To Νέο Αιδοίο μου

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Broadly.

Θυμάμαι ότι πριν από πολλά χρόνια σκεφτόμουν πως το κολπικό σεξ θα έκανε τα πάντα εύκολα στη ζωή μου – δεν θα ήταν μόνο απλό και εύκολο σωματικά, αλλά και συναισθηματικά. Υπέθετα ότι αν απλώς αντάλλασσα ένα «α» με ένα «β» ή για να είμαι πιο ακριβής, αν μετέτρεπα το πέος μου σε ένα νεοαιδοίο, αυτό θα έδινε μία απάντηση σε όλα τα ερωτήματα που αιωρούνταν στο χαώδες μυαλό μου για πολλά χρόνια. Υπέθετα ότι όλα θα ξεκινούσαν να βγάζουν νόημα και ότι η ζωή μου, ως προς τους στόχους και το σεξ, θα ήταν ένα τεράστιο πάρτι. Θα ερχόμουν σε οργασμό κολπικά και όλα θα έμπαιναν στη θέση τους στον κόσμο.

Αυτός ο τρόπος σκέψης ήταν μειωτικός και βασιζόταν στη δυαδικότητα των φύλων. Ειλικρινά, πίστευα ότι αν ξεπερνούσα απλώς το διαχωριστικό σημείο των φύλων και των γεννητικών οργάνων, το σώμα και το μυαλό μου θα συγχρονίζονταν και θα έβγαζαν νόημα. Αυτό που δεν είχα υπολογίσει και που ίσως δεν γινόταν να το είχα κάνει, ήταν το πώς θα ήταν η ζωή μου στο τρανς σώμα μου, πόσο Queer –με κεφαλαίο Q- θα γινόταν γενικότερα και πόσο άδεια και κενή νοήματος θα μου φαινόταν η φράση «σημείο καμπής στην αλλαγή των τρανς ατόμων» που χρησιμοποιούσαν τα ΜΜΕ.

Όσο η τρανς κοινότητα συνεχίζει να δίνει αγώνα, για να κερδίσει απλώς την αξιοπρέπεια και τον σεβασμό στην καθημερινή ζωή, το «σημείο καμπής» μάς ενσωμάτωσε σε μια πατριαρχία που ήδη κατέβαλε προσπάθειες για να χωρίσει τις γυναίκες και να κυριαρχήσει πάνω τους. Όσο το «σημείο καμπής» μοίραζε βραβεία και βρισκόταν στα εξώφυλλα περιοδικών, πυροδοτούσε μια φρενίτιδα στα μέσα ενημέρωσης, τα οποία έβγαζαν μανιωδώς άρθρα για εμάς, χωρίς όμως να μας δείχνουν σεβασμό και να προσπαθούν να διεισδύσουν λίγο βαθύτερα στο θέμα.

Ποτέ δεν αισθανόμουν άνετα με την επιθυμία της κοινωνίας να με ελέγξει και να πάρει αποφάσεις για την καταλληλότητά μου να εισέλθω στους κόλπους της. Το queer, εξ ορισμού, ήταν κάτι που πάντα η κοινωνία απέρριπτε. Για εμένα, ήταν κάτι που με έκανε να νιώθω σαν στο σπίτι μου.

Μεγάλωσα σε μια εποχή όπου η κυρίαρχη αφήγηση γύρω από την τρανς ταυτότητα μετακινούνταν όσο το δυνατόν γρηγορότερα από το «λάθος» σώμα σε ένα «σωστό» σώμα, χωρίς ποτέ να σταματάει στο ενδιάμεσο, για να σφυγμομετρήσει τα πράγματα ή να δει τη συνολική εικόνα. Οι λέξεις «κρυφά» και «αποδοχή» και η πρόταση «δεν θα το καταλάβουν ποτέ» ήταν στόχοι που έπρεπε να βάλεις στη ζωή σου. Ο χαρακτηρισμός «τρανς» θεωρούνταν μια ανεπιθύμητη ταμπέλα που έπρεπε να κρύψεις και να απορρίψεις. Θυμάμαι χαρακτηριστικά να είμαι οργισμένη με τις λέξεις «transgender» και «transsexual», επειδή ένιωθα ότι η διαδικασία του να γίνω ο εαυτός μου θεωρούνταν τόσο ντροπιαστική, τρομακτικά ανοιχτή και ευάλωτη. Ήθελα να νιώθω φυσική, με απαλή επιδερμίδα και αιδοίο. Απέδωσα στη λέξη «τρανς» ένα νόημα που με κρατούσε πίσω, αντί να μου δίνει ζωή.

Το «σημείο καμπής» λειτουργούσε με τον ίδιο τρόπο. Ενίσχυε την υποτιμητική αντίληψη της έννοιας του τρανς και μας θύμιζε πόσο πολύ θα μπορούσαμε να μοιάσουμε με τους cis ανθρώπους. Η πλέον διάσημη φωτογράφιση της Caitlyn Jenner για το Vanity Fair και το εξώφυλλο της Laverne Cox για το περιοδικό Time, περιβάλλονται τόσο από την κανονιστική ομορφιά και το κανονιστικό σεξαπίλ, που η συνεισφορά τους στη συζήτηση γύρω από την ταυτότητα των φύλων είναι ανεπαίσθητη. Αν η πολιτική αλλαγή μπορούσε να χωρέσει στο εξώφυλλο ενός περιοδικού, δεν θα μας άγγιζε τόσο η σπανιότητά της εμφάνισης ενός μαύρου μοντέλου στο εξώφυλλο της Vogue.

Τα τελευταία χρόνια, βρήκα μια αλήθεια και ένα νόημα στη ζωή μέσα από το queer σώμα μου. Είμαι μια υπέροχη τρανς ύπαρξη. Το νεοαιδοίο μου δεν είναι ένας cis κόλπος. Όχι, για εμένα, είναι πολύ πιο κομψό και πολυδιάστατο, από ένα απλό αντίγραφο ή μια προσομοίωση. Είναι ένα έργο τέχνης, ένα γλυπτό αιδοίο που δημιουργήθηκε από τμήματα ενός πέους και δύο όρχεων, τα οποία είναι αρκετά χρήσιμα και δυναμικά, ώστε να περιέχουν μια δεύτερη ζωή. Οι ουλές στα χείλη του αιδοίου μου είναι μετάλλια τιμής. Είναι η περήφανη απόδειξη ότι είχα το θάρρος να αποζητήσω την πληρότητα.

[VICE Video] Drag Νύχτες στην Αθήνα

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Το νεοαιδοίο μου είναι ένα φεμινιστικό έργο και η κατανόηση αυτή ήταν το προσωπικό μου, αθόρυβο «σημείο καμπής». Η ικανότητά μου να κατανοήσω, να αποδεχτώ και να αγκαλιάσω το γεγονός ότι το νεοαιδοίο μου δεν είναι πραγματικό αιδοίο με κάνει να νιώθω γυναίκα. Πλέον, το λατρεύω για όσα είναι και όχι για το πόσο μοιάζει με το «κανονικό». Ίσως τώρα να μπορούν να γίνουν βήματα, για να ξεκινήσουμε να παίρνουμε συμβουλές και φροντίδα για τα αιδοία μας, για αυτό που πραγματικά είναι. Οι συμβουλές γύρω από το ασφαλές σεξ για τα αιδοία μας είναι τόσο θλιβερά ανεπαρκείς που το όλο θέμα θα καταντούσε γελοίο, αν τα ποσοστά του HIV δεν ήταν τόσο μεγάλα στον τρανς γυναικείο πληθυσμό. Αυτήν τη στιγμή, αποτελούμε την ομάδα υψηλότερου κινδύνου για τη μετάδοση του HIV – κάτι που γνωρίζω πολύ καλά, καθώς είμαι οροθετική για περισσότερα από 25 χρόνια.

Τα τελευταία δύο χρόνια, έχω καταφέρει να βρω μια θέση στην ολοένα και μεγαλύτερη κοινότητα των queer, των τρανς και των gender fluid ατόμων μέσω του γραψίματος. Πρόκειται για ανθρώπους που δεν θέλουν να αποποιηθούν την τρανς ή την queer ταυτότητά τους, για να κερδίσουν μια cis κανονιστική ταμπέλα – πρόκειται για ανθρώπους που εξερευνούν την έμφυτη δύναμη της διαφοράς μας και αγκαλιάζουν το «Άλλο». Κανένα από τα άτομα με τα οποία μίλησα πρόσφατα δεν θέλει να ευχαριστεί τον κόσμο και να «περνιέται για κανονικό». Αυτό που θέλουν και που τους αξίζει, είναι η ασφάλεια –στη δουλειά, στον δρόμο ή ανάμεσα στα σεντόνια.

Αισθάνομαι ότι το αφηγηματικό πλαίσιο στο οποίο ένα πρώην πέος συζητιέται με σεβασμό και όχι με φρίκη, με εμπλουτίζει. Το πλαίσιο στο οποίο οι ενεργητικές τρανς γυναίκες μπορούν να συζητήσουν ανοιχτά την τέχνη του να χρησιμοποιούν strap-on, για να αποκτήσουν επιδεξιότητα στο πήδημα. Το πλαίσιο στο οποίο οι queer ταυτότητες αποτελούν το πρώτο σημείο πανηγυρισμού και γίνονται συζητήσεις όπου τα κορμιά μας θεωρούνται υπέροχα από μόνα τους. Το πλαίσιο στο οποίο οι χειρουργικές επεμβάσεις αντιμετωπίζονται ως ένα μέσο δημιουργίας ενός νέου «τόπου» και όχι ως κακέκτυπα της cis ύπαρξης.

Υπάρχουν όλο και περισσότερα τρανς άτομα που απορρίπτουν τη cis αφήγηση και την ιεραρχία που βασίζεται υποκειμενικά στην προϋπόθεση ότι θα κάνουμε ό,τι μπορούμε, για να περνάμε απαρατήρητες στην κοινωνία. Η μειωτική ιδέα του να είμαστε «ίδιες με αυτούς» -η έννοια του να είμαστε αντίγραφα– γίνεται σιγά-σιγά αναχρονιστική. Πολλά τρανς άτομα, όπως εγώ, βλέπουν τις ουλές τους από την επέμβαση ως ιερά τοτέμ του ταξιδιού και των επιτευγμάτων τους. Πολλές από εμάς αναζητούμε νέους κόσμους και νέες γλώσσες, για να περιγράψουμε τους εαυτούς μας και τα σώματά μας. Το «σημείο καμπής» δεν έχει φτάσει ακόμη για εμάς.

Δημιουργούμε νέους χώρους και νέους οργασμούς – πολυσχιδείς διαδικασίες που μπορεί να περιλαμβάνουν γεννητικά όργανα, ασκήσεις αναπνοής, φαντασιώσεις ή απλώς τον παραδοσιακό ιδρώτα που στάζει. Η αφήγηση περιλαμβάνει τους πάντες, χωρίς να υπάρχει καμία επικριτική διάθεση, καθώς θέτει ως σημείο εκκίνησής της τα ανεξερεύνητα εδάφη – όχι τα δανεικά και τα ιεραρχούμενα.

Σε αυτόν τον νέο χώρο, αποφασίζουμε πώς θέλουμε να γιορτάσουμε την τρανς ταυτότητά μας και πώς να καθορίσουμε τις αλλαγές που μπορεί να κάνουμε στο σώμα μας. Αφήνουμε πίσω μας την απλοϊκή δυαδικότητα των φύλων και προχωράμε σε μια εποχή στην οποία τα διαφορετικά τρανς μοντέλα έχουν ίση αξία. Μια εποχή όπου η ρευστότητα και αβεβαιότητα ως προς τη δυαδικότητα είναι αποδεκτές. Όταν φτάσουμε επιτέλους στο «σημείο καμπής» μας, ειλικρινά ελπίζω ότι ο καθημερινός αγώνας για λίγο χώρο θα φτάσει στο τέλος του. Στο κάτω-κάτω, δεν έκανα αιδοιοπλαστική απλώς για να εισέλθω στην πατριαρχία. Την έχω γραμμένη την πατριαρχία.

Το «Queer Sex» θα κυκλοφορήσει στη Μεγάλη Βρετανία στις 19 Απριλίου και είναι διαθέσιμου για προπαραγγελία στο Amazon.

Περισσότερα από το VICE

Έλληνες Πρώην Emo Θυμούνται τις Εποχές που Άραζαν στα Σκαλάκια του Συντάγματος

Βρες Ποιος το Είπε: Ο Αμβρόσιος, οι Ναζί ή το ISIS;

Ένας Χρήσιμος Οδηγός για το Ποια Συμπληρώματα Διατροφής Λειτουργούν Τελικά