Εδώ και περίπου δύο χρόνια, το όνομα Αναστάσιος Ράμμος παίζει αρκετά σε συζητήσεις και status update φίλων και γνωστών που ασχολούνται με το ελληνικό ρεπερτόριο. Προσωπικά δεν είχα ασχοληθεί ιδιαίτερα, κυρίως επειδή δεν είμαι μεγάλος fan της συγκεκριμένης μουσικής. Ωστόσο, μια μέρα που είχα αφήσει την τηλεόραση ανοιχτή τον πέτυχα να δίνει συνέντευξη σε μια πρωινή εκπομπή φορώντας ένα t-shirt των Bring me the Horizon.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αμέσως είπα, «τι μορφάρα είναι αυτή;». Παρακολούθησα την κουβέντα που είχε με τη δημοσιογράφο της εν λόγω εκπομπής με ενδιαφέρον και στη συνέχεια μπήκα από περιέργεια στο YouTube για να ακούσω τη μουσική του. Αξίζει να αναφέρω ότι ακούγοντας όσα έλεγε, κατάλαβα πως πρόκειται για έναν νέο άνθρωπο που έχει να πει κάποια πράγματα, όμως στα mainstream Μέσα, συνήθως, η θεματολογία περιορίζεται στην ερωτική ζωή και στα νέα κομμάτια του εκάστοτε συνεντευξιαζόμενου. Αποφάσισα λοιπόν να γνωρίσω τον συγκεκριμένο άνθρωπο και να κάνω μαζί του μια κουβέντα για όλους και για όλα.VICE: Αρχικά, respect που βγήκες σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή με μπλούζα Bring me the Horizon.
Αναστάσιος Ράμμος: Για μένα είναι η καλύτερη ενεργή μπάντα παγκοσμίως. Απ' τη στιγμή που ξεκίνησαν, ήταν Νο.1 στο είδος που εκπροσωπούσαν - το deathcore. Στη συνέχεια το γύρισαν στο metalcore, πάλι Νο.1, και τώρα που ο ήχος τείνει να γίνει πιο ηλεκτρονικός και pop, συνεχίζουν να βρίσκονται στην κορυφή. Τους ακολουθώ από την αρχή. Έχω και δύο τατουάζ εμπνευσμένα από αυτούς.Είναι περίεργο να συζητάω για τέτοιες μουσικές μαζί σου. Καταλαβαίνω ότι έχεις ένα ευρύ φάσμα επιρροών.
Κοίτα, στο δημοτικό άκουγα hip-hop. Μετά πέρασα στο rock και στο metal, αλλά παράλληλα άκουγα και ελληνική μουσική. Σίγουρα παίζει και το βιοποριστικό στη μέση, όσον αφορά τον ήχο που έχω επιλέξει να ακολουθήσω, αλλά ποτέ δεν θα τραγουδήσω κάτι που δεν μου αρέσει.
Αναστάσιος Ράμμος: Για μένα είναι η καλύτερη ενεργή μπάντα παγκοσμίως. Απ' τη στιγμή που ξεκίνησαν, ήταν Νο.1 στο είδος που εκπροσωπούσαν - το deathcore. Στη συνέχεια το γύρισαν στο metalcore, πάλι Νο.1, και τώρα που ο ήχος τείνει να γίνει πιο ηλεκτρονικός και pop, συνεχίζουν να βρίσκονται στην κορυφή. Τους ακολουθώ από την αρχή. Έχω και δύο τατουάζ εμπνευσμένα από αυτούς.Είναι περίεργο να συζητάω για τέτοιες μουσικές μαζί σου. Καταλαβαίνω ότι έχεις ένα ευρύ φάσμα επιρροών.
Κοίτα, στο δημοτικό άκουγα hip-hop. Μετά πέρασα στο rock και στο metal, αλλά παράλληλα άκουγα και ελληνική μουσική. Σίγουρα παίζει και το βιοποριστικό στη μέση, όσον αφορά τον ήχο που έχω επιλέξει να ακολουθήσω, αλλά ποτέ δεν θα τραγουδήσω κάτι που δεν μου αρέσει.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Γνωρίσω ότι έπαιζες και σε μπάντες μικρός.
Ναι, σε δύο. Στους With All of my Regrets με τους οποίους είχαμε εμφανιστεί και στο Schoolwave και στη συνέχεια στους Dreams to Let.Μεγάλωσες σε μια περιοχή-μυστήριο. Την Ανάκασα. Πώς ήταν η ζωή εκεί;
Είναι κοντά στο Καματερό, το Μενίδι και το Ζεφύρι. Ωραία γειτονιά είναι, έχει και πάρκινγκ (γέλια). Από μικροί ήμασταν συνέχεια στους δρόμους. Κάναμε αλητείες, πετούσαμε αυγά στα αμάξια (γέλια). Σχολείο, φροντιστήριο, χάντμπολ, ποδόσφαιρο, πόλεμος με αεροβόλα και ποδήλατο. Συναντιόμασταν με τα υπόλοιπα παιδιά στις έξι το απόγευμα και όταν νύχτωνε ακούγαμε τον πατέρα ενός φίλου μου, ο οποίος έβγαινε και σφύριζε για να μαζευτούμε. Αυτό ήταν το σήμα για να γυρίσουμε σπίτι. Αργότερα αράζαμε στο «μεταλόπαρκο» -λεγόταν έτσι επειδή εκεί άραζαν μεταλλάδες- στο Μαρούσι και στο ιστορικό emo στέκι, Deathlicious.Αλήθεια, πώς σου ήρθε να κάνεις τη στροφή από το metalcore στο ελληνόφωνο -σχεδόν λαϊκό- τραγούδι;
Από μικρό παιδί άκουγα λαϊκά, κυρίως μέσω των γονιών μου. Είχα δηλαδή τα ακούσματα. Μου άρεσε πολύ ο Χατζηγιάννης και πάντα τραγουδούσα ελληνικά κομμάτια. Όταν διαλύθηκε η τελευταία μου μπάντα, είχα ανεβάσει ένα βίντεο που τραγουδούσα στο Facebook. Μια μέρα μου στέλνουν μήνυμα από την Panik και με ρωτάνε αν είμαι σε κάποια εταιρία και αν γράφω τραγούδια στα ελληνικά. Μέχρι τότε δεν είχα γράψει ελληνόφωνο κομμάτι αλλά είπα, «Γιατί όχι;».Οπότε, η ευκαιρία ήρθε απ' το πουθενά.
Ακριβώς και δεν μετανιώνω ούτε στιγμή την απόφαση να κάνω αυτή τη στροφή. Βρίσκομαι στην καλύτερη δισκογραφική εταιρεία της χώρας. Πρόκειται για μια «οικογένεια» που δουλεύει για σένα. Ξέρεις, δεν κάθονται να περιμένουν. Επίσης, σε καλύπτουν και στις μαλακίες που κάνεις (γέλια). Συμπορευόμαστε τα τελευταία τέσσερα χρόνια και το μεγάλο «μπαμ» έγινε όταν συνεργάστηκα με την Έλενα Παπαρίζου στο «Αν με Δεις να Κλαίω». Από εκεί με γνώρισε ο κόσμος και έπειτα η Panik είχε την ιδέα να δημιουργηθεί μια ομάδα, η Arcade, με την οποία συνθέτουμε κομμάτια και κάνουμε παραγωγές για άλλους καλλιτέχνες. H ομάδα αποτελείται από εμένα, τον Παύλο Μανώλη (Playmen), τον Δημήτρη Μπέλζο (Diveno) και τον Γαβριήλ Γαβριηλίδη (Gabriel). Έχουμε ένα στούντιο στο Μαρούσι όπου ψαχνόμαστε με σύνθια και γράφουμε τραγούδια.
Ναι, σε δύο. Στους With All of my Regrets με τους οποίους είχαμε εμφανιστεί και στο Schoolwave και στη συνέχεια στους Dreams to Let.Μεγάλωσες σε μια περιοχή-μυστήριο. Την Ανάκασα. Πώς ήταν η ζωή εκεί;
Είναι κοντά στο Καματερό, το Μενίδι και το Ζεφύρι. Ωραία γειτονιά είναι, έχει και πάρκινγκ (γέλια). Από μικροί ήμασταν συνέχεια στους δρόμους. Κάναμε αλητείες, πετούσαμε αυγά στα αμάξια (γέλια). Σχολείο, φροντιστήριο, χάντμπολ, ποδόσφαιρο, πόλεμος με αεροβόλα και ποδήλατο. Συναντιόμασταν με τα υπόλοιπα παιδιά στις έξι το απόγευμα και όταν νύχτωνε ακούγαμε τον πατέρα ενός φίλου μου, ο οποίος έβγαινε και σφύριζε για να μαζευτούμε. Αυτό ήταν το σήμα για να γυρίσουμε σπίτι. Αργότερα αράζαμε στο «μεταλόπαρκο» -λεγόταν έτσι επειδή εκεί άραζαν μεταλλάδες- στο Μαρούσι και στο ιστορικό emo στέκι, Deathlicious.Αλήθεια, πώς σου ήρθε να κάνεις τη στροφή από το metalcore στο ελληνόφωνο -σχεδόν λαϊκό- τραγούδι;
Από μικρό παιδί άκουγα λαϊκά, κυρίως μέσω των γονιών μου. Είχα δηλαδή τα ακούσματα. Μου άρεσε πολύ ο Χατζηγιάννης και πάντα τραγουδούσα ελληνικά κομμάτια. Όταν διαλύθηκε η τελευταία μου μπάντα, είχα ανεβάσει ένα βίντεο που τραγουδούσα στο Facebook. Μια μέρα μου στέλνουν μήνυμα από την Panik και με ρωτάνε αν είμαι σε κάποια εταιρία και αν γράφω τραγούδια στα ελληνικά. Μέχρι τότε δεν είχα γράψει ελληνόφωνο κομμάτι αλλά είπα, «Γιατί όχι;».Οπότε, η ευκαιρία ήρθε απ' το πουθενά.
Ακριβώς και δεν μετανιώνω ούτε στιγμή την απόφαση να κάνω αυτή τη στροφή. Βρίσκομαι στην καλύτερη δισκογραφική εταιρεία της χώρας. Πρόκειται για μια «οικογένεια» που δουλεύει για σένα. Ξέρεις, δεν κάθονται να περιμένουν. Επίσης, σε καλύπτουν και στις μαλακίες που κάνεις (γέλια). Συμπορευόμαστε τα τελευταία τέσσερα χρόνια και το μεγάλο «μπαμ» έγινε όταν συνεργάστηκα με την Έλενα Παπαρίζου στο «Αν με Δεις να Κλαίω». Από εκεί με γνώρισε ο κόσμος και έπειτα η Panik είχε την ιδέα να δημιουργηθεί μια ομάδα, η Arcade, με την οποία συνθέτουμε κομμάτια και κάνουμε παραγωγές για άλλους καλλιτέχνες. H ομάδα αποτελείται από εμένα, τον Παύλο Μανώλη (Playmen), τον Δημήτρη Μπέλζο (Diveno) και τον Γαβριήλ Γαβριηλίδη (Gabriel). Έχουμε ένα στούντιο στο Μαρούσι όπου ψαχνόμαστε με σύνθια και γράφουμε τραγούδια.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ήθελα να σου μιλήσω για το κομμάτι «Τα Καλά Παιδιά», που συνοδεύεται από ένα πολύ δυνατό κλιπ. Μου έκανε εντύπωση και θα ήθελα να μου πεις δυο λόγια γι' αυτό το πρότζεκτ.
Είχα κάνει κάποιες βλακείες στο παρελθόν και ενώ για ένα μεγάλο διάστημα όλα πήγαιναν καλά στη ζωή μου, ήμουν σίγουρος ότι θα έρθει η στιγμή που θα τις πληρώσω. Έτσι και έγινε. Με κυνήγησε το κάρμα. «Τα λάθη τα έκανα παλιά και τώρα τα πληρώνω», λέω και κάπως έτσι ξεκίνησα να γράφω το τραγούδι. Το πρόβλημά μου είναι ότι δεν μπορώ να γράψω ρεφρέν, πήγα λοιπόν στο στούντιο για να το δείξω στους υπόλοιπους της Arcade και ο Παύλος μού λέει την ατάκα «λένε πως τα καλά παιδιά δεν κλαίνε». Το σκέφτηκα λίγο, επειδή συνήθως λέμε ότι τα κακά παιδιά δεν κλαίνε, αλλά δεν θα ήταν τόσο εύηχο και έτσι το αφήσαμε όπως είναι. Είναι ένα ερωτικό κομμάτι.Όσον αφορά το κλιπ, γυρίστηκε από τον Γιάννη Μιχελόπουλο, έναν από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες. Μου εξήγησε ότι το φαντάζεται με φουλ αλητεία και συμφώνησα. Τότε τραγουδούσα με την Άννα Βίσση στο Hotel Ερμού. Ήρθε στο μαγαζί για να τραβήξει κάποιες λήψεις και στη συνέχεια βγαίναμε και γυρίζαμε σκηνές τα ξημερώματα, μετά το πρόγραμμα. Επί τρεις μέρες ήμασταν άυπνοι και μεθυσμένοι. Ό,τι βλέπεις στο βίντεο είναι true.
Είχα κάνει κάποιες βλακείες στο παρελθόν και ενώ για ένα μεγάλο διάστημα όλα πήγαιναν καλά στη ζωή μου, ήμουν σίγουρος ότι θα έρθει η στιγμή που θα τις πληρώσω. Έτσι και έγινε. Με κυνήγησε το κάρμα. «Τα λάθη τα έκανα παλιά και τώρα τα πληρώνω», λέω και κάπως έτσι ξεκίνησα να γράφω το τραγούδι. Το πρόβλημά μου είναι ότι δεν μπορώ να γράψω ρεφρέν, πήγα λοιπόν στο στούντιο για να το δείξω στους υπόλοιπους της Arcade και ο Παύλος μού λέει την ατάκα «λένε πως τα καλά παιδιά δεν κλαίνε». Το σκέφτηκα λίγο, επειδή συνήθως λέμε ότι τα κακά παιδιά δεν κλαίνε, αλλά δεν θα ήταν τόσο εύηχο και έτσι το αφήσαμε όπως είναι. Είναι ένα ερωτικό κομμάτι.Όσον αφορά το κλιπ, γυρίστηκε από τον Γιάννη Μιχελόπουλο, έναν από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες. Μου εξήγησε ότι το φαντάζεται με φουλ αλητεία και συμφώνησα. Τότε τραγουδούσα με την Άννα Βίσση στο Hotel Ερμού. Ήρθε στο μαγαζί για να τραβήξει κάποιες λήψεις και στη συνέχεια βγαίναμε και γυρίζαμε σκηνές τα ξημερώματα, μετά το πρόγραμμα. Επί τρεις μέρες ήμασταν άυπνοι και μεθυσμένοι. Ό,τι βλέπεις στο βίντεο είναι true.
Έχει και καποιες σκηνές βίας.
Είχαμε σκεφτεί ότι θα ξεκινάει με βία και στο τέλος θα είμαι νεκρός. Πηγαίνει δηλαδή προς τα πίσω και δείχνει τι συνέβη εκείνο το βράδυ. Κάτι μου λείπει, όλοι θεωρούν ότι είναι η κοπέλα μου, όμως εν τέλει βλέπουμε πως αυτό που μου έλειπε στην πραγματικότητα ήταν η μάνα μου. Επειδή είχε πεθάνει. Το κλιπ ενώνεται με το αντίστοιχο για το τραγούδι «Τ' Αστέρια μου», που λειτουργεί ως prequel. Δείχνει σκηνές στο νοσοκομείο και την ιστορία που έχει προηγηθεί του «Καλά Παιδιά».
Είχαμε σκεφτεί ότι θα ξεκινάει με βία και στο τέλος θα είμαι νεκρός. Πηγαίνει δηλαδή προς τα πίσω και δείχνει τι συνέβη εκείνο το βράδυ. Κάτι μου λείπει, όλοι θεωρούν ότι είναι η κοπέλα μου, όμως εν τέλει βλέπουμε πως αυτό που μου έλειπε στην πραγματικότητα ήταν η μάνα μου. Επειδή είχε πεθάνει. Το κλιπ ενώνεται με το αντίστοιχο για το τραγούδι «Τ' Αστέρια μου», που λειτουργεί ως prequel. Δείχνει σκηνές στο νοσοκομείο και την ιστορία που έχει προηγηθεί του «Καλά Παιδιά».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Σε συνέντευξη που είχες δώσει ανέφερες ότι έχεις πέσει θύμα ενδοοικογενειακής βίας. Συνδέονται τα βιώματά σου με τα κομμάτια σου;
Σίγουρα. Όλα αυτά που έχω περάσει έχουν αντίκτυπο στα τραγούδια μου. Πολλές φορές μάλιστα προσπαθώ να γράψω από την οπτική των δικών μου ανθρώπων. Δεν μου αρέσει να το δείχνω στην καθημερινότητά μου, αλλά το βγάζω στη μουσική. Αν προσέξεις τα τραγούδια μου, έχουν μια σκοτεινιά. Μου αρέσει η σκοτεινιά.
Λέγεται «Σε Δυο Μόνο Μάτια», πρόκειται για ένα ερωτικό τραγούδι σε μουσική Arcade. Μάλιστα, για τις ανάγκες του ρεφρέν δανειστήκαμε και έναν όμορφο στίχο της Ρενέ Στυλιάρα που λέει: «πώς τη χωράς τόση θάλασσα μέσα σε δυο μόνο μάτια». Ήταν από ένα post που είχε κάνει στα social media.Θα έκανες κομμάτι με κάποιον rapper;
Ναι, εννοείται. Μου αρέσει πολύ ο Bloody Hawk, για παράδειγμα, και σίγουρα θα γούσταρα να κάνω μια συνεργασία με τον ΝΟΕ.Σου τη «σπάει» να βγαίνεις σε συνεντεύξεις και ενώ έχεις τόσα βιώματα, να σε ρωτάνε κυρίως αν είσαι ερωτευμένος;
Πολύ. Από την άλλη, το θεωρώ και λογικό. Αυτό πουλάει.Είσαι ερωτευμένος (γέλια);
Ξέρω 'γω;Ποια είναι η διαδικασία που ακολουθείς για να γράψεις ένα κομμάτι;
Ξυπνάω, φτιάχνω καφέ, ανάβω ένα τσιγάρο και πιάνω την κιθάρα. Απλά πράγματα. Καμιά φορά ακούω μουσική και εμπνέομαι. Τις προάλλες άκουσα μια μελωδία από Bring me the Horizon, την άλλαξα λίγο και την πρόσθεσα σε ένα τραγούδι. Όταν τελειώνω με την αρχική ιδέα πάω στο στούντιο και το «μαγειρεύουμε» με τους υπόλοιπους, που έχουν πολλά χρόνια στον χώρο και γνωρίζουν τι θέλει να ακούσει ο κόσμος. Χωρίς αυτούς, ίσως να μην είχα την ίδια επιτυχία.
Σίγουρα. Όλα αυτά που έχω περάσει έχουν αντίκτυπο στα τραγούδια μου. Πολλές φορές μάλιστα προσπαθώ να γράψω από την οπτική των δικών μου ανθρώπων. Δεν μου αρέσει να το δείχνω στην καθημερινότητά μου, αλλά το βγάζω στη μουσική. Αν προσέξεις τα τραγούδια μου, έχουν μια σκοτεινιά. Μου αρέσει η σκοτεινιά.
Μόλις κυκλοφόρησε και το νέο σου κομμάτι.
Λέγεται «Σε Δυο Μόνο Μάτια», πρόκειται για ένα ερωτικό τραγούδι σε μουσική Arcade. Μάλιστα, για τις ανάγκες του ρεφρέν δανειστήκαμε και έναν όμορφο στίχο της Ρενέ Στυλιάρα που λέει: «πώς τη χωράς τόση θάλασσα μέσα σε δυο μόνο μάτια». Ήταν από ένα post που είχε κάνει στα social media.Θα έκανες κομμάτι με κάποιον rapper;
Ναι, εννοείται. Μου αρέσει πολύ ο Bloody Hawk, για παράδειγμα, και σίγουρα θα γούσταρα να κάνω μια συνεργασία με τον ΝΟΕ.Σου τη «σπάει» να βγαίνεις σε συνεντεύξεις και ενώ έχεις τόσα βιώματα, να σε ρωτάνε κυρίως αν είσαι ερωτευμένος;
Πολύ. Από την άλλη, το θεωρώ και λογικό. Αυτό πουλάει.Είσαι ερωτευμένος (γέλια);
Ξέρω 'γω;Ποια είναι η διαδικασία που ακολουθείς για να γράψεις ένα κομμάτι;
Ξυπνάω, φτιάχνω καφέ, ανάβω ένα τσιγάρο και πιάνω την κιθάρα. Απλά πράγματα. Καμιά φορά ακούω μουσική και εμπνέομαι. Τις προάλλες άκουσα μια μελωδία από Bring me the Horizon, την άλλαξα λίγο και την πρόσθεσα σε ένα τραγούδι. Όταν τελειώνω με την αρχική ιδέα πάω στο στούντιο και το «μαγειρεύουμε» με τους υπόλοιπους, που έχουν πολλά χρόνια στον χώρο και γνωρίζουν τι θέλει να ακούσει ο κόσμος. Χωρίς αυτούς, ίσως να μην είχα την ίδια επιτυχία.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Με τα social media πώς τα πας;
Δεν τρελαίνομαι ιδιαίτερα. Στο Facebook παίζω μόνο Candy Crush και διαβάζω το «Τσίλι Καφενείο». Το Instagram τρέχω περισσότερο.
Ναι, αλλά μη φανταστείς κάτι τρελό.Διαβάζεις τα σχόλια κάτω από τα βίντεό σου;
Όχι, ποτέ. Ο αδερφός μου μπαίνει να ακούσει τα κομμάτια και αντί να δει το κλιπ, κάθεται και διαβάζει τα comments. Εγώ δεν το έχω καθόλου αυτό, ούτε στο Instagram.Κάποιο μήνυμα που να σε έχει συγκινήσει;
Μου ήρθε κατευθείαν ένα συγκεκριμένο στο μυαλό: Ένα παιδί μου είχε στείλει για να μου πει ότι το «Καλά Παιδιά» ήταν ο λόγος που δεν αυτοκτόνησε στη φυλακή. Μάλιστα, όταν αποφυλακίστηκε ήρθε στο Hotel Ερμού και γνωριστήκαμε από κοντά. Ήταν φοβερή στιγμή.Αγχώνεσαι για τα views;
Καθόλου, αν νιώθω εγώ ότι ένα κομμάτι είναι καλό, πιστεύω πως αργά ή γρήγορα θα «πάει».
Δεν τρελαίνομαι ιδιαίτερα. Στο Facebook παίζω μόνο Candy Crush και διαβάζω το «Τσίλι Καφενείο». Το Instagram τρέχω περισσότερο.
Σε αναγνωρίζουν στον δρομο;
Ναι, αλλά μη φανταστείς κάτι τρελό.Διαβάζεις τα σχόλια κάτω από τα βίντεό σου;
Όχι, ποτέ. Ο αδερφός μου μπαίνει να ακούσει τα κομμάτια και αντί να δει το κλιπ, κάθεται και διαβάζει τα comments. Εγώ δεν το έχω καθόλου αυτό, ούτε στο Instagram.Κάποιο μήνυμα που να σε έχει συγκινήσει;
Μου ήρθε κατευθείαν ένα συγκεκριμένο στο μυαλό: Ένα παιδί μου είχε στείλει για να μου πει ότι το «Καλά Παιδιά» ήταν ο λόγος που δεν αυτοκτόνησε στη φυλακή. Μάλιστα, όταν αποφυλακίστηκε ήρθε στο Hotel Ερμού και γνωριστήκαμε από κοντά. Ήταν φοβερή στιγμή.Αγχώνεσαι για τα views;
Καθόλου, αν νιώθω εγώ ότι ένα κομμάτι είναι καλό, πιστεύω πως αργά ή γρήγορα θα «πάει».
Τι κάνεις όταν αράζεις;
Μου αρέσει να τρώω μπέικον, να βλέπω σειρές, να πίνω μπύρες στα μπαράκια που έχω ως στέκια και να παίζω Fifa.Από εδώ και πέρα;
Ετοιμάζω τον πρώτο μου δίσκο. Επίσης, αυτή την περίοδο τραγουδάω με τον Νίκο Οικονομόπουλο και τη Josephine στο «Κέντρο Αθηνών», κάθε Παρασκευή και Σάββατο, ενώ τις Πέμπτες εμφανίζομαι στο «Μπρόκολο», στη Θεσσαλονίκη. Παράλληλα, ετοιμάζω κάποια τραγούδια για άλλους καλλιτέχνες που θα κυκλοφορήσουν σύντομα.Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.
Μου αρέσει να τρώω μπέικον, να βλέπω σειρές, να πίνω μπύρες στα μπαράκια που έχω ως στέκια και να παίζω Fifa.Από εδώ και πέρα;
Ετοιμάζω τον πρώτο μου δίσκο. Επίσης, αυτή την περίοδο τραγουδάω με τον Νίκο Οικονομόπουλο και τη Josephine στο «Κέντρο Αθηνών», κάθε Παρασκευή και Σάββατο, ενώ τις Πέμπτες εμφανίζομαι στο «Μπρόκολο», στη Θεσσαλονίκη. Παράλληλα, ετοιμάζω κάποια τραγούδια για άλλους καλλιτέχνες που θα κυκλοφορήσουν σύντομα.Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.
Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ