο Ηρώων, υπάρχει ένα άγαλμα. Δεν είναι καθόλου τρομακτικό, όμως όταν πήγαινα Δημοτικό υπήρχε η φήμη πως το είχε αγγίξει ένα παιδί και εξαφανίστηκε. Δεν ξέρω γιατί, αλλά το πιστέψαμε. Μια μέρα αποφασίστηκε να πάμε εκδρομή στο πάρκο. Μαζευτήκαμε λοιπόν όλα τα θαρραλέα 11χρονα, συγκεντρώσαμε κουκουνάρια, πέτρες, ξύλα και ό,τι άλλο μας φαινόταν χρήσιμο και οργανώσαμε μια επίθεση στο άγαλμα. Για περίπου μια ώρα το χτυπούσαμε -από μακριά φυσικά- με τα «πυρομαχικά» μας και η φάση έμοιαζε με σκηνή από τους 300. Με τα χρόνια ξεχάστηκε αυτός ο μύθος, όμως, για να πω την αλήθεια μου, ακόμη δεν έχω βρει το κουράγιο να ακουμπήσω το άγαλμα.
- Αντώνης, Βούλα

Περισσότερα από το VICE

Ο Γιάννης Αγγελάκας Σιχαίνεται τον Καπιταλισμό

Έτσι Επηρεάζει το Μυαλό των Εφήβων η Κατάχρηση Κάνναβης

Τα Μάτια (Chico) Φανερώνουν τον Σεξουαλικό σου Προσανατολισμό