Δοκίμασα Όλες τις Θεραπείες των Πλούσιων για το Hangover

To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.

Η θεραπεία μου για το χανγκόβερ είναι τόσο καλή που θα έπρεπε να την πατεντάρω. Ελάτε να μου πείτε αν έχετε κάτι καλύτερο από την ακόλουθη συνταγή: έναν πολύ βαρύ σκέτο καφέ, μια μπανάνα, ένα χάπι για το στομάχι και τρεις ασπιρίνες. Αργότερα μες στη μέρα: ένα αναψυκτικό -ή δύο- και μετά, όσο πιο σύντομα γίνεται, άλλο ένα ποτό. Όλη τη μέρα: όσο περισσότερο νερό μπορείτε.

Παρόλα αυτά, δεν γνωρίζω όλες τις θεραπείες για χανγκόβερ που υπάρχουν στον κόσμο. Ίσως η τέλεια θεραπεία για το χανγκόβερ των αστών είναι απλώς να αράζουν στην πισίνα πίνοντας Μπλάντι Μέρι. Σε μια προσπάθεια να δω αν τα λεφτά θα μπορούσαν να μου αγοράσουν την ευτυχία και αν υπήρχε τίποτα καλύτερο από την ακατανίκητη συνταγή μου, δοκίμασα μερικές συνταγές της ανώτερης τάξης.

Έχει προηγηθεί το φεστιβάλ του Γκλάστονμπερι και για να καταλάβετε πώς είμαι, έχω κλάψει στις εξής περιστάσεις: ενώ προσπαθούσα να ξεράσω πάνω από τη βρόμικη λεκάνη της τουαλέτας. Ενώ άκουγα το «Hero» των Foo Fighters, καθοδόν για τα McDonald's και σταματώντας το τραγούδι σε μια προσπάθεια να σταματήσω να κλαίω έστω για ένα λεπτό, κάτι που έκανε τα πράγματα χειρότερα. Όταν έριξα τα μπουκαλάκια και τις λοσιόν που έχω πάνω στη σιφονιέρα μου. Μέσα στο μικρό μου ντους όπου είχα μια μικρή υπαρξιακή κρίση που μετατράπηκε σε κρίση πανικού, αφού για μια στιγμή σκεφτόμουν ότι οι άνθρωποι μόνοι ερχόμαστε στη ζωή και μόνοι φεύγουμε. Όταν η αγαπημένη μου υπάλληλος στο σαντουιτσάδικο, μια μεσήλικη και εύθυμη γυναίκα με lip gloss μου χαμογέλασε μαμαδίστικα και με αποκάλεσε «μωρό μου». Βλέποντας χνουδωτά ζωάκια. Είμαι σε τέτοια απελπισία που νιώθω την ψυχή μου να βγαίνει από το κορμί μου. Έχω εύλογες ανησυχίες ότι έχω καταστρέψει το μυαλό μου και τώρα το τρένο των συνειρμών έχει ξεκινήσει μια ξέφρενη πορεία στο κεφάλι μου, για ένα μέρος όπου υπάρχει μόνο δυστυχία και τρέλα. Είμαι τσακισμένη. Υποφέρω.

Δυο καλοί άνθρωποι με στολές της εταιρείας IV League ήρθαν στο γραφείο με αρκετό εξοπλισμό. Δυο συνάδερφοι άκουσαν τι γινόταν και ήρθαν για μια δωρεάν δοκιμή της θεραπείας με βιταμίνες των celebrities. Καθίσαμε εκεί και απαρίθμησα στους ανθρώπους ό,τι είχε μπει στο σώμα μου και εκείνοι έγνεψαν, φαινομενικά χωρίς επικριτική διάθεση και έλεγξαν τις ζωτικές μου λειτουργίες. Καθώς έμπηγαν τις βελόνες στη σάρκα μας, ανακατεύτηκα ξανά.

«Αυτό είναι μεθύσι», είπε μια από τις γυναίκες που είχε έρθει εθελοντικά, η Sienna. «Όχι», απάντησε ο άνδρας κρεμώντας τον ορό μου σε μια λάμπα. «Αυτό καταπολεμάει το μεθύσι».

Ο ορός περιείχε παρακεταμόλη, κετορολάκη, ονδανσετρόνη και ισοτονικό διάλυμα. Όλα αυτά υποτίθεται πως θα με ενυδάτωναν, θα είχαν αντιφλεγμονώδη δράση και θα σταματούσαν την τάση για εμετό. Αν και δεν μπορούσαν να μου υποσχεθούν ότι θα σταματούσα να κλαίω, είπαν ότι αν ένιωθα σωματικά καλύτερα, θα με βοηθούσε και ψυχολογικά. Ένιωσα το διάλυμα στις φλέβες μου σαν αφροντούς. Το σακουλάκι ήταν τεράστιο και δεν πίστευα ότι όλο αυτό το υγρό χωρούσε στο ζαρωμένο σώμα μου, αλλά χωρούσε.

Στο τέλος έβαλαν και μαγνήσιο. Δεν είμαι απόλυτα σίγουρη, επειδή χάζευα στο Instagram. Ξαφνικά ένιωσα κάτι να καίει στο στήθος μου. «Είναι φυσιολογικό να νιώθω ότι το στήθος μου θα ανοίξει στα δύο και θα βγει από μέσα ένας φοίνικας;», ρώτησα τον άνθρωπό μου. «Ναι», με διαβεβαίωσε. «Τόσες λίγες βιταμίνες και ιχνοστοιχεία είχε ο οργανισμός σου».

Η γνώση ότι δεχόμουν προσωπική θεραπεία από έναν γιατρό και η έπαρση που τη συνόδευε με έκανε να νιώθω λιγότερο θλιμμένη. Επίσης, είχα μεγάλη ανταπόκριση στις ιστορίες μου στο Instagram. Αλλά η μαγεία συνέβη το επόμενο πρωί. Ξύπνησα, ακόμη δυστυχισμένη ασφαλώς, αλλά χωρίς πονοκέφαλο, χωρίς ναυτία. Για την ακρίβεια, νιώθοντας καλύτερα από ποτέ. Αν είχα εκατό λίρες να χαλάω μερικές φορές τη βδομάδα σίγουρα θα το έκανα.

Βαθμολογία: 9/10

Πάντα νομίζεις ότι ποτέ δεν θα είσαι ο αποτυχημένος που πίνει μόνος σχεδόν συστηματικά και ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι πίνεις την τέταρτη μπίρα σου βλέποντας τηλεόραση, έχοντας παρατήσει ένα ραντεβού που μάλλον σε μισεί τώρα, επειδή είχες ξεχάσει ότι έπρεπε να περιμένεις ως τις 2 π.μ., για να γυρίσει ο μικρός σου αδερφός που μόλις γύρισε από τη Λιθουανία, όπου συνάντησε για πρώτη φορά την κοπέλα του που γνώρισε στο World of Warcraft. Ξυπνάς δίπλα σε έναν ιδρωμένο 18χρονο, με ένα χανγκόβερ που μοιάζει άδικο και χειροτερεύει, όταν ο αδερφός σου σού ρίχνει μπουνιά στο βυζί, επειδή κατά λάθος ρώτησες κάτι για τα λετονικά έθιμα, μπερδεύοντας μια χώρα της ανατολικής Ευρώπης με μια άλλη. Ύστερα πηγαίνεις στον ψυχολόγο και περνάς μια ώρα προσπαθώντας να μην κλάψεις, πράγμα που είναι σχεδόν χειρότερο για τον πονοκέφαλο, από το να ξεσπάσεις. Χανγκόβερ και ντροπή μαζί.

Στα πολυκαταστήματα Selfridges υπάρχουν τα πάντα. Τώρα, μπορείς να απολαύσεις ένα ποτήρι ξηρής σαμπάνιας χωρίς ζάχαρη και ένα παραδοσιακό κορεάτικο πιάτο κιμτσί, ενώ αγοράζεις πανάκριβα πράγματα, επειδή οι αδερφές Hemsley έχουν στήσει το δικό τους καφέ εκεί, με το ταιριαστό όνομα Hemsley + Hemsley.

Περίμενα ότι όλα θα ήταν vegan και θα ήμουν ασφαλής, αλλά τελικά δεν είχε και πολλά που μπορούσα να φάω. Διάλεξα ένα smoothie λαχανικών, «γκρανόλα φαγόπυρου με φρέσκα βρετανικά μούρα» και «Λάτε με ενεργό άνθρακα». Όλοι γύρω μου είχαν φυσικό μαύρισμα και ήταν λεπτοί και πανέμορφοι και μάλλον δεν είχαν έρθει να θεραπεύσουν το χανγκόβερ τους. Αυτό το φαγητό δεν ήταν για μένα, αλλά το έφαγα έτσι κι αλλιώς.

Το smoothie ήταν μια χαρά, ένα πηχτό ζουμί λαχανικών, δεν έχω να πω κάτι γι' αυτό. Δεν ξέρω πώς κατάφεραν να κάνουν την γκρανόλα να μοιάζει με μουχλιασμένο πριονίδι, αλλά μάλλον αυτό συμβαίνει, όταν το φαγητό δεν έχει τίποτα μέσα. Ο γκρίζος λάτε όμως, φοβερός. Όταν ήρθε, έμοιαζε με ένα κύπελλο γεμάτο ασημί μπογιά. Έδωσα στη Ruchira, την ασκούμενή μας, μια γουλιά και τινάχτηκε. «Παράξενη αίσθηση», μουρμούρισε κοιτάζοντας στο κενό. «Περιμένεις τη γεύση, αλλά δεν υπάρχει». Ήπια μια γουλιά και το επιβεβαίωσα, υπήρχε υφή, αλλά καμία απολύτως γεύση, μυρωδιά, αίσθηση. Μαγεία. Μετά ένιωθα σκασμένη, επειδή έχω τη βρετανική συνήθεια που τρως τα πάντα στο πιάτο, ακόμη κι όταν είναι χάλια και το σώμα σου δεν αντέχει άλλο –ιδίως όταν έχεις πληρώσει 20κάτι λίρες-, παρόλα αυτά ήταν σαν να μην είχα φάει τίποτα. Καμία επίγευση, καμία χαρά, καμία ζεστασιά.

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Για να πας στο Hemsley + Hemsley πρέπει να περάσεις από πολύ ακριβά τμήματα εσωρούχων και μαγιό. Σίγουρα μια υποσυνείδητη μέθοδος, ώστε να μεταφερθείς στον μαγικό κόσμο της ευεξίας με κάποια ελαφριά προκαταρκτικά, προτού μπουκωθείς με αλεύρι καρύδας. Αυτό χειροτέρεψε το χανγκόβερ μου, το οποίο εντάθηκε από την όψη και την αίσθηση του μαγαζιού, που έμοιαζε με μίνιμαλ σαλόνι αεροδρομίου με μουσική ανελκυστήρα. Έφυγα με έναν απροσδιόριστο φόβο ότι είχα χάσει την απόδειξη και δεν θα μπορούσα να πάρω τα χρήματα πίσω από τη δουλειά. Το δωρεάν νερό που έπινα στο τραπέζι ήταν μάλλον το πιο αποτελεσματικό, για να με απαλλάξει από τις αμαρτίες μου. Αυτός είναι τρόπος ζωής, όχι θεραπεία για χανγκόβερ.

Βαθμολογία: 2/10

Φανταστείτε μια από τις πιο ζεστές μέρες του χρόνου και να έχεις τη δυστυχία να έχεις αγοράσει εισιτήριο για την Παρασκευή το βράδυ στο φισκαρισμένο λεωφορείο που κάνει τη διαδρομή Λονδίνο-Κάρντιφ, αντί να πάρεις τρένο. Φτάνεις στον σταθμό λεωφορείων στη Βικτόρια και βρίσκεις κόσμο να σπρώχνεται ξεφυσώντας, όπως στον Τιτανικό όπου όλοι τρέχουν στις βάρκες. Μέσα σε λίγα λεπτά, έχεις δει έναν άντρα να χτυπάει το παιδί του ντροπιαστικά δυνατά στον πισινό, κάποιον να σκύβει πάνω από μια αυτοσχέδια σακούλα για εμετό και πολλά ύποπτα τάπερ να απειλούν με κάθε λογής μυρωδιά, καθώς ανεβαίνεις στο λεωφορείο. Όταν φτάνεις στο Κάρντιφ, πέντε ώρες αργότερα και μετά από πολλή κίνηση, σε υποδέχεται η οικογένειά σου που σου βάζει κάμποσα μεγάλα ποτήρια προσέκο. Κατεβάζεις το ένα ποτήρι μετά το άλλο, επειδή η θεία σου, σου λέει ότι έχει πολύ ακόμη. Σε δυο ώρες είσαι λιώμα και τσακώνεσαι με τη μητέρα σου. Πας για ύπνο με χανγκόβερ. Ξυπνάς, όπως ήταν αναμενόμενο, με ένα στόμα σαν παπούτσι και τρομερό πονοκέφαλο.

Ευτυχώς ήμουν στο Κάρντιφ για μια μέρα σπα, για τα 21α γενέθλια της ξαδέρφης μου. Έχει τόση ζεστή στην αίθουσα αναμονής/καφέ/κατάστημα δώρων που ξερνάω λίγο, όταν μυρίζω ένα κερί, άρα δεν μιλάμε για πολύ καλή αρχή. Αλλά μετά, φοράω τη ρόμπα και τις μαλακές παντόφλες μιας χρήσης και με οδηγούν στον χώρο χαλάρωσης. Με φωτάκια που αναβοσβήνουν και ήχους σαν το σάουντρακ του THE BFG, ο χώρος αυτός μοιάζει με επιστροφή στη μήτρα. Πίνω αργά έναν λάτε φουντούκι και νιώθω συμφιλιωμένη με τις αφηρημένες σκέψεις θανάτου που κάνω. Έτσι καταλαβαίνεις ότι το χανγκόβερ δεν μπορεί να είναι και τόσο κακό.

Δυστυχώς, δεν μπόρεσα να χρησιμοποιήσω τη σάουνα, επειδή η ζέστη μου έφερνε ναυτία, αλλά έκανα καθαρισμό προσώπου. Κοιμήθηκα σχεδόν αμέσως μόλις η γυναίκα ξεκίνησε να κάνει μασάζ στο στήθος και τους ώμους, τόσο κουρασμένη ήμουν, τόσο στερημένη από στενή επαφή και χαλάρωση. Ξύπνησα μια ώρα αργότερα, ζεστή και ιδρωμένη, με πιασμένο σβέρκο και τον πονοκέφαλό μου τρισχειρότερο. «Πιες πολύ νερό», μου είπε. Ήπια. Ένιωσα λίγο καλύτερα. Μήπως είναι το νερό τελικά;

Λίγες ώρες μετά, χόρευα ακούγοντας τους Killers να παίζουν το «The Man» με μια μπίρα ανά χείρας.

Βαθμολογία: 7/10

Αυτό το μεθύσι ξεκίνησε, όταν είχα πάει μόνη σινεμά. Πίνεις όντως μόνος, όταν γύρω σου έχεις δεκάδες ανθρώπους, που μπορεί να είναι ή να μην είναι αρκετά συμβατοί μαζί σου, ώστε να είναι φίλοι σου σε μια άλλη ζωή; Ναι. Μη με κρίνετε. Συνέχισα να πίνω και στο σπίτι και για να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα, η άποψη που λέει ότι αν πιεις μπίρα και μετά κρασί, θα ξυπνήσεις μια χαρά, είναι προϊόν φαντασίας. Είναι ένα χανγκόβερ που μοιάζει με την αργή κορύφωση εβδομάδων και μηνών ακολασίας. Λίγο θλιβερό. Λίγο άψυχο. Νιώθεις ότι δεν θα φας τίποτα για μέρες κι ότι ταυτόχρονα μπορείς να φας τα πάντα.

Όλοι οι νεοφιλελεύθεροι που ξέρω τρελαίνονται να φέρνουν το γαλαζοκίτρινο κουτάκι στα χείλια τους και να λένε, «Είναι υπέροχο». Όσοι μένουν στο δεύτερο διαμέρισμα των γονιών τους στο Λονδίνο θα απορρίψουν ένα κουτάκι Coca-Cola Light λέγοντάς σου ότι δεν είναι San Pellegrino. «Ω Θεέ μου», λένε όταν είστε λιώμα και παίρνεις μια λεμονάδα από το ψυγείο στο μαγαζάκι της γειτονιάς. «Η Limonata είναι η μοναδική θεραπεία για το χανγκόβερ. Πίνω νερό στο όνομά της». Η Limonata San Pellegrino είναι μια λεμονάδα με πολλή ζάχαρη, ένα κυριλέ 7UP. Έχει τόνους ζάχαρη, αλλά επειδή το περιτύλιγμα είναι ωραίο, σχεδόν σαν μπίρα και επειδή την πουλάνε στα καλά μαγαζιά, οι πλούσιοι νομίζουν ότι δεν είναι σαν τα άλλα αναψυκτικά. Να σας πω κάτι, η Limonata είναι υπερεκτιμημένη. Δεν μ' αρέσει. Αλλά αφού όλοι οι νεοφιλελεύθεροι λένε πως είναι θεραπεία, αγοράζω ένα τενεκεδάκι. Θυμάμαι ένα κορίτσι στο πανεπιστήμιο, της οποίας ο πατέρας εφηύρε κάτι πολύ διάσημο –δεν θα σας πω τι, επειδή μάλλον δεν είναι σωστό- και η οποία πάντα αγόραζε κάτι ωραίους χουρμάδες, όταν είχε πιει βότκα. Έτσι πηγαίνω στο As Nature Intended και αγοράζω μερικούς ακριβούς χουρμάδες.

Φρικτή Limonata. Φρικτοί χουρμάδες – κολλάνε, έχουν ίνες και πολλά κομματάκια και σποράκια, τα οποία δεν είμαι σίγουρη αν πρέπει να καταπιώ. Ένα απόλυτα αηδιαστικό γλυκερό συνοδευτικό για το αηδιαστικά γλυκερό αναψυκτικό.

Βαθμολογία: 1/10

Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από τη θεραπεία μου για το χανγκόβερ. Καμιά από αυτές τις ακριβές δραστηριότητες ή τρόφιμα δεν πλησιάζει καν. Αγαπούλες του κεντρικού Λονδίνου με τις υποθήκες σας –κρατείστε την οικονομική σας ασφάλεια, τη σταθερότητά σας, το σπίτι σας στο Σόχο και το San Pellegrino σας, επειδή εγώ έχω τον καφέ που κάνει 99 πένες και τη μπανάνα μου που παίρνω τζάμπα από τη δουλειά μου - και η αλήθεια είναι πως είμαι ακριβώς σαν και εσάς, μια μαλάκω με πονοκέφαλο και λάθος αίσθηση ενοχής.

Περισσότερα από το VICE

Οι Καλύτερες Σειρές και Ταινίες που Έχουμε Δει Φέτος Μέχρι Στιγμής

Ο Έλληνας που Πολέμησε στη Ζούγκλα του Βιετνάμ Αφηγείται τη Ζωή του

Ένα Νεκροταφείο για τα Μωρά που Είναι Καρποί Αιμομιξίας