To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UKKάποτε, είχα μιλήσει με τέσσερα πρώην μέλη συμμοριών του Λονδίνου, για να δω αν οι εμπειρίες τους συμφωνούν με τον τρόπο που απεικονίζουν τα Μέσα την κατάσταση των συμμοριών στην πόλη. Όλοι τους ήταν ενδιαφέροντες χαρακτήρες, όμως αισθάνθηκα ότι ένας συγκεκριμένος τύπος είχε να διηγηθεί μια ιστορία που ξεπερνούσε την εμπλοκή του στις συμμορίες.Αφότου εθίστηκε στην ηρωίνη και τον έδιωξε η συμμορία της οποίας κάποτε ήταν αρχηγός, ο Paul Hannaford κατάφερε να απεξαρτηθεί και αποφάσισε να αφήσει πίσω του τη ζωή του εγκλήματος. Το μοναδικό πρόβλημα ήταν ότι δεν διέθετε προσόντα και δεν είχε κάποιον τρόπο να βγάλει τα προς το ζην. Καθώς όμως είναι ένας ευρηματικός άνθρωπος, χρησιμοποίησε το παρελθόν του προς όφελός του και ξεκίνησε να επισκέπτεται σχολεία και συλλόγους για νέους, ώστε να δείξει πώς μπορούν να σε καταστρέψουν τα ναρκωτικά.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Είχα προσπαθήσει να ρίξω μπουνιά σε έναν αστυφύλακα. Σκέφτηκα, «Θα με τσακίσουν τώρα». Οπότε ξεγυμνώθηκα, έχεσα στο πάτωμα, πασάλειψα τα σκατά στο σώμα μου και έτρεξα κατά πάνω τους.
Η ωμή ειλικρίνεια που διέκρινε τις ομιλίες του Paul, τον έκανε να ξεχωρίσει από τους υπόλοιπους ομιλητές κατά των ναρκωτικών –δηλαδή τους αστυνομικούς και τις φιλανθρωπικές οργανώσεις– και σύντομα έφτασε να δίνει πέντε ομιλίες την ημέρα. Το να κάνει τα παιδιά να αηδιάζουν με τη φρίκη των σκληρών ναρκωτικών έγινε η βασική του δουλειά. Δεν με εντυπωσίασε απλώς ο τρόπος που κατάφερε να χτίσει μια καριέρα πάνω σ' αυτό, αλλά και το γεγονός ότι ήταν διατεθειμένος να αποκαλύψει πληροφορίες που οι περισσότεροι απεξαρτημένοι θα ήθελαν να κρατήσουν κρυφές.Η ιστορία της ζωής του ήταν από μόνη της μια διάλεξη κατά των ναρκωτικών. Συναντήθηκα μαζί του, λοιπόν, για να εμβαθύνουμε λίγο περισσότερο, εστιάζοντας στον ρόλο του ως επαγγελματίας «θύμα των ναρκωτικών».
VICE: Πώς πρωτοξεκίνησες να δίνεις αυτές τις ομιλίες; Paul Hannaford: Ένας φίλος μου έκανε διάλεξη σε πιτσιρίκια και σκέφτηκα, «Αυτό θα κάνω». Πήγα στον σύλλογό του, μίλησα σε δέκα παιδιά και το λάτρεψαν. Την επόμενη μέρα, πήγαν στο σχολείο και το είπαν στον δάσκαλό τους. Εκείνος επικοινώνησε με το συμβούλιο, το συμβούλιο επικοινώνησε μαζί μου και στη συνέχεια απευθύνθηκα σε μια μεγάλη συνάθροιση μαθητών. Έτσι ξεκίνησε όλο αυτό και πλέον έχω μιλήσει σε εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά, κάποια εκ των οποίων είναι μόλις έξι ετών.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Υποθέτω ότι ρίχνεις λίγο τους τόνους, όταν απευθύνεσαι σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα.
Φυσικά. Όταν επισκέπτομαι Δημοτικά σχολεία, δεν τους λέω ότι έκοψα τις φλέβες μου και ότι πασαλείφτηκα με σκατά. Δεν θα το καταλάβαιναν αυτό τα μικρά παιδιά.
Πήρα το ξυράφι, πήγα προς το μέρος του και έκοψα τις φλέβες μου μπροστά του. Η Αστυνομία με πήγε στο νοσοκομείο. Όταν συνήλθα, δεν υπήρχε Αστυνομία στο δωμάτιο και σ' αυτό ακριβώς είχα ποντάρει.
Πασαλείφτηκες με σκατά;
Ναι, είχα πολύ κακές σχέσεις με την Αστυνομία, επειδή ήμουν κομμάτια, όταν με μάζευαν. Σε κάποια φάση, είχα προσπαθήσει να ρίξω μπουνιά σε έναν αστυφύλακα και οι άλλοι μπάτσοι με πέταξαν σε ένα κελί. Σκέφτηκα, «Θα με τσακίσουν τώρα. Τουλάχιστον, ας τους κάνω τη ζωή λίγο δύσκολη». Οπότε ξεγυμνώθηκα, έχεσα στο πάτωμα, πασάλειψα τα σκατά στο σώμα μου και με το που μπήκαν στο κελί, για να με σπάσουν στο ξύλο, έτρεξα κατά πάνω τους. Κατέληξαν να με παρακαλάνε να πλυθώ και να φύγω.Μια άλλη φορά, καθώς έβγαινα από ένα πολυκατάστημα, με συνέλαβαν και με πήγαν στο τμήμα. Ήμουν έξαλλος που με μπαγλάρωσαν και έβγαζα στερητικά από την ηρωίνη και το κρακ, οπότε σκέφτηκα, «Θα δραπετεύσω». Πάτησα το κουμπί που καλεί τους μπάτσους στο κελί και όταν ήρθε ένας από αυτούς, του είπα, «Μπορώ να κάνω μπάνιο και να ξυριστώ;». Μου είπε, «Εντάξει, έρχομαι σε ένα λεπτό». Μια ώρα αργότερα, άνοιξε την πόρτα του κελιού και είπε, «Έλα μαζί μου». Τον ακολούθησα μέχρι τις ντουζιέρες, μου έδωσε ένα σαπούνι, μια πετσέτα και ένα ξυράφι και είπε, «Κάνε γρήγορα. Ξυρίσου, πλύσου και θα σε πάω πάλι στο κελί». Πήρα το ξυράφι, το άνοιξα, έμεινα μόνο με το σώβρακο και μετά από λίγα λεπτά, πήγα προς το μέρος του και έκοψα τις φλέβες μου μπροστά του. «Για να σε δω τι θα κάνεις τώρα», του είπα. Το αίμα πεταγόταν σαν σιντριβάνι. Η Αστυνομία με πήγε στο νοσοκομείο, όπου μου έκαναν επέμβαση. Όταν συνήλθα, δεν υπήρχε Αστυνομία στο δωμάτιο και σ' αυτό ακριβώς είχα ποντάρει. Βγήκα κρυφά από το νοσοκομείο εκείνο το βράδυ και την κοπάνησα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Τον πρώτο χρόνο που έπεσα στην ηρωίνη, έχασα 32 κιλά. Μέσα σε δύο χρόνια, είχα αρχίσει να βαράω ενέσεις. Με τον καιρό, ξεκίνησα να βαράω στο πέος, τα δάχτυλα των ποδιών μου, παντού.
Επομένως το σχέδιό σου λειτούργησε.
Ναι, όμως ακρωτηρίασα το σώμα μου και παραλίγο να πεθάνω, για να καταφέρω να βγω έξω και να κάνω χρήση.Υποθέτω ότι δεν είναι και τόσο μεγάλη η νίκη, όταν το θέτεις έτσι. Τι άλλα περιστατικά διηγείσαι στα παιδιά;
Τους λέω απλώς πώς ήταν τα πράγματα. Τον πρώτο χρόνο που έπεσα στην ηρωίνη, έχασα 32 κιλά. Μέσα σε δύο χρόνια, είχα αρχίσει να βαράω ενέσεις. Στην αρχή, χρησιμοποιούσα μικρές σύριγγες. Με τον καιρό, όλες οι φλέβες στα χέρια μου εξαφανίστηκαν και έτσι ξεκίνησα να βαράω στα μπράτσα μου, τον λαιμό, το πέος, τα δάχτυλα των ποδιών μου, παντού. Μετά, ξεκίνησα να καπνίζω κρακ. Το κρακ παρασκευάζεται με προσθήκη αμμωνίας ή διττανθρακικού νατρίου (σόδας). Όταν μπαίνει στο αίμα σου, μετά από λίγο καιρό, οι φλέβες σου σκληραίνουν πάρα πολύ. Σε κάποια στιγμή, έσπασαν μέσα μου βελόνες, αλλά πήγα στο νοσοκομείο πολλές εβδομάδες αργότερα. Όταν πήγα να τις αφαιρέσω, ο γιατρός μου είπε ότι είχα μολυνθεί. Μετά από αυτό, ξεκίνησα να χρησιμοποιώ σύριγγες 50mm. Μισό λεπτό, θα σου δείξω τις βελόνες. Τις έχω στην τσάντα μου.[Σε αυτό το σημείο, ο Paul έβγαλε μερικές σύριγγες και τις άπλωσε στο τραπέζι]Στην αρχή χρησιμοποιούσα αυτήν τη μικρή βελόνα, όμως στέρεψαν οι φλέβες μου και ο γιατρός μου είπε, «Το μοναδικό μέρος που σου έχει μείνει, για να βαρέσεις είναι η μηριαία αρτηρία». Η μηριαία αρτηρία τρέχει βαθιά μέσα στο πόδι σου, περνάει από τη βουβωνική χώρα και φτάνει μέχρι την καρδιά. Ο καλύτερος τρόπος να έχεις πρόσβαση σε αυτήν, είναι μέσω της βουβωνικής χώρας, όμως αυτή η βελόνα ήταν πολύ μικρή και έτσι έπρεπε να ξεκινήσω να χρησιμοποιώ αυτές [σηκώνει τη μεγαλύτερη σύριγγα που έχω δει ποτέ στη ζωή μου]. Σε εκείνη τη φάση, η εξάρτησή μου μού κόστιζε 450 ευρώ την ημέρα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Μπήκαμε με την Κάμερα του VICE στην Πιάτσα Όπου Διακινείται η πιο Επικίνδυνη Ηρωίνη στην Αθήνα
Είσαι πολύ περιγραφικός στις διαλέξεις σου και δίνεις μια γλαφυρή εικόνα των καταστάσεων που έζησες, όπως συμβαίνει και με τη φωτογραφία που δείχνει μια πληγή στο πόδι σου, με σκουλήκια μέσα. Ποια είναι η ιστορία πίσω από αυτήν;
Κανονικά, πρέπει να χρησιμοποιείς τη βελόνα μια φορά και μετά να την πετάς, όμως εγώ χρησιμοποιούσα την ίδια σύριγγα 50 φορές. Στα τελευταία δέκα «σουταρίσματα», η βελόνα δεν τρυπούσε πια καλά και έπρεπε να βαρέσω με δύναμη στη βουβωνική χώρα. Την ώρα που έσκιζα την περιοχή, πετάγονταν μεμβράνες και αίμα από τα πόδια μου, οπότε σχηματίστηκαν θρόμβοι στα πόδια μου, οι οποίοι έσκασαν σαν μπαλόνια. Όταν παίρνεις ηρωίνη και κρακ, ξύνεσαι πολύ και αυτό είχε δημιουργήσει ένα κακάδι στο μέγεθος του νυχιού μου. Για να επουλωθούν οι πληγές σου, χρειάζεται να κυλάει το αίμα και επειδή οι θρόμβοι δεν επέτρεπαν στο αίμα να φτάσει κοντά στο πόδι μου, το κακάδι που ήταν μικροσκοπικό έγινε μια τρύπα που έφτανε μέχρι το κόκαλο και απλωνόταν από το κάτω μέρος του γονάτου μου μέχρι τον αστράγαλό μου.
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook
Ακούγεται φρικιαστικό.
Ναι, ήταν τόσο άσχημα τα πράγματα που δεν μπορούσα να περπατήσω πλέον. Παλιότερα, έβγαινα τρέχοντας από μαγαζιά με ολόκληρες κρεμάστρες ρούχων, για να βγάλω τα χρήματα που χρειαζόμουν και ξαφνικά με το ζόρι μπορούσα να περπατήσω – εξακολουθούσα όμως να χρειάζομαι 450 ευρώ, επτά μέρες την εβδομάδα. Όταν ήμουν αρχηγός συμμορίας και ακόμη πιο παλιά, είχα ένα περίστροφο, το οποίο είχα θάψει πίσω από ένα φαστφουντάδικο. Το ξέθαψα και ακόμη λειτουργούσε, οπότε ξεκίνησα να ληστεύω ντίλερ. Όμως οι έμποροι ηρωίνης και κρακ από την Καραϊβική που έκλεβα δεν ήταν θύματα: Είχαν ξεκαθαρίσει ότι όταν θα με έπιαναν, θα με κάρφωναν στο πάτωμα, θα με βασάνιζαν και μετά θα με σκότωναν.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Μια μέρα, μια από τις τσάντες που έκλεψα είχε καθαρή ηρωίνη. Όταν την πήρα, έπαθα έμφραγμα από υπερβολική δόση. Ξύπνησα σε έναν νοσοκομείο πολλές ώρες αργότερα και ο γιατρός μου είπε, «Ήσουν κλινικά νεκρός για δύο λεπτά. Σου κάναμε ανάνηψη καρδιάς». Εγώ του είπα, «Πού είναι τα ρούχα μου; Φεύγω». Εκείνος μου είπε, «Όχι, δεν θα φύγεις. Αν φύγεις, θα πεθάνεις. Έχεις σηψαιμία και πνευμονία». Τον έσπρωξα και έφυγα, επειδή είχα αφήσει τη σακούλα με τα ναρκωτικά που είχα κλέψει σε ένα στέκι και ήξερα ότι σε δυο-τρεις μέρες θα την έβρισκε κάποιος και θα την πουλούσε ή θα την έπινε. Σκέφτηκα, «Δεν θα το αφήσω να περάσει. Είναι δικό μου το stuff!». Ήμουν στον δρόμο για να το πάρω, όμως έπρεπε να περάσω μπροστά από το Αστυνομικό Τμήμα. Ήμουν καταζητούμενος και σκέφτηκα, «Ή τώρα ή ποτέ. Ή θα πάω στη σακούλα με το κρακ και θα πεθάνω ή θα μπω στο Τμήμα και θα ζήσω».
Μου έχουν κόψει το δάχτυλο, με έχουν μαχαιρώσει στο χέρι και μου έχουν μπήξει μαχαίρι στο μπράτσο. Αν μπλέξεις με συμμορίες και εθιστείς στην ηρωίνη και το κρακ, αυτήν τη ζωή θα έχεις.
Μπούκαρα στο Τμήμα, πήγα στη γραμματεία και ξέσπασα σε κλάματα. Με συνέλαβαν και με επέστρεψαν στο νοσοκομείο, όπου μου έβαλαν σκουλήκια στην τρύπα, για να καθαρίσουν τον νεκρό ιστό. Μετά από αυτό, επικοινώνησα με το κέντρο αποτοξίνωσης στο Σόμερσετ και σιγά-σιγά ανέκαμψα. Δεν έχω πιει ούτε αλκοόλ ούτε ναρκωτικά, εδώ και εννιά χρόνια.
Θα έλεγες ότι η ευχαρίστηση που νιώθεις, όταν βοηθάς τα παιδιά να μείνουν στον σωστό δρόμο, έχει αντικαταστήσει το «φτιάξιμο» από τα ναρκωτικά;
Ναι, είμαι τυχερός που είμαι ζωντανός και δίνω αυτές τις διαλέξεις. Κάποτε, ένας γιατρός μού είπε ότι οι πιθανότητες να επιζήσεις μετά από επτά μαχαιρώματα, δύο υπερβολικές δόσεις και έχοντας ξοδέψει πάνω ένα εκατομμύριο ευρώ σε κρακ μέσα στα χρόνια, ήταν μία στο εκατομμύριο.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
